Ik denk dat ik een pnd heb maar weet het niet zeker. Wie heeft dit ook gehad? Wat kan ik nu als beste doen? Hoe gaat dit verder? ik heb wat op internet gelezen en zie dan ook ziekenhuisopname staan. In ons geval zou dat niet kunnen. Er is niemand die bv een paar maanden op ons kindje zou kunnen passen overdag.
Ik zou morgen even je huisarts bellen hij of zij kan je als het goed is verder helpen. En volgens mij heeft lang niet iedereen een ziekenhuisopname bij pnd. Maar ook daar Zal de huisarts jr wel meer over kunnen vertellen.
Inderdaad morgen bellen met de huisarts, opname is echt niet standaard, in de meeste gevallen is medicatie i.c.m. goede therapie voldoende. En als de nood aan de man is dan is echt alles mogelijk hoor, dus maak je daar vooral niet te druk om. Het belangrijkste is om nu even om jezelf te denken om een goede moeder te kunnen zijn voor je kleintje.
Ik heb een pnd en ben toevallig wel opgenomen in het ziekenhuis, maar zoals iedereen al zegt hoeft dit lang niet in alle gevallen te gebeuren. Wel belangrijk is dat je op tijd aan de bel trekt want het gaat niet zomaar over en het is tot nu toe het ergste wat mij ooit is overkomen. En als het wel zo is dat je opgenomen moet worden, leg je er bij neer want het helpt je alleen maar. Ik was ook bang dat dat allemaal niet kon maar ik sta er versteld van hoeveel mensen er voor mij en mijn gezin klaar staan nu. Je moet echt aan jezelf denken, dat is de enige manier om beter te worden!
Ik heb ook een pnd gehad bij de eerste. Bij een depressie is er zeker niet altijd sprake van een opname, maar het kan wel. Het belangerijkste is om nu voor jezelf te zorgen en voor jezelf te kiezen. Ik heb ervoor gekozen om met een psychologe te gaan praten en ben er zo bovenop gekomen. Ik heb bewust gekozen om het eerst zonder medicatie te proberen en dat is mij gelukt. Mijn advies is dan ook idd morgen je ha op te bellen en zo snel mogelijk daar heen te gaan. Hij/zij kan je helpen de juiste richting op hulp te zoeken. Vaak is het eerste praten eventueel icm medicatie.
Hey.. ik had laatst een inzinking.. ik ben door de vroeggeboorte van mijn dochter een post traumatisch stress syndroom en door mijn perfectionisme wil ik alles goed doen. En dat botste met mijn hormonen en met het feit dat ik m'n plas niet goed kan ophouden na de bevalling. Dus in m'n broek gepiest m'n pasgeborenen niet goed kunnen troosten met z'n krampjes (vind ik) en dan sloop ik ook nog eens het baby badje per ongeluk. De volgende dag heb ik mijn huisarts gebeld en hij kwam bij me langs. Mijn man nam de kindjes even onder zijn hoede en ik tenen met tuiten gehuild bij de huisarts. Heb ik een pnd? Hij keek me indringend aan en zei ik denk het niet maar daar gaan we aan werken. Omdat ik fv geef vond hij het heel belangrijk dat ik gelijk weer aan de pil ging. Diezelfde dag nog. Zo zouden mijn hormonen weer beetje in het gareel komen. En inderdaad bijna een week verder voel ik me stukke stabieler. Ook voel ik me enorm schuldig naar m'n man en m'n dochter. Dat ik niet goed genoeg voor ze ben enzo. Hij zei dat het kwam uit mijn onzekerheid en Dat ik gewoon wat meer vertrouwen weer in mezelf moest krijgen in de hele situatie. Bij mij leek het er dus wel op maar een goed gesprek met je huisarts kan al heel verhelderend zijn! Mocht je wel een pnd hebben is het heel belangrijk dit bespreekbaar te maken en dat kan ij je huisarts. Zet hem op! Schaam je niet om je emoties te tonen en eerlijk te zijn over je gevoelens. Hoe sneller je eraan werkt des te sneller voel jij je weer de oude. Veel liefs 🍀
Dank allemaal voor de reacties. Ik heb de ha gebeld. Ik heb hem maar 1 minuut gesproken. Ik krijg via post een verwijzing voor ggz. Zij gaan kijken of ik pnd heb. Ben dus nog in afwachting van bericht post. ik heb niet gevoel dat ik niet voor ons kindje kan zorgen. Ik voel me juist erg skecht over mezelf. Ik voel me waardeloos. Ook voel ik me eenzaam en alleen. Denk dat niemand om me geeft. Wel ben ik overbezorgd over ons kindje. 'S nachts ga ik vaak kijken of het wel goed met haar gaat. dat is niet echt normaal.
Hey! Jammer dat je huisarts niet wat meer tijd voor je hebt gemaakt. Ik vond het een hele opluchting om even met hem te praten. Ook ik voelde me te min en inderdaad over bezorgd. Als ik lees dat he met een pnd soms gekke dingen kan uithalen tegenover je kindje wist ik eigenlijk wel dat ik geen pnd had. Maar overal lees je dat je niet alle symptomen hoeft te hebben. Dus was er zo bang voor! Maar het kwam bij mij gewoon uit mijn onzekerheid en de drang om het goed te willen doen. Omdat ik zo lichtelijk dwangmatig deed voelde ik me ook alleen en onbegrepen. Mijn man snapte me ook niet meer en dat leidt ook weer naar woorden onderling. Gelukkig ben ik nu ik aan de pil ben weer wat rustiger. Die hormonen zitten een mens ook gewoon dwars! Wees lief voor jezelf en weet dat hoe je je voelt tijdelijk is. Echt! Ik hop dat je snel bericht krijgt. Tot die tijd echt in jezelf geloven hoor! Liefs 🍀
Ik heb bij mijn oudste een pnd gehad en ben niet opgenomen geweest. Veel gesprekken en medicatie en toen ging het langzaam beter. Bij mij kwam het juist doordat ik weer met de pil was begonnen. Na de geboorte van mn middelste begon ik met de pil en voelde ik me weer depressief worden en heb gelijk weer aan de bel getrokken. Na mn laatste bevalling heb ik een koperspiraaltje laten plaatsen en nu heb ik alleen last van de normale hormoon schommelingen en ben ik niet depressief. Ga praten en ook al heb je geen pnd je zit iig niet lekker in je vel en daar moet wat aan gedaan worden. Heel veel sterkte