hoi iedereen! In januari zijn wij naar ziekenhuis geweest omdat we na een jaar helaas nog niet zwanger mochten zijn! Uit alle onderzoeken blijkt er niks uit te zijn gekomen! We hebben even rust genomen, omdat we er teveel mee bezig waren! Sinds vorige week weer begonnen! Zou deze week ongesteld worden. De kans was dus ook heeeeel klein dat t raak was. En helaas ik ben inderdaad ongesteld geworden! Dit kwam weer binnen als een bom! Waarom mag het nou niet lukken? Alles is goed!! En we gebruiken ovulatie testen dus je zou zeggen het moet op juiste moment zijn? Wie heeft dit ook meegemaakt en is t achteraf allemaal goed gekomen?
Ik heb dit meegemaakt. En het is goedgekomen. November 2015: pil ging de deur uit. November 2016: nog niet zwanger, niet eenmaal December2016+januari2017: onderzoeken gehad en de uitslag "onverklaarbaar vermindert vruchtbaar". We moesten tot juni zelf proberen. Ik mocht nog voor een HSG gaan, en had ook besloten dit in maart 2017 te laten doen. Ik wilde alles even laten bezinken. Begin februari 2017: licht positieve zwangerschapstest wat uiteindelijk uitliep op een late menstruatie. Ik werd een paar dagen (hooguit 3) te laat ongesteld. Het was mijn eerste positieve test in meer dan een jaar. We wisten nu eindelijk dat het wel kon! Mid-laat februari 2017: flink carnaval gevierd, alle drie de dagen. Maart 2017: Zwangerschapstest was positief en het resultaat is gisteren 6 maanden geworden. Kortom: Alles was goed, het ziekenhuis kon geen verklaring vinden. Domme pech noemde de gyn het. Na 15 maanden was ik dan eindelijk blijvend zwanger. En ik begrijp je gevoel. Je vraagt het je toch af. Als alles goed werkt, waarom wordt je dan maar niet zwanger? Waar gaat het mis? En ergens voelde ik me ook een mislukking als vrouw. Op de middelbare school werd erg de nadruk gelegd dat je zo zwanger werd, dus pil en condoom werd aangeraden. Nou zo makkelijk werd ik niet zwanger, dus ik moest wel wat verkeerd doen. Ik was boos en teleurgesteld. Boos dat ik elke maand menstrueerde maar kennelijk was dit om niks want zwanger worden lukte niet. Ik had me er bij neer gelegd dat het zonder hulp waarschijnlijk niet ging lukken. En tijdens de drie ongezondste dagen van het jaar bleef er toch eentje plakken. Ik leef het hele jaar gezond, behalve met de carnaval, dan gaan alle remmen los. Of dat eraan bijgedragen heeft? Of het advies van de gyn om gewoon elke dag in de week van de eisprong te knuffelen... Wie weet... Maar hier wel een goede afloop. Ik hoop voor jou ook.
Wauw wat een mooi verhaal met een happy end! Laten we hopen dat het zo ook bij ons mag lopen! Wij wonen dan wel niet in de buurt van Brabant en carnavallen niet! Maar we genieten wel! Ik maak me niet meer druk om een glaasje meer of minder.. dat moest ik al loslaten van me vriend. We willen niet teveel bezig zijn in bed om een kindje te maken! We maken wel veel plezier in bed maar niet met dit doel! Alleen in de buurt van de eisprong. Ik gebruik ook ovulatie testen. Ik hoop het... Dankje voor je verhaal! Doet me goed!
Ik zit net buiten Maastricht, en daar is elk jaar veel te doen met carnaval. Ik hoop dat mijn verhaal je wat nieuwe moed geeft. Ik duim voor je!
@Jenneke88 Wat een mooi en hoopvol verhaal! Ik zit nu in ronde 13 en zit te wachten tot mijn menstruatie begint (of wegblijft). En net als @truusjee (en ik denk heel veel vrouwen) is het iedere maand een zware teleurstelling als het toch niet gebeurt, wetende dat je wel zwanger kunt worden. Heel fijn om dan te lezen dat het ook na een tijd wel goed kan komen! Dank je
Oh meid, zo herkenbaar! Hier heeft het 3,5 jaar geduurd en waren er 8 iui's en 8 ivf-terugplaatsingen voor nodig....en dat onverklaarbaar! Het is natuurlijk fijn dat we gezond zijn en alles naar behoren werkt, maar zo frustrerend als je dan steeds die pech hebt. Want volgens het ziekenhuis was het een kwestie van geluk hebben. De emotionele rollercoaster dendert door en door...niet wetende of je uiteindelijk ook dat geluk zult hebben! Meis de moed zat me in mijn tenen, geloof was er nauwelijks meer en toch was daar op een dag die positieve test! Inmiddels mogen we bijna ons eerste kindje ontmoeten (wat nog steeds onwerkelijk is). Ik stuur je hoop, kracht en positiviteit door! Houd vol! Hopelijk geeft mijn verhaal je wat nieuwe moed, want het kan echt! Zet um op!
Van mij ook een hele dikke knuffel en succes. Hier ook ruim 3 jaar moeten wachten en diagnose onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Uiteindelijk bij 3 IVF terugplaatsing plots wel zwanger. En heb werkelijk GEEN idee waarom het die maand wel is gelukt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je soms de moed helemaal kwijt bent. Dat is ook volstrekt normaal denk ik in zo´n lang traject. Maar blijf volhouden. In het grootste gedeelte vd gevallen wint de aanhouder! En vergeet nooit dat je echt VEEEEEL sterker bent dan je denkt. Hou vol.
@blij83 , @dame82 , @Unicorn85 wat een lieve woorden meiden! Doet me goed! Maar ik ben wel ontzettend bang dat ik niet sterk genoeg ben! Ik leef me leven op me cyclussen en dat is gewoon niet goed! Het idee dat ik in de mmm moet ! Schrikt me gewoon een beetje af... Ben blij dat het bij jullie allemaal goed is gekomen! Het kan dus toch! Maar ik voel me zelf erg een pechvogel.. dat ik net die ene ben waarbij t niet lukt.. Sorry ben misschien erg negatief! Het zal ook wel komen door mijn menstruatie nu. Dan ben ik altijd wat meer geprikkeld. @Unicorn85 je zit volgens mij beetje in zelfde schuitje als ik? Ook onverklaarbaar of dat nog niet? We hebben in ieder geval dezelfde rondes! En zelfde soort cyclus zoals ik je handtekening zie?
Iemand hierboven zei het al... je bent zoveel sterker dan je denkt! Dat het je leven beheerst, ja. Dat het emotioneel zwaar is, ja. Maar dat kan ook niet anders bij eens wens die zo groot is. Die emotionele rollercoaster dendert door en je hebt er weinig invloed op. Het heeft mij ook veel gekost, zelfs 'op' thuis gezeten van werk en psychologische hulp gezocht. Maar achteraf is het me allemaal waard geweest. Maar ja dat is achteraf gezegd, op dat moment voelde het niet zo en weet je idd niet of dat ook voor jou gaat gelden?! Ik hield me altijd vast aan dat het percentage dat ongewild kinderloos blijft klein is en dat dat toch vaak koppels zijn waarbij een oorzaak is, bv vroege overgang of slechte kwaliteit eicellen. En wat ik nog mee wil geven...de mmm is pittig en voor je gevoel ben je er nooit aan toe. Eenmaal de stap gezet voelde ik ook weer wat hoop: niet meer alleen vruchteloos proberen, maar dingen anders doen. Je groeit er ook in mee zeg maar. En daarbij blijf je baas over je eigen lichaam, je kunt stoppen wanneer jii dat wilt! Dus verwen jezelf nu je ongesteld ben, laat je emoties maar gaan en hopelijk vind je snel weer wat moed om verder te gaan!
Ben het helemaal eens met @dame82 . Mooi gesproken! Ik heb ook momenten gehad dat ik mij de enige voelde die nooit mama zou mogen worden.... ik kon niet in baby winkels komen omdat ik het te confronterend vond. En de mmm in dacht ik ook niet te kunnen. En tóch is het gelukt!! Vorig jaar eindelijk mama geworden, via IVF, van n prachtige dochter. En ongelofelijk, maar waar, nu spontaan zwanger geraakt en uitgerekend in augustus..... Het verhaal over 'loslaten' vond ik overigens heel verschrikkelijk irritant. En geloof ik ook niet zo in. Houd moed meis en ik duim voor je dat je snel ook mama mag worden!!
Degene die zegt dat je van er "niet aan te denken" en "niet mee bezig zijn" zwanger wordt moeten ze meteen een klap verkopen, want als dat ook maar heel klein beetje klopte, dan hadden fertiliteitsartsen nog maar heel weinig te doen. En de kwaliteit van sperma en eicellen wordt niet beter door er niet aan te denken. Sperma zwemt niet spontaan de verkeerde kant uit. Dus er niet aan denke/niet mee bezig zijn is gewoon een grote hoop onzin. TS, ik hoop vurig dat jij en andere pechvogels toch hun wens in vervulling zullen zien gaan.
Wat een ontzettend lieve woorden. En lange verhalen ook vooral! Alle aandacht doet me zo ontzettend goed! Ik vroeg me af of jullie ook wleeens met iemand hebben gesproken hierover. Arts? Een ander vertrouwenspersoon? Ik praat veel met mensen die dichtbij me staan me partner! Maar ook hun wil ik miet continue belasten met mijn zorgen! Hun kunnen ook weinig doen.
wat fijn Meis!! Gefeliciteerd! Ik kan het ook niet loslaten, dat bestaat gewoon niet! En iedereen die er ook maar naar vraagt! Bloedje irritant! Dankjewel voor je lieve woorden!