You sware you can feel them kick but theyre gone. They call them phantom kicks. I call them painful, all kinds of painful. But sweet too. Hadden jullie dat ook? Ik wel een paar keer, is echt raar! You lost a dream. And it almost feels like you imagined their entire existence up. Their name becomes a distant memory on the lips of others. There is awkwardness when you talk about your child in a crowd. No one knows whether to cry, walk away or pretend you never brought him or her up. You cry when others bring up your child, not so much because it hurts but more so because it such a precious and rare gift. En dit. Heel erg herkenbaar!
Inderdaad heel erg herkenbaar... Mooi geschreven. Ik had na de bevalling en het verlies van onze dochter heel sterk het gevoel dat ik alles gedroomd had. Dat het een droom was waaruit ik veel te vroeg wakker werd, en waarvan ik het einde nooit mee mocht maken. Mijn hele zwangerschap leek onwerkelijk. Eigenlijk voelt dat nog steeds zo. In gezelschap vind ik het moeilijk om over haar te praten. De zeldzame keren dat anderen haar noemen schrik ik er zelf van, en val ik stil. Inmiddels meer dan een jaar geleden, maar nog steeds niet te bevatten. De pijn zit diep, en komt regelmatig naar de oppervlakte. Ik heb het verwerkt, goed afgesloten, maar het rusteloze gevoel blijft.
Heel herkenbaar allemaal... Ik heb nog steeds af en toe dat ik s nachts wakker wordt en m'n handen op m'n buik leg omdat ik hem denk te voelen. Als ik dan voel hoe plat m'n buik is dringt het weer door... De reacties van anderen herken ik nog niet zo. Maar misschien komt dat ook doordat ik nog niet aam het werk ben. Zie dus weinig mensen behalve naaste familie en goede vrienden. Ook het gevoel dat je alles gedroomd hebt is heel herkenbaar. Mijn man en ik hebben dit allebei nog steeds. Ik voel me ook heel erg alsof mij dit niet 'echt' gebeurd. Alsof ik in een soort parallelle wereld zit. Heel apart gevoel. Moet zeggen dat het ook wel lekker is, want soms slaat het besef ineens heel hard toe en is het verdriet zo intens dat ik het bijna niet aankan. Dan is die roes wel lekker eigenlijk...