Hi hi, Hier nog niet aan de orde en ik weet ook niet of dat ooit zo zal zijn. De jongste is een half jaar. Ik heb het altijd geroepen, 4 kids. Maar nu ik er 3 heb, vind ik het enorm pittig. De baby nog niet eens, maar de oudste 2. Die slapen allebei zeer weinig en ze hebben mij 10 jaar ouder doen voelen door hun enorme hang naar aandacht vragen. Nu er 3 zijn voelt het goed en compleet. Ik moet er (nu) niet aan denken. Mijn man al helemaal niet. Maar wie weet vergeten we over 3 jaar wel weer hoe zwaar of het was. Ik sluit niet uit dat er een 4e komt, maar zoals ik er nu in sta word ik al moe bij de gedachte. Maar in mijn hoofd lijkt het plaatje wel heel mooi en misschien nog meer compleet. De omgeving ziet mij al aankomen...... die vinden de oudste 2 ook druk/onhandelbaar. Ik ben benieuwd hoe het bij jullie is gegaan.
Ik vrees dat de natuur/ medische wereld dat voor mij gaat bepalen. Maar als ik na deze keizersnede mijn baarmoeder nog heb dan ga ik zeker ooit kijken wat de mogelijkheden voor een 4e zijn. Maar goed, eerst deze 3e maar gezond op de wereld zetten!
Wij zijn bezig voor een 4de. Nooit echt een discussie geweest... is het altijd makkelijk met 3. Nou nee.. er zijn ook echt dagen dat ik me afvraag waarom willen we dit eigenlijk. Maar het gevoel van nog een kindje erbij voert echt de boven toon. Ik kan eigenlijk niet eens goed uitleggen waarom.. gewoon een gevoel... Hopelijk kom je eruit samen met je man.. maar eerst op zoek naar rust en dan merk je het vanzelf of je nog een vierde aankan of dat dit zo toch goed voor jullie is....
Ik ben momenteel in verwachting van de 4e en hier was het ook meer een gevoel. Dat laatste plekje aan de tafel die we graag gevuld zouden zien. Nu scheelt het bij ons misschien wel dat wij geen hele moeilijke kinderen hebben. De oudste is wel heel druk en soms ook wel onhandelbaar. En daar kunnen we het ontzettend druk mee hebben. Maar de middelste is heel rustig en ik zei gisteren nog ‘daar kun je er wel 10 van hebben’. En de jongste...ja het is een enorme draak, maar op een positieve manier. Gewoon heel ondeugend, maar verder heel makkelijk. De oudste 2 slapen goed, de jongste iets minder en ligt 6 van de 7 nachten bij ons in bed. Soms denk ik echt wel eens ‘oh waar ben ik aan begonnen, lukt me dit allemaal wel’. Maar ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen als de 4e er eenmaal is.
Wij zijn er “zo goed als over uit” dat we voor een 4e gaan. Gebruiken geen anti conceptie. Heb altijd gezegd later 4 kinderen te kopen krijgen. Wat ons eerst tegen hield is angst. We hebben 3 lastige bevallingen gehad (waarvan 1 heel traumatische) en daarom zeggen mijn man en ik tegen elkaar: moeten we dan nu niet gewoon in onze handjes knijpen met wat we hebben? Uiteraard doen we dat ook. De wens voor een vierde is alleen gewoon zo sterk. En zelfs onze oudste vraagt geregeld: krijgen we nog een baby mama? Het lijkt me zo gezellig een gezin van 4. Op sommige dagen overheersen de “beren op de weg”, welke bij mij vooral uit angst bestaan over gezondheid. Qua praktisch zie ik hier gelukkig geen bezwaren. Maar de meeste dagen voert de wens de boventoon. Nu nog mijn cyclus op orde krijgen, deze is een rommeltje sinds mijn laatste bevalling. Succes met je beslissing wanneer je er aan toe bent, misschien de keuze echt nog even parkeren tot het moment wanneer het wel aan de orde komt?