Mijn uitgebreide verhaal staat in de diverse reacties hier in dit topic, daar lees je exact hoe mijn herstel ging Hopelijk komt t bij jou ook weer zo goed! Geniet van je zwangerschap!
D at had ik idd gelezen Maar was nieuwsgierig na hoeveel maanden je weer zwanger was... dat kon ik er niet ergens uit lezen. ben je zelf angstig voor de afloop nu/straks? Of kun je het wel aardig los laten?
Aaah zo, ik ben zwanger geworden toen ons zoontje 15 maanden was Nee ben nooit angstig geweest eigenlijk! Had altijd vertrouwen dat t wel bijtrok en dat deed t ook, dus maak me er nu ook niet druk over. Hopelijk lukt jullie dat ook!
Hey parasol! Mag ik je nog een paar vraagjes stellen? -hoe merkte je dat je “graad” aan het verbeteren was? - had jij hele dagen een grote “bal” voor je vaginaopening of was dat heel verschillend? Soms fel, soms nauwelijks, soms een kleine bal? Bij mij heb ik soms een hele dag nauwelijks een bal (was die eerste weken niet zo...), dus dan denk ik “zou het aan het verbeteren zijn??”, maar dan een andere dag kan er dan vaker een bal zijn (vaak gerelateerd aan een wc-bezoekje) en dan ben ik weer teleurgesteld en denk ik dat er nog helemaal niets aan het beteren is... - heb jij nu nog last van dat vervelende gevoel de hele tijd stoelgang te moeten maken? Ik word er echt gek van! En kan jij nu gewoon weer normaal stoelgang maken? Of “ondersteun” jij? Ik “ondersteun” inwendig uit angst dat de verzakking anders erger wordt, maar wil dat écht niet de rest van mijn leven moeten doen Dankjewel!
Heee ja natuurlijk vraag maar raak! Ik heb t nooit met een bal vergeleken dus dat is een beetje lastig. Maar de hele voorwand was gewoon uitgezakt. Eerst verminderde dat zware gevoel en toen dat na paar maanden weg was (toen was ook vervelend gevoel met stoelgang al weg) ben ik eens gaan voelen. Toen ontdekte ik dat wand nog steeds ingang blokkeerde maar dat het gewoon aan de kant kon worden geduwd en daar dus alleen maar 'zat' zonder zwaar te duwen. En weer een aantal maanden verder was het al verder opgetrokken. Weet ik ook alleen maar van zelf voelen en dat doe ik nou eenmaal niet zo vaak dus van tussendoor weet ik t niet hahaha. Hoop dat ik het zo een beetje beter uitleg!
4.5 maand is nog veel te vroeg om er wat van te zeggen. Het kan nog alle kanten uit. De gynaecoloog vertelde me dat het minimaal 1 jaar duurt om te ontzwangeren en zolang had het ongeveer ook nodig om een beetje te herstellen. Mij werd aangeraden niet te snel weer zwanger te raken. Het zou dan niet goed de kans hebben om nog wat te herstellen en zou het erger kunnen maken. Ik had bij de eerste een verzakking. Te lang gewacht met fysio, pas na een half jaar. Kreeg toen neurofeedback. (Of zoiets) . Een ding in je doos die aangesloten dat op de computer en zo de spierspanning van je bekkenbodem aan gaf. En dan moest ik oefeningen doen. Op scherm kon je zien of en wat er gebeurde en of ik het goed deed. Ik dacht dat ik goed controle had maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Na 2e bevalling is de verzakking erger geworden. Achterwand, blaas en baarmoeder. Er zit een bal voor de uitgang. Die voel ik erger rond menstruatie tijd en na veel lopen/bukken. Gelukkige geen urine verlies maar ik voel niet goed meer of ik moet plassen. Ook regelmatig buikpijn. Ben nu 7 jaar verder na de geboorte van de jongste en het is wel iets verbeterd. Ik laat er verder voor nu niks aan doen. Daar kleven ook een hoop nadelen aan
*UPDATE Morgen is mijn zoontje 2 maanden oud, exact een maand ouder dan bij mijn startpost. Graag geef ik een korte update: Een maand geleden had ik niet durven dromen dat ik nu (al) zou staan waar ik sta. Sinds vorige week heb ik een duidelijke sprong gezien in mijn herstel. Ik voelde zelf al aan dat het duidelijk beter ging en dit zag ik ook als ik met een spiegeltje keek. Mijn kine bevestigde de beterschap na een inwendig onderzoek! Mijn blaas is alweer een stukje hoger en is nu een graad 1. Mijn achterwand voelt alweer een stuk steviger aan en geeft terug meer ondersteuning. Ook is die minder “bulgy”. Mijn perineum (dat ook wat verzakt bleek) is hersteld. Mijn kine gelooft dat mijn lichaam de komende weken en maanden nog verder zal helen en dat ik op langere termijn weinig tot geen last meer zal hebben (als ik zo verder evolueer). Kortom: voor alle vrouwen in een vroege postpartumfase die hiermee geconfronteerd worden: er is hoop! Ons lichaam is duidelijk tot veel in staat !