Afgelopen woensdag te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt (ik zou nu een vast contract moeten krijgen). Gezien de goede beoordeling hadden we stiekem verwacht dat het wel goed zou zitten, ware het niet dat we gaan fuseren en er een overlap aan functies is. Naast uiteraard het gebruikelijke gemis aan werk, salaris en leaseauto... Had ik net eindelijk een positief geluid van mijn man wat betreft een tweede kindje. Mijn man heeft er langere tijd geen behoefte aan gehad, het was een tijd echt 'nee' en we zijn hiervoor zelfs samen voor in therapie gegaan... Nu was hij dus net om, maar dan wel wanneer we wat meer vastigheid hadden in de zin van een vast contract ... Ik had me al helemaal zitten verheugen op het feit dat we de komende tijd weer konden gaan proberen om zwanger te worden, en afgelopen woensdag is die hoop helemaal de grond in geslagen. Ik weet nog niet hoe mijn man er nu echt over denkt, maar ik merk dat dit mij nu nog het meeste pijn doet, ik me verloren voel en het gevoel heb dat we (wederom) de pauze knop hebben ingedrukt. Ik kan het ook wel relativeren gelukkig, wel lastig, maar ik ben nog jong en hopelijk blijft hij er wel zo over denken wanneer ik weer een baan vindt. Hij heeft gelukkig al wel gezegd dat we niet meer de illusie moeten hebben dat een vast contract zo maar geregeld is en dat dit ook niet de vastigheid geeft... Ik wilde het gewoon even kwijt...
Ah meis, wat een rotnieuws! Ik zou het eerst eens met je man bespreken, zo lang je dat niet gedaan hebt weet je niet zeker wat hij echt vindt. Hoeveel ga je er op achteruit? Hoe lang heb je ww? En hoeveel spaargeld hebben jullie om een evt. inkomensdipje op te vangen? Een tweede kost de eerste jaren natuurlijk ook minder geld dan een eerste kindje, omdat je veel spullen al hebt. Misschien alles eens praktisch berekenen en dan nog eens met je man gaan praten? Wie weet lukt het ook wel snel om een nieuwe baan te vinden. Zoals hij zelf ook al zei, een vast contract zegt ook niet alles en zo lang het financieel niet onverantwoord is zou het misschien best nog kunnen. Is het bij hem echt het idee van financiele zekerheid, of zijn er nog andere bezwaren? Ik zou echt met hem praten en dan ook vertellen wat dit met jou doet.
Het blijft lastig, je gevoel en verstand. Wij hebben dit ook gehad, drie jaar lang heeft mijn man al korte contracten waardoor een derde kindje niet wenselijk was/is. Puur financieel, maar het gaf steeds de doorslag voor hem. Voor mij heel moeilijk, want emotioneel was ons gezin klaar voor een derde kindje.....maar die zal er niet meer komen.
Op zich gaat het hem niet per definitie om het financiële, echter hangt het wel samen met de zekerheid die hij zoekt om iets aan te gaan. Klopt dat er al veel spullen van de eerste zijn, dus daar zit het hem niet in, en op zich gaan we er financieel ook niet heeeeel erg op achteruit... Ik ga inderdaad binnenkort weer eens met hem erover hebben... het is ook pas net gebeurd. En eerst maar eens een andere baan vinden.