pfff ff weer van me afschrijven hoor. Er zijn dagen dat ik me heel goed voel, maar zoals vandaag voel ik weer shit. Ik denk steeds dat ik helemaal niet zwanger ben. Ik heb werkelijk waar nergens last van. Soms vergeet ik het gewoon, is toch niet normaal! Mijn buik is zo plat als het maar kan. Terwijl ik sommige verhalen lees van meiden die met 6 weken al echt een buikje hebben en ik heb helemaal niets. Ik heb geen bewijs dat ik zwanger ben, geen echo nog, geen verschijnselen, alleen een test dan. (of eigenlijk meerdere testen ) Maar toch is het zo onwerkelijk! Ik wou dat het 9 jan. was! Hoop zo dat er een mooi hartje klopt! Ben ik dan echt zwanger?
Dit is nu m'n tweede zwangerschap, op de vermoeidheid na, voel ik me helemaal niet zwanger. M'n buik is wel wat opgezet, maar het is nog helemaal geen buik die zegt dat ik zwanger ben hoor. Het is ook allemaal nog zo pril. Door het bloedverlies, heb ik nu wel al 3 echo's achter de rug. Moest ik die echo's niet gehad hebben, zou ik ook niet geloven dat ik zwanger was. Nog eventjes geduld en je ziet je wondertje ook. Ik heb m'n volgende echo 8 januari, we kunnen samen aftellen.
Soms wil je gewoon iets concreet zien of voelen zodat het tastbaar wordt voor je, zodat je er in kunt gaan geloven. Gelukkig kun je dus ook snel nu een echo krijgen, de echobeelden zullen je waarschijnlijk wel gaan overtuigen. En wat dat buikje betreft....dat is echt voor iedereen anders. Ligt voor een deel ook aan je figuur denk ik of je het al snel ziet of juist niet. Een vriendin van mij is erg slank en gaat nu haar vierde maand in, je begint het nu pas echt te zien bij haar, terwijl het kindje mooi op schema ligt. Ik hoop met je mee dat de harteklop van je kleintje jouw het gevoel gaat geven dat je ECHT zwanger bent.
ik hoop het ook! Daar komt ook nog bij dat ik totaal niet weet wanneer ik uitgeteld ben en hoe ver ik nu ben, omdat mijn cyclus zo onregelmatig was, geen pijl op te trekken. Mijn langste was 60 dagen en ik ben bang dat ik dadelijk op dag 60 opeens ongesteld word! Ik zit er echt over te denken om morgen nog een test te doen, maar ja, daar schiet ik toch niets mee op. Soms ben ik opeens misselijk en dan zit ik echt te juichen (simpel he ). Ik ben echt aan het wachten tot het 9 jan. is en dan ben ik ook nog bang dat het hartje niet klopt! Wat kun je hier gek van worden zeg!
Ja, je kunt je hier inderdaad helemaal gek mee maken. 100% zekerheid kun je nooit hebben waar het je zwangerschap betreft, er is altijd wel iets te vinden om aan te gaan twijfelen als je daar naar op zoek bent denk ik. En zeg nu zelf...hoe zeker ben jij dat iedere ochtend de zon weer opkomt? En sta je daar iedere dag oplettend bij stil? Zoek zoveel mogelijk afleiding van je doemdenken, dan komt de dag waarop je erin kunt gaan geloven vast snel dichterbij.
Wat jij voelt is heel herkenbaar voor mij. Hoewel ik al wel snel een buikie had. Maar ergens kun je het gewoon niet geloven ofzo, het is zo raar. Toen ik mijn eerste eco had was het eerste wat ik zei: goh er zit echt een baby in. Alsof ik dacht dat ik het zelf had verzonnen. Het is gewoon zo bijzonder om mee te maken.. Dus ook al heb je wel veel klachten en al een buikie, het blijft soms toch onwerkelijk. Ff volhouden nog, het is 9 januari voordat je er erg in hebt
Het 'vergeten' dat je zwanger bent herken ik wel. Ik heb in het begin van mijn zwangerschap ook vrijwel nergens last van gehad. Maakte me vaak veel te druk en vergat dat er een kindje in mij groeide. Pas op de momenten waarop mijn lichaam mij de halt toeriep, herinnerde ik me dat ik zwanger was... Gek is het zeker niet hoor, en je hoeft je er al helemaal niet naar onder te voelen. Het wordt echt nog wel tastbaar voor je meid. Nu kan het je niet snel genoeg gaan, maar straks hoop je dat het gas een beetje terug kan. (althans, zo ervaar ik het )
gespannen boobjes en af en toe een krampje.. maar mijn buik is plat, ben nog geen gram aangekomen.. en ik vergeet het ook wel eens. En ben net als jij bang.. en ik moet nog wachten tot 23 januari.. (hoe ik dat ga volhouden?!)