hallo allemaal, heb lang nagedacht of ik mijn verhaal met jullie wilde delen. maar hetlijkt me toch erg verstandig. ik ben 24 jaar, en ben inmiddels 14 weken zwanger. ik word een alleenstaande moeder, want de vader is met de noorderzon vrtrokken, hij wilde niks meer met mij en de kleine te maken hebben. het was dan ook niet gepland, we hadden geen vaste relatie. scharrelden alleen wat. heb in de 1e paar weken zelfs nagedacht over abortus, maar naar de nodige gesprekken te hebben gehad, ook met instellingen. besloten om het te houden, ik zou er heel veel spijt van krijgen als ik het weg zou halen. op het moment zit ik in de ziektewet, ik zit al een lange tijd niet lekker in mijn vel, mijn moeder is 4 jaar geleden overleden en ik heb dit nooit kunnen verwerken. daarbij komt kijken dat door het overlijden mijn hele familie uit elkaar is gevallen.we waren altijd erg hecht. mijn broertje raakte op het verkeerde pad, drugs , stelen liegen noem maar op. dit heeft erg gespeeld bij ons in de familie en het vertrouwen is helemaal weg! heb nu ook geen contact met hem. ik ben altijd een zelfstandige dame geweest, vanaf mn 19e woonde ik op mezelf, eigen appartementje, studie, werk. alles ging zoals het moest. Mijn zusje van 21 raakte vorig jaar zwanger en had een woning nodig, ik was met een vervolgstudie bezig, en was van plan om naar het buitenland te gaan voor een jaar. dus besloot ik om tijdelijk bij mijn vader te gaan wonen. perfecte oplossing zou je denken, mijn zusje kon in mijn huis samen met haar vriend met de intentie het na een jaar over te nemen ( moet volgens de regels ) en ik kon lekker sparen en vervolgens naar het buitenland.uiteindelijk beviel de studie me niet, en ben ik fulltime gaan werken bij mijn baan die ik naast mijn studie altijd had. mijn zusje had een hele zware zwangerschap, zou bijna gaan bevallen van een dode baby en heeft dikke 4 maanden in het ziekenhuis gelegen. om het hun niet moeilijker te maken bleven alle contracten op mijn naam staan ( energie, water etc) en alleen rekeningnummer werd aangepast. zodat ze als alles op eenrijtje was, alles konden omzetten naar hun eigen naam etc. mijn zusje is gelukkig bevallen van een gezonde baby afgelopen juni! alleen ben ik erachter gekomen dat ze al die tijd tegen me gelogen hebben, ze zijn uit mijn huis gezet. en hebben schulden gemaakt op mijn naam! ze zijn niet voor rede vatbaar dus een normaal fatsoenlijk gesprek zit er niet in. ik word nu ook moeder in juli, woon nu zelfs genoodzaakt bij een vriendin omdat mijn vader en ik ook conflicten kregen wat mijn zusje betreft, door alle stress en zorgen loop ik nog steeds bij een psycholoog. en heb geen woning! ene dag ben ik erg positief, en ben ik van mening dat voor alles een oplossing is! ben dan ook druk bezig met van alles uit te zoekn waar ik recht op heb etc! maar het werkt allemaal niet echt mee! schulden dien ik zelf allemaal te betalen, instanties willen ook geld zien en aan mijn verhaal hebben ze niks. dus heb nu betalingsregelingen kunnen treffen. Daar komt bij kijken dat ik van plan was na mijn studie in een andere stad te gaan wonen, dus in mijn huidige stad niet meer ingeschreven stond. ben dus genoodzaakt om particulier te gaan huren, maar zoals ik al aangaf werkt alles niet echt mee! word continu afgewezen zijn er vrouwen die in een soort gelijke situatie zitten of hebben gezeten, die mij wat tips kunnen geven? alvast heel erg bedankt liefs,
Beste K1986, pff wat een verhaal zeg. Dat is best een pittige situatie waarin je nu zit. Ik heb geen wijze raad uit ervaring, maar mijn gevoel zegt me dat je zo snel mogelijk je zaakjes voor zover mogelijk op orde moet zien te krijgen. Hierdoor heb je minder stress (stress zal wel niet helemaal weggaan) wat beter is voor je baby. Is er geen tussenpersoon die jou kan helpen met het uitzoeken waar jij allemaal recht op hebt en hoe je het beste dit soort zaken kan regelen. Jij lijkt me helaas niet de enige die in zo'n moeilijke situatie zit. Het enige wat ik dan nog kan zeggen is ontzettend gefeliciteerd met je zwangerschap. Probeer er zoveel mogelijk van te genieten en succes met alles. X Jalou
jeetje meid, wel dapper dat je je verhaal hier durft te schrijven. Ik kwam er ook alleen voor te staan, de vader verdween met de noorderzon en heb hem ook nooit meer gezien of gehoord. Weet zelfs niet waar hij is. Ik bleef achter met schulden en een kind. Uiteindelijk heb ik iedere schuldeiser een persoonlijke brief gestuurd met de mededeling dat ik het niet wil betalen maar niet kan betalen. En heb ze zelf een betalingsvoorstel gedaan of anders zou het de schuldsanering worden. Ik had het geluk dat ze voor rede vatbaar waren en na drie jaar afbetalen en 32 uur werken met een baby naar de opvang, was ik een heel eind gekomen. Misschien kan je je studie even uitstellen om eerst een jaartje of twee te gaan werken? Particulier huren hoeft geen probleem te zijn; ik had te weinig punten voor een huurwoning en dus ben ik met mijn ziel onder mijn arm naar alle makelaars gegaan totdat er eentje was die mij een flatje aanbood; krijg ook nog huurtoeslag. En verder is het (helaas) heel veel en heel vaak instanties bellen om ze er toch maar van te overtuigen hoe jouw situatie is. Maar blijf wel overal ingeschreven staan! Desnoods bij diverse woningstichtingen! Sterkte!!!
bedankt allemaal voor de lieve reacties! dat doet me erg goed! het is en blijft een hele vervelende situatie. En zoals ik ook al aangaf, de ene dag sta ik er veel positiever in dan de andere dag. ik weet dat ik om de baby moet denken! en als ik daarbij nadenk, weet ik ook waar ik het allemaalvoor doe! na al de moeilijke jaren word mijn baby mijn doel inhet leven! en ga ik MIJN leven leiden,en laat ik mijn leven niet meer door ANDEREN leiden! en zo probeer ik het ook steeds te zien! en jullie lieve berichtjes helpen me enorm! nogmaals bedankt! ik weet dat ik niet de enige ben,hoewel dat soms wel zo voelt. daarom vind ik het fijn dat ik het hier kwijt kan
heftig meis! ik wil je alleen even sterkte wensen!!! En ik hoop dat in alle situaties de zon weer gaat schijnen voor je (het klinkt oppervlakkig en als een dooddoener, maar zo is het niet bedoeld)
misschien kan je je begeleider van de ziektewet eens voor informatie vragen ... ik zat in de sociale dienst toen ik zwanger werd en oook mijn ex is ervandoor zonder iets achter te laten ... ja een heerlijk meisje onderweg en heb toen ook gedacht ik laat het weghalen maar heb uiteindelijk wel de wegen gevonden die naar rome leiden. volg je hart en je gevoel .. laat je niet in bochten wringen waar je geen goed gevoel bij hebt ... bel allerlei instanties af die je mogelijk kunnen helpen en dan kom je er wel ... als je maar positief blijft denken... dat werkt het beste... (al ken ik het gevoel maar al te goed dat je de hele wereld omver wilt trappen omdat alles tegenzit voor je gevoel) heel veel succes....
Hoi K1986, Wat een heftig verhaal. Op dit moment heb je iemand nodig die weer even het overzicht schept voor jou. Voor de psychische problemen heb gelukkig hulp. Ik weet niet in welke gemeente je woont, maar je kan je sowieso je verhaal doen bij de Sociale Raadslieden. Zij kunnen jou informatie en advies geven op Sociaal en Juridisch vlak. Daarnaast zou ik jezelf aanmelden bij het algemeen maatschappelijkwerk. Zij kunnen jou stap voor stap helpen met bijvoorbeeld een eventuele urgentie, aanvragen uitkering en baby uitzet etc. Ik weet niet in welke gemeente je woont, maar als je in of in omgeving van de gemeente Nijmegen woont, kan ik je desnoods namen geven of helpen. Heel veel succes meid, ik ken je niet, maar uit je verhaal op te merken ben je een doorzetter en een vechter. Gr. Jaleesa
wat een verhaal zeg! ik was jou verhaal aan het lezen,en ik dacht hoe moeilijke kan iemand hebben en hoe veel pech! ik ben 25 jaar en mijn relatie met de vader van mijn ongebore kindje gaat niet zo lekker! ik kom ook alleen te staan,en moet nog zo veel dingen doen,ik weet niet eens waar ik aan moet beginen,waar woon jij welke gedeel van nederland? het komt wel goed allemaal,het kost tijd ,maar jij komt er wel!
hey, Ik heb niet echt in een gelijke situatie gezeten. maar toch ook wel een beetje.. Toen ik 6 jaar geleden zwanger raakte van mijn zoontje had ik ook geen zelfstandige woonruimte ik woonde bij mijn ouders.. Ik woonde daar omdat ik ook mega veel schulden had.. Mijn zoontje en ik hebben daar nog een half jaar gewoon toen we weer een iegen huis kregen.. Mijn ex wilde niks met ons te maken hebben, we hebben nooit geld van hem gehad en hij heeft nooit zijn zoon erkend.. k vond eht wle prima, mijn zoontje heeft 5 jaar lang mijn achternaam gedragen en hij is bij de geboorte aangegeven door mijn moeder. Toen wij na een half jaar een huis krgen was ik dol gelukkig, alleen het duurde gaan jaar voordat we er uitgezet werden. Ik heb toen met hulp van de schuldsanering en de woningbouw een goedkopere woning gekregen waar we nu nog steeds wonen. Omdat de schuldsanering garand stond voor de huur kreeg ik de woning.. Jij kunt ook voorang krijgen, sociale diens aan vragen en nog een hele hoop andere dingen waardoor je rond kunt komen.
Je zou het beste even langs een advocaat kunnen gaan om te gaan vragen wat nu precies je rechten en plichten zijn. Er zijn bepaalde omstandigheden die ervoor zouden kunnen zorgen dat er wat te regelen valt met je schuld. Ik zeg niet dat dit 100% zekerheid bied maar je kan altijd vragen. verder goed nadenken waar jij je inkomsten vandaan gaat en wilt halen. Heb je recht op een uitkering? En zo ja dan zou ik je het beste kunnen adviseren om naar een stadsbank te gaan met een preciese indicatie van je schulden. Zij kunnen helpen met een verklaring zodat je via een woningstichting kan gaan huren. Ook je gesprekken met een psycholoog kunnen je een soort van urgentie geven.