pnd??

Ik zal bij het begin beginnen..
In 2008 ben ik bij een werkgever begonnen.
Begin 2009 begon onze kinderwens. Al snel werd duidelijk dat dat een lange weg zou gaan worden. Man heeft een erfelijke ziekte die we niet over wilde geven en daarbij heel weinig zaad. Eind 2009 had ik een cyste op mijn eierstok van 10 cm. Die moest er dus zo snel mogelijk uit. Vlak voor mij operatie moest mijn contract verlengd worden. Dat is niet gebeurd door mijn vaste collega. Die heeft glashard gezegd dat ik het niet waard was om in te investeren... operatie was goed gegaan, maar moest dus op zoek naar een nieuwe baan. In maart zou ik daar beginnen. Maar al snel werd duidelijk dat ik door mijn vorige werkgever erg onzeker was over mijn werk maar ook over mezelf. Mijn vertrouwen in collega's was weg en ik kwam in een depressie terecht. Daarbij was ik ook heel emotioneel vanwege het uitblijven van een zwangerschap.
De depressie was onder controle en weer opzoek naar een andere baan. Daar ben ik in sept 2010 begonnen. Ik zat daar op mijn plek en had leuk contact met de meiden.
In 2011 weer een cyste, weer geopereerd. En nog steeds niet zwanger.
Eind 2011 zwanger!! Maar niet iedereen op mijn werk was blij omdat ik het niet verdiende vanwege te weinig geld???? Wij werken beide en hebben het goed dus geen idee hoe ze daarbij kwam. Met 16 weken zwangerschap kwam ik in de ziektewet vanwege bi. Ook daar waren mijn collega's niet blij mee en lieten me dat goed voelen. Ik werd compleet genegeerd... toen ik volledig in de ziektewet kwam te zitten heb ik niets meer gehoord van ze. Ik ben in juni bevallen daarna kreeg ik wel sms'jes van ze met gefeliciteerd, maar niemand die de moeite nam om even te bellen. Geen kaartje, geen bloemetje, niks! Tot op heden zijn ze ook niet langs geweest. Waardoor ik het idee heb dat ik wat verkeerd had gedaan. Nu heb ik daardoor een soort faalangst gecreëerd. Bang dat mijn man bij me weggaat want ja kennelijk doe ik alles fout? Bang dat mijn meisje geen goede moeder heeft. Ben blij als zij ligt te slapen en heb heel veel de drang om maar dingen voor mezelf te doen ipv met haar te knuffelen.
Dan nog eens de weg naar de zwanger schap toe waar ik het nu heel moeilijk mee heb en het overlijden van mijn schoonmoeder en opa waar ik geen tijd voor had om het re verwerken...
Ik moet officieel volgende week beginnen met werken maar heb nog vakantie tot 1 oktober. Maar ik weet niet of ik wel klaar ben om te gaan werken.

Dank voor het lezen. Weet niet goed wat ik hier mee moet...

 

Dank je voor je reactie.
Het is ook niet makkelijk geweest. En daardoor ben ik nu niet de mama die ik wil zijn. Ik weet dat ik het in me heb om wel de moeder te zijn die ik wil zijn alleen komt het er niet uit door al die gedachtes en gevoelens.
Vannacht weer wakker geweest tot 5 uur, terwijl die kleine al doorslaapt. Dat was de druppel en morgen heb ik een afspraak bij de huisarts.
Is het heel raar als ik tegen mijn werk zeg dat ik nog niet klaar ben om te gaan werken??