Hoi ik merk dat de medicatie aan slaat, mijn hoofd is stuk minder zwaar en ben ook helderder. Morgen een afspraak bij de HA om te overleggen wat we nu gaan doen, en even mijn gal spuwen over hoe het is gegaan met de pschychiater. Morgen middag ook een afspraak met mijn leidinggevende om te kijken wat we kunnen mbt werken.
Hoi meiden, ook ik heb een pnd gehad.... inmiddels 2 jaar geleden begonnen, maar achteraf gezien had ik tijdens de zwangerschap al klachten vanaf een week of 20...... Ben er nu weer bovenop, medicatie aan het afbouwen, therapie is klaar. Het is heel zwaar, een hel om doorheen te moeten gaan..... bij mij heeft het heftigste gedeelte zo'n half jaar geduurd, en daarna nog ruim een jaar met veel ups en downs, terugval, werk opbouwen, dus het herstellen van. Meiden, heel erg veel sterkte voor jullie!!!! Het komt uiteindelijk weer goed, het gaat weer beter....! Ik heb een paar vragen aan jullie, heeft iemand ervaring met hormonen tijdens de depressie? heb wel eens gelezen over een behandeling die Eileen Engels kan geven, iemand dat gedaan? hebben jullie ook een soort gewrichtspijn, met name in je polsen?zo'n pijn alsof je griep gaat krijgen... Sterkte!
Hoi, Bij mij is er nog twijfel of het een pnd is. Ik ben tijdens de zwangerschap ook erg depri geweest. Nu een week aan de citalopram en ik merk dat het iets beter gaat met mij. Gewrichtspijn heb ik niet wel heel veel last van mijn rug, lies, bekken en buik. Over die hormonen weet ik niets kan jij er meer over vertellen of een verwijzing naar een site? Fijn om te horen dat je na een lange weg je weer goed voelt.
Meiden ik heb ff zitten neuzen op internet. Maar een tekort van oestrogeen kan ook depressiviteit veroorzaken. Ik ga het morgen even voorleggen aan de arts. Liefs Roos
Behandelingsmethode Eileen Engels Dydrogesteron (Duphaston) is een progestageen,een synthetische versie van het hormoon progesteron. In het verleden is aangetoond ( 1979 Prof. Dr. A.A. Haspels en Prof. Dr. van Keep) dat PMS vaak wordt veroorzaakt door een te lage progesteronspiegel tijdens die bewuste periode van de menstruele cyclus of door een verstoring in het evenwicht tussen progesteron- en de oestrogeenspiegels, bijvoorbeeld na een bevalling, miskraam, abortus of het gebruik van de morning-afterpil. Als dit het geval is moet het progesteronniveau in het bloed verhoogd worden,en daar begint de rol van dydrogesteron. Er zijn verschillende progestagenen,maar dydrogesteron lijkt het meest op progesteron en heeft ook het meeste succes bij de behandeling van PMS,PPD ( postpartum depressie). In het St. Thomas Hospital in Londen bijvoorbeeld werd gevonden,dat bijna driekwart van alle vrouwen die met dydrogesteron was behandeld,volkomen genezen was of zoveel beter,dat ze gemakkelijk met de resterende verschijnselen konden leven. De meeste vrouwen vonden dat vooral de psychische verschijnselen veel minder werden of verdwenen en bijna allen raakten waterretentie kwijt. In Frankrijk hebben Marvais- Jarvis en J.P. Bercovici, die dydrogesteron meer dan zes jaar hebben toegepast,geconstateerd dat 80 % van de vrouwen die ze voor PMS hadden behandeld ,opvallens goed vooruitgegaan was. Dydrogesteron is alleen op recept verkrijgbaar in de vorm van tabletten,zodat bezoek aan de huisarts of gynaecoloog noodzakelijk is. Echter de in te stellen dosering moet worden bepaald door een deskundige op dit gebied,de huisarts noch gynaecoloog heeft deze materie in de opleiding gehad. Er is in Nederland slechts één gynaecoloog en één reguliere PPD PMS deskundige,te weten Prof.Dr.A.A. Haspels en Eileen Engels. Prof.Haspels is inmiddels gestopt ( 2008)maar Eileen Engels kan in noodsituaties altijd een beroep op hem doen. De behandeling duurt gewoonlijk 6-9 maanden,maar als de verschijnselen terugkomen wanneer je met de tabletten stopt ,kan de kuur langer worden voortgezet. Tot nu toe zijn er weinig bijverschijnselen van dydrogesteron waargenomen. Ongeveer 5 % van de vrouwen die in het St.Thomas Hospital behandeld werden,had een beetje last van misselijkheid,soms wat hoofdpijn,iets meer pijnlijkheid van de borsten,of voor het eerst optreden van die pijnlijkheid als zij het nog nooit hadden gehad. Een enkele maal had een vrouw last van kleine veranderingen in haar menstruele cyclus (onttrekkingsbloedingen).Verder zijn er nooit ernstige bijwerkingen waargenomen. Bij alle hormoontabletten bestaat altijd een beetje angst dat zij kanker zouden kunnen verwekken. Bij alle proeven die met dydrogesteron gedaan zijn,is echter geen enkele aanwijzing gevonden dat het een kankerverwekkend effect zou hebben. PMS of PPD kan niet in het bloed opgespoord worden,hormonen kunnen wel bekeken worden maar geven geen diagnose. Een intake gesprek met de juiste vraagstelling en de duidelijkheid van de vrouw zelf,geeft deze diagnose wel.
ik heb het verhaal toen voorgelegd aan de therapeute van de depressieafdeling waar ik kwam. (daar hadden ze veel ervaring in de begeleiding van vrouwen met een pnd) en ze zei dat ze zelf niet had gehoord dat er vrouwen waren die dit doen.... het is ook niet wetenschappelijk bewezen geloof ik.... heb hier ook al eens gevraagd of er vrouwen zijn die dit hebben gedaan, maar ook niet..... ben er zelf niet aan begonnen omdat ik er te weinig over kon lezen/ ervaringen horen hier....
Ik had dit verhaal ook al gelezen (heb ook het boek van haar thuis) maar mijn huisarts kende dit niet dus wilde er ook niet aan beginnen...Maar mijn gyn erkende wel gelijk dat pnd grotendeels door de hormonen wordt veroorzaakt, en raadde me toen aan om gelijk aan de pil te gaan. Dit heeft mij wel weer grotendeels geholpen...
Hoi meiden, Mijn zoontje is nu bijna 1,5 en ook ik heb een PND. Het gaat sinds een aantal weken stukken beter met me (eindelijk!) en zou graag een keertje mijn verhaal willen doen, ken namelijk niemand die dit ook heeft meegemaakt en voel me dus nog regelmatig erg onbegrepen door de mensen om mij heen. Vanaf het moment dat ik zwanger raakte ging het al minder goed met me.. mijn vriend en ik waren heel erg blij met de zwangerschap (ik was meteen zwanger na het stoppen van de pil dus het was toch ff schrikken) maar de mensen om ons heen waren er niet allemaal even blij mee. Ze vonden dat we er te snel mee waren en hadden er duidelijk hun mening over. Terwijl dit toch echt onze keus is!! Dit heb ik me heel erg aangetrokken waardoor ik heel verdrietig ben geweest tijdens de zwangerschap. Ook kreeg ik bekkenklachten, blaasontstekingen en 7 schimmelinfecties. Door mijn bekkenklachten kon ik op een gegeven moment niet meer werken. Hierdoor zat ik heel veel alleen thuis, mijn vriend moest gaan werken natuurlijk maar verder kwam er niemand mij helpen of naar mij kijken. Mensen namen me niet serieus.. Hier heb ik ook heel erg veel verdriet van gehad! Ik dacht toen steeds: als ons zoontje er eenmaal is, zal alles beter worden! Vlak voor de zwangerschap kregen we ook nog eens wat ruzie met mensen om ons heen en ook dit heeft mij erg aangegrepen, voelde me echt een boeman omdat er veel over mij geroddeld werd (en waarom weet ik nog steeds niet, jaloezie misschien?). De bevalling was ook erg zwaar, mijn zoontje paste eigenlijk niet door mijn bekken heen maar is er met allerlei middelen toch doorheen getrokken. Hierdoor kwam hij bont en blauw ter wereld en moest hij in de couveuse. Ikzelf had ook erg veel pijn aan mijn bekken en had veel bloed verloren waardoor ik ijzertekort had en niet alleen mijn bed uit kon. Een paar dagen later mochten we naar huis en toen begon het huilen van ons kindje. Hij huilde (krijste) erg veel en we dachten eerst dat het buikkrampjes waren.. allerlei flessen geprobeerd maar het hielp niet. Het bleek dat hij erg veel pijn had aan zijn hoofdje door de bevalling, de wond van de zuignap zat niet alleen op zijn hoofd maar er ook in. Hij was erg onrustig en kon niet zonder mij in slaap komen. Heb hem echt moeten leren na een paar maanden om in zijn bedje te slapen. Ook heeft regelmaat erg goed geholpen bij hem maar naarmate hij ouder werd ging het steeds beter. Ik had zelf het gevoel dat ik alles moest doen, hierdoor raakte ik uitgeput. Ongeveer vanaf 3 maanden huilde hij bijna niet meer. Doordat ons kindje zoveel huilde liep ik 24 uur per dag op mijn tenen. Ik deed er alles aan om hem te laten slapen, rende naar boven als ik hoorde dat ie wakker werd, liep 's middags een uur met hem buiten rond zodat ie in de kinderwagen kon slapen (terwijl ik dit met mijn bekken eigenlijk niet kon). Ik voelde me steeds ellendiger worden en kreeg weinig begrip en hulp van de mensen om me heen. Het was net een nachtmerrie waarin we leefden (klinkt echt heel erg maar zo voelden de eerste maanden echt). Ik ben toen naar de huisarts gegaan en al snel kwamen we erachter dat ik een PND had. Ik ben toen naar een psycholoog gegaan en dacht dat het steeds beter met me ging. Ik ging ook weer werken maar kon mijn zoontje heel erg moeilijk los laten. Ik werd achterdochtig naar de mensen die op hem lette, dacht dat mensen mijn zoontje van mij af wilden pakken, snauwde iedereen af, dacht dat niemand het zo goed kon met mijn zoontje als ik, en kon het werken gewoon niet aan. Ook had ik nergens zin in, was de hele dag gestresst, moest vanalles van mezelf (op tijd het eten klaar, de was op tijd af, alles netjes houden in huis). Ook liet ik erg over mij heenlopen door de mensen om mij heen (wat ik voorheen echt niet deed!) en ging hierdoor confrontaties uit de weg door mezelf binnen op te sluiten). Op een gegeven moment ging het tussen mijn man en mij niet meer goed en dreigde hij bij mij weg te gaan. Toen was de maat vol, hoe lang kon ik nog blijven vluchten voor mijn gevoelens? Ik voelde me gewoon niet goed! Ben weer naar de HA gegaan en begon met AD. Ook verwees hij me door naar een psychiater. Toen ging het steeds beter. Ben na 1,5 maand wel gestopt met de AD omdat ik het niet fijn vond. Ik had van het UWV een time out gekregen en daarmee moest het wel gaan lukken dacht ik. Nu zijn we weer een half jaar verder en nu gaat het pas steeds beter. Ik kan nu pas ook echt relativeren waarom ik me zo voel. Het lijkt wel of ik mezelf opnieuw aan het ontdekken ben, wie ben ik, hoe denk ik, hoe reageer ik op dingen, waarom denk ik zo.. enz. Ben mezelf gewoon echt kwijt geweest!! Met mijn zoontje gaat het gelukkig erg goed, al heeft hij nog steeds heel erg zijn regelmaat nodig, maar dat hebben veel kindjes! Nou het is een heel verhaal geworden, hoop dat jullie het begrijpen. Het doet me goed om het ff allemaal (en dan nog in een samenvatting hihi) te kunnen vertellen! Voor degene die nu middenin een PND zitten, het komt goed!!! Het heeft gewoon heel veel tijd nodig...
@sunshine jeetje wat een verhaal!! gelukkig dat het nu wat beter met je gaat. met mij gaat het ook steeds beter, alleen nu een beetje grieperig! maar nu ik goed op mijn rust let gaat echt steeds beter.
Manonenemma, wélke Magnesium, VitB6 en Visolie heb jij gebruikt? Heb gehoord dat dit heel goed is, ook voor een prenatale depressie. Ik heb ze van de Kruidvat, maar ik weet niet of dit wel zo goed helpt als 'duurdere' merken?
Ik heb de magnesium en b6 (dat zit samen) van etos eigen merk, en de visolie van de hema (die had ik toevallig al in huis voor de honden,maar is dus gewoon voor mensen) Je moet dan wel gezuiverde visolie met omega 3 en 6 hebben. Ik denk niet dat het uitmaakt of je een duur merk of huismerk gebruikt hoor...