Hoi dames, Allereerst wil ik iedereen een gelukkig nieuw jaar wensen. Wij zijn nu alweer met ronde 13 bezig en nog geen enkel resultaat. Ik begin steeds meer te denken dat er wat mis met me is😞 ik zit er een beetje doorheen word het ons soms niet gegund? Ik kan nu natuurlijk een afspraak maken bij de huisarts voor doorverwijzing van de gynaecoloog. Ben alleen heel erg bang dat er iets uitkomt wat ons leven kapot zou maken. Hoelang heeft het geduurd voordat het bij jullie raak was? Sorry ik moest even wat van me af schrijven Liefs x
Ah jakkes,begrijpelijk dat je je zo voelt elke maand is er eentje te lang! Ik denk dat ik zelf dan wel naar de ha zou gaan,de wens is dan sterker denk ik dan de angst denk ik,maar je moet zeker je eigen gevoel volgen. Hier duurde het bij beide kids 7 maanden dus verwacht nu weer zo iets...tenminste ik hoop het! Jullie ook een gelukkig (en vruchtbaar) nieuwjaar toegewenst!
Hallo, jij ook de aller beste wensen!! Wat stik vervelend dat een zwangerschap uitblijft Volg je gevoel of je naar de huisarts wilt of niet. Hopelijk heb je binnenkort een positieve test meid! Houd moed.
Ik snap precies hoe je je voelt! wij zitten helaas ook al eind ronde 15 nu... Wij willen het dit jaar nog afwachten,mocht het dit jaar niet lukken gaan we januari 2018 naar de huisarts. Gebruik je al wel ovulatietesten?
Allereerst de beste wensen dames. OT: ik ken het gevoel. Ik ben nu aan het wachten , zit ook in ronde 13. Ik ben wel al bij de ha geweest en ik heb ook de eerste afspraK bij de gyn gehad. Hier kwam uit dat er bij mij in eerste instantie niks mis is. Er waren twee rijpende eitjes te zien en het slijm was ook goed voor de cd waarop ik zat. Morgen moeten we zaad brengen en zou ik weer ongesteld worden, dan moet ik op cd3 bloed laten prikken. Ik verwacht niet dat er iets uit komt maar mijn man denkt nu dat hem iets mankeert. Afwachten geblazen. Maar ik snap je gevoel heel goed. Ik vraag me ook telkens af waarom het niet wil lukken. Ik leef gezond maar toch niks. Elke maand weer die teleurstelling. En dan ook nog de mensen die je vertellen dat je er niet mee bezig moet zijn, dan lukt het wel. Dat doet pijn. Ik gebruik geen ovulatietesten meer en ik doe ook niet meer aan temperaturen. Het heeft bij mij toch niet gewerkt.
De beste wensen voor 2017 De eerste hebben we 6 jaar over gedaan en nu alweer meer dan 2 jaar bezig voor een tweede. Ik herken je gevoel maar al te goed het is best heel erg zwaar vooral als er dan ook nog veel zwangere in je omgeving zijn. Ik zou zeker contact opnemen met je huisarts wie weet is het maar iets kleins wat zo opgelost kan worden en valt het mee. Heel veel succes en hopelijk is het makkelijk te verhelpen
Wij zijn na 13 maanden naar de huisarts gegaan.. wat bleek? Bijna niets mogelijk, IUI en IVF al uitgesloten en alleen ICSI werd een kans gegeven. Wat ben ik blij dat we toen al naar de huisarts zijn gegaan en niet nog een jaar later... Ik snap dat je ' bang' bent of en wat er dan uit komt.. het nieuws kan inderdaad vreselijk zijn, maar ik zou het liever nu horen en weten dan nog een jaar aanmodderen en de frustraties daarbij en dan alsnog het vreselijke nieuws horen...
Hoi RobinL, Ik ben het met LaLaS eens over dat je nu liever kan gaan. Ik zelf ben al 8 jaar bezig om de eerste te krijgen. Ben pas in juli 2016 naar de ha gestapt. Gesprek met de ha gehad, meer vragen als of ik al zwanger ben geweest van hem (ja 2x) hoe mijn cyclus is. Daarna gelijk een doorverwijzing gehad voor het ziekenhuis. In augustus kon ik gelijk mijn eerste afspraak bezoeken. Waren weer vragen of zwangerschap, cyclus, levensstyle. Ook gelijk een inwendige echo gehad, en de arts zag gelijk mijn ei in mijn eileider. Die was toevallig paar dagen geleden geweest. Ze hebben gelijk een uitstrijkertje gemaakt en een kweekje. Ben ook 28 dus de arts dacht doen we maar ook gelijk. Man heeft zaad ingeleverd. We hebben wel al gesproken over de mogelijkheden. Ondertussen een baarmoederfoto laten maken. Toen moesten we 3 maanden zelf proberen. Nou, niks gebeurd in de 3 maanden dus nu heb ik een afspraak om als mijn eerstvolgende menstruatie komt, we gaan beginnen met IUI. Ben nu nog aan het wachten op mijn duivels (die nu lekker vervelend doen door weg te blijven) En nog geen positieve test. Ik dacht namelijk elke keer "Oke, misschien volgende maand." Nou die volgende maand heeft 8 jaar geduurd. Ik heb echt op een emotionele achtbaan gezeten. Boos, ruzie, geërgerd, vaak jaloers geweest op mensen die gewoon zo maar zwanger raakte, terwijl ze er niet eens mee bezig zijn, zelf sommige die door de pil heen zwanger raakte. Ik raakte zelf een tijdje in depressie, had nergens meer zin in. Uiteindelijk ben ik er wel boven gekomen, denk zo een 2 jaar nu. Maar ik denk nu wel. Was ik maar gewoon eerder gegaan dan hoefde het allemaal niet zo. Maar ik was ook bang, en ik had niet echt iemand om mee te praten erover. Iedereen raakte zo makkelijk zwanger dat ik me er voor schaamde dat het zo moeilijk ging bij ons. Nu praat ik er vaak openlijker over met mijn zus en schoonzusje en het help echt om hun steun te hebben. En natuurlijk ook van me man, maar ik denk niet dat hij weet hoe diep het gaat. Pff wat een bericht. Dus lieve RobinL, mijn advies is ook gewoon bellen de ah. Succes en ik hoop dat je snel een positieve test mag hebben. Liefs Chanel
volg vooral je hart. Ben je eraan toe om de stap naar de huisarts te zetten? Ik bleek na 1.5 jaar zelf proberen geen goede eisprong te hebben en dus nul kans op een spontane zwangerschap. Die had ik echt niet zien aankomen! Met hormonen is het uiteindelijk wel gelukt.
Ik zou ook naar de huisarts gaan. Er hoeft helemaal niks mis te zijn met jou. (Waarom zoek je de schuld trouwens bij jezelf gezien je Topictitel? Er kan ook iets niet goed zijn met het zaad van je partner?) Maar dan weet je in elk geval dat er niks aan de hand is (als alles wel goed is) en hoef je je daar niet verder druk over te maken.
Lieve RobinL, jammer genoeg herken ik me ook in he gevoel 😣. Ook wij zijn al een hele tijd aan het proberen. Ik heb een regelmatige cyclus, we oefenen voldoende, maar ook bij ons lukt het maar niet terwijl iedereen van de eerste poging zwanger lijkt te zijn in onze omgeving. Wij zijn nu de eerste maal bij de fertiliteitstarts geweest. Deze week volgt mijn bloedtest aangezien mn menstruatie gisteren is doorgekomen en volgende week volgt een zaadonderzoek. Mij geeft het net rust om te weten dat we een stap hebben genomen. Wanneer er iets uitkomt weet ik het liever nu dan dat ik nog een jaar wacht, maar dat is persoonlijk he...de medische wereld staat al ver als het gaat om vruchtbaarheidsproblemen... daarnaast begin ik donderdag met accupunctuur, ook om mezelf wat rust te geven... ik wens je in elk geval heel veel succes. Hopelijk brengt 2017 voor iedereen dat gewenste kindje
Hoi Robin, ik ken het gevoel.. Wij zitten nu in ronde 14 en zover ik weet ben ik nog niet zwanger, Als het na ronde 15 nog niet is gelukt ga ik waarschijnlijk ook naar de huisarts. Wachten kan ook maar dan heb ik tenminste iets waaraan ik me kan vasthouden. Je kan nog een jaar zo doorgaan maar als je iets mankeert wil je het ook graag weten toch? misschien zijn er dan alsnog mogelijkheden voor je..
Hoi Robin, Hier net weer de rode duivels en ronden15 in gegaan. Wij wilde graag zekerheid van een proffessional en waren met 12mnd bij fertiliteitsarts. Stel dat er wat uitkomt bij jullie kunnen ze meteen starten met een behandeling. Als er niets uit komt laten ze je eigenlijk nog 6 mnd en weer 6 mnd proberen. Moet eerlijk zeggen dat wij nu dus nog geen antwoord hebben omdat vooralsnog alles goed is en dit aan de ene kant fijn is aan de ander kant ook meer onzekerheid geeft waarom het dan niet wil lukken vooralsnog. Ik kan je alleen mijn verhaal mee geven en de keuze is aan jullie doe wat goed voelt en weeg onzekerheid die er nu is af tegen antwoorden waar je mee moet omgaan wat het ook is...! Heel veel succes met het maken van de keuze. En ik hoop op een vruchtbaar jaar voor een ieder.
Ik snap je angst hoor! Je wil het liefst dat het 'vanzelf' gebeurd zonder al die heisa van de medische molen.. Ik heb m'n eerste kindje zo mogen krijgen, dat is hartstikke fijn! Echter, nu voor de tweede lukte het minder snel en had ik toch t gevoel dat er iets niet klopte. Ik heb wel regelmatige cyclus maar veel gekke hormonale klachten bijvoorbeeld. Gelukkig een fijne huisarts die meedacht. Doorverwezen voor eem echo. En wat blijkt? Een cyste van 5cm in mijn eierstok en het vermoeden van endometriose. Waar ik gek genoeg geen klachten of pijn van heb. Ik word hopelijk op korte termijn geopereerd. Kortom: ik ben heel blij dat ik niet langer gewacht heb! Dan was de cyste misschien groter geweest en de endo erger. Ook had ik dan voor niks elke maand die teleurstelling moeten doorstaan.. Ps eens met happy: laat vooral ook je vriend testen! Dat heeft de huisarts bij ons gelijk gedaan. Hij zei: hoezo zou t aan jou liggen? Stuur je vriend maar langs! Haha! En terecht! Was bij ons prima, maar hoor ook vaak genoeg dat daar het probleem zit en dan kan je proberen tot je een ons weegt... Veel sterkte!
Ik zou ook naar de huisarts gaan. Misschien is het wel iets 'kleins' en valt het allemaal mee. Veel sterkte!
Heej wat frustrerend meid! Na zoveel rondes mag je in principe al naar de ha toe als je daaraan toe bent. Ik zou zeggen: doen! Tuurlijk, als je op de natuurlijke manier zwanger raakt is dat natuurlijk fantastisch, maar stel dat er wel iets is waardoor het niet wil lukken, dan kunnen ze dat wel uitzoeken. Nog weer maanden blijven aanmodderen terwijl het misschien nooit zal lukken, is ook zonde van de tijd en krijg je achteraf misschien ook spijt van. Als ze echt helemaal niets kunnen vinden, zullen ze jullie vast ook weer naar huis sturen, maar dan weet je in ieder geval wel dat er geen probleem is. Hier wilde het ook niet lukken. Uiteindelijk al redelijk vlot naar de ha geweest voor een verwijzing (door het kwijtraken van 1 eileider en eierstok, mocht ik na een half jaar al langs komen). Uit verschillende onderzoeken bleek dat het zaad van mn vriend niet levend door mn cervixslijm heen kon komen, omdat dit te zuur was. Uiteindelijk IUI behandelingen gekregen zonder hormonen, en na drie pogingen was het raak! Ik raad je echt aan om te gaan.. Dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent, want aan je topic titel te lezen geef je jezelf de schuld, terwijl dat misschien niet eens de reden is! Voor mn vriend was het ook wel moeilijk om zn zaad te laten testen, maar uiteindelijk was dat allemaal gewoon prima. Het is een traject waar je samen in gaat, en wat het allemaal een stuk makkelijker kan maken. Veel succes meid!
Ook ik snap je gevoel, ik denk alleen niet dat je je door angst moet laten leiden nu. Een arts kan je alleen maar eventueel antwoorden geven mochten ze wat vinden waarom het niet lukt, het scheelt je misschien wel nog meer teleurstellingen maand op maand. Wij hebben morgen eindelijk een afspraak om ge kijken of we de medische molen in moeten. Hier altijd een regelmatige cyclus gehad tot vorige maand toen ineens er 50 dagen over gedaan, en zit nu alweer op dag 68 jippie jajeee pff erg frustrerend. Ik merk vooral dat ik emotioneel nu niet te genieten ben dus dat we morgen naar de arts gaan geeft emotioneel wel wat verlichting en vooral opluchting omdat we dan kunnen kijken waarom het niet wil lukken en waarom me menstruatie nu steeds op zich zo lang laat wachten. Enige wat ik je mee kan geven uit eigen ervaring is wacht niet te lang met naar een arts toe gaan want het gaat uiteindelijk te kosten van je emotionele gezondheid en ben van mening dat het dan ook niet haat lukken omdat je dan steeds slechter in je vel gaat zitten. Heel veel succes en hoop dat je snel een mooie zwangerschap te gegmoed gaat. Hele dikke knuffel.