Dag mama's Ik ben 8 weken geleden mama geworden van een heel lief meisje. Ik zit helaas niet echt op een roze wolk. Geniet wel van haar hoor! Ik vond de eerste weken heel heftig en overweldigend, maar nu nog steeds ben ik heel onzeker en weet ik niet zo goed wat ik moet doen soms. 'S nachts slaapt ze nu redelijk goed naast ons in haar wiegje. Alleen overdag is het echt drama. We houden rust, ritme, regelmaat aan, leggen haar moe maar wakker in bed maar ze krijst alles bij elkaar. Ze raakt helemaal overstuur en houd dit gerust vol tot de volgende voeding. En als ze dan is in slaap valt, dan is ze na 10 min weer wakker! Ik haal haar nu na een half uur huilen in bed, dan is ze meestal al overstuur aan het krijsen. Als ik haar op pak is het goed en valt ze meestal snel bij mij in slaap. Ik heb dus niet het idee dat er lichamelijk iets aan de hand is maar dat ze gewoon bij me wil zijn. Ik draag haar nu dus bijna de hele dag in de draagdoek, maar word daar soms wel gek van omdat je toch niet even een momentje voor jezelf hebt. Ik ben ook bang dat ze hier teveel aan gewend raakt , vooral aangezien ik over paar weekjes weer ga werken en ik geen idee heb hoe dit nu moet gaan op de kinderopvang en bij de oppas thuis!! Die gaan haar niet dragen.. op het consultatiebureau zeggen ze dat ik er doorheen moet en dat ik haar paar dagen lang moet laten huilen (wel om 10 'min troosten) en consequent moet blijven, maar ik ben zo bang dat het slecht voor haar is om haar zoveel te laten huilen.. Van anderen hoor ik weer dat ze tot 3 maanden eigenlijk mentaal nog niet toe zijn aan hun bedje dat ik haar lekker veel moet dragen en dat het dan vanzelf beter gaat.. Herkent iemand dit ? Tips ? Hoe deden jullie dit ? Ik mis echt het contact met andere mama's met kindjes van dezelfde leeftijd.
Mijn kleine is 6 week oud, maar mag graag op ons liggen of in de draagdoek. Het eigen wiegje is ook de nacht hier niet favoriet. Overdag gaat wisselend. Soms zo ineens drie uur slapen in eigen wiegje of de box en soms alleen maar echt goed in de draagdoek. Het is net waar jij je goed bij voelt. Tot een leeftijd van 6 maanden kan je een baby niet verwennen. Een baby is niet in staat om 'die link te leggen'. Zover zijn de hersens simpelweg niet ontwikkeld. Wat wel duidelijk lijkt te zijn is dat veel huilen bij een baby het stressniveau van je kindje verhoogd. Zelf geef ik er gewoon aan toe. Lekker bij me dragen, soms samen even lekker rusten op de bank. Ik ga nu die strijdt niet aan. Alleen bij mijn eerste kindje gedaan en uiteindelijk heeft me dat niet echt wat opgeleverd. Daarna mijn gevoel gevolgd en dat gedaan waar zowel ik als mijn kindje zich het beste bij voelde. Een baby mag best even huilen, maar je hebt verschil in het huilen, weet niet of je dat een beetje weer te herkennen. Ik herkennen soort klagerig huiltje, dan kan ik prima even afwachten en valt mijn kindje vaak wel in slaap. Ik probeer ervoor te zorgen dat het in ieder geval geen overstuur huilen wordt, dat wordt niet beter als ik een half uur afwacht.
Wat betreft de opvang.... Ze laten hier kindjes echt wel eens even huilen, maar mijn ervaring is dat er ook veel getroost en gedragen wordt. Anders even vragen hoe zij ermee om gaan? Mijn oudste sliep moeilijk in overdag. Daar gingen ze zelfs wel mee aan de wandel. Er werd echt wel vanalles geprobeerd om hem toch goed te laten slapen.
Oke.. ja ik vind het zo lastig. Ze slaapt overdag echt niet in haar wiegje, ook niet in de box, in de kinderwagen huilt ze alleen maar, in de auto in de maxi-cosi huilt zo ook.. Ik vind het moeilijk om me er aan toe te geven omdat ik bang ben dat ze er aan went. Ik weet wel dat ik haar niet kan verwennen, maar hoor wel veel om me heen dat ze er nu wel aan went dat ze alleen bij mij in slaap valt, en met het idee dat ze over paar weken naar de opvang moet geeft me dat gewoon best veel stress..
Wij zijn met beide kids naar de chiropractor gegaan en heel veel baat bij gehad. Vooral bij mijn zoontje, die kon echt niet zelf rustig liggen (huilde ook veel). Was ook wel een pittige bevalling en hij lag als sterrenkijker/kruinligger en met zijn bijna 9 pond was dat geen soepel gebeuren. Nu echt een enorme lachebek en enorm verschil gemerkt na de behandeling(en). Ik geloof zelf niet dat een kindje "zomaar" veel huilt en dat er goed wat niet goed kan zitten in de wervels/nek, een bevalling is immers heel ingrijpend voor een kindje.
Wij zijn toen begonnen met inbakeren met een Pacco inbakerdoek. Eerste keer vond ze het niets en daarna vond ze het prima en viel vaak rustig in slaap.
Ik herken veel! Mijn zoontje is nu 9 weken en hij valt ook niet zelf in slaap overdag. Hij huilt ook niet veel gelukkig, behalve als ik hem dus wakker in z'n bedje leg. Hier hoef ik gelukkig pas over 2 maanden weer te werken, maar ik denk er nu ook al over na. Hoe moet dat straks?!
Naar aanleiding van je onderwerp: je baby heeft echt geen slaapprobleem als ik je verhaal zo lees Jij bent degene met een probleem, aangezien je weer gaat werken en je je zorgen maakt over of de oppas en het kdv wel net zo veel geduld gaan opbrengen met je kindje als jij doet. Als ze nog zo jong zijn kan je echt niets trainen. Ook veranderen ze om de haverklap. Over een paar weken kan de wereld er heel anders uitzien. Ik denk dat het gedrag van je kindje heel normaal is (is ook bij elke baby anders) en als je je zorgen maakt zou ik vooraf duidelijke afspraken maken met de oppas en het kdv. Wat is hun beleid en kan jij je daar in vinden? Heb je een back up plan voor als het niet goed gaat? Waarschijnlijk is het even wennen en gaat het gewoon goed, maar dan heb je zelf meer rust als je weet dat je alles goed hebt geregeld.
Ik had jouw verhaal zo kunnen overschrijven hier precies hetzelfde probleem. We zijn nu aan het proberen hem te laten wennen aan zn bedje en daar hoort veel huilen bij helaas. Op het moment heb ik hem in de kinderwagen gelegd en daar slaapt hij wel langer dan 10 minuten. Wij zijn nu ook onder behandeling van de chiropractor, mede dankzij zn voorkeurshouding.. tot nu toe nog weinig verschil na 2 behandelingen, maar hij moet er nog 2. Hopelijk lost dat ook wat op. Mijn oudste heeft altijd in zn bedje geslapen dus dit is voor ons ook wennen en erg frustrerend.
Eens ook met wat nacho zegt. Ieder kindje is anders. Aangezien de nacht ook wel goed gaat heeft je kindje echt geen slaapproblemen. Een osteopaat of chiropractor kan hierin wellicht iets betekenen, maar zelf geen ervaring mee. Inbakeren lijkt me ook niet heel zinvol aangezien het in de nacht prima gaat.
Wat nacho zegt, wees echt niet bang dat je ze nu eeuwig verpest, dat wordt soms gesuggereerd. "Je kan ze nog niet verwennen, wel gewennen". Nou, ze wisselen echt zo vaak van ritme , maak je daar echt nog geen zorgen om. Hier ook heel veelgedragen in het begin,gewoon accepteren en misschien zelfs zien als gezonde gedwongen rust om te herstellen. Hier kwam op een gegeven moment een omslag, sliep minder en korter in de doek, werkte niet meer. Was dacht ik rond vier maanden . Niet werkte meer, borst aanbieden zorgde ook voor enorme frustratie, raakte helemaal oververmoeid. Ook bij ons in bed slapen ging niet meer. Toen op zijn buik in bed gelegd en wel even laten huilen. Sindsdien valt hij overdag zelf in slaap, heel soms lukte het niet, dan nam ik hem lekker bij me en gaf hem de borst. Had ik dus niet zoiets van, Oh jee,nu moet ik weer opnieuw beginnen. Gewoon eigen bedje blijven aanbieden, ik had als Max 20 min huilen en als het niet werkte dan niet. Morgen weer een dag. Dat huiltje heeft hij nog steeds, is beetje veranderd in grommen in zijn tutdoekje. Voor hem echt een manier om prikkels te ontladen. Oh en bij oppas doen ze Altijd anders. Als mijn gastouder hem in bed legt dan huilt hij pas na een paar minuten en als ik het doe meteen. Net of hij soortvan protesteert, maar zodra ik hem dan aanlegde of nog even wakker hield werkte het ook niet dus ik heb echt geleerd hem daarin een beetje tegen zichzelf in tebeschermen. Hij slaapt daardoor overdag veel langer, wordt spelend wakker ipv huilend en slaapt het klokje rond zonder nachtvoedingen. Kijk naar je kind, probeer het een en ander en kijk of het werkt. Als ik 1 ding geleerd heb is dat je nogzoveel kunt bedenken maar de praktijk bijna altijd anders uitwijst en je eigen spookgedachten zelden uitkomen. ( Dan gebeurt er wel iets watje totaal niet zag aankomen )
Lijkt mij inderdaad geen slaap probleem.. Hoort gewoon bij de leeftijd en karakter. Wat je nog kan proberen: inbakeren, op de buik leggen, osteopaat/ chiropractor. Even laten huilen prima maar niet tot krijsend aan toe. Vond zelf inbakeren.nl een fijne site met goede tips Een troost: over het algemeen slapen moeilijke slapers rond 10-12 wk beter. Succes! Het gaat echt voorbij!
Weet je zeker dat er niets medisch is? Hier hetzelfde gehad en ze had heftige reflux, liggen deed dus pijn en de maxicosi vond ze ook vreselijk. Laten huilen zo klein is zeker bij krijsen echt geen oplossing.
Veel dragen en accepteren dat ieder kindje anders is, zeker niet een half! Uur laten huilen tot krijsend toe. Misschien heeft je kindje idd wel reflux! Een baby wil maar 1 ding: bij mama zijn ( en ook heus wel bij papa) hij heeft al die tijd in een veilige warme omgeving gezeten. Je kan een baby niet verwennen, en nee je hebt vaak geen momentje voor jezelf in het begin. Surprise! Dat hoort erbij. Kijk naar je kindje, en leer zien wat zijn behoeftes zijn. Zo kan hij zich veilig hechten. Ik heb mijn baby weken, maanden gedragen, uiteindelijk komt 't goed. Ik maakte me ook zorgen om hoe het moest als ik weer ging werken, maar 't kdv droeg haar ook gewoon in de doek of op schoot! Ze hadden en hebben engelengeduld, het is allemaal goedgekomen. Slaaptraining kon nog niet op die jonge leeftijd en waarom perse in eigen bedje? Veel sterkte en vertrouw op je intuïtie.
Bedankt voor de reacties! Inbakeren doen we al, en op de buik leggen raakt ze ook gefrustreerd van. 'Maar het gaat al iets beter. Ze valt nu na 15 minuutjes meestal wel in slaap, meestal nog maar voor een half uurtje maar soms ook langer. dus ga er maar vanuit dat het inderdaad bij de leeftijd hoort en naarmate ze ouder wordt het steeds beter zal gaan. Verder blijf ik haar lekker veel dragen, ik kan er beter maar van genieten ipv druk maken voordat ze het straks niet meer wil!
Herkenbaar verhaal! Ik draag haat echt een groot gedeelte van de dag. Maar mijn eerste 2 kinderen sliepen ook de eerste maanden op mij (overdag) en het is goed gekomen, bij de 1 wat eerder als de ander!