Hierbij even een linkje naar mijn vorige topic. Helaas gesloten, waardoor ik nu een vervolg niet kan toevoegen. http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/482863-baby-valt-niet-zelf-slaap.html Omdat ik het zelf zo vervelend vindt als topics eindigen zonder vervolg hierbij mijn bijdrage: Na wekenlang alles te hebben gedaan om onze zoon maar te laten slapen, (eerst wiegen, toen in slaap voeden, op ons slapen, draagdoek, rondjes rijden met de auto) kan ik zeggen dat er nu iets lijkt te veranderen. Het is niet ineens een ander kind of de situatie niet ineens als een blad aan de boom omgedraaid, maar meneertje is nu al een paar keer zelf! in slaap gevallen. Ondanks dat we niet luisterden naar het cb geen slaaptraingen hebben gedaan, alleen met veel liefde het beste proberen te maken voor hem en ons. Sinds begin deze week lukte het steeds minder vaak hem in slaap te voeden. Hij werd steeds aan het einde van de voeding wakker van een boer, hik of van niks eigenlijk. We hebben ons eigen slaapritueeltje ontwikkeld. Slaapzak aan, gordijnen samen dichtdoen, gaan zitten knuffelen en dan een muziekje aan. De ene keer voed ik hem dan, en als hij geen honger heeft dan doen we het zonder voeding. Ik leg hem op zn schapenvachtje naast me op ons bed (dat nog wel) en vouw mijn armen om hem heen. Beredruk was hij nog met zn schoppende beentjes. Dat liet ik gewoon gaan, want tegenhouden daar wordt ie woest van. Ik deed wel mijn eigen ogen dicht en ging rustig ademen. Binnen 10 min werd dat maaien en schoppen steeds rustiger totdat hij ineens zijn oogjes dicht deed. Ik heel voorzichtig uit bed, cameraatje op zn snoetje gericht en heerlijk samen met mijn man aan het ontbijt. Ik ben euforisch! Het is nog verre van ideaal, maar ik wil mensen die hetzelfde meemaken als wij een hart onder de riem steken. Die hele kleine stapjes zijn ook verbeteringen. Het is nu al zo anders dan die weken dat hij constant op me moest liggen.. Ik besef me achteraf dat hij juist door die heftige bevalling, mijn slechte gezondheid/stress daarna en zijn gevoelige karaktertje iets heel erg nodig had. En dat was liefde en geborgenheid. Geen methodes of trainingen. Ik ben zo blij dat we dit niet gedaan hebben, terwijl ik wel heel vaak op het punt hebben gestaan. Ik werd erg onzeker van mijn omgeving, want alle andere baby's lagen in hun eigen bedje en vielen gewoon zelf in slaap. Oh, en ik verwende hem zo wel heel erg. Pfff. Nu gaat we steeds weer stapjes verder. Op dezelfde manier maar dan in zn eigen bedje. En mijn aanwezigheid tijdens het in slaap vallen heel langzaam afbouwen.. Wat fijn dat onze liefdevolle manier werkt. Hiervan krijg ik een heel warm moederhart (en dat was me met Ria Blom niet gelukt). Succes voor iedereen die een vergelijkbaar pad bewandelen met hun kindje!
Dank je wel voor je verhaal. Hier ook iemand die een moppie heeft die alleen maar op papa of mama wilt slapen.
Wat fijn! En tja, je hoort het heel vaak en in je zwartste momenten klinkt het zó onwaarschijnlijk, maarrrr.... vanaf een maand of 3 wordt het écht wat makkelijker! Dat merkten wij ook...
Samarinde wat fijn om te horen. Wat goed dat jullie zo volgehouden hebben. Hoop voor jullie dat deze lijn zich door blijft zetten. Hier ook nog steeds soms aan het rommelen. Ook ik merk vanaf 3 maanden verbetering. En nu met 5 maanden is het echt een heel verschil. Kan lekker in zn eigen bed slapen. De ene slaap langer dan de andere. Hahah je zou dat samen slapen bijna gaan missen!
Veel mensen onderschatten hoe heftig een bevallig is voor een baby. Het is helemaal niet gek dat ze daarvan moeten herstellen en iemand veel om zich heen willen hebben. Jij hebt gelukkig je gevoel gevolgd en geboden wat hij nodig had om zich prettig en veilig te voelen. Super goed gedaan! Daar leg je al de basis voor een zelfverzekerd, gelukkig kind.
Dat denk ik ook, Carino. Lieve woorden! Ik ga er van glimmen En Teske, goed zeg dat het bij jou ook zo veel beter gaat! Als je er midden in zit zie je gewoon niet dat het ooit nog goed komt, he? Zoals Minerva al schrijft. Plak mijn verhaal maar op de koelkast, Lesley. Heb ik ook gedaan en elke keer als ik er doorheen zat las ik de forumberichtjes even weer. Dat hield me bij mijn eigen gevoel te blijven en niet gek te worden van, zoals ik al schreef, al die afkeurende blikken als ik weer uren met mijn zoon moest zitten of hem bij me droeg in de draagdoek.
Ach ja...je kindje is nog maar een piepie.. Die heeft jou gewoon nodig. De ene baby wil gewoon graag mama mama mama. En de ander heeft de rust en stilte van een eigen kamertje nodig om te gaan slapen. En echt hoor,dat stopt niet als ze groot worden. Ik merk hier echt wel het verschil tussen mijn kinderen. De een is heel lichamelijk qua knuffels, de ander wil graag samen spelen, en de derde zit ongeveer aan mij vastgeplakt. Nachtrust en rust in het algemeen is zo belangrijk! Werkt dit voor jullie? Dan is iedereen toch blij! Je kleine man doet het hardstikke goed zo!