mijn man heeft de mogelijkheid om voor werk een paar jaar naar een ander, europees land te gaan. Dit zet ons voor de moeilijke keuze, gaan we dit met ons gezin aan of niet?! Ik hoop hier expat ervaringen te horen die me kunnen helpen met de keus. Even een situatieschets: we hebben 2 jonge kinderen. We zijn beiden hoog opgeleid, maar ik werk maar 3 dagen per week (soms 4), hij werkt 4, (plus nog wat uren thuis). Ik ben bezig met een 4-jarig traject, wat ik misschien wel in dat land zou kunnen afmaken als een soort van stage. Voordelen: -dit land specifiek heeft ons altijd al heel erg getrokken en dat is voor mij nu het grootste leuke punt. Het lijkt me ergens wel een leuk avontuur (we hebben al eens eerder samen, voor we kinderen hadden, een tijd in het buitenland gewoond). We kunnen als ik mijn werktraject heb afgerond voor een derde kindje gaan, zullen veel verdienen (zelfs meegerekend dat mijn salaris wegvalt), kunnen veel hulp inhuren mijn man heeft een mooie kans en ik kan er waarschijnlijk dan veel voor de kinderen zijn (alhoewel dit in nl ook zou kunnen als ik gewoon mijn baan zou opzeggen). nadelen: -waarschijnlijk zal ik een tijd thuis zitten (+-1.5 jaar, evt zwangerschapsverlof niet meegerekend) en de vraag is hoe makkelijk ik aan iets anders kan komen als we dan terug in nederland komen (mede doordat ik niet meer dan 3 dagen/week wil werken). De kinderen zullen flink moeten wennen, een nieuwe taal, nieuwe omgeving ed en zullen ook weer moeten wennen bij terugkomst. De vraag is ook of dit op de lange termijn nog impact kan hebben. Ook vraag ik me af of we zelf niet na 3 jaar moeite zullen hebben om terug te gaan. Familie en vrienden missen; maar ik denk dat ik hier niet zoveel last van heb omdat het land goed te bereizen is en het ' maar ' 3 jaar is. Familie woont sowieso al best ver en zien we nu ook maar eens per maand ongeveer. Vrienden maak ik best snel en mijn goeie vrienden in nl hou ik zeker wel. grootste nadeel vind ik dat mijn man waarschijnlijk 5x een lange dag zal maken. Hij maakt nu 4 lange dagen en ik vind het zwaar om zo vaak alleen met de kinderen alleen te ontbijten en avondeten. Als hij in nl een nieuwe functie krijgt is het waarschijnlijk dat hij wat kortere dagen zal maken en als ik 3 dagen blijf werken vind ik dat de ideale zorg-werk-gezin verdeling. Dat zal sowieso heel anders zijn. Ik vind het heel moeilijk om te beslissen. Het voelt voor ons wel als nu of nooit. Als de kinderen groter zijn willen we dit niet meer doen. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van andere expat-vrouwen!
Ik woon zelf in het buitenland maar ik ben half brits en ben hier gewoon op mijn 19e impulsief heen verhuisd min of meer.. Ik zit in een groep Nederlandse mama's in het buitenland op facebook waar een hoop leden in zitten die ivm werk van hun partner nu expat zijn bijv. Waarschijnlijk zitten er ook moeders in het land waar je heen wil die je zelfs wat gerichtere info kunnen geven. Wanneer jij je aanmeld bij de groep zal een van de admins je berichten en naar verdere informatie vragen waarop je daarna pas toegelaten wordt
Ik heb het gedaan. Had op dat moment dat we gingen een baby van 6 maanden. In het begin was het wennen maar al snel voelde ik me er heel erg thuis. Werkt in nl nog maar in het buitenland niet. Vond het heerlijk om thuis bij mijn kindje te kunnen zijn. Ik zeg doen! Ja het zal wennen zijn daar en zeker ook als je weer terug komt. Maar je bent zeker een ervaring rijker.
Ik heb het gedaan voor ik kinderen had. X aantal jaar in een Arabisch land gewoond. Enorme taalbarrière maar als je je inzet komt ook dat goed. Ik denk dat kinderen flexibeler zijn dan je denkt. Wanneer je de mogelijkheid hebt om af en toe op vakantie naar nl te gaan of daar bezoek kunt ontvangen zou ik zeggen doen!
Ik ben zelf een expat kind, opgegroeid in de levende tijd van expats, alles kon en niets was te gek, elke 3-4 jaar een ander land. Qua zware dagen; je kan een hulp in huis nemen en over een paar gaan je kindjes naar school 😊
Wij hebben de mogelijkheid ook...alleen kiezen wij ervoor om nog zeker 4 jaar te wachten...onze dochter hecht heel erg aan haar klas en mensen in de buurt. Ik lees even mee
Qua leeftijd lijkt het mij juist dat dit voor jullie kindjes ideaal is... Je kunt ze meertalig opvoeden bijvoorbeeld. I Ik zou zelf wel in het nieuwe land iets willen gaan doen, al dan niet met andere expats, niet alleen maar thuis met de kindjes in ieder geval! Mbt je carrière kansen... Ik zou de tijd ook daarvoor wel nuttig willen besteden, door bijvoorbeeld een mooie opleiding erbij te doen ofzo, zodat je potentiële werkgever jou sneller een streepje voor zal geven
Ik zeg zeker doen. Zo n mooie ervaring voor jullie allemaal! En dat de kinderen een extra taal leren is een grote plus vind ik. Ik ben ook geemigreerd met 2 kleine kinderen. Voor onbepaalde tijd. Ook met een expatregeling. Ook mijn man verdient nu meer dan wij met zn tweeen zouden verdienen. Ik zit nu wel thuis, maar wil ook zeker gaan werken. We hebben een leuk sociaal leven hier. En best wat luxe. Geen seconde spijt hier! En de kinderen zijn helemaal gappy omdat ze iedere dag buiten kunnen spelen ivm mooi weer.
Ik woon sinds 1997 met veel plezier in het buitenland - eerst 14 jaar in de UK en sinds 2011 (vlak na de geboorte van mijn zoontje) in Frankrijk. Niet zozeer in de ware zin van een 'expat', want ik ben nooit van plan geweest terug te gaan naar Nederland, en ben ook niet verhuisd met een baan op zak. Ik heb daar opnieuw iets op moeten bouwen. In jouw geval zou ik zeker de kans grijpen. Het is maar voor een paar jaar, als het niet bevalt kun je altijd terug, maar wie weet waar het toe leidt? En kinderen zijn redelijk flexibel, en voor hen is het ook een leerzame ervaring...
hartelijk dank allemaal voor jullie reacties! erg leuk om te horen. Het gaat trouwens om engeland. void: dank voor je idee, ga ik denk ik wel doen igglepiggle: hoe oud is je kindje nu en hebben jullie al een 2de? Voor hoelang zijn jullie in het buitenland? Toen mijn 1e 6 mnd was heb ik overwogen om fulltime thuis te zijn maar nu met 2 ben ik eigenlijk wel blij met mijn werk en is het welkome afwisseling. hoe zie jij dat nu? suusjuh, hoe kijk jij nu tegen je jeugd aan, en zou je hetzelfde wel of niet voor je kinderen willlen? aimee83: jouw situatie komt het meest overeen met die van mij! Hoe oud waren je kinderen toen je vertrok en hoe zijn ze met de veranderingen omgegaan?
1. Ik vind het hier lastig dat ik nog niet legaal mag autorijden en dus geen auto heb. Met 2 kinderen vind ik dat zeker een must.. Openbaar vervoer is hier echt geen hel, tenzij we het over londen hebben dan is het een heel ander verhaal. 2. Er is hier veel opvang dus ook fulltime, al is dat enorm duur. Er zit een inkomens grens aan toeslagen zo rond de 50-60k per jaar als ik het goed heb. Zit je daar onder dan is er kans dat je vanaf 2 16 uur gratis opvang kan krijgen.. en wat extra toeslag kan krijgen hier en daar. Ik heb Cameron ergens horen zeggen dat ze meer willen doen en al helemaal voor full time werkende ouders en dat ze uiteindelijk naar 30 uur willen gaan kijken en het inkomen grens daarmee ook omhoog halen.. 3. School is full time vanaf 3, of iig dan mogen ze beginnen aan de basisschool maar ze mogen evenmin nog op een peuterschool. Niet verplicht tot 5. Vraag maar raak als je meer wil weten.