Dag Dames, Het is één ding; lang wachten en geduld oefenen voor een kindje, in de medische mallemolen terechtkomen, hormonen en spuiten gedoe, kijkoperaties... Maar wat mij soms nog het meeste raakt is het feit dat er zoveel onbegrip is over je situatie door vrienden. Ikzelf ging bv. naar een goede vriendin deze avond die trouwens ook afweet van onze moeilijkheden. En ik zeg; potverdorie, persoon x is toch ook wel zwanger zeker! Als reactie krijg je dan; je zou beter blij zijn voor haar. Dan zeg ik; dat ben ik wel maar zo makkelijk dat het bij iedereen gaat. Zegt zij terug; ja? ze hebben toch ook effkes moeten proberen. Ik zo; effkes? Een halfjaar wauw.... Zegt zij, ja bij Sofie was het direct prijs de eerste maand.... Dan voel je je ECHT wel ZOOOO onbegrepen. Ik heb dan ook gezegd dat ik denk dat ze gewoonweg niet weet wat ze zegt of haar kan inleven in mij omdat ze er zelf niet voor staat. Het was echt wel een domper en ben kort erna dan ook maar weggegaan... Ben ik nou de enige met zulke lompe vrienden?
Schrijft ze plots een sms dat ze denkt dat ze wat te bruut is geweest tegen mij, maar dat ze problemen heeft met de bank en dat ze hoopt dat ik het haar niet te kwalijk neem. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het haar wel kwalijk neem maar niet weet hoe te reageren.
Dat is echt niet leuk van je vriendin. Als het mijn vriendin was zou ik het haar ook kwalijk nemen. Ik zou niet tegen haar zeggen dat je het haar kwalijk neemt, maar zou zeggen dat je erg teleurgesteld bent en van haar wel wat meer begrip zou verwachten. Dat het jou pijn heeft gedaan hoe ze reageerde. Heel veel mensen weten niet wat het is om zwanger te willen worden. Ze weten natuurlijk wel wat het is, maar niet wat het is om maand na maand ongesteld te worden en het gevoel te hebben dat je nooit mama zal worden. Mijn schoonzusje begrijpt me wel, maar is zelf nu zwanger. Ze zei wij zijn ook een tijdje bezig geweest. Maandje of 7 met daarvoor nog een miskraam. Daar word ik dan ook erg verdrietig van, ik denk dan, ben al twee keer zo lang bezig en heb nog niets....
Lastig he. Hier bij de eerste 23 maanden bezig geweest. Ook een vriendin die zei begrip te hebben maar dat bleek nergens uit. En dat doet pijn.... Zo moeilijk hoe je daarmee om moet gaan. Ik denk toch eerlijk zijn, ook al heeft ze zelf door dat het slim was. Sterkte ermee meid!
Ja hier ook zo'n ervaring. Een vriendin die doodleuk vertelde "eindelijk" zwanger te zijn. Wel 8 maanden bezig én een jarenlange kinderwens.... Tja, alsof wij geen kinderwens hebben (waren op dat moment al langer als een jaar bezig)... Ben me er wel van bewust dat ik me gelukkig mag prijzen dat ik een zoon heb en dat de tweede onderweg. Hoop dat jullie ook snel een positieve test in handen hebben meiden!
@MamsieM Ik zie onder je banner 'Hij geeft leven! Dankbaar!' Ik denk dat je gelovig bent? Ik moet zeggen dat ik de laatste tijd toch ook al wat afgelezen en gebeden heb en kaarsen gebrand... Ze zeggen altijd 'karma' maar ik denk dat ik in mijn vorige levens dan toch wel erg slecht geweest ben :-/
Op een iets andere manier, heb ik ook zoiets, dus snap je gevoel wel... Mijn vriendin heeft zelf 3,5 jaar er over gedaan en via MMM zwanger geworden (met haar of haar man was niks mis) en juist deze vriendin snapt niet dat ik na 20 maanden met PCOS er doorheen zit. Juist van haar krijg ik te horen, maar je bent nog zo jong en zo lang ben je nog niet bezig. Oke nog niet zo lang als zij maar lang genoeg... Misschien toch nog keer met je vriendin praten over je gevoel erbij...
Ik vind het een beetje dubbel. Zelf zijn wij bijna 4 jaar bezig geweest voor kindje 1. Ook ik voelde het soms wel steken als een ander snel zwanger werd. Maar niet omdat ik het de ander niet gun, maar omdat ik zelf ook wel eens wilde. Maar goed, hun kind is niet het jouwe. Het is niet dat jij nog niet zwanger bent, omdat anderen eerst aan de beurt zijn ofzo. En ja, je kan het een ander ook gunnen, maar ondertussen ook balen dat bij jou nog niet raak is. Maar je geeft wel een heftige reactie over de ander, ik snap wel dat je vriendin zo reageert..... Erg begripvol is het niet idd.
@liefsvanmama ja, ik gun het die persoon ook, maar vindt dat het ook bij ons eens tijd wordt. en iedereen is altijd zo blij als een ander het zwangere nieuws aankondigt, maar ze denken nooit eens aan het feit dat het niet bij iedereen zo makkelijk gaat en dat dit wel eens pijnlijk kan zijn voor iemand anders. En natuurlijk weet ik ook wel dat het één niet met het ander te maken heeft, zo naïef kun je me ook niet noemen maar zo zie je maar dat gods wegen ondoorgrondelijk zijn...
ik vind het ook dubbel ene kant snap ik jou heel goed, maar andere kant vind ik jou reactie op een andere vrouw haar zwangerschap ook niet echt tonen van begrip, zij kan er m.i niets aan doen dat het bij jou niet zo snel gaat als bij haar, ik denk dat het in deze dan ook geen onbegrip maar meer ontwetendheid is. probeer voor jezelf niet in een negatieve spiraal te belanden en hoe moeilijk ook probeer ook te genieten van de dingen die je wél heb op dit moment, vaak als mensen het hele gebeuren even loslaten of op vakantie gaan gebeuren er ineens wonderen, ik hoop natuurlijk dat jij en alle andere die lang of kort bezig zijn supersnel een positieve test in handen mogen hebben
Wij zijn op heel veel onbegrip gestuit van vrienden. Met name mijn lief, die zich daardoor heel erg alleen heeft gevoeld. Vrienden van ons hebben zelf een moeilijk traject achter de rug. Vier miskramen en 2 keer een vroeggeboorte, gelukkig is met beide kindjes alles goed. Wij hadden van hen misschien het meest begrip verwacht. Nou niet hoor, het zat allemaal tussen mijn oren en ik moest er niet mee bezig zijn. Ook toen we slechte uitslagen kregen van het ziekenhuis bleven ze dit volhouden. In november waren we bij vrienden op bezoek die van ons ziekenhuistraject wisten. We zaten nog niet of ze zeiden: nou jullie zijn hier samen dus je zal wel zwanger zijn. Ehm nee... En zij vervolgde toen met dat ze steeds zo misselijk was en al 2 dagen moest overgeven. Zij hebben geen kinderwens en haar letterlijke woorden waren: "Dus ik zei al dan maar een abortus maar toen dachten we vervolgens, dan geven we het wel aan jullie. Dan hebben jullie toch nog een kind" We wisten niet hoe we het hadden. Nu weet ik dat zij gek op ons zijn. Mensen weten gewoon niet hoe ze met ons verdriet om moeten gaan. Helaas is het wel zo dat mijn lief er maar moeilijk overheen kan stappen. Ik ben geheel onverwachts dus toch zwanger en hij heeft geen zin meer om het hen te delen. Ik hoop dat dat nog bijtrekt. Ik ben daar wat makkelijker in. Als mensen zich ongemakkelijk voelen zeggen ze nou eenmaal stomme dingen. Ik weet zeker dat ze het niet meenden. Sorry voor het lange verhaal..
Hier ben ik het mee eens! Je gunt het haar wel zeg je maar zo klinkt dat niet uit je reactie te horen! Zij kunnen er ook niks aan doen dat ze er "maar" 8maanden over hebben gedaan. Voor iedere vrouw die graag zwanger wil worden is 1 maand tè veel! Ik begrijp je gevoel wel,maar ook de reactie van je vriendin. Hopenlijk voor jullie ook snel een fijne zwangerschap!
Ja klopt! Voor mij een fijne, mooie houvast. Een ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Bij mij is dat mijn geloof in God (hoe moeilijk het soms ook is om Hem te vertrouwen als dingen anders gaan dan ik graag zou willen)
Meis zoo herkenbaar... Er zitten soms zulke botte onbegripvolle boeren bij... Wij zitten zelf ook diep in de MMM en zijn alweer 42 maanden aan het proberen (erg lang als je het mij vraagt) en meerdere vrienden hebben er zelfs alweer 2 gekregen in die tussentijd. Een hele dikke knuf voor je meis... maar soms zijn er gewoon mensen die het gewoon echt niet begrijpen jammer genoeg... weet ook niet goed wat je daar aan kunt doen
En dít is dus een ontrechte cliché. Hoe vaak denk je dat ik op vakantie ben geweest? En TS misschien ook wel. Ik denk wel dat het jezelf rust kan geven als je het een tijdje los kan laten, maar hóe ben je er minder mee bezig?
Ik ben het echt eens met dat mensen wel rekening met een ander kunnen houden. Maar aan de andere kant, denk ik dat jouw verdriet zo groot is, dat je ook niet altijd rekening houdt met de ander. Als iemand net zwanger is, is dat waarschijnlijk het grootste nieuwtje wat ze te delen hebben. Meestal gebeurt dit ook maar 1-2-3 (-4) keer in je leven. Voor de ander is dit gewoon een heugelijk nieuwtje om te vertellen. En mensen zijn zó blij, dat ze dit willen vertellen zonder met anderen rekening te houden. Als ik weet dat iemand moeite heeft met zwanger worden (oid) dan vertel ik het vaak vooraf al tegen die persoon, zodat een ander wat beter kan reageren. Dat die ik, maar niet iedereen. Tuurlijk is dit netjes, maar goed, niet iedereen zal er bij stil staan. Maar nu uitte jij je bij je vriendin, toch op een niet zo fraaie manier, ik snap haar reactie wel. Als je nu anders had gereageerd.... Bijv: "het doet me verdriet dat ik anderen zwanger zie, en ik zelf nog niet zwanger ben" dan denk ik dat zij heel anders had gereageerd. Omdat jij dichter bij je eigen gevoel blijft. Nu liet je jaloesie zien, en dat is altijd moeilijk om 'goed' op te reageren. Ik hoop dat het snel voor je raak mag zijn!!
Ik begrijp de reactie van 2 kanten.... Maar als je al zo lang bezig bent heb je wel eens een moment waarop je even niet je leuke/vriendelijke gezicht op kunt zetten! Dan doet het gewoon PIJN om te horen dat iemand anders wel zwanger is.... Hoe erg je het diegene ook gunt, je gunt het jezelf nog meer! Dat heeft iedereen toch? En natuurlijk kunnen ze er niks aan doen dat jij zelf niet snel zwanger raakt, maar wat ze wel kunnen doen is rekening houden met je.... Dat vind ik echt niet teveel gevraagd, wat stelt de vriendschap anders dan voor? Misschien kort door de bocht, maar zo zie ik het. Heel wat anders, maar ik heb met mijn beste vriendin gebroken (waren vanaf kinds af aan vriendinnen) omdat zij totaal geen begrip toonde nadat mijn moeder plotseling overleed... Zij was boos als ik een keer geen zin had om te bellen of af te spreken (en nog meer van die onzin). Totaal geen begrip voor mijn verdriet... Ja zeggen oh wat erg, maar geen rekening houden met... Voelt misschien wel hetzelfde als je vriendinnen geen rekening houden met jouw verdriet.... Iemand mag en kan niet beoordelen hoe erg dit voor jou is, dat is voor iedereen anders. Verdriet kan je niet op een weegschaal leggen... Heel veel sterke meis en hopelijk wordt 2013 een top jaar!!!!
Beste mensen, Ikzelf ben redelijk snel zwanger geraakt. Nu dit topic lezende vraag ik mij 't volgende af. Stel ik had een vriendin gehad die tobde met zwanger raken. Hoe had ik haar het grote nieuws moeten vertellen zonder haar te kwetsen. Of is dat eigenlijk niet mogelijk want is het nieuws op zich al kwetsend? En willen jullie juist dat naar jullie MMM traject wordt geinformeerd? En zo ja hoe dan? Ben gewoon benieuwd want wil juist tactvol omgaan met mensen die problemen ondervinden op dit gebied. Alvast bedankt voor jullie tips/adviezen. Groetjes Merlijn
Heel herkenbaar. Ik kreeg destijds de opmerking dat we eens moesten opschieten want het was zo leuk. Ach we waren pas twee jaar bezig. Ik denk meer dat mensen niet echt weten wat ze moeten zeggen en het voor hun toch wel een eng onderwerp is. Succes
Ik vind dat je je naar je vriendin toe best even mag uiten zoals je je op dat moment voelt zonder dat je dit in hoeft te pakken met een strikje eromheen... We moeten altijd al zo nadenken over wat we zeggen en hoe we t zeggen, juist bij goede vriendinnen kan je terecht met al je gevoelens toch, ingepakt of niet... Wat jouw vriendin siert is dat ze later een sms stuurde dus ze ziet wel in dat ze niet zo handig gereageerd heeft. Hoe je daar op moet of zou kunnen reageren is natuurlijk lastig, zou wel eerlijk zijn en zeggen dat het je wel pijn heeft gedaan (en dat dit ook niet zomaar voorbij is) maar dat je haar sms wel fijn vind. Wijzelf gingen het aankondigen op de verjaardag van ml, daar kwam iedereen die heel dicht bij ons stond dus we wilden graag dat zij er alvast vanaf wisten (was toen 8 weken zwanger), en dat zouden ook mensen zijn waar we steun zouden zoeken mocht het mis gaan. Ook een ex-collega en vriend van ml zou komen, en hij en zn vriendin zijn ook al een paar jaar bezig en niks lijkt te lukken.....ik heb er toen bij ml op gehamerd dat hij hem van te voren even op zou bellen om het nieuws voorzichtig te vertellen. Dan is het aan hem om te beslissen of hij wel of niet komt, want tja t zal toch gespreksonderwerp nr 1 zijn... Kan wel zeggen dat ik me er iets bij voor kan stellen dat het confronterend is, maar heel eerlijk, ik zou niet weten hoe het zou voelen.... Maar hij en zn vriendin kwamen allebei op de verjaardag en ml kreeg ook nog heel lieve schattige dingetjes voor onze mini. Ik wilde zelf in elk geval dat ze "voorbereid" waren en niet dat ze een klap in t gezicht zouden krijgen als wij daar blij staan aan te kondigen dat er een baby in mn buik zit. Anyway...ik vind wel als je weet van iemand in je omgeving waarbij het lastig gaat dat je hier rekening mee kan houden met het vertellen, door het bij diegene wel iets voorzichtiger te vertellen. Als iemand het niet weet kan diegene er ook geen rekening mee houden natuurlijk...