Ik heb al een aantal pittige jaren achter de rug mk's, daarna zwanger zoon bleek zowat elk baby probleem te hebben die je maar kan verzinnen, met 12 maanden sliep hij pas een keer door (kwam eerder 9x per nacht en overdag sliep hij heel slecht!) Daarna ikzelf 7x geopereerd in ongeveer 2 maanden tijd.Daarna zwanger en verhuizen, zaten net 2 weken koud in ons nieuwe huis toen de kleine meid werd geboren en daarna weer ziekenhuisopnames van ons meisje. Nu slaapt zoon al 3 maanden niet meer tussen de middag (bijna 3 jaar) en is hij behoorlijk pittig en een lekkere driftkikker maar ik merk dat ik op ben. Ik ben moe, moe, moe! Als man thuis is kan ik zo smiddags instorten en 3 uur lang heel diep slapen, savonds liggen we er hooguit om 23:00 uur in en slapen dan door tot 07:15 uur maar ik kom gewoon niet bij en voel mij steeds moeier en moeier. Ik merk dat ik ook alles niet meer leuk vind elke dag is een behoorlijke aanslag op mij geloof ik. Als iemand nu zou zeggen je krijgt een spuitje en gaat 3 maanden slapen zou ik onwijs staan te juichen (afgezien dat ik dan 3 maanden van mijn kinderen mis en het dus toch niet zou doen!) Maar herkend iemand dit? En wat is er aan gedaan of merkte dat verschil maakte.
Ja uiterlijk is 23:00 uur ook omdat zoon de laatste maanden rond 21:00 a 21:30 uur lag te slapen. We hadden totaal geen avond meer vandaar dat we zo laat gaan slapen en omdat dochter nog weleens kwam voor de fles van 23:00 uur komt. Het is nu geloof ik een beetje boel afzien
Ik herken het. Ik had een burnout. Jij misschien ook? Hoeft namelijk niet altijd werk-gerelateerd te zijn. Je hebt behoorlijk veel op je bordje gehad. Mijn tip: Bespreek het met de huisarts. Overleg of het nuttig is om een keer met een psycholoog/therapeut te praten. Ik heb dit namelijk wel gedaan en heb middels cognitieve therapie geleerd: 1) waar krijg ik energie van en wat kóst mij energie? 2) hoe peil ik mijn energieniveau? (m.b.v. soort van zelfgemaakte energie-thermometer) 3) Welke maatregelen kan (nee, móét) ik treffen op wélk energieniveau, om er voor te zorgen dat ik niet 'in het rood' kom? 4) loslaten, en leren wat écht moet, en wat best wel even kan blijven liggen. En voor de praktische kant: Home Start. Sterkte, meid!
Moet binnen kort inderdaad naar de psych ivm vermoedelijk PTSS heb. Maar ik merk dat ik heel weinig energie heb voor alles, verzorg de kinderen, peobeerhet huishouden te doen terwijl ik elk moment gewoon voor mijn gevoel in slaap kan donderen. Snachts word ik niet wakker door de kinderen maar gaat mijn man eruit en dat vind ik niet eerlijk. Ik ben hele dagen thuis maar heb gewoon geen energie meer wil zoveel leuks doen maar 1 dagje weg en de volgende dag heb ik ontzettende hoofdpijn en ben ontzettend moe!
Luister naar je lichaam. Als je je zo voelt, ga dan niet nog wat doen. Ga dan rusten. Op de bank of in bed. Doe de kinders even naar de buurvrouw, of je moeder, of weet ik het. Die signalen van je lichaam zijn er niet voor niks! Zet je daar overheen. Misschien is het niet eerlijk, maar op dit moment trekt hij het wel en jij niet. Als jij weer hersteld bent, kun je het goed maken Dat is ook niet gek, want hele dagen thuis zijn met de kids kost ook veel energie! Uit je hoofd zetten dan. Klein denken. Ook geen sociale verplichtingen meer enzo. Skip verjaardagen. En al helemaal als je je er slechter door gaat voelen. Als je weer jezelf bent, komt dat wel weer.
Helaas net verhuisd en niemand hier waar ik wat aan kan vragen. Ouders en schoonouders werken nog beide en het klinkt heel erg maar de meeste mensen willen mijn zoon niet opvangen omdat hij heel druk is. Ik sta dus 24/7 met de kinderen en man probeert echt zoveel mogelijk op zich te nemen. Verzorgt de kinderen als ik instort op zijn vrije dagen doet hij alles in het huishouden dus echt hij is er altijd voor mij en de kinderen. Rusten overdag lukt dus niet en ik merk dat ik langzamerhand het niet meer red. In mijn oude woonplaats kon ik zoon nog even onderbrengen bij een vriendin maar hier gaat dat niet. En ik merk dat ik steeds een korter lontje krijg naar man en zoon. Zoon is heel erg aan het peuter puberen en dat hoort ook gewoon maar ik kan hem niet meer corrigeren omdat ik er simpelweg de energie niet meer voor heb. Ik ben serieus dol op mijn kinderen ze zijn echt mijn alles maar ik zou zo graag eens een keer rust willen. Zit al te denken aan een dagje sauna maar de gedachte dat ik dan mijn kinderen een hele dag niet zie dat breekt ook weer op.
is een gastouder niet tijdelijk wat? of psz? Waar woon je? als het in regio utrecht is wil ik best hem een dagje per week overnemen hoor Probeer er op tijd in te gaan meid.en vooral luister naar jezelf.. geen fut voor een verjaardag prima dan niet.. Dikke knuffel meid!
Helaas gaat gastouder financieel niet lukken, zoon gaat nu nog 2x per week naar de psz maar als zoon daar is ben ik bezig met hapjes en fles melk en toch even de was doen of stofzuigen. Zoon ergens naartoe brengen durf ik helaas niet zo goed. Heb een beetje een loslaat probleem. Zoon heeft ook eigenlijk nog nooit bij vriendjes gespeeld (behalve dan onze oude buurvrouw waar hij weleens speelde) Het naar bed gaan wij proberen er om 22:00 uur echt in te liggen soms is het al om 22:15 uur licht uit en soms echt pas om 23:00 uur. Zeker ook omdat rond die tijd dochter begint te mopperen als ze nog een fles wilt. Verjaardagen Enzo hebben we gelukkig maar weinig nu toevallig dit weekend 1 en van familie (vader) dus die kan ik niet weigeren. Maar vaak is het zoon die gewoon in het weekend zijn energie kwijt moet van de hele week rust! Zoon kun je vergelijken met een Jack russel altijd tomeloos vol energie!
Vandaag nav dit topic een ochtend wachtend tijd ingebracht en heerlijk ontspannen naar de kapper geweest en cadeautjes gekocht voor de a.s. verjaardagen. Het was even heerlijk! Geen mama, geen vrouw van maar gewoon even alleen met mijzelf! Heb er heerlijk van genoten!
Aan het eind van deze maand ga ik een luxe schoonheidsbehandeling nemen haha even weer mijzelf een beetje terug vinden. Het lijkt mij gewoon zo heerlijk om 2 uur te kunnen liggen en nergens aan te denken en alleen maar verzorgd te worden dat is echt te lang geleden!