oma depressief, hoe leg ik dit mijn kind uit

Ik zou het zelf uitleggen als een ziekte (dat is het ten slotte ook). Soms zijn mensen ziek aan hun lijf, zoals bij de griep en soms in hun hoofd. Oma is nu vaak verdrietig en moe. Daardoor moet opa veel voor haar zorgen.

Eventuele vragen van je dochter zou ik eerlijk beantwoorden.

Wellicht zijn er ook wel boekjes te vinden over dit onderwerp. Ik hanteer zelf altijd een korte, feitelijke uitleg en laat mijn zoon zelf met vragen komen. Dat werkt hier altijd, ook bij moeilijkere onderwerpen.

Sterkte, het is voor jou vast ook heftig!

 

ik zag toevallig van de week in koffietijd iemand die een boekje had geschreven over een prinses die haar moeder zoekt.
moeder blijkt depressief te zijn.
de schrijfster had ook een depressie gehad en zij zei dat ze de beste uitleg die haar kind(eren) gekregen had als wat hierboven al geschreven is.
soms is je lijf ziek en soms is je hoofd ziek.

 

ik zou zeggen dat oma depressie heeft. als ze vraagt wat het is, nou, dat is een ziekte. als je het heeft voel je je moe en verdrietig, alsof je wekenlang niet geslapen hebt.
maar let op, kinderen vertellen dat soort dingen ook meteen door. je kunt ook een woord bedenken samen met haar. ipv depressie zodat het een code is tussen jullie.

 

ik zou echt niet zeggen dat het hoofd van oma ziek is.-want zo begrijpt een kindje van 7 het- verschrikkelijk. dat kan alleen een depressieve persoon bedenken om een kindje te vertellen. Echt niet doen.
ik zou bij ziektes echt geen onderscheiding geven tussen hoofd en lijft. dat is echt 18de eeuwse gedachte. ziek is ziek. en wat gebeurt er met je als je deze ziekte hebt: je voelt....
het hoofd ziek...ik heb hier echt geen woorden voor.

 

Maar je hoofd is toch een onderdeel van je lichaam? Ik ben zelf depressief geweest en dat speelde zich toch echt in mijn hoofd af.

Ik bedoel niet dat depressie verzonnen is, of niet echt of geen echte ziekte. Meer om de plek aan te duiden. Dat maakt het in mijn ogen tastbaarder voor kinderen.

Jij verbindt nu allerlei conclusies aan mijn uitspraak die ik er zeker niet mee bedoel.

 

Pien en de spoken, is pas verschenen. Ik zag het inderdaad bij koffietijd.


Prinses Pien is de stoerste van het land, samen met haar moeder. Die neemt Pien altijd mee op avontuur, jaagt beren van de weg en worstelt onverschrokken met de tuinslang. Als Pien op een dag haar moeder niet kan vinden en haar zus haar vertelt dat hun moeder in de put zit, gaat Pien op onderzoek uit. Haar vader vertelt dat haar moeder niet letterlijk in de put zit, maar depressief en verdrietig is, iets wat niemand helaas kan verjagen. Maar Pien wil natuurlijk toch iets doen op geheel eigen wijze, wat tot een heel bijzonder resultaat leidt.

https://m.bol.com/nl/p/pien-en-de-spoken/9200000051759637/

 

Nou ik snap je ophef niet zo goed...

Het is toch ook een ziekte.. In je hoofd.. Je hoofd maakt nou eenmaal een bepaald stofje niet genoeg aan... Tsja.. Linksom of rechtsom.. Het is in je hoofd..

 

Ophef? nou dat is een overdrijving. maar goed. het is niet zo dat wij echt snappen hoe depressie ontstaat en werkt. Ik zei alleen: ik zou, wanneer het over een ziekte gaat, lijf en hoofd niet echt van elkaar apart noemen. alsof die 2 losse dingen zijn. dat lijkt meer op die oude religieuze ziel en lichaam scheiding. daar zijn we al voorbij in onze tijd.
we weten eigenlijk niet waarom en hoe depressie ontstaat. we weten niet wat et effect van 'het hoofd' op t lijf is of andersom bij het tot stand komen van deze ziekte.
als je depressie hebt dan is het ook niet zo dat jij alleen in je hoofd last van je ziekte hebt.
we weten dus dat het een ziekte is, en het is zeker niet van 'het hoofd' alleen. het effect is op de zenuwstelsel als geheel.

je kunt natuurlijk alles zeggen wat je wilt aan je kindje. maar ik zou echt niet zeggen dat iemand een ziekte heeft in zijn hoofd.alsof die tussen haar oren alleen zit.want zo klinkt het voor mij.

je hebt natuurlijk theorieën hierover. bijvoorbeeld dat depsessie eigenlijk met de evolutie mee kwam, omdat het ooit een zelfbeschermende systeem was waarmee het nemen van onnodige risicos voorkomen werd. (tussen leven en dood risico beoordelingsysteem). dat een persoon, onder bepaalde extreme moeilijkheden bij zijn overlevingsstrijd, soms van binnen gepassiviseerd moest worden, zodat hij geen risicos neemt die zijn leven zouden kunnen kosten; om te overleven. dus een 'pauze' ingelasd wordt in de hardestrijd om te overleven, totdat het weer veilig is(strenge winters bijvoorbeeld).

maar goed, ik zei alleen hoe het mij in de oren klonk. het moet natuurlijk geen discussie worden dames!

 

Ja goed, je zei.. ik heb er geen worden voor.
Dat vind ik wel een beetje ophef maken maar goed dat terzijde.

Ik vind dat een depressie wel degelijk in je hoofd is, wat niet wil zeggen dat het nergens invloed op heeft.
Maar goed, doordat bepaalde stoffen niet goed werken word je depressief, die stoffen worden in je hoofd aangemaakt dusja..

En dat dat invloed heeft op de rest van je lichaam ontken ik niet hoor.

 

Misschien ook wat voor mijn jongste.

Nu weten ze dat ik vaak moe ben en sneller boos. Ook dat het niet door hen komt.

Dat een depressie door een tekort aan een bepaald stofje kont vindt ik wel erg kort door de bocht. Dan zou je met pillen het helemaal kunnen oplossen ...


( was dat maar waar)

 

Met stip op nummer 1, de meest bizarre en bespottelijke zin die ik ooit op dit forum heb gelezen.

Wanneer je kiespijn hebt ga je naar de tandarts, wanneer je huidklachten hebt naar een dermatoloog, en wanneer je psychische klachten hebt naar een psycholoog/psychiater. Dat onderscheid is er niet voor niks.
Wanneer oma haar teen breekt, mag ze dan ook niet zeggen dat ze iets aan haar teen heeft om geen onderscheid te maken, gezien haar teen onderdeel is van haar lichaam?
Hoe je het ook went of keert, of je het nou ziel (een ziel heeft daar werkelijk waar niks mee te maken, ik neem aan dat je de geest bedoeld, dat is iets heel anders) noemt, een zenuwstelsel, een stofje of ontstaan door onderdrukte trauma's, het zijn en blijven de hersenen die dit regelen, en bij de meeste mensen zitten die nog altijd in hun hoofd.

Voor een kind is 'het hoofd' een stuk duidelijker dan ' zenuwstelsel', 'de psyche' of 'de hormoonhuishouding'.

@ts volgens mij heb je al wat bruikbare tips gekregen, ik zou het proberen zo simpel mogelijk te houden en het gesprek vooral te laten bepalen door de vragen van je kindje zelf. Ik weet niet of je lid bent van een bibliotheek, maar daar zijn in ieder geval ook meer dan genoeg boekjes te vinden over dit onderwerp.

 

Nja dat is wel een van de grootste dingen, en je denkwijze...

Enne, ik heb zelf ook een depressie gehad, dus weet wel waar ik het over heb..

Maar goed, wat vervelend voor je! Hoop dat het snel wat beter word

 

Ik zou niets zeggen over ziekte etc. gewoon dat oma zich momenteel niet zo lekker voelt en niet veel visite wilt. . en dat opa voor haar moet zorgen ..

Sterkte met de situatie

 

helemaal mee eens.

 

Ik heb het idee dat jij 'hoofd' verbindt aan 'ziel'. Maar het hoofd is gewoon onderdeel van je lichaam, net zoals een teen, vinger of neus dat is. Niemand beweert dat er een scheiding is tussen hoofd en lijf, net zo min als dat er een scheiding is tussen vinger en lijf; het een is onderdeel van het ander.
Ik vind dat je best kan zeggen dat ze een ziekte in haar hoofd heeft, dat ze zich daarom nu niet goed voelt, dat ze niet zoveel bezoek wil, dat opa daarom voor haar moet zorgen. Maar dat oma hiervoor ook naar de dokter gaat, misschien medicijnen krijgt, en zich daarom hopelijk ook weer beter zal gaan voelen.

Dat we de hele oorzaak van depressies niet weten, maakt hiervoor toch verder niet uit?

 

Als je het tegen je dochter verteld, zorg er voor dat je dochter nooit de mogelijkheid heeft om te denken dat het haar schuld is.
Mijn moeder heeft en had heel veel psychische problemen. Ik heb lang gedacht dat het mijn schuld was. Mijn dochter stelde een paar jaar geleden de vraag waarom oma altijd zo raar doet en of het door haar komt. Ik heb haar gelukkig duidelijk kunnen maken dat dit niet het geval is.
Misschien heb je er iets aan..

 

Ben zelf ook depressie gevoelig.


De kids noemen me als soms stresskip ben ik ook!!

Mijn oudste heeft het best pittig gehad na mijn laatste opnamen dit heeft hij bewust meegemaakt.

Heb het ook nooit goed kunnen uit leggen wel heb ik altijd gezegd het ligt niet aan jouw/ jullie.

Soms is het een soort oorlog in mama haar hoofd en ontstaat er een soort kortsluiting maar ja hoe leg je dit uit?

Nu ook met mijn diabetes. Die is niet onder ontrollen ben er mee bezig medicatie maar gaat langzaam naar beneden. Zoon mama je bent wel vaak ziek. Klopt zeker met hoge suikers soms heb ik helemaal geen energie.En lig ik liever op de bank.

Omdat ik veel alleen moet doen rusten er soms wat meer taken op de oudste. En dat is ook echt lastig voor een kind mama je bent vaak ziek. Slik gisteren met mijn hulpverlener er over gesproken van ik wil soms mijn kids meer geven dan ik lichamelijk en soms ook emotioneel aan kan. Diabetisch is een feit geen smoes ! En tja ik heb er last van.

Nu hopelijk snel onder controle en dat ik weer meer energie hebt want het slaat ook op de geest en ook mijn stemming heeft er onder te leiden.

Van de week mama wat slik jij veel medicijnen. Nu moet ik echt zeggen die medicijnen ( zorgen voor mama)slik/spuit ik ze niet dan leef ik niet zo lang meer.

Suikerziekte is ook een slopende ziekte.