Mijn armne ventje heeft vandaag zijn linkerarmpje uit de kom gehad! Hij lag heerlijk te spelen op het kleed op de grond, mijn andere zoon (7) was aan het x-boxen met vriendjes, en Ties draait zich op zijn buik en begint te sputteren omdat hij nog niet helemaal door heeft hoe hij terug moet draaien. Robin loopt er automatisch naartoe om hem te helpen (iets wat hij zo vaak heeft gedaan), maar vergeet zijn armpje naar voren te halen voordat hij hem omdraaide. Resultaat: gigantisch gillen, krijsen noem maar op, dus ik vlug erheen, Ties opgepakt, Robin helemaal overstuur omdat hij zo huilde, maar Ties liet zijn arm maar hangen, bewoog hem niet en als je eraan kwam schreeuwde hij moord en brand, arm ding. Ik met de buurvrouw naar de HAP, daar moest ik zijn trui uit doen, wat een ramp, en zijn arm in de kom gedaan. Arm mannetje schreeuwde het uit....we moesten pijnstillers geven, en als het morgen niet beter is moet hij terug voor foto's. Gelukkig ligt hij nu lekker te slapen. Hoop het NOOIT meer mee te maken, vond het vooral zeer sneu voor Robin, die nog steeds overstuur is en loopt te huilen...... Arme mannen........
Ah wat sneu! En natuurlijk behoorlijk schrikken voor jullie! Hopelijk heeft hij er niet meer veel last van!
ach de hummeltjes! ik hoop dat hij snel geen pijn meer heeft, zo zielig voor zo een kleintje! liefs joycd
Jeetje dat is inderdaad schrikken, gelukkig ligt hij nu lekker te slapen. Nu Robin nog het arme mannetje is zich ook rot geschrokken natuurlijk. Beterschap
en grote broer zal het wel onthouden, de kleine weet er straks weinig van. Hij zal inderdaad wel spierpijn hebben
Hoi, Het gaat gelukkig alweer goed, hij ging hem de dag erna alweer bewegen, heb hem ook geen pijnstillers meer gegeven, en hij is weer super vrolijk. Robin is aardig over de schrik heen hoewel hij hem niet meer om durft te draaien, maar Ties heeft zoals gewoonlijk zijn grootste glimlach voor Robin dus dat geeft Robin ook wel weer een goed gevoel, dat Ties het hem inderdaad niet 'kwalijk' neemt (zoals hij dan denkt) en het alweer vergeten is.
ohh wat zielig, voor beide kereltjes, lijkt me vreselijk om mee te maken.... heb eens met mijn dochter die was toen anderhalf, meegemaakt dat ze viel van een kinder-tuinstoeltje, ze gilde ook moord en brand, uiteindelijk bleek dat ze haar sleutelbeen had gebroken.. vreselijk machteloos gevoel, je kunt ze dan ook nog niet eens echt uitleggen wat er is...