ik voel me in het nauw gedreven

Mja klinkt redelijk herkenbaar voor mij.. mijn schoonmoeder heeft heel de babykamer behangen enzo en geverfd haha.. maar wel in overleg met mij en mijn vriend want die heeft ook wel in haar achterhoofd van is jullie kind dus wij van te voren gezegd wat wij wilden qua behang en verf.. Hij is echt super geworden dankzij haar creativiteit.

En ben altijd ook heel eerlijk tegen haar geweest als ik iets niet zie zitten en heeft ze ook heel erg veel begrip voor.

maar ben bang dat je toch echt moet zeggen dat je het niet ziet zitten..want anders worden er dingen gedaan die jij misschien wel niet wilt..

 

Ik zal het toch maar zeggen . Mijn moeder is ook zo iemand hoor, die moet je af en toe op de rem trappen. Ze bedoelen het goed, maar ja, soms voelt het wat minder fijn he. Gewoon even een gesprekje aangaan dus. Succes!

 

Oooh heel herkenbaar! mijn moeder deed dat ook. Op een gegeven moment was het niet meer 'jou kind', maar 'mijn kleinkind' Ik ben een keer heel boos geworden, daarna deed ze normaal. Ze is zo trots, dat de niet doorhad hoe verstikkend dat voor ons was..

 

Volgens mij maakt haar moeder een babykamer in haar huis... dus niet voor haar dochter als ik het zo lees...

En dat vind ik wat ver gaan hoor, kan me voorstellen dat dat je een naar gevoel geeft. Ik zou hier toch voorzichtig wat van zeggen.

Succes meid!

 

Zo lees ik het ook... en dat vind ik nu toch ook niet normaal

 

Mijn moeder heeft geroepen dat ze een babylogeerkamer ging maken voor de kleine van mijn zus en onze kleine (toendertijd). Ik heb direct gezegd dat ze beter wat nuttigs met die kamer kon doen, want mijn kind zou de komende tijd echt nergens logeren haha. Gezegd dat het zonde zou zijn van de ruimte. Dit heeft ze goed opgepikt en er een hobbykamer van gemaakt voor zichzelf

Mijn schoonmoeder heeft nu 2 slaapkamers over omdat haar laatste zoon het huis uit gaat. Ze wil graag een speelkamer van 1tje hiervan maken voor onze oudste. Dit vind ik prima.

Goed grenzen aangeven dus, dan is ze maar boos. Duurt toch niet lang want ze zal de baby toch wel willen zien he haha

 

dat ze een bedje en eventueel een commode neerzet oke.
maar dat er kleertjes bij haar gaan liggen dat vind ik wel een beetje ver gaan hoor.

zou het idd tegen haar zeggen. vraag haar gewoon wie er een baby krijgt jij of zij.

waarschijnlijk kijkt ze je dan vreemd aan. zou het ook gewoon zeggen dat je het niet zo leuk vind dat ze apart een kamer gaat doen voor jouw kindje. dat je dat je kindje zelf graag zou willen geve n en dat het vervelend voelt dat zij dat doet terwijl jij het niet kan

 

Mijn mama heeft ook al een bedje, commode en kinderwagen gekocht voor wanneer me komen logeren.. Wat eind augustus zal zijn (woont in NL en wil niet te vroeg al lang/ver reizen met ons kindje).. Terwijl ze weet dat ik er erg mee in m'n maag zit dat wij dat momenteel nog niet allemaal kunnen kopen omdat het even wat minder loopt wat geld betreft..

Ook bijna elke dag krijg ik te horen ohja, over zoveel dagen heb je de echo he (ja mam, als die verzet wordt, hoor je dat echt wel van me..), fijn, dan kan ik mijn kleinkind weer eens zien.. Ehhh ja, fijn voor ONS dat wij ONS kind kunnen zien..

Maar aan de andere kant is het ook wel weer heel lief.. Denk dat bij mij vooral de hormonen een hele grote rol spelen..

 

Dit vind ik sowieso vreemd, dus ze heeft al alles gekocht voor bij haar thuis en jij nog niks omdat het er even financieel niet inzit? Dan had ze jullie toch beter financieel kunnen helpen om bij jullie deze spulletjes te kopen of zie ik dit nu verkeerd.

Verder snap ik jullie reacties allemaal wel maar probeer er het positieve van in te zien, te ver gaan kan maar het is wel lief dat ze dit allemaal regeld voor haar kleinkindje . Het is natuurlijk jullie kindje maar ook haar kleinkindje, mijn schoonmoeder heeft heel haar FB vol staan met mijn kleindkind hier, mijn kleinkind daar hihi, is alleen maar trots!

 

Ik denk dat het niet zozeer gaat om de kamer, maar vooral om het gevoel dat jij erbij hebt.

Mijn ouders hebben ook een babykamertje omdat zij 1 dag in de week oppassen op de 2 kindjes van mijn zus. Dan is het gewoon praktischer om een vaste plek te hebben. Kleertjes liggen er ook wel wat, omdat die kleintjes nu eenmaal nog weleens spugen.
Mijn ouders gaan ook 1 dag oppassen op ons ukkie straks en ik vind het wel een fijn idee dat ik dan niet steeds met een hoop spullen heen en weer moet zeulen. Geen gesleep met campingbedjes enzo.

Maar de band met mijn ouders is ook gewoon prima, ik vind het in ieder geval alleen maar fijn en praktisch. En ja, het kamertje is in hun huis, dus ook naar hun smaak. Prima, toch?

 

Waarom wil ze dat dan? Gaat ze oppassen of komen jullie er superveel oid? Voor af en toe op visite is een campingbedje toch genoeg lijkt me??? Mijn ouders en (stief)schoonouders hebben dit, gelukkig!, niet gedaan. Zou me er ook zwaar ongemakkelijk bij voelen.

 

Tsja, ik moet eerlijk zeggen, mijn moeder is haar logeer kamer momenteel ook aan het op pimpen zodat het wat meer een kinderkamer wordt. Ik vind het eigenlijk alleen maar super leuk, dat ze zo meeleeft! Het scheelt misschien dat ik een hele goede band heb met mijn moeder, als ons iets niet bevalt kunnen we er samen heel goed over praten. M'n kindje zal er niet wekelijks slapen, en dit weet ze ook, maar voor die keren dat het wel eens zou gebeuren vind ze het gewoon fijn dat er een leuk ingericht kamertje is. En ik ook Denk inderdaad toch je gevoelens bespreekbaar proberen te maken.

 

Mijn ouders hebben gewoon een ledikant op hun logeerkamer erbij gezet. En beneden een box, kinderstoel, speelgoedkist. Mijn schoonouders hebben een campingbedje en kinderstoel gekocht en speelgoed. In beide gevallen geen aparte kamer dus.

Ik weet niet of jouw moeder wekelijks gaat oppassen ofzo? Dan kan ik me wel voorstellen dat ze er wat meer werk van maakt. Anders vind ik het echt onzin. Maar goed: het is haar huis en je kunt het haar niet verbieden.

 

Mijn ouders passen wekelijks op. Niet snachts, wel overdag. Ze hebben boven een ledikantje voor de jongste. Gewoon op de oude onveranderde slaapkamer van mijn broer.

Beneden staat een box, kinderstoel, bergen met speelgoed, en paar manden met kleding omdat mijn jongste nogal kan knoeien en vaak doorlekt. Dan hoef ik niet telkens speelgoed en reserve kleding mee te slepen.

Eten en luiers voor de oppasdagen schaffen mijn ouders aan. Dat willen ze graag.

Ze kopen ook speciaal speelgoed voor bij hun zodat ze daar wat te doen hebben.

Mijn vader is bezig om een speelhuis te maken naast de paardenstallen zodat zij daar kunnen spelen als ik met de paarden bezig ben.

Ik heb een zeer hechte band met mijn ouders. Ik vind het juist heel erg fijn dat ze zo meeleven. Ik ben er ook dagelijks voor de paarden.

Zelf denk ik niet dta ik het vreemd zou vinden als ze ene speciaal kamertje zouden opknappen voor onze kids, gewoon omdat ze dol op ze zijn.

Maar ik weet ook dat mijn ouders weer de vlag uithangen als ik ze weer ophaal. Dat ze dan moe zijn naast hun eigen werk en huishouden.

Mijn moeder en vader noemen mijn kinderen ook 'ha mijn ventje' 'omas/opas grote knul' enz...ja want dat zijn ze ook.

Ik jouw geval voelt het wel anders zoals je het beschrijft. Ms gewoon tussen neus en lippen door een opmerking laten vallen en kijken wat de reactie is?