Mijn moeder belde vanavond met de vraag of we haar date wilden ontmoeten. Mijn man nam de telefoon op want ik was even niet bereikbaar. toen had mijn man al gezegd dat we daar nu nog niet de behoefte toe voelden (dat hadden we eerder al besproken). Ze legden op en ik voelde dat ik het even beter uit moest leggen wat de reden was. Ik mijn moeder bellen die zei dat ze geschrokken was van de reactie van ons. Ik legde uit dat het niks met haar te maken had en dat ik blij was voor haar dat ze weer een date had, maar dat ik vond dat ze hem eerst een tijdje langer moest kennen voor ik hem zou ontmoeten. Mijn man viert over 2 weken zijn verjaardag en ze vond dat wel een gelegenheid om hem te ontmoeten. Ik zei dat ik een verjaardag sowieso niet een goede gelegenheid vond (we vieren het heel klein alleen de ouders), maar mijn moeder was er dan ook vanuit gegaan dat we haar date binnen deze twee weken zou ontmoeten. Ik legde dus uit dat ik dat nog niet wilde. Nou dan wist ze ook niet zeker of ze wel op zijn verjaardag zou komen als hij niet mocht komen. Ik was zo boos en verdrietig. ik zei dus je stelt me nu voor een dilemma dat we hem nu binnen deze 2 weken zouden moeten ontmoeten anders zou zei niet op mijn man's verjaardag komen omdat hij niet mocht komen. Daar kwam het op neer. Ze zei hoe moet ik het dan aan hem uitleggen? ik zei: misschien dat we er nog niet aan toe zijn, dat moet hij toch kunnen begrijpen? Ze zei dat ze dan wel een keer apart zou komen. Ik zei dus je verkiest die man die je twee keer hebt gezien boven je schoonzoon die je al 10 jaar kent? Ik ben zo verschrikkelijk verdrietig en boos hierover. Ze hing op een gegeven moment ook zelf op midden in het gesprek. Nu stuurde mijn moeder net een berichtje ik kom wel op de verjaardag. Wat moet ik hier nu mee? Ik heb het idee dat ze denkt dat het hiermee gewoon goed is. Ik weet niet wat ik nu moet smsen of bellen. Ik heb het gevoel dat ik het vanavond wel af moet ronden anders ga ik de schuld bij mezelf zoeken of denk ik: laat het maar wezen even ter aanvulling: mijn moeder heeft 2 dates met deze man gehad dus ze kennen elkaar een paar dagen.
waarom zou je hem niet willen ontmoeten?? je moeder is er blij mee en gelukkig. 2 dates zegt niks tegenwoordig, ze is een volwassen vrouw met haar eigen leven. laat hem toch mee komen naar de verjaardag, misschien duurt de relatie een tijd en anders jammer als het zo kort is
Ze heeft er blijkbaar even over nagedacht , jammer dat ze zomaar ophing maar ze komt nu toch? Je kan even bellen om t uit te praten?
Ken de hele situatie niet.. Maar waarom wil je hem niet ontmoeten? Blijkbaar vind je moeder hem erg leuk, anders had ze het niet gevraagd. Wat schaad het je om hem te ontmoeten? Als jullie nou een keer voor de verjaardag van je man afspreken, weet je ook wat voor persoon het is. Misschien is het wel een hele leuke kerel , en als hij dat niet is kan je toch altijd zeggen dat je liever wilt dat ze alleen komt op de verjaardag? Nogmaals, weet niet of je een goede band hebt met je moeder, maar als je dat wel hebt zie ik het probleem niet.
Ellen, ik vind dat je gelijk hebt. Het gaat niet om het aantal dates, maar om jouw gevoelens. Je moet iets niet overhaasten. Zo'n actie is ook iets voor mijn moeder en dan achteraf na een ruzie/meningsverschil gewoon net doen of er niks aan de hand is en zeggen toch te komen. Ik laat haar altijd over mij heen lopen, maar ben hier echt niet blij mee. Dus als je de moed hebt zou ik haar toch even duidelijk maken hoe je je voelt over deze situatie. Sterkte
Heel herkenbaar! Mijn moeder heeft dit ook gehad toen ze iemand leerde kennen en ik kon en wilde er niks mee. Het was too much om mijn moeder met een andere man te zien ondanks dat mijn ouders al geruime tijd uit elkaar waren. Het is niet dat je je moeder niet alle geluk wenst met iemand, maar ik snap heel goed dat jij er nog niet aan toe bent. Zeker niet als het nog zo kort gaande is. Bij mijn moeder had ik het idee dat ze door een soort pubertijd ging. Klinkt vreemd, maar zo kwam het op mij over. Ik heb haar rustig uitgelegd hoe en wat. Bij mij was het namelijk vooral angst dat ze doordat ze iemand had leren kennen, mij en mijn zusje niet meer zou zien staan. Net zoals het bij mijn vader ging. Ik heb haar gezegd dat ik eerst aan het idee wilde wennen en dan wel zou laten weten als ik er aan toe was. Dus het enige advies wat ik je kan geven: praat met je moeder als de gemoederen weer wat bedaard zijn. Heel veel succes!
Ik denk dat je moeder haar enthousiasme voor deze man met jullie wilde delen. Ik vind dat juist wel een heel mooi gebaar. Door jullie reactie heb je het een beetje beladen gemaakt en dan kan ik me voorstellen dat ze zo primair reageerde zoals ze deed. Ik zou d'r ook nog even bellen en uitpraten. succes!
ik zou denken dat ze het even heeft laten bezinken, maar de emoties niet nog een keer wil op laten laaien... Vandaar het sms'je. Zodat je weet dat ze gewoon komt. En het dus toch respecteerd. Maar ze is zelf natuurlijk een beetje teleurgesteld, omdat ze zó enthousiast is. Dus ik zou het even laten bedaren en denken dat het inderdaad goed is. En daarna zelf een stap zetten, door o.a aan te geven dat je echt wel blij bent, maar dat het nu gewoon nog zo dubbel voelt...
Ik kan me jou gedachten en gevoelens wel voorstellen hoor Ellen. Temeer daar ze nog maar twee dates heeft gehad. Lijkt me ook dat jullie pas gaan kennismaken als ze wat langer samen zijn. In mijn ogen spreek je nog niet van een relatie na twee dates. En wat betreft de verjaardag... Dat lijkt me ook geen plaats/tijd voor zo'n eerste kennismaking. Hopelijk kun je het je moeder duidelijk maken dat je hem wel wilt ontmoeten, maar nu nog even niet. Lijkt me dat ze jou wens ook zou moeten respecteren hierin.
Nou ik vind dat hij wel mee had mogen komen. Als jij een man ontmoet en je wilt hem graag willen laten zien en je moeder en je moeder zegt nee ik heb daar nou nog geen behoefte aan denk ik dat je dat ook niet leuk vind. Maar ik weet natuurlijk niet wat er met je vader is gebeurd dat ze net uit elkaar zijn of al 10 jaar als het nog maar heel kort is zal ik er ook moeite mee hebben maar dan maakt het me ook niet uit of ze 1 date heeft gehad of 30.
Ik kan me zulke reacties dan weer niet voorstellen, kijk ik weet helemaal niet of je moeder gescheiden is of weduwe en daar blijf ik dan ook van af. Maar waarom doen de meeste kinderen nou zo moeilijk over een eventuele nieuwe levenspartner van hun ouder(s), dit gaat om je moeder en niet om jouw, ze wil jullie erbij betrekken en het delen, waarom niet?!?! Kijk als je moeder nu dagelijks/wekelijks of zelfs maandelijks met vriendjes aan zou komen zetten, oke dan begrijp ik het maar deze reactie niet. Dit is geen sneer of sarcasme of ook maar iets negatiefs, ik begrijp het gewoon echt niet.
Ik herken je verhaal wel een beetje. Mijn vader heeft sinds dat zijn vriendin 2 jaar geleden is overleden zeker al 10 nieuwe vriendinnen gehad. Anderhalve maand na haar overlijden had hij al een nieuwe vriendin! En dat terwijl ze 18 jaar samen waren geweest. Mijn vader wilde ook dat ik aldoor zijn nieuwe scharreltjes zou zien. Gelukkig zie ik hem niet zo vaak, en heb ook eerlijk gezegt dat hij zich niet als een puber moest gedragen. Nu heeft hij 4 maanden al dezelfde vriendin, en deze heb ik bij toeval wel ontmoet.
Ik begrijp jou heel goed maar ook je moeder. Ik kan me voorstellen dat je er nu geen behoefte aan hebt, maar dat jij 2 dates te kort vind hoeft niet te betekenen dat je moeder dat ook zo vind. Blijkbaar voelt het voor haar op dit moment hartstikke goed en wilt ze haar geluk graag met jullie delen, wat ik een heel mooi gebaar van haar vind. Vind het ook erg netjes van haar dat ze wel eerst met jullie hierover overlegt en bv niet op de verjaardag met hem verschijnt zonder jullier er van op de hoogte te brengen. Neemt niet weg dat jij er gewoon nog niet klaar voor bent, dat is jouw gevoel erover en dat zou ze gewoon moeten respecteren (wat ze volgens mij ook doet overigens?). Vind een verjaardag idd niet de juiste gelegenheid, maar zou er ook niet weken mee wachten nog. Denk dat het in dit geval van beide kanten een kwestie is van 'water bij de wijn doen'. Succes!
ik wilde dit even terzijde laten maar zeg het toch maar de reden dat ik hem niet wil ontmoeten omdat dit al 2x is voorgekomen. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik puber was. Niet heel lang erna kreeg ze een relatie met een man. daarmee heeft ze 11 jaar wat gehad. Dit ging uit toen ik 2 maanden zwanger was. mijn moeder wilde het eerst niet vertellen omdat ik nog in de kritieke tijd zat (van 3 maanden zwanger). ik heb dus nooit geenafscheid kunnen nemen van hem. Niet lang erna had ze een date gehad met een man die we al vrij snel hadden ontmoet. Ik had geen goed gevoel bij die man (mijn zus ook niet). Dat is ook weer uitgegaan omdat het niet helemaal goed zat (mijn vermoeden klopte helaas) mijn moeder heeft zo'n half jaar wat met hem gehad. daarna had ze weer een andere date die we ook ontmoet hadden . dat was na een paar dates alweer uit en nu heeft ze dus weer een date die ze maar 2x heeft ontmoet. Daarom heb ik zoiets van eerst maar even niet. ga eerst maar langer daten want het is ook zo het is niet har vriendje het is haar date nu nog. Ik snap dat ze enthousiast is, maar ze was ook enthousiast over de anderen.
Dat geeft weer een totaal andere kijk op het verhaal. Dat jij je daar dan niet prettig bij voelt begrijp ik en dat je niet staat te springen om er weer eentje te ontmoeten ook. Wat je daar verder mee moet weet ik dan weer niet, sorry daarvoor
geeft niet. Ik las de reacties en dacht het komt niet helemaal goed over, wilde het liever eerst er niet bijzetten maat het verhaal was dan toch niet helemaal duidelijk.
Nu ik de rest van je verhaal heb gelezen begrijp ik waarom je er zo tegenop ziet. Ik was er eerst vanuit gegaan dat het om de 1e of misschien zelfs een 2e date ging, maar ik lees nu dat het er meer zijn geweest. Dan begrijp ik jouw kant natuurlijk beter nu. Zou er persoonlijk dan ook niet zo vrolijk van worden. Maar hoe ik het dan wel zou aanpakken weet ik ook niet. Lastig, je wilt je moeder niet kwetsen en haar haar geluk niet ontnemen maar je wilt jezelf ook beschermen tegen een zoveelste teleurstelling misschien. Moeilijk hoor.
daarom had ik ook duidelijk tegen haar gezegd dat ik het leuk voor haar vind, ik vraag er ook altijd naar, maar zoals je al zegt ik heb geen zin meer in dat ik hem nu ga zien en dat het met een maandje weer uit is. Vind het ook erg dat ze zelf de hoorn erop gooit en daarna alleen snel een smsje stuurt. daarmee is het gewoon niet klaar voor mij. Ik heb een vriendin gesproken hierover, was heel fijn. Maar ik ga ook niet bellen, vind dat mijn moeder er mee moet komen en niet alleen met een smsje, want ik ben echt gekwetst dat er gewoon ver na moet denken of ze komt of niet.
dat heb ik ook wel een beetje. ik snap dat ze iemand leuk vind en dat ze heel enthousiast is, maar mijn moeder gedraagt zich ook als een puber. even is dat wel schattig, maar dit gaat al een tijdje zo door. dan heb ik het wel gezien. ze is mijn moeder, geen vriendin van me