Kan me hier zo aan ergeren hè! Mijn moeder begrijpt echt NIETS van mijn zwangerschap. De vlos had gezegd dat ik misschien beginnende bekken instabiliteit had, wat ik zelf overigens ook betwijfel, maargoed zou kunnen, m'n moeder gelijk: "Oh welnee bekken instabiliteit bestaat niet, is een verzonnen klacht door zwangere zeugen". Als ik een keer uit m'n doen ben en het aan m'n hormonen wijt is het: "Oh welnee zwangerschapshormonen heb ik nooit last van gehad, is een fabeltje", Als ik zeg dat ik na een uurtje wandelen bandenpijn heb, is het "o ik liep tot 1 dag voor de bevalling nog op hoge hakken en had nergens last van" Als ik zeg dat ik bang ben voor de bevalling is het: "Ach welnee, jij was heel snel geboren, ik had niet eens echt persweeën, niks om je druk om te maken" Tuurlijk fijn voor haar dat ze zo'n zwangerschap had waar de meesten jaloers van worden; geen enkel kwaaltje, geen vocht vasthouden, niet veel aankomen, geen hormonen, drive-by bevalling...maar dat betekent toch niet automatisch dat ik het ook niet heb! Word er GEK van, en dat moest ik ff kwijt
Nou ja zeg, bekkeninstabiliteit is echt geen verzinsel en ze moet maar van mij geloven dat het verrekte zeer doet. Voor de rest, niet naar luisteren zou ik zeggen, wat een onzin. Sommige mensen hebben inderdaad een superzwangerschap, maar anderen hebben veel klachten, dat kan toch?
Ja idd, maar zij denkt omdat zij er nooit last van gehad heeft, dat anderen dat ook niet hebben Nou heb ik niet zoveel kwaaltjes, wel veel bezorgdheid, maar ik geloof idd wel dat B.I bestaat (alleen niet dat ik het heb )
Ach ik weet niet, ik ben vaak echt heeeel bezorgd, om elk krampje etc. Voor ik zwanger werd ging ik alleen naar de dokter als ik dreigde dood te gaan (bij wijze van spreken dan hè, welgeteld 4x bij die huisarts geweest ofzo) maar nu hang ik elke week wel een keer aan de telefoon
Ze zal het wel verzinnen dat bij haar alles perfect ging. Ze zeggen toch zodra je bevallen bent vergeet je alle negatieve dingen, nou dat kan wel kloppen Niet leuk uiteraard dat ze zo doet want iedereen is zwanger op zijn eigen manier. Weet ook niet wat je verder tegen je moeder kan zeggen, miss. dat je het niet waardeert! ?
Neuh, dat verzint ze niet, m'n pa en de ganse familie kan het bevestigen. Ze moest in het ziekenhuis zelfs een formulier tekenen na de bevalling dat ze op eigen risico weg ging, omdat ze eigenlijk moest blijven ter controle maar daar zag zij het nut niet van in. Dus ja, een van de weinigen met een superzwangerschap & bevalling! Maar bij mij gaat het helaas ietsje anders niet dat het slecht gaat ofzo, maar heb wel kwaaltjes. En ja zeggen dat ik het niet waardeer doe ik ook wel, maar krijg vaak gewoon een reactie als "stel je niet aan".
ik vindt over het algemeen de zeurende zwangeren ook vervelend maar ja ik heb dan ook geen bijzondere kwalen gehad tijdens mijn zwangerschap en ik liep ook tot 35 op pumps e.d. maar ja ik heb dan wel zoiets van hou het dan voor je want je weet niet wat de zwangeren daadwerkelijk voelen op zo'n moment.....dus mama van thunderangel SHUT UP!
Jemig, wat vervelend zeg... Mijn moeder zegt ook wel eens iets van 'goh, heb je zo'n last van je rug? dat had ik niet..' Nee, maar dat betekent niet dat ik het dus ook niet hoef te hebben! Zucht... En andere mensen die je vol ongeloof aankijken als je verteld waar je last van hebt. Je mag als zwangere vrouw niet klagen want 'het is voor een goed doel'... Hoe vaak ik dat wel al niet heb gehoord.. Als je zelf nergens last van hebt gehad tijdens de zwangerschap, of bijna niet, mag je jezelf echt in je handjes knijpen maar vooral je mond houden tegen vrouwen bij wie het niet zo makkelijk gaat vind ik. Constant zeuren doe ik niet, ik vind het geweldig om een kleintje te krijgen en als dit erbij hoort doe ik het heus wel weer, maar dat betekent niet dat het niet heel vervelend, soms verdrietig en pijnlijk kan zijn, een zwangerschap.. Succes met je mams meid! En kom voor jezelf op!
ik heb ook niet echt klachten gehad, en bevallen gaat me makkelijk af, maar dat neemt niet weg dat ik me daarmee in mijn handjes knijp. ik weet ook dat het anders kan zijn. en het woord zeugen, sorry maar als je zo over andere vrouwen praat dan vind ik dat eerlijk gezegd niet zo netjes. ben blij dat mijn moeder anders is
tjeee jouw moeder heeft een fijne subtiele manier van jouw op je gemak stellen, zeg. misschien als alle vier mijn kids na een zo'n makkelijke zwangerschap en zo'n makkelijke bevalling waren geboren als mijn oudste, zou ik ook wat klachten van anderen overdreven vinden..... maar misschien ook niet, ik ben als gezinsverzorgende in heel wat gezinnen geweest waar de moeder tijdens de zwangerschap en na de bevalling hulp nodig had vanwege bekkenproblemen. mij mijn tweede kreeg ik in de 16e week eerst vroegtijdige weeen heb toen drie dagen plat gelegen omdat het bleef krampen, daarna kreeg ik bekkenproblemen en lag ik de laatste (bijna drie maanden) plat omdat ik geen stap meer kon zetten. heb daarna een hele zware dip gehad om alle onwetende rotte reacties te verwerken(als men die energie nou eens in wat hulp had omgezet maar goed dat was ruim 11jaar voor met mijn nieuwe hubbie toch ik een derde aandurfde.... gelukkig ging het bij de derde beter(ook omdat ik het herkende en veel beter rekening hield met wat ik kon, en...nog belangrijker, schijt had aan vooroordelen, wat niet gaat gaat niet, klaar! en ook niet als een ander denkt dat ie(ze) het beter weet. Dat we ook nog een vierde hebben gekregen komt door het goede verloop van mijn derde zwangerschap. ook deze vierde zwangerschap verliep niet helemaal vlekkeloos, maar door goed rekening te houden met mijn beperkingen en goed voor ogen te houden dat het tijdelijk was, kwam dit kereltje ook blij op de wereld van mijn bekken had ik vrij snel geen last meer, tenminste niet dat het mij erg belemmerde in mijn doen. Ik dacht dat men een stuk minder onwetend was geworden, inmiddels jouw moeder reageert als iemand uit het stenen tijdperk, toen men even stilstond om te bevallen terwijl ze van plaats naar plaats trokken. Het gaat om jou, nu en jij hebt haar hulp en niet haar kritiek nodig. Ze zou haar vooroordeel aan de wilgen moeten hangen en moeten gaan kijken waarmee ze jou kan helpen zodat je je bekken niet teveel belast en alvast samen met jou voorgenieten van het oma worden, ipv de relatie met jou kapot maken. uhhhhhmmmm volgens mij komt er wat oud zeer naar boven.... mag ik je een advies geven? Als je met je moeder praat en ze zegt weer zulke dingen....zet in gedachten een mooie vaas met bloemen tussen jullie in zodat het jou niet raakt wat ze zegt en bloemen halen misschien wat liefs naar boven bij haar. btw ik kan helemaal niet op pumps lopen, nooit gekund, laat staan zwanger met een instabiel bekken.
Ik vind de opmerkingen van jouw moeder ook niet netjes... Ik heb zelf abnormaal veel last van harde buiken gehad en ik weet dus uit ervaring hoe zeer dit soort 'vage klachten' je kunnen belemmeren! Mijn eigen moeder is een schat en heeft erg meegeleefd met mijn zwangerschap (en nu nog...), maar ik merk soms wel dat haar geheugen nogal selectief is. Zo beweert ze dat ik als baby nóóit huilde en ik ook geen last van verlatingsangst en eenkennigheid heb gehad... Maar omdat zij dat op een heel andere manier brengt dan jouw moeder, kan ik er om lachen en zeg dan vervolgens dat ze een wel erg vreemde vorm van zwangerschapsdementie heeft overgehouden aan haar zwangerschap... Helaas herinnert ze zich wel dat ik een wel heel erg ondeugend peutertje was...
Mmm ja ik vind het ook niet erg begripvol van je moeder hoor.... Jammer dat ze zo reageert! Haar zwangerschap is toch niet de maatstaf voor alle zwangeren? Idd fijn dat het bij haar allemaal zo voorspoedig is gegaan; ze mag zich in haar handjes knijpen denk ik. En dan ondertussen iets meer begrip op proberen te brengen voor het feit dat haar zwangerschap niet model staat voor 'de' gemiddelde zwangerschap. Dat motto van 'niet klagen maar dragen' wat mensen vroeger ook hadden over zwangere vrouwen, vind ik ook ZO irritant! Volgens mij kun je heel goed tegelijkertijd dolblij zijn dat je zwanger bent, en toch ook kwaaltjes hebben, en daar dan niet blij mee zijn. Maar ja, dat is mijn bescheiden mening.... Probeer haar dat toch nog maar eens een keer uit te leggen...
Heel herkenbaar, mijn moeder begreep de zwangerscapskwaaltjes die ik had wel, maar ik kreeg meer van vrienden te horen: ach t hoort er nou eenmaal en zwangerschap is een gezonde ziekte...ook vriendinnen waren ineens vergeten waar zij allemaal last van hadden terwijl ik ze toch wel veel heb horen klagen tijdens de zwangerschap en over de bevalling....beetje vreemd. Denk dat je dan maar met iemand moet praten die je wel begrijpt en t dan maar met je moeder over andere dingen moet hebben, anders is het alleen maar frustrerend voor jezelf als je elke keer zo'n onverschillige reactie krijgt! Denk aan jezelf en veel sterkte en succes!
pfff, ik kan me ook boos maken om dit soort opmerkingen! Ik heb zelf bekkeninstabiliteit gehad, en drie maanden niet kunnen lopen dat was vreselijk! Een moeder hoort haar kind serieus te nemen en te steunen, op deze manier is het behoorlijk respectloos. Iets ontkennen omdat je het zelf niet hebt meegemaakt is heel kortzichtig. Het is goed dat het mijn moeder niet is.. Ik ben niet agressief aangelegd maar als iemand die me naast staat dat in mijn gezicht zou zeggen, zou ik enorm boos worden.
Heel herkenbaar, maar dan niet van mijn eigen moeder maar van mijn schoonmoeder . Vorige week een dag op bed gelegen omdat echt alles zeer deed. Ik had het idee dat er een vrachtwagen over me heen was gereden. Maar ik had ook de schuld bij me zelf neergelegd ik werk full time en op mijn enige vrije dag in de week moet ik dus alles doen, schoonmaken, wassen, strijken, ramen zemen, stoffen, stofzuigen, boodschappen doen etc etc. Ik aan mijn schoonmoeder verteld waar ik last van had, maar dat het min of meer wel mijn eigen schuld was, daarop kreeg ik ook de reactie. "HOE DENK JE DAT IK HET VROEGER GING" Deze opmerking kwam bij mij zo verkeerd over. Dat ik ook later tegen mijn man zei, jou moeder werkte niet full time, maar helemaal niet. Dus maandag had ze tijd om te stoffen, dinsdag om te zuigen, donderdag om de ramen te zemen en donderdag om boodschappen te doen, maar realiseert dat kreng niet dat ik het allemaal op mijn enige vrije dag moet doen. Ik kan hier zo boos om worden. In plaats van begrip vol te zijn vergelijkt ze alles maar met vroeger. Vroeger was vroeger en niet nu je moet de vergelijking niet blijven trekken.
En BI is trouwens een aangetoond iets hoor, het is dus bewezen. Kun je haar ook nog fijntjes vertellen...
jeetje meid, volgens mij ben ik geestelijk dan zwaar verknipt volgens je moeder heb rugklachten, BI, ischias, continue harde buiken, gekneusde ribben door de ligging en de bevalling wordt nog spannend door een stuitligging lastig als mensen het zich niet kunnen voorstellen, maar zich er ook niet voor openstellen. ben bang dat er voor jou niets anders op zit dan het een beetje langs je heen te laten glijden, maar oh wat vervelend dat je niet eens even lekker je verhaal kunt doen bij je eigen mams!
Wat een domme reactie van je moeder. Zit ze om een schouderklopje verlegen ofzo. Word altijd doodmoe van die types die hun zwangerschap gaan vergelijken met die van jou. Geen enkele zwangerschap is hetzelfde. En als je baby geboren is, krijg je vervolgens weer al die zeikerds die hun kind met die van jou gaan vergelijken...en die doet alles beter, slaapt gelijk door, huilt zelden, lust alles etc. Zou je moeder gewoon zeggen dat het heerlijk was dat bij haar toch alles perfect ging, maar bij jou helaas niet en dat je dat soort opmerkingen niet meer hoeft te horen.
Geef je moeder een zak aardappels die ze met een rugzak voor haar buik moet hangen, geef stilletohakken, geef haar een schop in haar kruis en vraag of ze drie rondjes om het woonblok heen rent. Eens kijken of ze nog steeds zo fris en fruitig is! Oké het is je moeder, dus dat doe je niet, maar jeetje zeg! De een heeft geen kwalen, de ander wel. En zeggen dat ZIJ niets had en JIJ dus ook niet? Mijn moeder is zeven maanden misselijk geweest, beviel 10 weken te vroeg, zonder persweeën en zonder pijn. Ik ben zeven maanden oppietoppie geweest, beviel 8 weken te vroeg, na 68 uur weeën, 4 hechtingen en mega veel pijn....dus ach... Niemand heeft dezelfde zwangerschap, ook moeder en dochter niet! Blijf in jezelf geloven meid, het komt allemaal goed, laat je moeder maar praten, het is JOUW lijf en jouw gevoel!