Hallo allemaal, In maart 2013 heb ik mijn vriend vertelt dat ik niet weet of ik nog wel van hem hou. We zijn nu 8 jaar samen waarvan we er 5 samen wonen en 2 kinderen hebben, 3,5 en bijna 2. Ik ben 25 en hij 27, dus we zijn vrij vroeg begonnen met alles. We kunnen goed met elkaar omgaan en hij heeft verder geen slecht gedrag ofzo. Het ligt echt aan mij, voor mij is het alleen nog vriendschappelijk, ik wil ook helemaal geen intimiteit meer. Omdat ik niet zomaar mijn gezin op wil geven ben ik in therapie gegaan. Eerst individueel en daarna ook een aantal keer samen. Daar kwamen we eigenlijk steeds op hetzelfde punt uit. En dat was volgens de therapeut dat we door alle drukte geen tijd meer voor elkaar hebben en ik het intimiteit gedeelte daardoor ook volledig afsluit. De gesprekken zijn nu sinds een tijdje stop gezet. Maar ik voel gewoon dat het niet alleen daar aan ligt. Bij mij is het gevoel weg wat juist dat verschil maakt tussen partner en vriendschap. En dat gevoel heb ik nodig voor intimiteit. We zijn nu bijna een jaar verder en nog geen steek verder. We hebben nu dus ook al bijna een jaar geen seks gehad. We gaan nu proberen om wat vaker wat leuks te gaan doen met zijn 2en. In de hoop dat mijn gevoel nog terug kan komen. Maar ik weet niet of dit nog kan. Ik denk er wel eens over na om er een punt achter te zetten maar ik vind het zo erg voor hem en voor de kinderen dat ik het niet durf. Ik voel me echt dom en schuldig omdat we alles hebben om een gelukkig leven te leiden, dat heeft niet iedereen.. en hij is ook goed voor mij en de kinderen. Waarom kan ik niet gewoon blij zijn met wat ik heb.. maar aan de andere kant, ik wil mijn leven niet als "leugen" leiden. Dat is ook niet eerlijk tegenover hem, mezelf en de kids. Graag zou ik in contact komen met dames die hier ook mee te maken hebben of hebben gehad. Ik kan er verder met niemand over praten en dat maakt het nog moeilijker. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Jeetje, lastige situatie zo. Zo te lezen probeer je er alles aan te doen om het gevoel weer terug te krijgen en je gezin bij elkaar te houden. Daarvoor alleen al respect! Misschien is een pauze iets? Soms kom je erachter wat je werkelijk voor je partner voelt als hij er even niet meer is. En ik zou eens gaan bedenken waarom je verliefd geworden bent op hem. Wat zijn zijn aantrekkelijke punten. Wat kan een ander jou bieden wat hij niet heeft? En je zou kunnen proberen om elkaar opnieuw te leren kennen. Op date gaan enzo, net zo als jullie eerste tijd samen. Heel veel sterkte en hopelijk heb je wat aan de tips die er gegeven worden.
Ik heb weleens verhalen gelezen van mensen die ook op een dergelijk punt beland waren. Zij besloten uiteindelijk om intieme momentjes in de agenda te zetten. Maak het leuk, of je nou zin hebt of niet. Wat ik ook weleens gelezen heb, is dat als een van beide zin heeft, de ander een teken geeft. Bijvoorbeeld die ene fles wijn in de koelkast zetten. En dan niet mopperen, maar gewoon doen en het leuk maken. Deze mensen groeiden er juist weer meer naar elkaar toe en het werd weer spontaner. Ik denk dat je er misschien ook wel een beetje teveel bij nadenkt. Misschien gewoon doen, en niet nadenken. Succes.
Ook ik wil mijn respect uiten naar jou! Ik vind het bewonderenswaardig hoeveel moeite jij er al voor hebt gedaan! Verder sluit ik mij aan bij Sasjuh ik zou je dezelfde tips meegeven. Sterkte ermee!
Ik herken het helaas... Nou ja niet zo zeer de seks want daar zet ik me soms maar gewoon toe maar het gevoel ik moet diep graven om iets te voelen.. Niet goed! Maar ik wijd het aan het feit dat we problemen hebben met onze dochter en daarvoor onder behandeling zoin met dr dat levert veel stress op ook met name haar gedrag.. Maar mijn kaarsje begint langzaam uit te gaan al wil ik er graag voor vechten! Maar op het moment lukt het me niet... Ik wil je een knuffel geven en sterkte wensen!
Hier is afgelopen jaar vanaf juni ook een hel geweest,,,,ik vond foto's van 2meiden op zijn gsm gemaakt terwijl ie op werklust was ,,,,en meneer er in eerste instantie over bleef liegen.....en ook de s''. Was er bijna niet rond die tijd terwijl ik wel wou.....dus hier is man degene die dan zin moet maken . Ik ben m dit tot twee weken terug blijven verwijten maar ga toch proberen t nog een kans te geven en m te vertrouwen want dat s dus echt weg.....en aangezien ie vaak weg moet voor t werk valt dat niet mee....maar volgens me man was t gewoon een lolletje is er niks gebeurt als alleen foto's gemaakt en via whats app naar die meiden gestuurt erna had ie zoiets van wat heb k nu weer gedaan en daarom durfde hy niet eerlijk te zijn.... Wens je succes en denk goed na en praat erover met je man....
Jij had toch ook een whiplash?????kan t niet daaruit vandaan komen ,,,toen ik thuis kwam te zitten met whiplash voelde ik me ook zo,ze zeggen dat je emoties dan onderdrukt worden.....
Een nare situatie waar je nu in zit. Ikzelf ken alleen het gedeelte dat de intimiteit weg is, dat wil nu ook nog weleens voorkomen, gewoon omdat we allebei druk zijn met werk, sport, huishouden, kindje noem maar op. Zoals al hierboven werd aangegeven heb ik me er gewoon toe gezet, ook al had ik geen zin. Hoe vaker je dat herhaalt hoe beter het word. Ze zeggen dat geen of minimale sexualiteit je relatie verslechterd met 90%. Respect voor jou dat je er alles aan wilt doen voor je gezin. Dat moesten meer mensen doen ( als je gewoon nog een normale verstandshouding hebt zonder geweld/vreemdgaan etc. ) Maar als je alles al hebt geprobeerd over een lange tijd dan moet je ook voor jezelf kiezen, maar denk wel dat jullie eruit gaan komen. Heel veel sterkte in ieder geval.
Ja ik herken dat. Mijn passie en zo is ook ver te zoeken. Maar je hebt twee keuzes: of je geeft het op of je werk eraan. Met eraan te werken bedoel ik ook seks al heb je geen zin. Eventueel wat oppeppen door speeltjes etc. Maar zo zit je in een cirkel zonder einde: je hebt geen zin dus geen intimiteit. En hierdoor nog minder zin. Dus probeer avonden te plannen, forceer je een beetje zou ik zeggen en probeer het weer even spannend te maken. Hou ook wel in gedachten dat bij vele koppels die al jaren samen zijn die passie veranderd met de tijd. Ik vind het vrij normaal na 8 jaar en 2 kinderen dat het niet meer sprankelt zoals tevoren. Mss zijn er ook andere problemen die de kop opsteken?
Ik herken het ook, bij ons heeft relatietherapie zeker wat gedaan ze deed het zo ontzettend speels en met leuke opdrachtjes dat dat ons echt nader tot elkaar heeft gebracht, pb maar als je meer over haar wilt weten. Verder doen wij zeker elke maand sylvano naar mijn moeder zodat wij naar de sauna kunnnen/biosje/uitslapen/uiteten/lunchen enzovoort echt helemaal ons weekend en wat doet dit ons goed ! Het is echt investeren maar uiteindelijk komt het meestal wel goed hoe verplicht dit soort weekendjes ook klinken ze zijn echt heerlijk! En merken ook na 3 weken echt dat we weer aan een weekend voor ons 2 toe zijn.
Wow, dat zou ik ook graag willen en het zou onze relatie zeker goed doen!! Helaas hebben we daar de mogelijkheid niet toe (geen oppas). Wat fijn dat jullie daar samen van kunnen genieten, heerlijk lijkt me dat! *ben lichtelijk jaloers nu, maar gun het je wel *
Maar er is toch wel een andere optie een middag oppas gewoon betaald bedoel ik misschien een buurmeisje? Dat je een middag naar de sauna kan? Of een avondje uiteten daarna bios? Waar een wil is is een weg
zo te horen ben je er aardig klaarmee... Bedenk voor jezelf of je leven zonder hem er leuker uit zal zien, of jij je kindjes wel kunt missen om de week. Kan jij het voor je zien dat hij met een andere vrouw loopt..? Heb je een koophuis? Of maak je snel kans op een huurwoning? Dit zijn dingen die je echt moet overwegen. Ik heb aan de andere kant gestaan van deze situatie en mijn ex heeft de relatie bij mij uitgemaakt. we zouden goed uit elkaar gaan, uiteindelijk is het alleen maar ruzie geweest omdat hij een nieuwe vriendin kreeg en zij mij niet kon luchten of zien.. Je moet je zeker door praktische zaken niet laten tegenhouden.. maar denk er wel goed overna!
Fijn dat het kan en samen dingen ondernemen ben ik ook voor maar bij "elke 3 weken aan een weekend samen toe zijn" heb ik eerlijk gezegd dan wel m'n bedenkingen...sorry. Voor ts zou wat tijd samen wel goed zijn denk ik of wat iemand zegt, wat tijd zonder elkaar...heel tegengesteld maar beide manieren kunnen duidelijkheid geven aan je gevoel. Aan een huwelijk als broer en zus heeft niemand wat denk ik, sterkte in ieder geval.
1x per maand een zaterdag op zondag.. Je bedenkingen erbij hebben mag, voor ons werkt het en wij hebben geen problemen meer dus als dit dan voor ons werkt En het is meer omdat we beide uit een diep dal zijn gekomen zie andere topics, ik zwanger werd na 3 weken toen we elkaar kende wij zijn altijd ouders geweest nooit partners dus daarom werkt dit voor ons denk ik
Die optie hebben we zeker wel, maar dan gaat het om een paar uurtjes en de volgende ochtend dan toch weer vroeg op (dus dat maakt het avondje uit ook gelijk een stuk minder uitbundig ). Mij lijkt juist een weekend of een keer een nachtje samen weg met daarna uitslapen heerlijk, gewoon echt even tijd voor elkaar en niet op de klok hoeven kijken of we alweer naar huis moeten. Maar daar ga ik het buurmeisje dus echt niet voor vragen!
Haha nee dat vroeg er uit s'ochtends drukt wel de pret ja Misschien komt er nog een keer dat die mogelijkheid wel komt ?