Een tijdje terug had ik ook al een poging gewaagd om iemand te vinden die mijn situatie herkend, mar zonder succes. Vijf jaar geleden heb ik mijn eerste kindje gekregen. Na een voorbeeldige zwangerschap, volgde een zware tijd. Zoonlief was super, maar ik had het gevoel alsof ik een grote pot met stroop vast kwam te zitten. Ik voelde me depressief en dacht alleen maar: is dit het nou? Deze zwarte wolk bleef zeker een jaar tot anderhalf jaar hangen en ik was ondertussen wel naar een huisarts gestapt, maar ik kreeg het gevoel dat ik niet serieus werd genomen. Eerlijk is eerlijk, ik durfde om deze reden niet aan een tweede te beginnen. Nu, vijf jaar later, hebben we toch de stap gewaagd en nu ben ik zeven weken zwanger. En ja, ik zie nu al op tegen de eerste tijd na de zwangerschap. Wie herkent dit of heeft tips? Bedankt alvast voor je reactie
Hoi Lily, Helaas is het heel herkenbaar. Onze dochter was niet echt makkelijk en ik zat ook helemaal niet lekker in mijn vel. Voelde me heel opgejaagd en maar half op deze wereld. Ik vond er ook niks aan en kon niet genieten. Ben toen naar een psycholoog gegaan maar daar had ik ook niet heel veel aan. Na het eerste jaar knapte ik op. Kon ik eindelijk genieten. Toch merk ik dat ik soms nog moeite heb met mijn eigen gevoel als dochterlief weer een moeilijke periode heeft. Ik heb jaren geroepen dat ik blij ben met 1 kindje en het daarbij zou blijven. Een jaar geleden ging het toch kriebelen en zijn we ervoor gegaan. Ik kreeg eerst 2 miskramen waardoor ik ging twijfelen of het wel zo mocht zijn. Daarna wel een goede zwangerschap en als het goed is wordt hij volgende week gehaald. Ik ben alleen wel heel bang voor dat eerste jaar weer. Kan ik het aan? Krijg ik niet weer last v een pnd? Etc etc..... Ik heb dit ook aangegeven bij de kraamorganisatie. Heb daarom ook 61 uur gekregen ipv 45 uur. Hopelijk gaan we allebei dit keer gewoon heerlijk genieten en komen we wel op die roze wolk..... Liefs mamakaatje
Hoi Lily, Het is voor mij herkenbaar en voor heel veel andere vrouwen. Ik denk dat het voor jou belangrijk is om te weten wat er de vorige keer aan de hand was en hoe zich dat uitte bij jou. Je moet jezelf daarin vooral serieus nemen, zeker als artsen dat minder doen. Toch ook deze nieuwe situatie aan gaan kaarten. En dan, liefste met de arts, een plan gaan maken hoe je de stress kan verminderen. Sterkte! Gr Anita
Hoi Mamakaatje, dan neem ik aan dat je inmiddels bevallen bent? gefeliciteerd! ik zou zeggen, zorg dat je aktief een rol krijgt in 'de roze wolk' en wacht niet af of hij wel of niet aan komt drijven. Praat er met je partner en zo over hoe je eea zou kunnen realiseren. De baby blues brengt heel wat met zich mee en duurt veel langer dan menigeen denkt. Dus maak je op voorhand niet te veel zorgen als je weer in een (emotionele) rollercoaster beland maar richt je op wat jij nodig hebt. gr anita