Stress.. werkstress? Wat zouden jullie doen?

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik jouw verhaal lastig vind.

Zeker als ik gisteren een verhaal lees van iemand die 27 weken zwanger is en op haar tandvlees nog fulltime lichamelijk werk probeert te doen en zich schuldig voelt dat ze het niet meer aan kan.

Laat ik voorop stellen dat ik niet weet wat voor beroep je uitoefent of wat je bedoelt met onregelmatige diensten (nachtdiensten?). Ik weet ook niet wat je voelt als je zegt zo'n last van je buik te hebben. Ik kan me dus alleen baseren op wat je hier hebt geschreven.

Maar mij bekruipt het gevoel dat jouw werkgever misschien jouw contract niet verlengt omdat je niet bepaald heel gemotiveerd bent. Je werkt soms hele dagen, soms halve dagen, maar het is je nu al teveel.

Wat is er mis met aan jou vragen of je meer kunt werken als er een collega is uitgevallen? Je kunt toch simpelweg aangeven dat je dit niet ziet zitten?

Ik zie eerlijk gezegd helemaal geen aanleiding waarom je nu al zou moeten stoppen met werken, maar het lijkt wel of je daar sowieso op uit bent.

Praat eerlijk met je werkgever en geef aan dat je het zwaar hebt. Ga er niet van tevoren al vanuit dat je weet wat de reactie is. Voor hetzelfde geld valt er wel te praten over vaste uren gedurende de resterende tijd van je zwangerschap. Ik vind het echt wat makkelijk om te zeggen 'ik stop er helemaal mee'. En ik denk dat een arts of verloskundige daar ook niet zomaar in mee gaat.

 

Ik sluit me aan bij Roos. Op wat voor grond zou je willen stoppen met werken dan? Als ik heel eerlijk ben lees ik niet echt harde redenen. Je bent eigenlijk nog maar net zwanger en je werkt parttime. Je kunt prima functioneren als zwangere. Het klinkt voor mij daarom ook een beetje alsof je je zwangerschap 'gebruikt' om niet (meer) te hoeven werken. Maar dat komt zo over omdat ik niks geks lees in je verhaal. Behalve dan de pauzes. Op je volle dagen moet je wel even pauze kunnen nemen als je dat nodig hebt. Dus dat moet je zeker bespreekbaar maken. Dan zijn volgens mij de problemen opgelost toch?

Succes!

 

Ik zou sowieso met je werkgever om tafel gaan. Aan de hand van wat jij beschrijft zie ik, net als bovenstaande reacties, ook niet veel raars, stoppen met werken lijkt me aan de hand van wat jij beschrijft erg overdreven.

Waarom heeft je werkgever lef om te vragen of je extra wilt werken? Hele normale vraag toch? Harde buiken waren hier een reden wel om wat meer zittend werk te doen bijv.

Ik snap als je gaat klagen over die dingen dat je werkgever niet meelevend reageerd. Je kunt beter kijken naar oplossingen. je zegt onregelmatig te werken, heb je wel vaste dagen? En wat zijn je tijden dan? Heb je avond/ nachtdiensten? Kun je dat bespreekbaar naken? (Bijv alleen de dag en tussendiensten?)

Of de 24 uur anders verdelen? 1 hele dag en 4 halve dagen bijv.

Kijk vooral naar wat je wel kan en ga zo het gesprek in met je werkgever..

 

Ik zie ook niet waarom je zou moeten stoppen? En waarom mogen ze niet vragen of je extra wil werken?
Een tweede zwangerschap is loodzwaar, je lijf is al een keer zo belast en thuis kun je minder rusten. Werken is dan vaak zwaar.
Maar het hoort er ook bij. En je werktijden lijken (!) ook niet zodanig dat het heel erg éxtra zou moeten belasten.
Wat voor werk doe je? Kun je zittend werken? Bedenk dat de garde buiken ook door je eigen spanning kunnen komen en niet altijd werk gerelateerd zijn.

Ik zou wel de pauzes aankaarten en overleggen hoe het voor jou wat comfortabeler kan worden. Maar de noodzaak tot stoppen zie ik op basis van je op nog niet zo.

 

Ik zou eerst vragen of je vervangend werk kan doen ipv helemaal stoppen. Dat siert jou ook richting je werkgever. Ik werk sinds 4 weken administratief ipv aan bed (gesloten afdeling dementie, klinische verpleegafdeling) en dat vond ik al moeilijk. Nu vanochtend te horen gekregen dat ik helemaal moet stoppen, en dat klinkt misschien 'lekker' maar dat vind ik zelf niet hoor, ik voel me bezwaard en zou graag mijn werk rustiger afronden.

Je bent ook nog relatief kort zwanger, met 12 weken voelde ik mij ook erg vermoeid voor de onregelmatigheiddiensten, dat trok na 14 weken wel aardig weer bij. De reden dat ik nu moet stoppen is ivm premature weeenactiviteit..

 

Ik zou niet weten waarom je zou moeten stoppen met werken en waarom ze je niet voor extra werk mogen vragen?
De reden ik heb ook nog een man en kind thuis vind ik een beetje een dooddoener.
Wel zou ik rond de tafel gaan met je werkgever en je gevoel uiten.

 

Zoals de rest van de reacties hierboven ook al aangeven. Ga in overleg. Vaak is er meer mogelijk dan je denkt doordat het lijkt of je bij voorbaat al op wil geven. 12 weken is nog erg vroeg. En als het echt niet gaat dan gaat het niet, en pauzes moeten er gewoon zijn of je nou zwanger bent of niet die heeft iedereen nodig. Misschien inderdaad eens voorstellen of de 24u meer verdeeld in kortere diensten kunnen ( weet niet wat je beroep is?) Zo laat je je wel van je goede kant zien. Ik ben het met de rest eens dat het wel lijkt alsof je zegt van mijn contract word toch niet verlengd dan kan ik nu al wel stoppen. Ik zou daar zelf doodongelukkig van worden en proberen te doen wat je kan.
Zelf ben ik deze zwangerschap vanaf 22weken een kwart minder gaan werken ( zelfde dagen maar iets later beginnen en iets eerder stoppen, ik ben kapster ) ivm erge pijn aan mijn benen. Dit had ik bij mijn dochter ook en toen ben ik op mijn tandvlees doorgegaan. Dat is ook echt geen aanrader. Nu ik dit x wél heb aangegeven dat het echt niet ging hebben we samen na een oplossing gezocht. Een kwart minder is niet veel maar scheelde voor mij net genoeg en het gaf me ook een goed gevoel dat ik wél gewoon nog aan het werk was.

Ik wens je veel succes in de toekomst en ben eerlijk gezegd ook wel benieuwd wat je verloskundige dan komende week zegt.

 

Ik werk 28u in onregelmatige dienst, wij hebben diensten van 10.5u en 22u (in de slaap ik wel 7u), dus feitelijk werk ik ook de ene week 2 en andere week 3 dagen. Ik ben vorig weekend nog een weekend mee op kamp gegaan. Werk met uit huis geplaatste jongeren...dus niet de makkelijkste doelgroep, alleen doe het al meer dan een decade dus het gaat mij makkelijk af
Ik heb ook een keiharde dip gehad met 12 weken. Oud verdriet, vermoeidheid, spanning kwam eruit door een geschilletje met een collega. Je komt nu uit je extreme moe fase en je hebt al een kleine, tis niet heel raar dat je minder goed in je vel zit, maar stoppen met werken nee meis. Je zal toch echt even om tafel moeten.

Ik verricht de ingewikkeldste taken op het werk en pak alles aan. Dat doe ik niet meer. Ik ben mijn taken een beetje aan het afvloeien. Dat gaat niet direct, maar kost tijd, omdat een ander dit weer moet overnemen.
Ik ben sneller moe, dus collega's weten dat ik in de avond met onze jongeren op de bank bivakkeer. Je hebt als zwangere recht op pauze. Ik zou het niet zo uitspreken, maar benoemen joh tijdens een dienst ben ik echt sneller moe, dus heb echt even af en toe mijn rust nodig. Je weet zelf in het werk wanneer dat kan. En je collega's snappen dat heus wel.

Hier doe ik ook nog slaapdiensten, maar deze maand nog maar 3, volgende maand nog maar 2 en de maand erop misschien ook nog 2.

Met een week of 2 voel jij je stukken beter, nog niet altijd minder moe, maar als de zon schijnt en je praat met je collega's en vindt een balans thuis en op werk, komt het wel weer goed.

 

Ook ik begrijp niet dat je er om deze redenen überhaupt over nadenkt om te stoppen met werken. Zelf heb ik een alles behalve makkelijke zwangerschap (HG, nierstenen, bekkeninstabiliteit) maar probeer mij daar waar het lukt toch nog nuttig te maken. Ook voor jezelf lijkt me dit veel prettiger? Even vrij zijn en bijkomen is altijd fijn natuurlijk, maar dan zou ik zeggen neem je vakantieuren op?
In de ziektewet zitten is sowieso al waardeloos, maar als je dan om zulke redenen al (zo vroeg) wilt stoppen dan begint het bij mij een beetje te kriebelen. Een zwangerschap kan inderdaad zwaar zijn, maar probeer er ondanks alles toch het beste van te maken.

 

Ben het eens met bovenstaande. Mijn derde zwangerschap was heel lastig in het begin maar door dit gewoon aan te geven konden ze al heel wat doen (aangepaste diensten, niet meer zo vroeg hoeven beginnen omdat de ochtenden het lastigst waren).

Nu gaat het een stuk beter en draai ik weer gewoon mee.

Bij mij was het ergste voorbij rond week 20, maar normaal gezien kan dat al veel eerder zijn.

In de ziektewet zitten sucks.

 

Zoals de eerdere reacties al zeggen; lees ook ik niets raars in je verhaal. Ik ben zelf werkzaam op personeelszaken en kom vaker met zieke zwangeren in aanraking. Wat jij beschrijft is geen reden om te stoppen met werken. Wat je wel kunt doen is inderdaad om tafel gaan met je leidinggevende over het een en ander waar jij tegen aan loopt. Wie weet dat je hij/zij met het gehele team om tafel kan om te kijken hoe jullie de gaten samen gaan oplossen en jij misschien diensten kan draaien waarbij je minder vermoeid raakt of meer regelmaat krijgt. Het bespreken met je verloskundige kan, maar is voor een werkgever niet doorslaggevend om je ziek te melden. De doorslaggevende factor is in deze de bedrijfsarts. Je zal dus eerst bij hem/haar langs moeten en pas als die zegt dat je ongeschikt bent voor werk, geheel of gedeeltelijk, gaat je werkgever over tot ziekmelding bij het UWV.