Dag allemaal, Ik ben nu ruim 34 weken zwanger van ons eerste kindje en ik pieker me suf over de kraamtijd. Vooral de eerste uren en dagen na de bevalling. De situatie is zo dat ik naar mijn eigen mening niet de beste jeugd heb gehad. Mijn ouders denken daar trouwens anders over en houden vast aan het idee dat zij het fantastisch hebben gedaan. Het is dus nooit gelukt om dit op te lossen met elkaar. Ik heb mijn jeugd uiteindelijk verwerkt dmv therapie en het contact met mijn ouders is nu best redelijk. Emotioneel hou ik wel bewust afstand want anders gaat het weer mis. Met de familie van mijn man hebben we op zich goed contact, alleen zijn ouders liggen in een moeilijke scheiding en zijn vader heeft (nu al, de scheiding is nog niet eens rond!) een hele vervelende nieuwe vriendin die hij overal mee naartoe sleept. Daar staat tegenover dat mijn man en ik hele goede vrienden en vriendinnen hebben met wie wij al vele jaren lief en leed delen en bij wie wij volledig onszelf kunnen zijn. Wat ik nu zo lastig vind is dat iedereen er vanuit gaat dat de familie straks op de eerste plaats komt. Met name natuurlijk de aanstaande opa's en oma's, maar zeker ook alle aanstaande ooms en tantes en de opa van mijn man. Heel eerlijk gezegd zie ik behoorlijk op tegen deze intensivering van de familiebanden! Ik vind het super lastig om straks na de bevalling meteen de familie te moeten zien en de baby aan hen uit handen te moeten geven. Ik zou veel liever de steun van mijn vriendinnen hebben!!! Maar ik voel wel dat ik dit niet kan maken. Mijn vader heeft de hoop al uitgesproken dat ons mannetje straks naar hem vernoemd zal worden en mijn moeder heeft zelfs aangeboden te komen kramen. Zij zijn erg enthousiast (net als mijn schoonfamilie, die ook dagelijks op de stoep hoopt te staan) en vermoeden niets van mijn gevoelens. Ik wil niemand kwetsen of buitensluiten en ik wil ook geen ruzie maken, maar ik wil ook niet dat iedereen straks de hele tijd over mijn grenzen gaat. Het voelt alsof wat ik het liefst zou willen er compleet niet toe doet. Is dit herkenbaar voor iemand? Hoe zouden jullie hier nou mee omgaan? Ik lig er echt wakker van!
Bij de 1e wel, nu bij de 3e niet meer. Ik heb bij de 1e alles maar toegestaan. Was doodop, mijn zus, schoonzus en mijn tante kwamen op 1 dag... vreselijk. Ik kwam thuis van het ziekenhuis en zowel ouders als schoonouders stonden letterlijk op de oprit te wachten... ik had zo'n pijn en vloekte gewoon. Dus bij de 2e bewust aangegeven: wij geven het aan. Ik wil geen bezoek in het ziekenhuis (uitzondering als ik echt dagen moet blijven). Zelfs niet van ons eigen kind: was gewoon teveel. We moesten zo bijkomen. Schoonouders en mijn moeder zodra we thuis zijn. Broer en zussen mogen wel in de kraamweek komen maar wel na dag 3 (de ergste dag qua stuwing etc). Beste vriendin staat gelijk aan broer en zussen. Dus kan best zijn dat zij voor mijn broer komt, snapt iedereen ook Ik zou het vooral vooraf aangeven hoe jij het wil zien. Persoonlijk zou ik grootouders voorrang geven, puur omdat je geen gezeik wil hebben in je kraamweek. Jij bepaalt. Geef het wel vooraf aan, zodat ze weten wat ze kunnen verwachten
Misschien niet meteen bellen als de kleine er is? Zodat je eerst samen kunt genieten? Bij ons zijn 2 kinderen s nachts geboren. Dus toen hebben s morgens bij achten pas gebeld. Helaas moest ik toen wel naar het ziekenhuis dus veel rust heb ik nog niet gehad. Ik heb schoonouders die zichzelf dus ook geweldig vinden. Helaas denk ik hier ook anders over. Schoonvader ging er tijdens de aankondiging van de zwangerschap al vanuit dat als het een jongetje was dat het dan naar hem zou heten. Oeps dat was verkeerd gedacht en dat hebben we ook meteen gezegd. Ik heb met kraambezoek zelden zo'n zuur gezicht gezien. Mijn vader en m'n schoonvader hebben we dus tegelijk vernoemd. En dat was tegen het zere been. Met de 2e moest ik lang in het ziekenhuis blijven komt m'n schoonmoeder notabene de was doen in ons huis. Terwijl ze anders nooit kwam. Manlief vond het Helaas nog goed ook. Dat gebeurd me geen 2e keer meer.. Maar krijg jij geen kraamhulp? Dan hoeven ze toch niet te komen helpen? En je bent ook niet verplicht je baby uit handen te geven hoor! Ik hield de kleine altijd lekker bij mij. Of in de wieg als het sliep.. mijn kind hoeft niet van hand tot hand te gaan. Doe waar je jezelf goed bij voelt en geef dat ook meteen aan. Dan wek je geen verkeerde verwachtingen. En vorm 1 front met je partner
Wat een lastige situatie. Niet herkenbaar, maar ik kan alleen maar zeggen: kies voor jou en je kind (en je man natuurlijk). De eerste dagen/weken ben je ook als nieuwe, jonge moeder heel kwetsbaar. Zorg dat jij en je man in ieder geval op een lijn staan. Nee is ook een antwoord. En daar hoeft niet eens (veel) uitleg bij.
Heb je al duidelijk gemaakt dat jullie zoon niet vernoemd zal worden naar je vader? Mijn moeder wou mij zelfs omkopen zodat onze 3e zoon de naam kreeg van mijn overleden vader. Ze begon zelfs met 'papa had dat zo geweldig gevonden' (pa zei altijd: jullie kiezen de naam, maakt mij niets uit want ik ben blij met mijn kleinkind). Ik heb vanaf het begin heel duidelijk gezegd dat pa niet vernoemd gaat worden; niet in de eerste naam, niet in de 2e naam. Ik kan dat niet maken naar mijn schoonvader toe die wel leeft. Die verwachting is gelijk de kop in gedrukt dus ze verwacht het nu ook niet meer.
Ja gelukkig krijg ik wel gewoon kraamzorg! Heb ook aangegeven dat kramen niet nodig gaat zijn en dat een vernoeming er ook niet in zit. Grote teleurstelling natuurlijk, maar dat hebben ze nu wel geaccepteerd. Alleen ik vind het zo ingewikkeld dat de verwachtingen zo ver uit elkaar liggen! Zelfs als ik ze voor mijn gevoel ontzettend tegemoet kom door opa's en oma's wel als eerste te laten komen en even de baby te laten vasthouden gaan ze sowieso alsnog balen over de grenzen die ik wel wil trekken. Dat voelt zo rot! Dat ik helemaal niet kan doen wat ik zelf zou willen en dat er dan nog steeds mensen gekwetst en teleurgesteld gaan zijn. Pas laat bellen zou ik trouwens al een hele goede oplossing vinden, maar mijn man ziet totaal niet zitten. Hij wil zijn moeder er graag zo snel mogelijk bij hebben en hij wil haar ook niet kwetsen. Het is ook een ontzettend lief mens dus ik zou het ook helemaal niet erg vinden als zij na een paar uurtjes al even kwam, alleen dan kan je de andere oma's en opa's natuurlijk niet buitensluiten...
Kraamzorg erbij betrekken! Bezoek kort houden. Prima dat ze langskomen maar wel na een half uur de deur uit bonjouren. Kraamzorg is wel gewend bezoek de deur te wijzen omdat moeder en kind moeten rusten
Gewoon duidelijk je grenzen aangeven, 1 bezoekje per dag is misschien wel meer dan genoeg. Opa’s en oma’s dus ook spreiden.
Jullie kind jullie week(en) je bent na niemand iets verplicht. Als je eerst je vrienden wil doe je dat. Hier met H door corona niemand gehad en eerlijk was ook wel lekker!
Ja is dat niet gek denk je? Ik heb echt geen moeite met grenzen aangeven bij verdere familie, vrienden en kennissen en die gaan dat ook prima snappen volgens mij. Alleen de opa's en de oma's... die verwachten toch echt wel wat meer en ik ben bang voor dikke drama als ik ze de eerste dagen buitensluit of de bezoekjes beperk tot een half uurtje per twee weken oid.
Ik snap je wel, je wilt het voor iedereen goed doen. Die neiging heb ik ook altijd. En daarom geeft het mij ook altijd stress! Mijn schoonouders spreken bijv. Nooit af hoelaat ze dan komen. Dus manlief belt dat het kind geboren is en dan vervolgens niets meer... en dan zeg ik hoelaat komen ze? Zegt manlief dat hebben ze niet gezegd. Zeg ik: dan kun je meteen weer bellen om het goed af te spreken. Ik kan daar zo niet tegen.. Ik heb overigens alle kraambezoek op afspraak. Bij de eerste had ik dat niet. En dat was bijvoorbeeld 1 avond volle bak en dan een avond niks.. Dus nu heb ik alles gestructureerd. En m'n schoonouders komen niet vaker dan 2 a 3 keer in de kraamweek. M'n moeder iets vaker, maar die wil ook het overige bezoek niet in de weg zitten. Ik deed alleen 's morgens en 's avonds bezoek en dan de middag rusten en aandacht voor de andere kinderen (dat was bij de 3e kraamweek) en m'n moeder kwam dus weleens om 4 uur 's middags even. Volgens mij balen mijn schoonouders ook zo vaak van mij. Dat is dan jammer voor hun. Ik weet dat ze graag gezien hadden dat ik anders was. Maar hun hebben nu eenmaal een bijzonder kijk op sommige dingen en houden daar ook star aan vast. Jammer dan ik hou aan mijn standpunt vast. En ik ben echt niet onredelijk. Maar hun hebben op andere tijden bijna 0 belangstelling voor ons maar met bijzondere dingen zoals een kraamweek of een bruiloft dan moet even aan iedereen laten zien worden dat ze zo geweldig goed met ons omgaan. Sorry, maar daar pas ik voor. Dat hoeft dan ook niet..
Ik denk dat je het niet te ingewikkeld moet maken. Geef kraamzorg duidelijke instructies, laat de opa’s en oma’s een uurtje komen als jullie thuis zijn gekomen/ dag daarna en neem de dagen daarna meer tijd voor jullie vriendengroep (en voel je je misschien ook weer wat fitter). Dan heb je de ‘verplichting’ gehad en hoef je daar ook niet meer tegenop te zien. Mensen hoeven geen uren te blijven en het voordeel van de kraamhulp is dat ze ze weg kan sturen. ‘Klaramara en de baby zijn moe en gaan nu rusten.’ Als je het echt niet zou willen, dan kan je er ook wel andere invulling aan geven. Maar in jouw geval zou ik het maar achter de rug willen hebben, anders staan ze alsnog op de stoep. O en als je iemand van je vriendengroep al in het ziekenhuis wilt zien, is natuurlijk niets geks aan!
Ten eerste, wat jullie ook doen, het is altijd goed want het is jullie gezin en jullie kraamtijd.. Wel zou ik nu duidelijk aangeven bij familie (want daar maak je druk om) dat je het niet prettig vind als kraamvisite zonder vooraf te bellen/appen op de stoep staat. Hiermee geef je dan je grens aan zonder specifiek mensen buiten te sluiten. Je kan als reden meegeven dat je graag je kraamweek zo veel mogelijk in je eigen cocon wilt doorbrengen. Zo houdt je zelf wat controle wie wanneer komt. Ik zou het ook gelijk bij de kraamzorg aangeven dat je niet wilt dat (bepaald) bezoek lang blijft hangen. Die zijn er op getraind om bezoek op een normale manier het huis uit te werken, ook om jullie te beschermen voor te veel prikkels. Hier had ik een overgrootmoeder die maar bleef hangen, werd goed opgepakt door de kraamverzorgster.. En dat er vrienden komen voordat familie is geweest, tja daar kun je wat van vinden.. misschien dat je ouders dat niet leuk vinden, maar dat is jullie keus.. je zult in het ouderschap wel meer keuzes maken waar zij zich niet in kunnen vinden..
Weet je ik herken je gedachtegang heel erg van bij de eerste. Je loopt jezelf compleet voorbij om anderen te plezieren. Bij een volgend kind doen de meesten dat anders en meer naar hoe ze het zelf willen. Onze 4e is begin van eerste lockdown in 2020 geboren. Alles was dicht en niemand mocht komen. Ik baalde er toen van (was blij dat het niet de 1e was) maar achteraf...het was de beste kraamtijd van allemaal. Ik herstelde goed en rustig, en de kleine ging niet van hand tot hand, die deed het ook super.
Niet alles gelezen. maar ten eerste: je moet helemaal niks en bent niemand wat verplicht. Het is jouw kraamtijd! Jij komt samen met de baby op nr 1. hier geen lastige familiebanden maar heb bij de eerste na een paar dagen alle afspraken af laten zeggen door partner. Ik zat te klooien met borstvoeding en dat kostte veel tijd en energie, als ik dan ook nog rekening moest houden met bezoek en timing qua voeding werd ik helemaal gek. dus los van hoe de relaties zijn, hou er rekening mee dat t sowieso fijn is niet zoveel bezoek te hebben de eerste weken. ik zou nu al duidelijk verwachtingen gaan managen. Vertel hoe jij je kraamtijd voor je ziet (bijv afspreken dat jij contact initieert, dat je wil wennen met z’n 3en etc). Mijn zus had tijdelijk een appgroep gemaakt voor familie. Daar deelde ze dagelijks wel een fotootje zodat iedereen op de hoogte was en zich betrokken voelde. daarnaast, als jij vriendinnen over de vloer wil is dat toch helemaal goed en dat hoeft je familie niet eens te weten. doe echt wat voor jullie fijn is, de kraamtijd vliegt voorbij en kan erg pittig zijn, zorg dat je er fijn op terug kunt kijken. Ik denk echt dat nu duidelijk zijn nog voor de baby er is daar heel belangrijk in is.
Samen met je man, bedenken wat je wilt en dat gewoon doen. Niks.is fout, het is jullie kind, jullie kraamweek. Ik geef mn kinderen in de kraamweek sowieso niet uit handen. Teleurgesteld? Tsja.. overleven ze wel. Ze zijn er aan gewend. En er komen kansen genoeg. Ik zou je kleintje gewoon vasthouden in de kraamweek. Betrek je kraamzorg er ook bij, zij kan helpen met die grenzen. Bij de laatste bevalling hebben we de naam niet gedeeld, die wilde ik eerst delen met onze kinderen (die toen al sliepen). Tsja, ze waren nieuwsgierig, maar had ze van te voren al duidelijk gemaakt, onze kids mogen als eerst de baby zien en de naam horen. Bij mn beste vriendin was ik ook als eerste op bezoek, ze was net 3 uur bevallen en nog helemaal in shock. Ze belde me of ik alsjeblieft wilde komen. Heeft de familie van haar prima geaccepteerd. Wees vooral heel duidelijk. Niet vaag, maar nu en straks duidelijk je verwachtingen maken. Dat maakt het het makkelijkste voor iedereen. En kies voor jezelf. Jij en de baby zijn het belangrijkste. Maar bespreek en maak vooral ook met je man duidelijke afspraken. Ook dingen als dat je ineens het niet meer ziet zitten etc. Dan kan hij jou daarin beschermen.
Hele goede instelling. Zoveel beter voor jezelf, de baby en de band die je samen opbouwt. Bij de eersten hier de mist ingegaan voor anderen. Bij de 3e lukte de bv niet dus dan konden anderen opeens ook de fles geven, ja ook in de kraamweek. Toen heb ik ingegrepen. Dan maar bezitterig, maar ík gaf de fles. Ik heb haar vervolgens heel erg veel in de draagdoek gehad, dan konden anderen haar tenminste niet vasthouden.
Ja terecht! Komen nog kansen genoeg om te baby knuffelen. Dat hoeft allemaal niet perse in die eerste week. Eerst lekker zelf met je baby knuffelen en wennen aan elkaar, het is geen doorgeef knuffel.of speelgoed he. Gewoon een mensje want echt net uit jou buik komt. Papa en andere kinderen zijn al genoeg variatie. Ben daar wel echt heel hard in, en gelukkig begrijpen ze het hier wel. Al vinden ze het nooit leuk, ze weten nu ook dat ze een prima band opbouwen met de kinderen als ze na de kraamweek pas een keer knuffelen en dat dat eigenlijk gewoon niks uitmaakt.
Bedankt voor alle reacties! Ik heb wel vaker meegemaakt dat stellen de baby niet van hand tot hand willen laten gaan. Daar is vaak ook begrip voor gelukkig, alleen opa's en oma's mogen dan altijd alsnog. Dat vind ik zo lastig, die speciale uitzonderingspositie waar zij allemaal zo erg op rekenen en naar uitkijken. Ik durf trouwens niet zo goed te rekenen op de kraamzorg want bij de intake hoorde ik al dat zij helaas niet meer dan drie uur per dag kunnen garanderen ivm personeelstekorten. Het zal dus wel vooral op mij en mijn man aankomen... en hij neigt toch meer naar de vrede bewaken en onze ouders deze momenten gunnen. Ik voel me dan zo'n zeur.