Toen we de beide ouders gingen vertellen dat ze opa en oma werden, waren ze allemaal in de 7e hemel. Heel erg enthousiast en allerlei plannen voor de toekomst werden gemaakt. We kregen bij de 20 weken echo (geslacht werd toen bekend) de kinderwagen en veel kleertjes kado. We gingen zelf kijken voor een kinderwagen en ik had de link ff rondgestuurd en de volgende dag stond er geld op de rekening. Ook werd er een berg kleding gekocht zodat ik zelf voor maatje 50/56 en 62 niks meer hoefde te kopen.... wel lief, maar ik had zelf ook wel wat willen kopen. Ik heb steeds iedereen netjes gebeld of gesmst als we weer eens een afspraak hadden bij de verlos, gyn of andere arts. Ze zijn meegeweest naar de pretecho. Maar..... ze vragen nooit eens hoe het met mij is. In al die maanden wordt er niet naar ons huis gebeld. Als we daar zijn en mijn man verteld dat ie trots op me is, omdat ik het ondanks mijn gezondheid zo goed volhoudt, dan wuiven ze dat weg onder het mom van: ja hoort erbij he, had ik ook zo erg, die en die was ook zo misselijk. Vanochtend ook weer. Ze wisten allemaal dat ik een belangrijke afspraak in het umcg had en dat ik best zenuwachtig was en weer was er niemand die ernaar vroeg. Ik heb zelfs vanmiddag nog met een stom smoesje gebeld, maar ben er zelf niet over begonnen, zodat ze het konden vragen. Maar nee hoor, helemaal niks. En toen mijn man 's avonds ook nog ff belde voor iets anders en hij het goede nieuws vertelde werd er totaal niet op gereageerd. Ik had het me gewoon zo anders voorgesteld. Ik zag mezelf al gezellig winkelen en babykleertjes uitzoeken met de beide moeders. Ik bedoel, ze mogen van mij zelfs wel bij de bevalling aanwezig zijn. Ik word er gewoon best wel verdrietig van eigenlijk dat er zo weinig interesse wordt getoond. Net alsof ik alleen maar goed ben om straks HUN kleindochter op de wereld te zetten. De enige die af en toe wat vraagt is mijn vader. Maar die is bijna altijd aan het werk en die zie ik dus bijna nooit. En telefoon en internet vindt ie maar niks. Schoonvader zegt helemaal niks. Ook niet als mijn man erover begint. Ik vind het zo raar, want als ik familie of kennissen hoor, dan zijn ze allemaal heel erg enthousiast. Daar vertellen ze allemaal, honderduit over het feit dat ze een kleindochter krijgen. En we kunnen ook allemaal goed door 1 deur. Hebben normaal contact, gaan daar vaak heen. Is dit nu raar of zijn er meer ouders/schoonouders die dit gedrag vertonen?
Tja ik weet niet hoor... Ze zijn overduidelijk wel heel blij en enthousiast. En al die kwaaltjes, het klinkt misschien niet leuk of meelevend, maar het hóórt er ook allemaal bij. Als een zwangere tegen mij klaagt over haar kwaaltjes zeg ik ook dat het klote is maar dat het er nu eenmaal bij hoort. Hou er wel rekening mee dat ze allemaal opa en oma worden en dat ze dat heel leuk en spannend vinden. Ze vergeten je vast niet expres! Maar ik snap het best hoor, mijn sm kwam ook de heeeele tijd met allemaal spullen aan. En dan meestal nog ouwe zooi ook die ze op een rommelmarkt had gekocht *zucht*. Ik heb het maar aangenomen met het idee dat het uit een goed hart komt, maar had er meer aan gehad als ze me eens had meegenomen!
Ik denk dat je het beste eerlijk kan zijn over hoe je je voelt. Dat je het niet leuk vind dat er geen belangstelling is voor jou als persoon. Als je dit laat doen, dan denk ik dat als straks je kleintje geboren is, je je helemaal rot voelt omdat dan ook alle aandacht naar jullie kleintje gaat. Dat lijkt me niet prettig voor de onderlinge verstandhoudingen. Over mijn eigen schoonouders zal ik het maar niet hebben want dan komt het stoom uit mijn oren haha!
Dat bepaalde kwaaltjes bij een zwangerschap horen, betekent niet dat ze maar weggewuift moeten worden! Sowieso zijn er zwangerschapsaandoeningen die heel wat ernstiger zijn dan zwangerschapkwaaltjes en ook al zijn ze niet superernstig dan kun je er nog steeds heel veel last van hebben. Als je een griepje hebt is het toch ook fijn als mensen vragen hoe het met je gaat? Waarom zou dat dan in de zwangerschap anders zijn! Ik vind ook dat je van je ouders mag verwachten dat ze oprecht geinteresseerd zijn in je, vind ik dus helemaal niet raar dat je dat vervelend vindt. Misschien kun je het toch een keer met je moeder bespreken? Of uit jezelf gewoon vertellen wat je kwijt wil en dan niet accepteren dat ze het wegwuift. Ik snap je in elk geval wel
mijn schoonmoeder zei alleen heel vaak dat ik zo dik werd (?!) en dat zij direct na de bevalling weer in haar oude kleding paste (maatje 32/34) voelde me ook erg lullig dan! (ben echt niet dik ofzo maar in haar ogen is maatje 36 al dik dus ik met mijn 38 is natuurlijk waanzin!) verder hebben we in negen maanden tijd 3 slabbers gekregen. mijn eigen vader wist niet hoe hij moest reageren aangezien ik de jongste ben was het emotioneel voor hem (terwijl hij nooit emo is!) hij was dus voor zijn doen erg betrokken. ook mijn zus wel. schoonfam dus niet maar eigen fam gelukkig wel. komt wel allemaal vanzelf goed want zijn allemaal goede opa's oma en tante's!
Ik ken het helaas. Mijn schoonfamilie heeft ook echt alleen maar interesse voor de baby en totaal niet voor mijn of mijn vriend. Ze wonen hier nog geen 5 minuten lopen vandaan en zijn voor ik zwanger was nog nooit langs geweest. Nu ik zwanger ben komen ze af en toe langs en vragen dan alleen maar hoe het met mijn buik gaat. Nog niet zo heel lang geleden waren ze hier en vertelde ik hun dat ik mijn diploma heb gehaald waar ik heel hard voor heb moeten werken. Er kon nog niet eens een proficiat vanaf. Daar tegenover staan dat mijn moeder wel oprecht geintereseerd is in mij. Altijd al geweest alleen jammer dat zijn nu net 1,5 uur rijden hier vandaan moet wonen. Ik doe altijd maar alsof ik het wel best vindt zoals mijn sf reageert en hoop maar dat het dadelijk vanzelf weer over gaat en ze zich weer lekker nergens meer mee bemoeien.
Onze fam en schoon fam is heel lief en betrokken.. Ik denk dat ik in jou situatie wel even aan de bel zou trekken hoor. Anders wordt het alleen maar erger, je loopt er nu al mee rond en let er ook extra op, dan valt het elke keer weer erger tegen. Gewoon zeggen wat je voelt, dan ben jij het iig kwijt!! En als ze dan nog alleen oog voor de baby hebben, zou ik ze denk ik een beetje mijden. Wel vervelend zeg! Succes.
Ik wou dat mijn schoonfamilie zo reageerde. Mijn schoonmoeder zei 2 maanden voor de positieve test ( is 4 maanden na het huwelijk ). Als je het maar uit je hoofd laat om kinderen te nemen ben er niet aan toe om oma te worden ze is 55 jaar voor ons was het heel pijnlijk omdat we al 1,5 jaar bezig waren en het niet lukte en dat wis zei natuurlijk niet. Maar toen 2 maanden later hadden we een positieve test en o wat waren wij bang om het te vertellen Toch maar gedaan en doodste stilte schoonmoeder liep weg schoonvader sloeg een arm om me heen en zei succes met alles het zal niet makkelijk worden en o wat is het zwaar kinderen Ik naar huis en nu eindelijk 2 weken geleden ben ik weer naar ze toe gegaan en gevraagt wat er nou zo erg is. Ze voelt zich oud en omdat ze net in de overgang is kan ze het niet makkelijk hebben dat ze op de feite gedrukt word dat ze idd op OMA-leeftijd is. En nu het volgende probleem mijn man was een tweeling zijn zusje is dood gegaan 2 maanden voor de geboorte en dat is heel zwaar geweest voor haar natuurlijk. Daarna kreeg ze geen dochter meer 3 zoons en dat vind ze tot vandaag erg moeilijk. Dus nu is ze bang dat ik een meisje verwacht omdat ze die pijn niet aan kan we weten het vrijdag dus erg spannend. En hoop dat ze bij trekt en dat ze die kleine helemaal kapot knuffelt als hij/zij er is. Maar zo kan het dus ook En het verhaal had veel langer kunnen worden helaas:x Maar goed heb het idee dat ze al een beetje begint te wennen aan het idee dus mijn duimen draaien! Groetjes brenda
Nu ik er over na denk... hier is het maar 'zo-zo' hoor. Schoonouders zijn als het er op aan komt nog meer betrokken dan mijn eigen ouders. Die vragen wel elke keer hoe het met me gaat, ook aan de telefoon wel, en hebben laatst kleertjes gekocht voor ons. Mijn moeder daarintegen vraagt vrijwel nooit uit zich zelf hoe het met me is, ik kan die keren op één hand tellen en dan hou ik nog vingers over ook. Mijn vader vraagt wel hoe het met me gaat als ik er ben, maar doorvragen zal ie niet doen. Ik vind het wel prima zo. Het was misschien leuker geweest als ze iets meer betrokken zouden zijn, maar aan de andere kant is dat helemaal niet hoe we met elkaar omgaan dus het zou ook niet passen voor mijn gevoel.
Mijn schoonmoeder hoor ik totaal niks van, iets wat ik ook niet erg vind. Want als ze wat van zich laat horen is het een opmerking via hyves, en dan wel zulke opmerkingen dat bij mij mn nekharen al overeind gaan staan, en ik niet terug reageer. Mijn moeder heb ik elke week wel aan de telefoon en dan vraag ze hoe het met me gaat, en ze weet het ook als ik naar de vk geweest ben of wat, en dan vraag ze ook hoe het was. Ze leeft helemaal mee, maar op haar eigen rustige manier, iets wat ik erg prettig vind. Het gaat niet te overdreven. Wat spullen betreft, zo had ik niets verwacht, maar had ze opeens een deken/dekbed overtrekje gemaakt in de kleuren van de baby kamer, en zo kreeg ik ook een aankleedkussenhoes cadeau in de kleuren van de baby kamer. En verder mag ik heel veel baby spullen lenen, die mijn moeder nog heeft staan/liggen.. (mijn jongste zusje is 5, dus me ma heeft nog heel veel) Dus vind het kei lief, en vind het erg prettig dat het niet te overdreven gaat!
@ all: Vind het lastig om het ter sprake te brengen, vooral omdat er geen ruzie is. En de moeders betrekken altijd alles op zichzelf. Misschien toch maar eens balletje opgooien bij manlief.. En ik heb het zelf nooit over mijn kwaaltjes hoor, denk dat ze de helft niet eens weten. Hoef geen medelijden, maar een beetje aandacht was af en toe wel leuk geweest. Maar goed dat ik straks borstvoeding wil gaan geven, kan ik de kleine lekker bij me houden.. *hihi*
mijn moeder moest aan het idee van oma worden even wennen. Nu vind ze het geweldig. Laatst samen gaan shoppen en veel cadeau gekregen. Schoonouders zien meer problemen maar dat is altijd zo geweest. Die vinden ook dat we niet teveel moeten kopen en 2e hands. Alle respect voor degene die dat doen maar wij willen graag nieuwe ongebruikte spullen. We sparen er ook voor. Ben zelfs beetje vies van 2e hands. Dit soort reacties gaan ene oor in, andere uit. We zijn volwassen en doen wat we goed vinden.
Hier precies hetzelfde, super familie en s.familie.. beide kanten zijn super blij, ook nu met onze 2e maar inderdaad.. niet in de gaten hebben dat ik het af en toe behoorlijk zwaar heb i.v.m. ischias. Nu klaag ik er ook niet over en denk ook dat dat onze fout is. Als ze het niet weten kunnen ze er natuurlijk ook geen rekening mee houden Laatst hebben mijn vriend en ik een goed gesprek met m'n s.ouders gehad over bepaalde dingen en toen gaven zij aan dat ze het simpelweg niet in de gaten hadden. Uit goedigheid liepen ze aan dingen voorbij. Ik zou dus zeker met je man gaan praten en met z'n 2en gaan praten met de beide families. Er hoeft geen ruzie van te komen maar jij bent het wel kwijt. Als die kleine er straks is heb je het druk genoeg en zit je niet op zulke dingen te wachten.
Mijn ouders zijn geweldig, zorgzaam, belangstelellend. Gewoon de liefste mensen die ik ken. Als ik het even niet trek zet mijn ma een kopje thee en terwijl ik even een dutje doe op de bank spelen zijn met onze zoon van 22 mnd. Mijn schoonouders zijn een nachtmerrie. Claimen onze zoon en zullen nooit vragen hoe het met ons gaat. Bemoeien zich met de opvoeding, geld etc. Mijn sm is gewoon niet slimmer, mijn schoonvader is gewoon een geboren eikel .. Na een hevige ruzie afgelopen december (die intussen min of meer uitgepraat is), zien we ze gelukkig minder. Kan ik tenminste onbezorgd genieten van mijn gezin en familie
Ik herken (gelukkig) niets in jouw verhaal. Zowel mijn eigen ouders als mijn schoonouders zijn erg betrokken. Ze hebben geholpen met de babykamer, kopen leuke dingetjes voor de baby, horen mijn klaagzangen over al mijn kwaaltjes aan en sturen mij lieve kaartjes om me op te peppen (heb niet zo'n fijne zwangerschap).
Zou het er even met je man over hebben of het hem misschien ook opvalt.. en anders zou ik het niet kunnen laten een opmerking te maken over hun interesse naar jou toe. Lijkt me iniedergeval heel erg vervelend dat je in deze situatie zit want je gaat er juis alleen maar meer op letten natuurlijk. Mijn ouders zijn heel erg betrokken maar mijn s.ouders die zijn wat minder betrokken. de echo bekeken ze nog geen 2 sec. wouden graag de moeders meenemen naar een pretecho om te kijken of we het geslacht kunnen zien.. mijn moeder helemaal enthousiast maar s.moeder vroeg om welke datum t ging, maar vond t allemaal niet nodig. Nou leuk is dat. Ook voor mijn vriend want die ziet mijn moeder helemaal geinteresseerd en zijn eigen moeder lijkt t maar weinig te interesseren, vind ik heel erg voor hem.
Mijn moeder en schoonmoeder vragen iedere keer hoe het gaat als ik weer bij de vk vandaan kom, mijn vader vraagt ook altijd hoe het gaat, al spreek ik hem veel te weinig! Maar mijn schoonvader+vrouw, hebben in de tijd dat ik zwanger ben wel 3 smsjes gestuurd met de vraag hoe het nou gaat...meer niet! Kwa spulletjes die ik gekregen heb, heb ik een aantal pakjes van mijn schoonmoeder gekregen En van mijn moeder, de kinderwagen, maxi-cosi, de box, alle lakentjes, hydrofiel luiers, moltons enz. (maar dat komt omdat ik nog een zusje van 3 heb) dus dat scheelde een heleboel spullen kopen, en alles is nog goed als nieuw! Beide moeders zijn ook meegeweest naar de 20-weken echo, en dat vonden ze helemaal geweldig!
Mijn ouders vragen altijd hoe het met mij gaat en dan pas naar de zwangerschap. Mijn moeder heeft al kleertjes gekocht voor de baby, die zal ze binnenkort opsturen. Ze vertelde er wel bij dat ze ook nog wel leuke dingen gezien had voor mij zelf maar niet goed wist of ik ze wel leuk zou vinden en hoe en wat met eventuele maten. Normaal gezien zouden we dan samen gaan winkelen maar dat gaat nogal moeilijk aangezien ik over de plas woon. Dus zei ze laatst dat ze min of meer bedragen had opgeteld van dingen die ze voor mij had gezien en dat geld dan zou overmaken op mijn rekening. Mijn schoonfamilie, nu ja dat is alleen maar baby baby baby dat eruit komt. Dus als ze al eens iets zeggen dan wijs ik gewoon naar mijn buik en zeg: vraag het daar maar. Laatst zat mijn schoonmoeder aan de telefoon op te sommen wat ik allemaal moest kopen voor de baby. Mijn man had haar aan de telefoon maar had de luidspreker aan. Toen kwam ze bij babybadje en badspullen en heb ik maar even geroepen dat ik dacht dat zij dat wel zou kopen, dat had ze tenslotte bij haar andere kleinkinderen ook gedaan. Zat ze daar wel even met haar mond vol tanden en wist niet hoe snel ze weer moest ophangen. Nu hoeft ze dat voor mij helemaal niet te kopen, ik vond het alleen nogal straf dat ze bij de laatste 2 kleinkinderen naar ons kwam, en mij liet opzoeken op internet waar ze wat kon kopen.
@bloem 86: mijn man ziet dat dus ook wel. Die vindt het ook niet leuk en valt hem wel tegen van zijn ouders. Maar ja, je kunt mensen niet zomaar veranderen he en ik ben bang dat wanneer we er wat van gaan zeggen ze juist helemaal de andere kant opslaan. En hij vindt dat het hun verlies is. Zij missen dingen/maken dingen niet mee. En mijn moeder zit momenteel een beetje met zichzelf in de knoop. Het is gewoon als ik zwangeren in de prenatal of babydump ofzo zie lopen met hun moeders, dat ik dan denk: Dat wil ik ook.... Maar als ik het voorstel, dan komt er geen reactie. Maar ik ben allang blij dat we verder gewoon contact hebben en dat ons meissie straks opa's en oma's krijgt. Als ik sommige verhalen hier dan lees, dan valt dit natuurlijk erg mee.
Om heel eerlijk te zijn, dat samen gaan winkelen hoeft voor mij niet zo hoor. Mijn schoonzus heeft al voorgesteld om volgende maand een dagje te gaan winkelen en op zich vind ik dat wel leuk, lekker gezellig een dagje er tussen uit. Maar ik ga me ook echt lopen ergeren. Weet nu al hoe het zal gaan. Als ik iets zie dat ik mooi vind dan ik wel commentaar krijgen over waarom het niet mooi is volgens haar en ik het dus niet moet kopen. Maar als zij dan iets ziet en wil kopen dat ik maar niks vind dan moet ik er niet aan denken om commentaar te geven. Met mijn eigen moeder heb ik dat dus helemaal niet. Die laat me lekker doen en als ze iets koopt dan koopt ze echt niet enkel volgens haar smaak maar houdt ook rekening met mijn smaak.