hallo allemaal, Had al een onderwerp, maar ik kan er gewoon ff niet meer tegen ik zie overal baby's en nog eens zwangere vrouwen weet het gewoon niet meer heb zoveel pijn van binnen.. Ik heb al 2 miskramen moeten verwerken de laatste is pas 1 maandje geleden weet gewoon niet hoe ik het moet verwerken probeer er zo min mogelik aan te denken maar dat is gewoon zo moeilijk zodra ik alleen ben beginnen mijn tranen alweer te stromen me vriendin der dochtertje is nu 6 maanden als ik er naar kijk krijg ik zo een vreemd gevoel wil niet jaloers zijn maar kan er gewoon niet omheen hoe hebben jullie het allemaal verwerkt.. sorry voor dit lange verhaal maar weet het gewoon ff niet meer je probeert het maar het lukt niet.. alvast bedankt voor jullie reacties.. angie
Hoi Serlovesang, Ik weet precies wat je bedoeld. Ik heb dan 1 MK achter de rug, maar kan me voorstellen dat je nu zoiets hebt van: hoe ga ik dat redden. Nou meid, het klinkt misschien een beetje afgezaagd maar, tijd heelt alle wonden. En zeker zul je altijd een litteken houden, maar er komt een dag dat je er beter mee om kunt gaan. Praat erover, huil als je dat wilt, het hoort allemaal bij de verwerking. Als ik naar mezelf kijk, bij mij is het nu 8 maanden geleden. En jazeker, ook ik denk er nog iedere dag aan, maar het beheerst niet meer mijn leven. En als ik andere zwangere zie of baby`s zie heb ik het ook heel zwaar, maar niet meer zo erg als een half jaar geleden. Beetje bij beetje leer je er mee omgaan. En schaam je niet voor je gevoelens van jaloezie, dat is heel normaal. En meissie vergeet niet, je laatste MK is pas een maand geleden. Neem je tijd, je komt er wel. Heel veel liefs en een knuffel van Hope
Hoi Serlovesang, Ik heb dan ook "maar" 1 miskraam meegemaakt, maar heb gemerkt dat dit een veel grotere impact op mijn leven heeft, dan ik mij van te voren kon voorstellen. Op 12 september is er bij mij een missed abortion vastgesteld en ik ben 2 keer gecuretteerd op 5 en 19 oktober. Bij mij gingen de scherpe kantjes van mijn verdriet af na zo'n 1,5 maand, en per week gaat het sindsdien beter. De laatste tijd heb ik het idee dat ik de miskraam helemaal verwerkt heb, maar ik had het toch nog moeilijk op Oudjaarsdag en heb met tranen het oude jaar uitgeluid. Het verdriet zit toch nog ergens opgesloten in mijn hart en deze niet voldragen zwangerschap blijft mij altijd, althans nog lang, bij. Ik denk dat ik pas alles achter me kan laten als ik weer opnieuw zwanger bent, maar merk nu toch wel dat ik weer heel erg kan genieten van het leven en blij men met al het goede! Ik vond dat Hope het heel mooi verwoordde door te zeggen dat ze er nog iedere dag aan denkt, maar dat het niet meer haar leven beheerst. Ik herken mijzelf hier volledig in. Soms voel ik me erg ongeduldig en ik wil liever vandaag dan gisteren zwanger zijn, maar dat is menselijk zullen we maar zeggen. Wat voor mij heel erg belangrijk is geweest is hoop in de toekomst te hebben en te houden: Ik ben zwanger geweest, mijn lichaam kan zwanger worden, en het gaat gewoon een keertje goed. Als ik me verdrietig voel, dan houd ik me dit weer voor en het helpt mij heel erg om zo te denken. Je leest op deze site wel vaker dat er meiden zijn die meerdere miskramen achter de rug hebben, maar die nu weer zwanger zijn en waarbij alles er heel goed uitziet. Probeer je daar aan op te trekken, hoe moeilijk dit ook is. Zonder hoop, houd je het niet vol! Heel veel succes met dit grote verdriet! Liefs, Marla
hoi, Voor mij is het al twee maanden terug. Missed abortion en 3 november gecuretteerd. Had het zelf heel goed verwerkt, dacht ik.....tot we bij een neef van mijn mannetje langsgingen baby kijken.....Een van mijn beste vriendinnen is 2wk langer zwanger dan ik zou moeten zijn, twee andere vriendinnen hebben jongetjes van 3 en 6 mnd.... Als ik ermee geconfronteerd word (net een mailtje gehad van zwangere vriendin dat het een jongetje is) huil ik toch even stiekem in een hoekje, wil niet dat mijn mannetje het ziet, die is al verdrietig genoeg.... Ik weet dus ongeveer wat je voelt, wens je heel veel sterkte en hoop dat je gauw weer verder kunt. Marieke
Ho, Ik ben nu mn tweede mk aan het krijgen, gelukkig is het deze keer nog pril, zou nl 5 weken en paar dagen zwanger geweest zijn... Vorige was ik 8,5 week zwanger, had toen ook echt lichamelijk veel oijn, weeen en overgeven tijdens de mk. Ik voel me ook onzettend rot, ook mijn vriend is erg verdrietig... Ik ben nu nog onzekerder...kan ik wel zwanger blijven? kan ik wel een gezond kindje op de wereld zetten? Ik hoop dat we allemaal straks snel zwanger mogen zijn en blijven en een gezond kindje krijgen Liefs Sylvia p.s ik moet mn banner nog aanpassen
Lieve Serlovesang, Sylvia, Ik wil jullie allebei heel veel sterkte wensen. De wereld is soms gewoon niet eerlijk! en waarom 2 (of meer) keer! Natuurlijk is het een moeilijke periode, ikzelf zit er ook nog middenin. De kracht die me er doorheen slaat is dat ik veel lees op dit forum en de hoop blijf houden dat het wel een keer goed gaat. Ik hoop dat jullie die kracht ook snel vinden. Heel veel sterkte (ook voor jullie vriend/man) en kracht van mij Knuffel Minka