Helaas heb ik vanavond toch een miskraam gekregen. Ik begon ineens rood te bloeden en heb het huilend tegen mijn vriend gezegd. Gelijk mijn verloskundige gebeld, die 24 uur per dag bereikbaar zijn en ik kon om half 8 terecht. Helaas werd hier bevestigd waar ik bang voor was. Een leeg vruchtzakje was in mijn baarmoeder te zien. Helaas zonder vruchtje. Ook was het te klein voor 8 weken. Dus het is al eerder gestorven. We zijn ontzettend verdrietig en aangeslagen. We moeten dit samen verwerken en een plekje gaan geven. Over een week moet ik terug komen om te kijken of alles schoon is.
Jeetje meid,heel veel sterkte. Helaas weet ik wat je door moet maken. Probeer het inderdaad goed te verwerken,heb er zelf nu nog soms last van na 24wk zwangerschap! Praat er samen over! Dikke knuffel!
Wat erg voor jullie, je hebt al zo'n mooi plaatje in je hoofd na het krijgen van een positieve zwangerschapstest dat het moeilijk is om de knop weer om te zetten naar "zoals het was" Je gaat echt door een soort rouwproces heen. Bij mij hielp het om er veel over te praten, maar dat moet wel bij je passen. Sterkte voor jullie !
Dank jullie wel lieve mensen!! Ik huil veel en mijn vriend en ik praten er veel over. Mijn moeder en haar man zijn hier en die helpt me ook ontzettend goed. Ik heb wel veel pijn, vooral buik en rugpijn. Maar we beginnen langzaam aan weer te praten over de volgende. We willen dolgraag weer een kindje en gaan hier dan ook mee verder. Maar nemen onze tijd om dit te verwerken, maar ik vind het zelf erg fijn om daar gewoon mee verder te gaan. Zo hoef ik niet de knop om te zetten. Ik ben nu een week thuis van mijn werk. Zij hadden alle begrip en vinden het ontzettend erg. Mn leidinggevende, een man, zei al van ik hoop dat ik je gauw weer mag horen zeggen dat je zwanger bent. Zijn vrouw heeft zelf toen ook een miskraam gehad. Hij weet dus hoe het is en hoe snel je weer zwanger kan zijn want zij was 4 weken later weer in verwachting. Hij weet wat ik doormaak en dat is wel fijn. Langzaam aan begin ik het te beseffen en krijgt het een plekje in mijn hart. Het hoort bij ons nu. Maar ik huil als ik huilen wil. Gisteren zagen we de dvd van mijn moeders trouwdag en daar kwam een nummer voorbij en toen wast weer huilen. Ook omdat ik daar zwanger was en toen nog van niks wist. Dat vond ik wel moeilijk.