postnatale depressie

Wat fijn dat ik hier een onderwerp vind over postnatale depressie.
Ik heb overal op internet gezocht maar er is bijna geen forum over te vinden.
Ik ben er sinds kort achter dat ik ook een postnatale depressie heb. Mijn zoontje Jesse is al 2 jaar!
Ik merkte dat ik niet goed in mijn vel zat, nu zit ik al 2 jaar niet lekker in mijn vel, maar het werd steeds erger en ik kon bijna niet meer functioneren en dacht dat ik ging doordraaien.
Eigenlijk weet ik al vanaf de geboorte van mijn zoontje dat er iets niet klopt maar helaas heeft mjn huisarts toen niet goed naar mij geluisterd.
Ik sliep helemaal niet meer na mijn bevalling, ik lag gewoon met mijn ogen dicht in bed leek het wel..
De kraamverzorgster zag dat het niet goed met mij ging en belde de dokter, maar helaas zei ze dat het allemaal normaal was en ik maar gewoon moest slapen! Ja maar dat kan ik niet! Hoor je mij niet ofzo?
Ik ben er toen niet mee verder gegaan, ik dacht dat mijn gevoelens en angsten normaal waren...
Nu bijna 2 jaar later moest ik wel toegeven dat het echt niet meer ging, ik kon helemaal niks meer leek het wel, was alleen maar agressief, bang, moe, depressief en liep de hele dag met schuldgevoelens.
Ik ben pas aan het begin van mijn herstelproces, ik slik geen medicijnen en ga naar een psycholoog. Ik hoop dat dit me zal helpen want het enige wat ik wil is hier uit komen voor mijn man en mijn zoontje en natuurlijk voor mezelf, ik ben mezelf helemaal kwijt op dit moment...

Fijn om te weten dat er meer mensen zijn die dit hebben meegemaakt!

 

Dames, ik ook een lotgenoot maar ik ben inmiddels heel goed hersteld.
Ik heb begin vorig jaar 3 maanden niet geslapen. Ik heb Zopyclon (slaapmiddel) en Citalopram (Anti-depressiva) gekregen. In mei heb ik 2 EMDR behandelingen gehad, vanwege mijn traumatische bevalling. Als je wilt weten wat deze therapie is, google het even. IK zweer bij deze therapie, na 1 sessie ging het namelijk al voor de helft beter! Dit met als resultaat dat ik in september jl al ben gestopt met de AD.

Succes meiden, het komt allemaal goed!
En veel blijven genieten van jullie kindje!

Liefs Kari

 

hoi kari en debski

wat fijn van je te horen, kari, dat je er (bijna?) bovenop bent gekomen. waar ik het meest bang voor ben, is dat ik niet meer kan slapen, waardoor ik zelfs ondanks het slaapmiddel niet slaap. vannacht ondanks dat mijn zoontje onrustig was, nog wel redelijk kunnen slapen, waardoor ik me vandaag weer wat beter voel. maar naar bed gaan, blijft spannend.
debski, wat naar voor je dat je huisarts niet beter naar je geluisterd heeft. hoe is je partner eronder? lijkt me geen feest als jullie al langer dan een jaar zo rondlopen. slaap je nu wel weer, of nog steeds niet?
mijn huisarts stuurt me nu door, terwijl ik juist nog niet wilde. dinsdag heb ik een afspraak staan. ik vind het wel erg spannend!
liefs

 

Hoi Flower,

Ik ben er inmiddels helemaal vanaf. (van de depressie en de slapeloosheid). Van de slaappillen sliep ik zelfs ook niet, maar door de AD na een paar weken weer wel. Ik had er van te voren gemengde gevoelens over maar na een paar weken AD geslikt te hebben werden mijn nachten weer rustiger en kon ik wat beter slapen. In september met de AD gestopt en nu slaap ik weer als vanouds, zonder medicatie.

Doe er wel wat aan hoor, want niet slapen gaat je echt nekken uiteindelijk. Alleen slaappillen slikken is niet genoeg en neemt de oorzaak ook niet weg. Je hormoonspiegel is gewoon niet wat het is en in de AD zit een stofje wat je wat meer in balans brengt. Je kunt het proberen uit te stellen (deed ik ook, de drempel was voor mij nogal hoog om AD te slikken) Ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ik heb het uiteindelijk maar een half jaar geslikt en ben nu weer de oude.

Succes ermee!

 

Hoi Kari, Flower en Debski (en anderen),

Ook ik schrijf (en lees) al een tijdje mee op dit forum. Bij mij was vrij snel na de bevalling duidelijk dat het een pnd was. Ik heb (gelukkig) een huisarts die adequaat heeft gereageerd op mijn klachten.

Mijn dochter is nu bijna 5 maanden en ik merk dat sommige mensen uit mijn omgeving het nu wel genoeg beginnen te vinden. Het moet nu maar eens over zijn, is hun mening. En dat vind ik lastig, want hoe leg je uit dat het nog niet over is?

En dat van die slapeloosheid is heel herkenbaar. Soms slaap ik goed, maar ik lig ook nog regelmatig uren wakker. Ik gebruik wel antidepressiva, maar slaappillen durf ik eerlijk gezegd niet aan te beginnen. Ben bang dat ik straks niet meer zonder pillen kan slapen.

En verder gaat het met vallen en opstaan. Morgen ga ik voor het eerst weer werken, weliswaar maar 2 uurtjes, maar ben benieuwd hoe het gaat.

Liefs,
Ivka

 

Hi Allemaal

Ja het is moeilijk, ik zou eigenlijk morgen ook weer moeten gaan werken, ik zit nl al ruim 2 maanden thuis, maar ik ben er echt nog niet aan toe.

Flower ik slaap al een tijd erg slecht, de ene nacht gaat het wel wat beter als de andere. Ik ben 2 maanden geleden naar de dokter gegaan omdat het zo slecht ging maar hij constateerde eigenlijk een burn-out.
Ik denk nu zelf dat het een postnatale depressie is omdat alles wat ik erover lees op mij lijkt te slaan, ik heb wel alle symptomen.
Maar goed het blijft lastig want de symptomen van een burn-out zijn nagenoeg hetzelfde.
Mijn partner heeft er denk ik wel moeite mee maar hij houdt zich groot voor mij en als ik hem nodig heb vangt hij mij telkens op.
Het is natuurlijk moeilijk te begrijpen, zij voelen niet wat wij voelen.
Ik denk dat ik het dinsdag ook even met mijn psycholoog bespreek, daar ga ik ook al 2 maanden naartoe maar het lijkt niet echt te werken, ik vraag me af wat zij ervan vind (of ik een postnatale depressie heb).

 

Nou hier even mn hart luchten dan

Even een ego berichtje hoor. Ik voel me echt zwaar kut nu! Ben net verhuisd, dichterbij mijn familie in de buurt. Mijn man is 3 weken vrij geweest, omdat we natuurlijk gingen verhuizen, wel veel stress gehad natuurlijk, maar het ging wel ok met me. Ook omdat ik Sasha af en toe aan hem kon geven. Sinds gisteravond is hij weer weg, met zn nieuwe job. Nu blijft ie een hele week weg, vrijdag komt ie pas weer thuis. Ik voel me echt kut zeg! Weer veel angstaanvallen (en dat in zo'n korte tijd), geen eetlust, slecht-weinig geslapen.

Het ergste vind ik nog, bij zijn oude werk leefde ik er gewoon helemaal naartoe dat ie aan het einde vd dag weer thuiskwam. Nu komt ie niet thuis. Zit gewoon te janken hierzo. Sorry, moest er gewoon even uit.

 

Hoi allemaal,

De eerste uurtjes op mijn werk zitten er alweer op. Ik ben twee uur gebleven en was blij toen ik naar huis kon. Mijn hoofd knalde ongeveer uit elkaar en ik was erg moe. Maar het scheelt wel dat ik hele fijne en betrokken collega's heb. Het moeilijkste vind ik dan toch om erover te praten met anderen en proberen uit te leggen wat er aan de hand is. Afgelopen nacht heb ik wel geslapen, maar erg onrustig, vaak wakker worden en rare dromen. Niet echt uitgerust dus.

Wendy, wat vervelend voor je, maar ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Mijn vriend moet binnenkort voor zijn werk een week naar het buitenland en ik zie daar echt tegenop. Daar kan ik nu al van wakker liggen en over piekeren. Maar hou vol.. ook dit gaat weer voorbij en dan heb je weer een stap in de goede richting gezet als je hier doorheen komt.

Liefs,
Ivka

 

Wendyp, hoe is het nu met je?

Is er een mogelijkheid dat je je kindje een dag of een nachtje bij je familie brengt? Zodat jij even door kun slapen en je handen vrij hebt. Ga ook anders even naar de huisarts. Angstaanvallen zijn niet fijn en hier heb je een prima middeltje voor; Oxazepam. Ik heb het soms overdag gebruikt als ik ook zo'n aanvalletje had maar ik gebruikte het meestal voor het slapengaan. Werkt echt. En gewoon even vergeten dat het chemische troep is. Soms is het gewoon nodig om wat rustiger te worden, we zijn allemaal oud en wijs genoeg, nu we een kindje hebben, hier goed mee om te gaan toch? Doen hoor, je maakt jezelf gek zo!

Ivka76, wel goed dat je toch 2 uurtjes bent gaan werken. Ik heb dit ook constant gedaan. Toch fijn om wat afleiding te hebben en om een beetje in je ritme terug te komen. Gelukkig had ik een hele fijne arbo-arts en die had meer geduld met mij dan ik! Hierdoor voelde ik ook geen druk en dat was echt heel fijn!

Heel veel succes hoor, je bent al op de goede weg!

Ik vind dat jullie allemaal al op de goede weg zijn, want het erkennen dat je een probleem hebt en het hier op te schrijven vind ik al heel wat en dat is het begin!

Nou ik ben weer lekker positief hè! Haha. Nee maar is echt zo hoor!

Liefs Kari

 

@twinsmama... nee ik werk (nog) niet. Heb wat dingetjes gepland staan deze week, dat scheelt nu wel. Vanmiddag vriendin, morgen ga ik naar een vriendin, donderdag babyzwemmen en vrijdag kris hopelijk thuis

@kari.. Sasha krijgt nog nachtvoeding en ik slaap helemaal niet meer denk ik als sasha ergens anders is. Maar ze is wel lief snachts hoor. Het ligt ook niet aan haar, ik lig gewoon te piekeren. Ik wil het liefst geen medicatie. Ben al tegen een asperientje. Heb van mijn psych geleerd dat ik dan moet denken. Dit gaat over dit gaat over. Dan een piek en dan is het voorbij zeg maar. Dat helpt wel een beetje.

 

hoi meiden,
vandaag bij de ggz geweest. heel gesprek, maar ze vinden het geen depressie. alleen een slaapprobleem, oa door hormonen en spanningen.
mijn kleine is nu ziek (verkouden en koorts), net op een moment dat niet goed uit komt, maar ja, kan hij ook niet zoveel aan doen. mijn man kwam vannacht pas laat thuis, terwijl we samen naar een oplossing zouden zoeken voor een oppas zoeken deze ochtend, aangezien hij ook niet kon oppassen (heeft zijn arm geblesseeerd en kan niet tillen).
kwam dus helemaal weer op mijn moeder terecht. vannacht ondanks slaappillen maar 3 uur geslapen. ik ben onderhand zo boos aan het worden, ik ben bang dat onze relatie op de klippen aan het lopen is. vanochtend zei hij nl. dat hij het een beetje zat is. ook zei hij van de week dat ik niet kon eisen dat hij me moet steunen. hij ziet het als mijn probleem. ik voel me zo eenzaam en alleen. onze relatie ging altijd al met pieken en dalen.
ik heb nu een ander slaapmiddel gekregen, maar geen antidepressiva.
ik ben zo bang dat het een blijvend probleem aan het worden is.
even mijn hart luchten....

 

hoi twinmam
ik krijg nu flurazepam. vanacht dubbele dosis. volgende week dinsdag heb ik mijn vervolggesprek.
wel mag ik blijven werken indien lukt. mijn werk kan ik zo rustig mogelijk maken als ik wil, dus dat is wel fijn.
ik ben ook best bang dat ze een evt depressie niet onderkennen nu.
ze weten ook niet zo goed waar ze de oorzaak moeten zoeken, hormonen en spanningen? maarja, de spanningen komen juist weer voort uit het niet slapen en het oververmoeid zijn.
hoe gaat het nu bij jouw twinmam? doen de ad hun werk? hoelang slik je ze nu? ik begreep ook dat het even duurt voor ze goed hun werk doen? en voer je ook gesprekken met een psycholoog?
idd fijn te horen van kari, dat het een proces is, waar je doorheen moet, maar weer bovenop komt. af en toe zie ik het wel somber in hoor en is het moeilijk positief te blijven.
lieve groet,

 

@twinsmama... Nou ja onderwijs kun je het wel noemen ja. Ik ben rij instructeur.
Heb helemaal geen zin om te werken en al helemaal geen zin om daar naar dat bedrijf terug te gaan. Heb januari 2008 voor het laatst wat gehoord van mijn werkgever, van hemzelf uit. Kwam door de zwangerschap thuis te zitten, toen gaf hij me nog een trap na. Toen S geboren was, heeft ie niets van zich laten horen. Ben er na 6 weken zelf maar langs gegaan. Toen was ik niet goed zeg maar en heb toen laten weten dat ik nog niet klaar was om te gaan werken. Heeft ie me toegeschreeuwd aan de telefoon en me allemaal dingen verweten (is dat een correct nl woord? hihi)

Later zijn we gaan praten, met kris erbij. Zei hij: Ik heb liever dat je nu in de ziektewet zit, dan dat je komt werken, want dan kost je alleen maar geld. Ik kan je parttime niet gebruiken.

Ik moet om de 3 a 4 weken naar de arbo arts en ik krijg van haar dingen die ik moet doen. Wandelen, sporten, 1 keer in de 2 weken langs mn werkgever. Maar het gaat vaker slechter dan beter. Wil ook eigenlijk niet klagen, want niemand snapt het toch. Als ze me zien, dan denken ze ook dat er niets aan de hand is, want dan probeer ik me ook beter voor te doen. Heb geen zin om mensen lastig te vallen met mijn problemen. Andere mensen hebben het veel zwaarder dan mij en hebben echte problemen.

 

hoi,
nou ik heb een dubbele dosis slaapmedicatie genomen (op advies) en dat heeft wel gewerkt, ik werd vannochtend pas wakker. hoelang dat geleden is dat ik zolang aan 1 stuk geslapen heb, is denk ik een jaar terug.
mijn man is nu weer lief voor me, maar dat dekt natuurlijk niet het onderliggende probleem. ik ben bang dat ik een zware tijd tegemoet ga mochten we uit elkaar gaan, maar dat ik er uiteindelijk beter uit zal komen, hoop ik.
heeft iemand aan mamakits (in haarlem) meegedaan (voor lotgenoten)? ben benieuwd naar ervaringen. werken ze hier ook met psychologen?

veel sterkte allemaal,
twinmam, ik ben blij voor je dat je je steeds beter gaat voelen. je verhaal lijkt een beetje op een collega van me, die nu momenteel zwanger is van de tweede...!
debski, fijn dat je partner er wel voor je is, ondanks hij niet begrijpt hoe je je voelt. hij steunt je ieg wel, en dat is het belangrijkste!
ivka, laat je niet gek maken door je omgeving. ik ben er achter gekomen dat iedereen wel iets meedraagt waarvoor ze niet uitkomen.
wendy, je woont nu dichter bij je familie, misschien kan je nu meer een beroep doen op ze? ik ben erg blij dat mijn moeder om de dag langs komt. het is zo fijn op iemand te kunnen steunen, en die onvoorwaardelijk een arm om je heen slaat!

sterkte allemaal,
lieve groet,