Mijn man en ik zijn gezegend met 2 prachtige kinderen. Een zoontje van bijna 4 en een dochtertje van net 2. Ik heb altijd een beeld van 3 kinderen voor me gezien. Er is niks in de wereld waar we gelukkiger van worden dan van onze kinderen. Die kleine wondertjes vreten energie maar geven zoveel liefde en geluk. Maar: we zijn zo vermoeid. Ik kan wel in huilen uitbarsten als ik denk aan hoe moe ik ben. Tot op het bot. Ik heb er echt veel moeite mee om 's nachts wakker te worden voor de kinderen. Al toen ze baby's waren. En eigenlijk slapen ze hier meestal best goed. Ik vind het ook zwaar om de kinderen bezig te houden overdag en om met ze op stap te gaan. Om weinig tijd voor mezelf te hebben. Ook de combinatie moederschap en werk vind ik heel pittig. Het is een heel geregel om op tijd bij het kinderdagverblijf (straks de bso) te zijn. Mijn man en ik hebben beide vrij pittige banen met een reistijd van 45 minuten en een uur. Dan ben je ook nog afhankelijk van files enzo. En je moet met je prestaties opboksen tegen jonge collega's zonder kinderen. Mijn ouders werken nog en de ouders van mijn man zijn te oud en wonen te ver weg om op te passen. Veel achtervang hebben we dus niet. Financieel gezien is een derde geen probleem, maar veel dingen worden toch weer wat duurder (uit eten gaan, vakantie, ik moet een grotere auto, kinderopvang etc) Het leven met 2 kindjes is natuurlijk veel makkelijker dan met 3. Financieel en praktisch en de kans op genoeg slaap is groter. Ik ben nogal opgeruimd en snel gestresst. Dat geeft wel wat last als ik met de kinderen ben merk ik. Maar toch blijf ik denken aan een 3e kindje. Met mijn verstand zeg ik nee. Ik ben vooral bang dat ik oververmoeid raak en het niet aankan. Ook dat ik met 3 kinderen gillend gek word. Daarnaast hebben we het financieel zo makkelijk met 2 kinderen, dat zal wel iets veranderen met nog een kind erbij. En toch: ondanks alles kriebelt het. Er is niks waardevoller dan onze kinderen dus daar wil je er nog wel een van. Als je oud bent is de kans dat je niet alleen zit met kerst veel groter met 3 kinderen. Je hebt waarschijnlijk meer visite en hulp enzo. Tegelijkertijd krijg je van 3 kinderen misschien wel zoveel kleinkinderen dat ik niet weet hoe we op hun allemaal kunnen passen enzo. Het is echt een strijd in mijn hoofd en hart. Ook heb ik het gevoel dat de twijfels nu overheersen in plaats van 100% genieten van wat we nu hebben omdat ik niet weet of ik dit als het complete plaatje moet zien. Mijn man neigt overigens steeds meer naar een 3e zei hij gister. Ik wilde dit vooral van me afschrijven en misschien krijg ik nog tips van jullie. Wie herkent mijn dilemma? En wie kan uit eigen ervaring advies geven hierover?
Moet je voor jezelf nu een keuze maken? Waarom schuif je het idee niet even op de lange baan tot het snachts ook weer lekker gaat en jullie beiden wat meer uitgerust zijn? Als ik het namelijk zo lees zou je het graag nog eens mee willen maken, maar ben je eigenlijk hartstikke gelukkig zoals alles nu is (uitgezonderd het slaapgebrek ) ik zou het even op de lange baan schuiven en er over een jaar nog eens over nadenken. Wij hebben juist de bewuste keuze gemaakt om voor een derde te gaan terwijl we nog midden in de luiers zitten e.d. zodat we over enkele jaren niet weer terug de luier fase in moeten maar wij hebben ook geen slaapgebrek, de meeste nachten slapen de meisjes prima. Succes met je beslissing!
Ik kreeg dezelfde gedachte als shart86 bij het lezen van je stuk. Ik zou er iets meer tijd tussen laten zitten.
Dank jullie wel voor de reacties! Nog even wachten is inderdaad een idee. Shart86 zoals jij zegt: het is wel fijn om niet opnieuw te moeten beginnen met luiers en slaapjes enzo, maar op dit moment worden we geloof ik niet gelukkig genoeg van het idee aan een derde. En ik moet op de een of andere manier nu kiezen van mezelf. Maar dat slaat eigenlijk nergens op. Ik ben nogal een controlfreak dus ik kan niet tegen losse eindjes. Maar dit is te groot om overhaast te beslissen misschien. Al zou het wel veel rust geven om te zeggen dat het bij 2 kindjes blijft. Maar ja, dat kan ik nu (nog) niet met volle overtuiging.
Ik herken wel een deeltje. Ik ben echt doodop. Maar je krijgt er zoveel voor terug. En die vermoeiende periode wil ik ook niet nog 10 jaar hebben ofzo. Voor de 2e had ik ook al dat ik moe is. Ze zitten dicht op elkaar en hebben zo veel aan elkaar. Dat gun ik een derde ook. Plus heb ik nu weinig verplichtingen dus kan ik alles zelf indelen. Ik denk niet dat wachten alles makkelijker maakt. Maar het is en blijft een inschatting die alleen jullie kunnen maken.
Ik denk dat je over bepaalde zaken iets teveel nadenkt. Of je later wel op alle kleinkinderen kunt passen vind ik erg ver gaan. Misschien krijgen je huidige twee kinderen wel ieder vier kinderen, kan je dan nog oppassen? Misschien woont één van je kinderen later ergens anders en kan je ook niet oppassen. Om die reden zou ik het nooit laten. Als je iets meer tijd tussen de tweede en de derde houdt dan is het op de lange termijn wel iets praktischer. Als ik jou zo hoor, zou ik daarvoor gaan als ik jullie was, aangezien jullie allebei de wens hebben.
Moeilijk is dat hè die keuze!! Mijn kinderen zijn toevallig bijna precies even oud als die van jou. Je geeft aan dat je heel moe bent en het sons wel wat veel voor je is. Ik zou dan zelf echt nog even wachten tot je dat minder zo ervaart. Wat ook een optie is is extra hulp inschakelen. Wij hebben zelf ook relatief weinig hul van opa's en oma's maar wel de financiële middelen om veel huishoudelijke hulp in te schakelen en regelmatig een oppas. Misschien kun je dat eens proberen en kijken of je dat een stuk meer ruimte geeft. Bijvoorbeeld op je vrije dag een oppas een uurtje laten komen zodat je bijvoorbeeld even kan sporten. Mocht dat niet voldoende helpen dan zou ik echt nog even wachten ,succes met je keuze!!
Eens met dubbelgeluk, je laat de keuze toch niet afhangen van het verwachte aantal kleinkinderen?! Je komt over als iemand die teveel wil plannen, ik ben precies zo Los daarvan, wij hebben jaren geworsteld met hetzelfde en besloten het bij twee te houden. Dat heeft zijn voordelen en we staan erachter, maar incompleet voelt het anderszijds wel. Vriendin van mij zei eergisteren dat er geen foute keus is en dat is ook wel zo, maar ik zou idd nu nog niet de knoop doorhakken. Dat betekent toch dat losse eindje, ik kan daar zelf ook moeilijk tegen. Maar als het lukt dut tijdelijk los te laten geeft het ook rust. Enne, oppassen later hóeft niet he! Mijn ouders zeiden direct dat ze niet structureel of te vaak willen oppassen en dat is prima, het zijn onze kinderen Ze zijn goede grootouders, werken voorlopig zelf nog en genieten van het leven. En dat gun ik ze van harte nadat ze er zelf vijf hebben grootgebracht
Bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik heb er echt wat aan! Ik moet ook wel lachen om mezelf dat ik zelfs nadenk over op hoeveel kleinkinderen we later "moeten" passen. Maar dat komt omdat ik denk dat het leuker is om als we oud zijn 3 kinderen te hebben zodat er hopelijk vaker bezoek enzo komt en ik tegelijk een tegenargument probeer te verzinnen. 😁
Onze derde is nu 10 maanden en het is idd druk, maar zo genieten. Tussen de eerste twee zat nog geen jaar en dat was best druk, dus sowies besloten om er langer tussen te laten en uiteindelijk duurde het nog een 1 jaar voordat ik zwanger was. De andere waren toen net 4 en net 6 en dat bevalt prima. Naar school moest ik toch al voor de oudste en overdag heb ik tijd voor de jongste. Verder heb ik bewust gekozen voor langer verlof en dat was ook echt heerlijk. Inmiddels weer aan het werk en dat is best pittig, maar met goed plannen komen we er wel en loopt het een keer niet zoals gepland, dan is dat ook geen probleem.
Jeetje je gaat wel ver met je gedachtengang. Kleinkinderen, oppassen. Als ik het nu zo lees zou ik het even op de lange baan schuiven. Een derde kind erbij is echt wel drukker dan met 2 kinderen en het perfectionisme moet je dan echt wel loslaten. Wacht anders tot je jongste ook 4 jaar is. Is het ook een stuk overzichtelijker. Wij hebben 3 kinderen, 13 jaar, 11 jaar en 4 jaar. Een flink stuk lft verschil er tussen maar het is echt ontzettend leuk op deze manier. De jongste heeft dan geen lft genootje om mee te spelen maar dat wordt hier zeker niet als een gemis ervaren. Grote broer en zus zijn gek op hun zusje en doordat er hier veel andere kinderen komen van hun lft is ze ook ontzettend sociaal en totaal niet verlegen. Zij is echt de kers op de taart.
Ja hihi, je denkt inderdaad heel ver door, terwijl niks zeker is. Mijn advies zou zijn: Belangrijk is dat je jezelf niet vergeet en je 2 kinderen die je al hebt. En uiteraard je man daarna. Die zijn het belangrijkst. Die moeten goed in hun vel zitten. Pas als dat stabiel is, zou ik na gaan denken of gezinsuitbreiding gewenst is. Hoe belangrijk is het dat je je werk hetzelfde kan blijven uitvoeren? En voor je man? Je zegt dat het nu al pittig is, dat gaat niet te goede veranderen met een kindje erbij Ikzelf heb ook goed nagedacht over wat ik wil en belangrijk vind en wat ik persoonlijk te combineren vind. Ik ervaar nl slaapgebrek als heel pittig en in combinatie met mijn werk en daar ook 100% willen geven was gewoon niet te doen. Maar de wens voor nog een (in mijn geval 4e) kindje was zo groot. Ik heb uiteindelijk gekozen om te stoppen met werken en voor mijn kinderwens te gaan. Dit is uiteraard een persoonlijke keuze, die niet iedereen zou en kan maken. Maar wat ik wil zeggen is kijk in je hart wat je wil, kijk met je verstand naar de mogelijkheden en maak daaruit een keuze. Succes!
Nelta en Anouk2005 jullie ervaringen klinken wel erg leuk! Wat meer tijd ertussen klinkt toch wel aantrekkelijk! En Eppo82: wat mooi dat jou zo duidelijk weet wat je wilt en de keuze durft te maken om te stoppen met werken. Werken geeft hier stress i.v.m. de combinatie met de opvang en de dag starten en afsluiten met de kinderen, maar ik haal er ook wel voldoening uit en veel collega's zie ik inmiddels als vriendinnen. Financieel gezien zou ik kunnen stoppen maar ik geloof ook weer niet dat ik dat echt wil. Zoals jullie allemaal wel concluderen ben ik een enorme denker en slecht in keuzes maken. Overal zitten zowel voordelen als nadelen aan en dat vind ik erg lastig. Vooral bij dit soort belangrijke dingen.
Moeilijk is dat hè die keuze!! Mijn kinderen zijn toevallig bijna precies even oud als die van jou. Je geeft aan dat je heel moe bent en het sons wel wat veel voor je is. Ik zou dan zelf echt nog even wachten tot je dat minder zo ervaart. Wat ook een optie is is extra hulp inschakelen. Wij hebben zelf ook relatief weinig hul van opa's en oma's maar wel de financiële middelen om veel huishoudelijke hulp in te schakelen en regelmatig een oppas. Misschien kun je dat eens proberen en kijken of je dat een stuk meer ruimte geeft. Bijvoorbeeld op je vrije dag een oppas een uurtje laten komen zodat je bijvoorbeeld even kan sporten. Mocht dat niet voldoende helpen dan zou ik echt nog even wachten ,succes met je keuze!!
Bedankt voor het meedenken Julia80. We hebben nu 1x in de 2 weken hulp in het huishouden. En ik ga inderdaad op zoek naar een oppas. Zo voor af en toe uurtje is nog nooit in me opgekomen stom genoeg.
maar het is dus wel belangrijk voor jou om te kunnen blijven werken. kijk, daar ben je alvast over uit. De rest van de antwoorden komen met de tijd, geloof me. Als je kinderen lekker de nachten door gaan slapen, je tijd voor jezelf vrijmaakt, krijg je meer ruimte in je hoofd om er echt goed over na te denken. En ja, ook meer leeftijdsverschil tussen 2 en 3 heeft echt z'n voordelen weet ik uit ervaring hier is het echt goed bevallen.
Hier ook 3 kids. Tussen de 2e en 3e zit, onbedoeld, 5 jaar. Ik moet bekennen dat het heerlijk is. Ik kan me nu gewoon meer op de jongste richten. Ik geniet er echt van! De laatste keer
Ja heerlijk is dat inderdaad met zo'n kleintje erbij. Onze oudste kinderen zijn nu lekker aan het puberen en dan is het toch zo heerlijk om nog zo' n klein onbevangen mensje rond te hebben lopen. Geen strijd en gedoe over huiswerk en grote monden haha Voor de jongste is mama nog steeds de allerliefste😍
Hier hebben we niet gekozen voor een 3e, maar we kregen hem gewoon En ik geniet er enorm van. Natuurlijk ben ik moe, maar dat was ik met 2 ook terwijl we goede slapers hebben. Ik ben ook best wel een control freak, maar ik kan dingen steeds meer los laten. Onze middelste zaten en zitten we regelmatig mee in het ziekenhuis. Zeker zijn eerste jaar werd flink overschaduwd door onzekerheid. We zitten nog steeds in onzekerheid over hem, omdat we nog steeds geen diagnose hebben. Maar misschien daardoor kan ik nu extra genieten van de jongste. We wilden geen 3e vanwege de zorgen om de 2e. Maar de jongste brengt zoveel vrolijkheid en geluk. Hij is echt ons zonnetje.
Hier zegt mijn verstand nee en mijn gevoel ja. Het is dus heel dubbel! Mijn zoon is een superslechte slaper, dat helpt uiteraard ook niet mee bij ons. Mijn man wil niet meer, maar de enige reden is dat hij bang is dat we weer een slechte slaper gaan krijgen en dat in combi met onze 2 'pittige' kinderen... Wij hebben het daarom ook nog even uitgesteld voor we die beslissing gaan maken.