Heel eerlijk? Ik dacht als zelfs dit amper werkt, dan komt ie vanzelf nooit. En aangezien hij niet was ingedaald is de navelstreng om de nek heel strak gedraaid toen t vruchtwater wegzakte, kon ik hem nu zelf eruit persen: had ik 2 weken gewacht was ie niet kleiner geworden... (als ik niet eerder was bevallen was hij gehaald dmv spoedkeizersnede) en dat had ik helemaal erg gevonden dat je al dat werk doet en alsnog onder t mes moet. Maar heb wel momenten gehad dat ik wel dacht.... pffffffffff gaan we weer naar t ziekenhuis en ik was al zo gesloopt en waarom mij een tweede kindje mij zo'n goed idee leek (voor de oudste was dit ook heel rot zo)
Haha, ja, het was niet zo'n slechte ervaring hoor Het was idd misoprostol, maar dan in een lagere dosering dan bij miskramen opwekken.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar moet even wat kwijt hoor. Ik lees hier op zp soms en in het echt over dat men spreekt over dagenlang bevallen bij een inleiding, maar gel, pillen en een ballon is nog niet de inleiding zelf. Soms wekt het wel de bevalling op, maar in principe zijn het hulpmiddelen om ervoor te zorgen dat je 3 cm (hanteren ze hier in 't zkh) ontsluiting hebt en daarmee inleidbaar bent. Het is dus de voorbereiding. Vanaf dat moment worden de opwekkers aangezet, vliezen gebroken en begint je bevalling. Neemt niet weg dat het al met al dus lang kan duren en flink vervelend kan zijn overigens. Edit: ik ben twee keer ingeleid. De eerste keer had ik volgens mij een cm ontsluiting en de tweede keer al bijna 3 cm. Beide keren heb ik een ballon gekregen zodat ik de ochtend er na wsl echt 3 cm zou hebben en dat is beide keren gebeurd. Beide keren in de ochtend aangesloten op opwekkers en vliezen gebroken en aan het begin van de avond bevallen. Er zat geen verschil in dus, ondanks dat het vooraf dus bijna 2 cm scheelde wat m'n lichaam zelf had gedaan.
Ik kwam zondag avond met 2/3 cm ontsluiting in het ziekenhuis, alsnog een ballonetje gekregen, ochtend erna had ik 4 cm ontsluiting. Om 9:15 zijn mijn vliezen gebroken, om 9:45 aan het infuus met wee opwekkers. Bij 6 cm ontsluiting voor ruggenprik gevraagd, daarna belande ik in een weeënstorm waardoor ik 20 min later op 8 cm zat haha.. dus geen prik voor mij. rond 12:45 begonnen met persen en om 13:39 werd R geboren, in stuitligging. En om 13:45 was de placenta er ook al... vlotte eerste bevalling helemaal als je bedenkt dat R natuurlijk niet mee werkte, anders was waarschijnlijk nog sneller gegaan. Volgend kindje is sowieso inleiden of keizersnee met 37 weken indien de groei goed is anders eerder, maar dat is een verhaal voor later. Ik kijk zelf erg goed terug op mijn bevalling.
Ik snap het. Hier dus niet merkbaar verschil tussen 1 en bijna 3 cm, maar ik heb geen ervaring met starten vanaf 0 cm. Wens je hoe dan ook een voorspoedige bevalling!
Dat is wel heel fijn ondanks dat het ook zo verdrietig is. Mag ik vragen of er een oorzaak gevonden is waarom R in de buik is overleden?
Een fout in de opbouw van de placenta, waardoor de laatste rijpingsfase niet gebeurd dan overlijden kindjes rond de uitgerekende datums plotseling.. ook was de placenta te klein en R ook. Naja wel lang maar wel veels te licht.
Dank je voor het delen vermoeden ze dat dat nog een keer kan gebeuren bij je of durf je het zelf niet meer aan om langer dan 37 door te lopen (wat ik me helemaal kan voorstellen)?
Ik ben er heel open in hoor met het delen erover. Er is een kans op herhaling ja. Daarom ook 37 weken inleiden en ik krijg asprine vanaf 12 week. Voor doorbloeding placenta
Ik had bij de 1ste geen ontsluiting toen ik ingeleid werd. Met 39+3 werd er een ballon geplaatst om 22:00 savonds. De volgende ochtend had ik 4cm. Ik ben 7 uur later bevallen. dus het zegt niks in mijn geval
Bij mij zat alles nog potdicht toen ze een ballon probeerden te plaatsen met 38+4, omdat mijn zoon erg groot zou zijn. Dat lukte dus ook voor geen meter en was vrij pijnlijk. Toen ze het net wilden opgeven had ik opeens 2 cm ontsluiting, door al het getrek en geduw... Ben blij dat dat dus niet voor niets is geweest. Mocht naar huis en de volgende ochtend voor ik terug naar het ziekenhuis mocht, is de ballon eruit gevallen. Had 3 cm om 7:00, uurtje later zijn mijn vliezen gebroken. Het kwam niet echt vanzelf op gang dus rond 10:00/11:00 zijn de weeën opwekkers aangezet. Rond 12:00 had ik 5 cm, rond 16:00 nog steeds. Vond het toen wel zwaar worden omdat er totaal geen vooruitgang in zat maar de weeën wel steeds sterker werden. Heb toen een ruggenprik gekregen rond 17:00, daardoor duurde het weer even voor alles op gang kwam. Ontsluiting ging heel langzaam, ongeveer 1 cm per 2 uur. Om 4:00 's nachts mocht ik gaan persen en om 4:52 is mijn zoon geboren met 38+6, hij woog 4290 gram. Vanaf het breken van mijn vliezen duurde de bevalling 22 uur geloof ik. Denk dat het zo langzaam ging omdat mijn lichaam er nog niet klaar voor was, maar al met al kijk ik er met een goed gevoel op terug. Deze week word ik waarschijnlijk weer ingeleid omdat ook deze baby weer groot wordt geschat.
Omdat met 40+5 onze 2e zoon meervoudig gehandicapt ter wereld is gekomen terwijl hij in zijn aanleg gezond was. De oudste kwam ook pas met 41+1 dus vroeg spontaan was niet de verwachting. Die stress aan het einde wilde ik niet en de gynaecoloog waar ik terecht kwam was het volledig met ons eens gelukkig. ik mocht op mijn verzoek een datum kiezen vanaf 38 weken. Op zaterdag was ik precies 38 weken, de maandag avond na het weekend heb ik mijn ballon gekregen. De uren wachten waren prima. Ik kreeg geen weeën van de medicijnen maar gelukkig zakte mini wel. Na de ruggenprik is het infuus weer opgebouwd tot maximaal en zelfs daar kreeg ik geen enkele wee van...nog geen harde buik. Heb heel de tijd zitten kletsen met mijn man. Hij is zelfs nog naar het winkelcentrum vlakbij gelopen voor een portie kibbeling voor zichzelf het was prachtig weer tenslotte. Bij controle om 18.00 was ik nog steeds 3 cm. Verpleegkundige zei je ben totaal ontspannen en houd niets tegen toch reageert je lijf niet op het infuus. Nog 1.5 uur en dan moeten we praten over een keizer snede. Uiteindelijk om 19.10 wilde ik op mijn zij en werd daarbij geholpen. Was totaal alleen toen ik mijn eerste echte zware wee kreeg. Geen pijn maar een extreem drukkend gevoel. Mijn man was een rondje wandelen want op 19.30 zou pas weer de arts komen... Paar minuten na die eerste wee kreeg ik het nogmaals en schoof spontaan een stuk van mijn zoontje zijn hoofd eruit... In halve paniek was ik toen gelukkig mijn man binnen stapte, die zag gelijk dat het echt was en heeft een random verpleegkundige naar binnen getrokken. Binnen een minuut nog een hijgende verloskundige. Na 1x persen is hij geboren om 19.38. "Wachten" was dus gezellig en pijnloos en van 3 naar 10 cm koste me uiteindelijk 1 wee en uitdrijving staat op papier als 3 minuten.
De inleiding heeft 10 dagen geduurd. De laatste dag hebben ze mijn vliezen gebroken en ben ik aan de wee opwekkend gelegd, 0,0 resultaat hierop, wat uiteindelijk eindigde in een keizersnede. Kind en mijn lichaam waren er echt niet klaar voor, maar ja er was medische noodzaak.
Wat een verhaal! Dank je wel. Ik heb straks controle ben benieuwd of er iets gebeurd is afgelopen week maar zo niet wacht ik zeker nog gewoon tot de 40w.