@Nienke: och, wat heftig joh! Sterkte en welkom hier om mee te praten! @Quint en Sansky: pff... dan weet je nog niks nee. Sansky: gyn al teruggebeld met de uitslag? @Kweenie: fijn dat je HCG gedaald was! En groot gelijk hoor, om maandag nog even te gaan prikken! Zou ik ook gedaan hebben Hier alles OK vandaag, drukke werkdag gehad, waar ik nog wel erg moe van ben, (niet raar als je HB 2 weken geleden nog 6,4 was), dus we gaan zo lekker Wie is de Mol kijken
hoi meiden... ik kom heel even mee kletsen... Sorry maar heb niet alles terug gelezen..zal ik nog wel even doen.. Sinds 1.5 week weten we dat ons kindje niet meer leeft. helaas komt het er niet vanzelf af en morgen heb ik de eerste opname dag in het ziekenhuis... ze gaan dan starten met pillen.. Ik vind het echt ontzettend spannend en zie er echt als een berg tegen op.. Heeft één van jullie dit ook meegemaakt en hoe is dat toen verlopen? gr.
Hallo Ladies, @Nienke: Vind het moeilijk om wat te zeggen. Wat kan ik ook eigenlijk zeggen? Anders dan heel veel sterkte. Schrijf lekker van je af hier, zo ver je dat wil natuurlijk, en neem de tijd om dit een plekje te geven. Hele dikke, virtuele knuffel! En ja, wat een geluk dat je al een mooie dochter hebt he? Ik haal ook zo veel kracht uit ons meisje. Nooit geweten dat je zo veel liefde kunt voelen voor zo'n klein mensje! @Quint: Ik hoop dat het inderdaad om een gewone miskraam is gegaan. Maar je hebt toch alleen maar gebloed? Dus niet veel stolsels verloren of iets wat op een vruchtje leek? Vind nog steeds dat ze je K behandelen zeg. Alsof drie weken doorbloeden normaal is... (het kan, ik weet het). Hoe voel je je verder trouwens? Zowel lichamelijk als emotioneel? Trek je het een beetje allemaal? @JVD1L Ik zelf niet. Een vriendin van mij heeft (+7 weken) ook pillen in moeten brengen. Overigens wel gewoon thuis. Het was geen fijne nacht.... Maar jij ligt in het ziekenhuis dus je bent in goede handen. Alvast heel veel sterkte voor morgen. Hopelijk valt het allemaal wat te behapstukken! Lieve meiden, hopelijk kunnen we elkaar in de loop van dit jaar wat mooiere berichten vertellen. K
Nee, ik voel me, op moe na, verder gewoon goed. Niks te klagen eigenlijk Ik werk 24 uur, ambulant hulpverlener, en ik maak maandelijks dus zo'n 1500-2000 km voor mijn baas Maar ook dat gaat goed. Toen Thirza zo slecht sliep, was ik op een gegeven moment zo moe dat ik helemaal draaierig werd en mijn ogen niet meer gefocust kreeg, als ik bijvoorbeeld even draaide om de dode hoek te checken op achteropkomend verkeer. Dat was toen echt niet veilig meer, (heb me toen ook ziek gemeld). Maar nu gaat het dus echt prima met me @jvd1: sterkte joh! Die pillen, daar is een heel topic over hier Gaat in de meeste gevallen, (mijn gyn zei 70-80%) gewoon goed. In 20% dus niet, wat dan betekent dat er toch nog een curettage volgt. Maar hopelijk zit jij bij die 80%...
Ja, die was negatief. Maar dat had ik al verwacht, want ik had zelf 4/2 een test gedaan en die was ook negatief
Meid, ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie zoontje. Het had eigenlijk anders moeten gaan Helaas gaat het vaak nog laat mis.... Wat erg voor jullie! Ik leef met jullie mee!! X
Jvd1: heel veel succes vandaag. Bij mij hebben ze ook pilletjes ingebracht. 'S ochtends om 10 uur de eerste, daarna kreeg ik hevige menstruatiepijn. Dit was nog goed te handelen. Daarna kreeg ik om half 5 de tweede keer, vanaf dat moment had ik hele lichte weeen, om half zes is ons mannetje geboren, voelde in ene een golf en verloof toen het vruchtwater. Vlak daarna kwam Daan, helaas zoals je hebt kunnen lezen kwam de placenta niet. Ik vond het alles meevallen onder de omstandigheden, nu weet ik dat iedereen anders is. Heel veel succes vandaag meid.
Goedemiddag, Hier een lekker dagje vandaag. Al merk ik wel dat ik nog niet helemaal de oude ben. Ik op de fiets naar de kapper vandaag en op de terug weg (uiteraard) nog even wat gewinkeld. Even werd alleen een hele zware tas vol.... Toen weer terug op de fiets en ik ben nu wel enorm blij dat ik even weer kan zitten zeg, poei! Maar goed, wel een positieve ervaring. Vandaag ook voor het eerst dat ik echt zoiets heb van: "Adem in....adem uit....relax!" Heerlijk!! Volgende week weer werken moet vast goed komen! Al weet ik nog niet zeker of ik gelijk 8 uur ga werken of iets minder, misschien 6 uurtjes? En die week erop gewoon weer hele dagen. Nou ja, tot en met dinsdag ben ik nog thuis dus het duurt nog even. @Rozemarijke: Ambulant hulpverlener... Is dat niet specifiek gericht op kinderen? Stukje begeleiding ook voor de ouders. Dat de kinderen onder gezonde leefomstandigheden kunnen opgroeien? Of kun je ook ambulant hulpverlener zijn op andere gebieden? T klinkt erg interessant, vandaar dat ik het vraag (en vind het ook wel gezellig om ook over andere zaken te praten). @Quint: Dinsdag moet ik ook naar het ziekenhuis trouwens. Zullen we dan maar afspreken dat we allebei juichend weer naar huis gaan? Ofwel goede berichten! @JVD1: Je zult dit waarschijnlijk pas lezen als je weer uit het ziekenhuis ontslagen bent maar wilde je even laten weten dat ik aan je denk! Als je er over wilt praten dan weet je ons te vinden he? @Nienke: Hoe gaat het met jou? Is het lichamelijk een beetje te doen? Of heb je nog veel pijn. Hopelijk kun je het een beetje handelen allemaal, al is het nu denk ik nog te vroeg om daar echt iets zinnigs over te kunnen zeggen al. @Brinatjuh: Gaat het een beetje? Houd je jezelf goed in de gaten meis? Als je het idee hebt dat je het psychisch niet red dan trek je aan de bel he? Ongeacht wat er allemaal is gebeurd, een depressie kan makkelijk om de hoek komen kijken als je er al zwaar tegen aan hebt gezeten! @Sansky: Al weer wat bijgekomen van het gesprek met je gyn? Vanavond heb ik een date trouwens. Wat drinken in de stad. Ben benieuwd hoe dat bevalt. Heb wel zin om er even uit te gaan en mijn gedachten te verzetten. Enne..... dat ik nu een wijntje kan drinken is ook niet vervelend . Liefs, K
Wat leuk, een date! Spannend , veel plezier dan maar! Ja, ben wat bijgekomen....... Heb gewoon met mezelf afgesproken, 5/3 testen, niet eerder, niet later En verdr, goed klussen en afwachten hihi..
En dan nog volhouden Nou, hopelijk is het voor ons allemaal snel weer raak en mogen we eind van dit jaar een kleintje in handen houden of hoogzwanger verlof zitten hebben @Kweenie: klinkt goed, je dagje. En herkenbaar, dat zoiets dan ineens even megaveel energie kan kosten! Hier ging het wel vrij rap beter: ik ging gewoon elke dag ietsje over m'n grens zeg maar, waardoor mijn lijf toch heel snel het normale ritme weer aan het oppakken is... Ik werk met jongvolwassenen. Ambulant hulpverlener kan met allerlei groepen, ik doe dat dus met jongvolwassenen tussen de 18 en 30. Dat is eigenlijk ook de enige gemeenschappelijke deler die ze hebben, samen met het feit dat ze het niet alleen redden. Maar de problematiek varieert van heel praktisch en functioneel, (schulden, huishouden en financien bijhouden, plannen), tot aan jongeren met echte psychiatrische problematiek, (niet accuut meer, want ik kom maar een uur in de week). En alles daar tussen in dus. Ik heb dus jongeren met AD(H)D, met angst- of stemmingsstoornissen, met borderline of andere persoonlijkheidsstoornissen, met een lichte verstandelijke beperking, met autisme, jongeren die hoogbegaafd zijn, jongeren die mishandeld of misbruikt zijn vroeger, of verwaarloosd. t Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken, of ik kom het tegen. Wat ik erg leuk vind, omdat het daardoor steeds een enorme uitdaging blijft: ik moet toch elke keer zelfstandig de problemen oplossen die een jongere naar voren brengt/waar ze tegenaan lopen. @Brinatjuh: had er nog niet op gereageerd, maar klinkt heftig en heel verstandig om dan een periode van rust en werken aan jezelf in te lassen. Dat wordt idd wel heel moeilijk als je nu alweer zwanger zou raken...
kweenie: Het gaat hier redelijk, denk dat de klap nog wel komt. Op dit moment nog een beetje op automatische piloot. Volgende week ga ik nog niet werken, kan beter nog een weekje rustig aandoen, heb ik zo het idee. Het gaat met vlagen ene moment heel goed, andere moment helemaal niet. Maar voorlopig blijven we dat wel houden denk ik.
Hoi meiden, Zou ook heel graag even van me af willen praten. 30 december 2009 is ons zoontje Jesse een week na zijn geboorte plotseling van ons heen gegaag. Hij is overleden aan een darminfectie. Ons kereltje kwam negen weken te vroeg. Maar ondanks dat ging het heel erg goed met hem. Hij woog bij de geboorte 2700 gram en was 46 centimeter,dus hij was voor zijn leeftijd van 31 weken best flink. Na het overlijden van ons mannetje bleef de kinderwens heel erg sterk bestaan. Eind april 2010 hadden we besloten om er weer helemaal voor te gaan. 19 december 2010(vier dagen voor de geboortedag van Jesse) hadden we een positieve test in handen. Wat waren we dolblij. Ook wel wat angstig,maar de blijdschap nam de overhand. Even een aantal weken gewacht en toen een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een echo en controle. De eerst afspraak hadden we 4 januari 2011. Daar bleek dat ik zes weken zwanger was. En hoe klein ons wondertje ook was,we zagen het kleine hartje mooi tikken. Omdat ik medisch ben voor de nieuwe zwangerschapppen moest ik om de vier weken terug komen. Vrijdag 4 februari hadden we weer controle en echo. We waren zo benieuwd naar ons kleine moppie. Maar bij de echo viel onze wereld weer even uit elkaar. Was op het moment van de echo 10 weken en 3 dagen zwanger,maar ons kleine moppie was gestopt met leven met acht weken. Diezelfde nacht kreeg ik wat bloedverlies en erge buikpijn. Zondag kwam alles eruit(dachten we). Woensdag 9 februari moest ik terug komen om te kijken of er al wat was gebeurd,zo niet dan zouden ze er iets an doen. Maar dat was dacht ik alllemaal al gebeurd. Telkens als ik ging zitten had ik het gevoel dat er iets zat van binnen,en mijn gevoelens werden bevestigd die woensdag want ons kleine moppie zat nog met vruchtzak en al vast in mijn baarmoedermond. Omdat de gynecoloog het zag zitten wou hij proberen om het er zo uit te halen zonder verdoving of narcose. Met veel kracht en duwwerk op mijn onderbuik brak het water en kwam alles los. Heb het helaas niet kunnen zien. Iedreen kan een miskraam krijgen,dus wij ook. Maar na alles wat we met ons zoontje hebben meegemaakt hadden we dit niet verdient. Melanie,trotse mama van Jesse* en ons kleine wondertje* wat zo was gewenst.
Moet zo echt mijn bed op zoeken maar kon het niet laten hier nog even gauw te spieken. @Melanie: Meis, wat vreselijk! Eerst al moeten meemaken wat ieders nachtmerrie is en dan nu dit. Ik zou willen dat ik wist hoe ik jullie leed wat kon verminderen maar dat kan ik helaas niet. Anders dan een luisterend 'oor' te hebben hier. Hopelijk kunnen jullie er onderling goed over praten samen en ik hoop ook dat je je hier op het forum goed terecht kunt. Ik wil je graag heel veel sterkte wensen! Hele dikke knuffel... wacht, ogen dicht....komt ie hoor.... HUG!!!! Voel je m? Doe rustig aan en overhaast niets! @Nienke: Verstandig dat je even een weekje thuis blijft. Hopelijk helpt het je om alles alvast een beetje een plekje te kunnen geven. Hopelijk kunnen jullie een beetje slapen allemaal. Ik heb zelf (gelukkig) een goede en erg gezellige dag gehad. Ben nu alleen wel helemaal op dus ga gauw mijn bed op zoeken nu. Weltrusten allemaal en tot morgen! Liefs, K
Melanie: jeetje meis, weet even niet wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte. Hoop dat je alles een plekje kan geven.
@Melanie: wat een verhaal joh! Dat is allemaal op zichzelf al vreselijk, maar dat je juist precies een jaar na het overlijden van Jesse dan een MK krijgt... Jeetje, dat moet echt heel moeilijk zijn! Kom maar lekker van je af praten dus hoor, hier!
Melanie, heel veel sterkte, denk aan jullie... Het is zo oneerlijk... Kweenie, heerlijk een avondje weg en een wijtje, hmmmmmm! Klink goed! Meid, ik hoop dat je hcg a.s. di 0,00000 is, alles goed gaat en jullie goen licht krijgen om opnieuw te proberen zwanger te raken (of willen jullie liever nog even mee wachten?) Hier is het bloedverlies nog steeds weg (alsof het een boze droom is geweest). Ik heb nooit veel bloed verloren (veel minder dan een maandverband vol per dag) maar wel af en toe met stolsels. Lichamelijk gaat het goed maar geestelijk ben ik mezelf constant aan het opvreten. Het is heel dom: je weet dat er geen hoop is (hebben de artsen tot nu toe steeds gezegd) maar je hoopt toch. Dinsdag ga ik in ieder geval niet eerder weg dan er duidelijkheid is. Maar alleen de uitslag van het bloed prikken lijkt me eigenlijk al voldoende om te weten of het goed of helemaal fout gaat.