Ik word komende maandagavond verwacht in het ziekenhuis voor het inleiden met een ballonkatheter. Ben natuurlijk een beetje gaan opzoeken op internet en kom alleen maar horrorverhalen tegen , dat ze dagen bezig zijn geweest met een ballonkatheter voordat er überhaupt ontsluiting ontstaat en dan nog een helse bevalling van 24 uur of langer erachteraan, jullie snappen dat ik daar toch wel bang van wordt Komende vrijdag krijg ik een inwendig onderzoek om te kijken of ik misschien al iets van ontsluiting heb en of ik echt een ballonkatheter nodig heb of dat ze direct met weeën-opwekkers kunnen beginnen dinsdagochtend. Ik duim natuurlijk heel erg hard dat ik al iets van ontsluiting heb, dat zou het mooiste zijn maar ik ga er gewoon vanuit dat alles nog potdicht zit. Wie is ingeleid met een ballonkatheter en heeft dit als positief ervaren en is het snel gegaan allemaal? Ook ben ik benieuwd hoe lang het duurde nadat je het infuus met weeën-opwekkers kreeg totdat de kleine spruit geboren was en of dat echt zo'n helse ervaring is als ik op internet lees Ik duim stiekem dat ik dinsdagavond weer gewoon thuis in mijn eigen bed kan slapen met de kleine veilig en wel ook thuis maar ben zo bang dat ik dadelijk de hele week in het ziekenhuis lig en bezig ben met 'bevallen'.
Ik ben ingeleid van onze dochter, niet met ballon maar met weeën opwekkers.. Vond het erg pittig, kreeg een weeënstorm. Maar heeft zeker geen 24 uur geduurd.. Om 9 uur had ik echte weeën en om 19 uur is ze geboren. Om 15 uur volledige ontsluiting maar had geen persdrang.. Anders was het nog sneller gegaan. Vriendin van mij is ingeleid paar weekjes terug, kindje was er 3! Uur later. Hopelijk heb je hier wat aan.. Succes maandag!
Oh dat klinkt tenminste wat hoopvoller Ben zo ontzettend nerveus, elke keer als ik er aan denk dan word ik misselijk van de zenuwen en breekt me het koude zweet uit, en dat terwijl ik normaal zo nuchter ben. Ik probeer het van me af te zetten en me hier thuis bezig te houden maar ja, dat lukt niet zo goed.
Als je een ballonkatheter nog eerst moet duurt het volgens mij sowieso wat langer toch? Enige tip wat ik je kan geven is om het gewoon allemaal op je af te laten komen. Angst werkt averechts al kan ik me voorstellen dat je stiknerveus bent. Hoop dat het snel zal gaan! Succes!
Dat was ook de bedoeling! Ik Was ook zo zenuwachtig, als ik je een tip mag geven.. Probeer het echt los te laten en te ontspannen, dan gaat het allemaal veel makkelijker, ben ik van overtuigd.. Alleen is het zo makkelijk gezegd 😖 Zoveel mogelijk afleiding zoeken en hopen dat het snel dinsdag is! Dan heb je het achter de rug.. Duurt vast geen 24 uur.
Ik zou in eerste instantie ook ingeleid worden met een ballon. Op de dag dat het zou gebeuren kwam de vk om 9:00 even checken, toen bleek ik al ontsluiting te hebben. Dus gelijk aan het infuus met weeënopwekkers. Om 12:00 uur was mijn dochter er. Het klinkt misschien stom, maar ik vond het ideaal! De weeenstormen waren best zwaar, maar omdat het allemaal zo snel ging was het lichamelijk prima te doen. Natuurlijk is geen verhaal hetzelfde.. Ik wil je alvast veel succes wensen!!
Ja daarom nemen ze me ook maandagavond al op rond 19:00, dan zetten ze de ballonkatheter en hopen dat ik dinsdagochtend de 3 cm ontsluiting heb en ze met een weeën-infuus kunnen beginnen. Maar op internet lees ik veel dat de katheters leeglopen of kapot gaan en dat er dan WEER een nieuwe geplaatst moet worden en zo blijf je bezig. Ik word er alleen maar nerveuzer van Ik kan hier in bed al weken niet meer liggen van de pijn dus verwacht dat dat in een ziekenhuisbed alleen maar erger gaat worden dus ik wil er gaan dagen en nachten gaan verblijven.
Ik ben ook zo ontzettend aan het hopen dat ik wat ontsluiting heb, dan kan ik dat deel met die ballonkatheter overslaan, daar zou ik al erg gelukkig mee zijn! Konden we zelf maar merken of we ontsluiting hebben maar helaas, dat moeten we aan de professionals overlaten.
Ik ben bij ons zoontje ook ingeleid met een ballonkatheter. Deze werd dinsdagmiddag bij mij geplaatst en hij viel er na 5 uurtjes alweer uit. Ik dacht dat het kwam omdat de verpleegster die het slangetje vastplakte aan m'n been te ruw was geweest, maar de volgende ochtend bleek dat ik al 3 cm had. Toen hebben ze m'n vliezen gebroken en kreeg ik ook gelijk een infuus met weeënopwekkers. Dat werd heel rustig opgevoerd, dus ik heb geen weeënstorm gehad gelukkig. Uiteindelijk eind van de middag wel om pijnstilling gevraagd, omdat ik erg veel last had van een spier aan de bovenkant van m'n buik. Bij iedere wee trok die heel erg samen en dat deed enorm veel pijn. Ik kreeg toen remyfentanyl met zo'n pompje. In eerste instantie was de vk nog wel heel positief, de ontsluiting vorderde prima, tot ik echt een paar uur op 6 cm bleef hangen. Ze voerden steeds het infuus iets op en dat heeft uiteindelijk geholpen. Ik had 's avonds om 22.15 ruim 9,5 cm. Maar geen persweeën. Ook wilde de baby niet indalen in het geboortekanaal, dus is uiteindelijk besloten tot een ks. Het inleiden viel mij op zich heel erg mee. Ik had ook verwacht dat het een helse ervaring zou zijn. Zoals eerder gezegd: laat het gewoon op je af komen, je kunt er toch niets aan veranderen. Alvast heel veel succes!!!
Oh, dat kan best hoor! Google maar eens op 'zelf ontsluiting voelen'. Moet je alleen wel willen/durven
Nou snap niet hoe mensen dat kunnen, heb ooit wel eens gevoeld waar mijn bmm zat maar kom daar echt niet bij.. Of ik heb mss korte vingers haha. Deze zwangerschap overigens nog niet geprobeerd hoor
Spannend spannend! Ben ook ingeleid met een balloon, binnen 3 uur was die er weer uitgevallen. Ik zal vanavond mijn verhaal uitgebreid vertellen
Op je hurken gaan zitten helpt ik heb een paar weken geleden even snel gevoeld omdat ik veel pijnlijke harde buiken had en de vk alleen maar zei 'rust nemen' terwij ik de hele dag alleen maar op de bank had gezeten. Wilde toch even weten of er niks engs aan de hand was.
Ik ben ingeleid en m'n kind is er gewoon in 1 stuk uit gekomen. Hoeveel positiever wil je het hebben? 's Ochtends vroeg gemeld in het ziekenhuis. Dan wordt eerst gekeken met een ctg of er weeënactiviteit is. Daarna balloncatheter erin. Eerste uren gebeurde er weinig. We hebben nog op het punt gestaan toch maar weer naar huis te gaan. Achterin de middag bleek ik ineens toch weeën te hebben en kon de catheter eruit. Een paar uur later zijn de vliezen doorgeprikt en kreeg ik weeënopwekkers. In de loop van de avond werd het serieus. Iets na middernacht is onze zoon geboren. Wat ik vervelend vond, was dat er steeds langer periodes 'niks' gebeurde en ik maar wat aan mijn lot werd overgelaten. Maar dat ligt niet aan het inleiden op zich, maar aan het ziekenhuis. Ik neem aan dat het niet overal zo is dat ze zeggen "Er komt zo iemand je vliezen prikken." en dat je dan na 2 uur zelf maar eens gaat bellen omdat er überhaupt niet eens iemand op je kamer is geweest. En zo ging het met vrijwel elke handeling die moest gebeuren. Ik heb die dag geleerd dat "zo" een erg rekbaar begrip is. Zorg dus dat je wat vermaak meeneemt voor de wachttijden. En als het nodig is: kom voor jezelf op. Wat betreft pijn. Weeën doen pijn. Ik vond het zwaar, maar dat vond ik ook van de eerste bevalling die natuurlijk begon. Overweeg eventueel pijnbestrijding. Je bent toch al 'medisch'. En wacht niet te lang met het aanvragen van de pijnbestrijding. Liefst op een moment dat je denkt 'dit gaat nog wel'. Op het laatst kan het namelijk best nog snel heftig worden.
Ik ben helemaal niet tot de weeenopwekkers gekomen, das toch positief of niet? Ik ben dan begonnen met gel, maar toen ik eenmaal een beetje ontsluiting had, ging mijn lichaam het overnemen. Bij de eerste heb ik wel een dag moeten wachten totdat de gel z'n werk ging doen. Maar de bevalling duurde netjes 8 uurtjes, met een rustige opbouw van de weeën. Bij de tweede wel een weeenstorm gehad, maar ach, die was er binnen 1,5 uur. Heel veel succes maandag, en een hele mooie bevalling gewenst!
De angst loslaten en vertrouwen houden is absoluut makkelijker gezegd dan gedaan. Maar weet je wat er volgens mij goed bij helpt? Jezelf een Google-verbod opleggen! Klinkt misschien flauw, maar er zijn zoveel horrorverhalen te vinden op internet. En dat zijn niet jouw verhalen, maar die van anderen. Jouw verhaal is dat je tot nu toe een heel zware zwangerschap hebt gehad, maar dat je maandag dan toch eindelijk, EINDELIJK ingeleid gaat worden. En als jij jezelf iets bewezen hebt deze zwangerschap, dan is het wel dat je in staat bent om zware fysieke uitdagingen aan te kunnen. Houd maar aan dat idee vast, daar heb je veel meer aan. Ik blijf je verhaal volgen hoor, ben superbenieuwd! Liefs!
Ik ben 2x ingeleid en 2x spontaan bevallen. De eerste keer spontaan, door gebroken vliezen. Toen 5 uur over gedaan. De tweede keer ingeleid, ik had al wat ontsluiting dus geen weeopwekkers of ballon nodig maar gewoon vliezen breken, vooral na het breken van de vliezen pakt mijn lichaam het goed op en begonnen de weeën meteen. Toen heb ik er ook 5 uur over gedaan. De derde keer spontaan. De 4e keer ingeleid, ook door het breken van de vliezen, hierdoor kwamen ook meteen de weeën op gang. 5 uur later was mijn dochter er. Deze keer mag ik door omstandigheden zelf kiezen of ik wordt ingeleid. Gezien mijn lichaam het goed oppakt en doet wat het moet doen, ik nooit lange bevallingen heb gehad, durf ik het in elk geval wel aan. Ik heb dus wel 2x het geluk gehad dat ik al wat ontsluiting had waardoor de inleiding begon met breken van de vliezen en niet met gel/ballonnetje etc. Ik zou ook niet direct wee opwekkers willen krijgen, alleen als andere methoden niet werken of mijn lichaam het niet over zou nemen.
Hier ingeleid met 38+3. Smorgens om 7 uur melden op de verloskamer. 8 uur kwamen ze de vliezen breken en om 9 uur ging het infuus aan. Eerste uur weinig gemerkt van weeen of iets. Vanaf 10 uur begon het echt, half 12 3cm, dus moest nog maar even geduld hebben. Half 1.. 9cm. Even voor 1 persweeen en 10cm en om 9 over 1 was mijn zoontje geboren. Al met al is het mij goed meegevallen. Natuurlijk zo snel qua ontsluiting was echt pittig, enorme weeenstorm, maar juist doordat het zo kort heeft geduurd had ik energie over. Heb geen pijnstilling gehad want daar was geen tijd voor. Eerst had ik te weinig ontsluiting en toen teveel. Maar hoeveel pijn je ook hebt, het is het zo erg waard!. Hoe minder gestresst je er zelf heen gaat hoe beter het gaat. Laat je lichaam het werk doen, zet je verstand uit. Je lichaam weet donders goed hoe het werkt. Ik heb me volledig overgegeven aan mijn lichaam toen en dat werkte goed. Was toen eerst ook bang voor de bevalling, maar al vrij snel kon ik ontspannen en liet ik het over aan mijzelf, heb vanaf dat moment heel wat minder pijn ervaren dan toen ik nog volledig met mijn verstand probeerde de dingen te regelen.
Hier had Ik zelf wel ontsluiting al 2 cm maar verder wel opgewekt met weeenopwekkers. Ik heb Een super bevalling gehad vind Ik zelf...4 1/2 uur en ze was er. Toen het Echt even niet leuk was ben Ik ook in 15 min van 5 - 10 cm gegaan...geen pijnstilling gehad En kijk er met een goed gevoel op Terug! Ik zat ook in dat "eigen wereldje" Waar iedereen het over heeft. Geen besef gehad van tijd bijvoorbeeld. Het leek maar Een uurtje...haha heb wel nog behoorlijke naweeen gehad maar opzich waren deze ook niet vreselijk. Succes! Komt helemaal Goed!
Rond 20u kreeg ik de ballon geplaatst, volgende ochtend trok de gyn 'm er zo uit en konden de vliezen worden gebroken. Daarna werd meteen het infuus gestart en na ongeveer 5 uurtjes is mijn dochter geboren. Laatste uur ruggeprik, ik had een weeenstorm en zat toen nog steeds op 3cm. Met ruggeprik kreeg ik vrij snel persdrang, ontsluiting bleek toen al volledig. Ging dus razendsnel!