Goed dat je hulp hebt gezocht! Hoop dat alleen goed komt, ook met je man. Pas op met in verwijten blijven vallen. Jullie zullen er toch samen uit moeten proberen te komen. Probeer dan maar 'er wijste' te zijn, zoals mijn moeder altijd zei.
Super dat je actie hebt ondernomen. Hopelijk vinden ze toch iets in het ziekenhuis, wat onaardig inderdaad dat ze er direct vanuit gaan dat er niets mis is?? Zeggen ze dat gewoon nadat ze hem 1 keer gezien hebben, pppfff... Als een kindje zoveel huilt is dat inderdaad niet gewoon omdat hij een hongertje heeft of zich zelf graag hoort wenen, dan is er iets. En ja je man....ook niet echt aardig maarja dat is een probleem waarmee wij je niet echt kunnen helpen. Ik hoop voor jou dat alles voor jullie stil aan terug op zijn pootjes terecht komt en dat jullie met het hele gezin eindelijk wat van elkaar kunnen gaan genieten. Laat zeker nog weten of er iets gevonden wordt bij je zoontje
super dat je hulp hebt gezocht meid niet fijn om je zoontje achter te moeten laten in het ziekenhuis maar wel fijn dat ze gaan onderzoeken waarom hij zo huilt en sterkte met de situatie met je man maar bekijk het ook eens zijn kant....vrouw weg en niet lekker in haar vel...baby die veel huilt....misschien zocht hij gewoon wat ontspanning ( terwijl jij het ziet als feesten ) ik durf te wedden dat mijn man in zo'n zelfde situatie ook ff een biertje ging drinken om zijn verstand op nul te zetten iedereen verwerkt dingen op een andere manier verder....jammer dat mijn reactie door sommige personen zo uit zn verband wordt getrokken zei ik in het zelfde bericht niet dat ik maar al te goed snap hoe ze zich voelt omdat wij ook.een huilbaby hebben
je moet ALLES vertellen wat je aan hem merkt dus alles wat je hier ook aan symptomen hebt neergeschreven
@ sam20: wat is dan het verschil tussen een chiropractor en een osteopaat? @ Soumayyaah: bedankt voor je bericht. heel goed verwoord. de artsen zeiden over mn dochtertje: wat een voorbeeldig kind! toen zei ik al tegen hen dat zij dat ook inderdaad is en dat ik weet dat ik met haar supergoed werk heb afgeleverd. ik ben ook echt een goede moeder en daarom lijkt mij mijn gevoel dat er wat aan de hand is met mn zoon niet ongegrond. ik heb idd alle symptomen daar op tafel gelegd, ook het zuur ruiken. als laatste mocht ik nog wat vragen of als ik iets kwijt wilde mocht ik dat zeggen. heb toen gezegd dat ik nu wel verwacht dat mijn zoon op medisch gebied helemaal binnenste buiten wordt gehaald. kma, reflux, darmen, nek... vanmiddag als mijn dochter slaapt ga ik weer naar het ziekenhuis, naar mn zoon. gisteren had hij ineens een hele goede dag en heeft bijna niet gehuild (zul je altijd zien). aan de ene kant hoop ik dan ook dat hij toch weer veel is gaan huilen, zodat ze hem beter kunnen beoordelen. donderdag mag hij weer naar huis, ik wou dat ik een knopje fast forward had.. mn man mag vandaag weer naar huis. hij gaat naar zijn moeder, ik kan hem er hier niet bij hebben. jullie hebben gelijk, eerst mn zoontje en ik, daarna is mn man aan de beurt. ik hoop dat de gesprekken met maatschappelijk werk zullen uitdraaien op een soort van relatietherapie. ik snap heel goed dat mn man dit weekend ook een uitlaatklep nodig had, maar hij moet wel snappen dat hij zich nu niet meer als een onbezonnen tiener kan gedragen. hij heeft twee kinderen en een op dit moment labiele vrouw, dan hoor je je niet vol te gooien met alcohol en deel te nemen aan het verkeer. dat alcohol-gedoe is bij ons ook echt een issue. hij drinkt bijna nooit hoor, maar als hij eens drinkt, moet het ook echt tot het uiterste. ik kan daar niet tegen, ik wil niet dat mijn kinderen hem zo dronken zien. vooral omdat hij een nare dronk heeft en er dan uit ziet als een losgeslagen holigan. ik heb met meerdere mensen hierover gepraat en het verbaasd me dat in veel gezinnen de vader van tijd tot tijd enorm doorzakt en dat vrouwen dat dan uiteindelijk maar accepteren. is dat dan normaal? moet hij zich dan ook eens lekker laveloos kunnen drinken terwijl hij twee kinderen heeft??
tot overmaat van ramp (nou ja..) was ik gister jarig. kreeg de hele dag van die blije berichtjes met 'gefeliciteerd' en 'een fijne dag'.. een vriendin belde om te feliciteren, maar begreep ook wel dat dat misschien niet helemaal gepast was. toen ik haar vertelde over mn man en ik, dat er hoogstwaarschijnlijk een scheiding zit aan te komen, is ze langs geweest. we hebben tot 2 uur s nachts gepraat. vanochtend was mn dochter weer vroeg wakker. dus op zich niet veel geslapen... maar ik heb wel even mn verhaal kunnen doen, dat lucht ook enorm op.
Fijn om te lezen dat je je verhaal even hebt kunnen doen bij je vriendin! Wat ik me wel afvraag: hoe kunnen ze nou in het ziekenhuis zeggen dat je zoontje donderdag naar huis gaat??? Overigens is het heel 'normaal' dat je zoontje het daar de eerste dag/nacht goed heeft gedaan, dat schijnt heel vaak voor te komen. Het heeft een dag of 2 nodig voordat kindjes hun 'ware aard' laten zien. Dat was bij ons ook zo, de eerste twee dagen heeft Lucas alleen maar geslapen daar....tot dag 3 en toen heeft hij 2 dagen bijna alleen maar gehuild. De kinderarts legde ons toen uit dat dit heel vaak voorkomt. Dus ik vind het een beetje raar dat ze dat bij jouw ziekenhuis zo zeggen.... Wat betreft je man: ik denk dat het goed is dat jullie even afstand nemen en er samen over gaan praten op een rustiger tijdstip.... En...toch nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Scheiden zou pas om de hoek moeten komen NA de crisis. Zeg maar als je alles hebt gehad en hebt geprobeerd uit te praten en op orde te brengen en je komt er dan niet uit. Dan pas ga je praten over een scheiding. Natuurlijk weet ik niet wat er allemaal nog meer speelt bij jullie thuis, maar als het 'enkel' nu je zoon en het ongeluk van je man is (en dat is erg begrijp me niet verkeerd), dan lijkt me dat geen basis om te gaan scheiden. Tenminste, dat zou het in mijn ogen niet moeten zijn. Jij bent je strijd nog niet eens aangegaan. Probeer alles per dag te bekijken. Scheiden kan altijd nog als al het andere niet heeft gewerkt! Sterkte! Hoop idd dat je zoon alsnog z'n ware aard laat zien daar in het ziekenhuis!
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!! Fijn dat je zo goed met je vriendin hebt kunnen praten!! Scheiden zou ik nu ook nog even niet aan denken. Eerste zorgen dat je zoontje en jij weer lekker in jullie vel komen te zitten, en dan weer verder kijken. Wat betreft je verhaal over alcohol: Mijn man zakt ook een paar keer per jaar door. Zit hij lekker met vrienden te borrelen, ik heb er geen moeite mee (hahahahahaha, hij was ook flink aangeschoten toen ik weeën had van mijn dochter. Was bij zijn zwager geweest, komt thuis ligt nog geen uur op bed, trek ik hem zijn bed uit om de VK te bellen. Hij was in 1 klap nuchter. Overigens wist hij niet dat ik weeën had, en ik zelf ook niet. Naar mijn idee rommelde het gewoon met 36+6). Bij de tweede zwangerschap heeft hij vanaf 34 weken geen druppel gedronken. Zelf drink ik ook wel eens een glaasje te veel (maar ja, drink bijna nooit, dus met 2 wijntjes gaat het al erg hard). Wel hebben wij de afspraak als de ene drinkt, dan drinkt de andere niet. Dit ivm geen alcohol in het verkeer en met de kinderen.
Fijn dat je eindelijk hulp hebt. Wel vervelend dat je zoontje in t ziekenhuis ligt, maar dan kan wel de oorzaak achterhaald worden. Ik hoop dat ze snel iets meer weten! En dat je dan aan een oplossing kunt werken. En praten lucht idd op! Zal vast ook wel helpen om met de maatschappelijk werkster te praten. En dat je man en schoonmoeder Jou de schuld willen geven... Hoe durven ze! Het was nou juist een hele goede beslissing om naar je ouders te gaan om de situatie aan te kunnen. Daar heb ik ook vaak gezeten toen ik t moeilijk had met mijn zoontje, en dat was nog niets in vergelijking bij wat jij mee maakt. Zorg nou maar eerst lekker voor je zoontje, als het geen PPD is, gaat het als het met hem goed gaat met Jou ook snel beter. Daarna is het tijd voor overige zaken.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik niet pcies t verschil weet tussen een osteopaat en chiropractor Misschien kunnen anderen dat een uitleggen? Hoor wel altijd heleeee positieve verhalen over osteopaat
M'n zoontje blijkt toch een nierbekkenontsteking te hebben, wat zelden bij baby's voorkomt. Hij krijgt nu antibiotica via infuus en moet derhalve sowieso tot zondag blijven, dus langer dan verwacht. Hij krijgt verder nog een echo om te kijken of er een oorzaak van deze ontsteking gevonden kan worden. Hij heeft nog steeds niet zo gehuild als dat ie dat steeds bij ons deed, heel vreemd... We wisten al dat m'n zoon een voorkeurshouding heeft. Nu blijkt z'n schedel al wat zijn afgevlakt en worden we ook bijgestaan door een fysiotherapeute. Natuurlijk is het niet het eerste voorval tussen mij en m'n man. We hebben nu ook gesprekken moeten voeren met een maatschappelijk werkster welke er op dat onze problemen à la minute worden aangepakt. Zo mocht ik gisteren niet alleen thuis zijn met m'n dochter, omdat ze bang zijn dat ik haar wat aan doe... ABSURT!! Ik heb gezegd te weigeren hier aan mee te doen. Ze zei dat jeugdzorg in te schakelen om andere maatregelen te nemen, of te wel, ze hebben gewoon gedreigd mijn dochter hier uit huis te halen!! Vandaag met m'n huisarts gesproken welke gelukkig achter mij staat en de maatschappelijk werkster heeft gebeld. Zij laat ons nu verder met rust op voorwaarde dat wij wel relatietherapie zouden aanvragen. Mijn man is nu bij zijn moeder. Het blijkt dat zijn been behoorlijk scheef staat, dus er gaat hoogstwaarschijnlijk weer een operatie volgen.. Hij is hier nog wel een tijd zoet mee... Iedereen trouwens erg bedankt voor jullie medeleven en het meedenken. Dat doet me echt heel goed!