driftig

Ik herken het en Jay is dan 3 maanden jonger.
Ook hij kan heel erg driftig worden als hij iets niet mag, vaak blijf ik dan 'nee Jayen' zeggen.
Dan gaat hij daarna over naar miepen en dan blijf ik nee jayden zeggen, vaak na een tijdje houdt hij op van 'oke mama blijft toch nee zeggen dus het heeft geen zin meer'

Sterkte want die driftbuien zijn niet fijn

 

hier ook een driftkikker van 13 mnd, begon bij hem rond de 11 mnd. Hij gaat dan gillen/krijsen over de vloer zwemmen en soms ook hoofdbonken.

Hoe ik er op reageer hangt af van de situatie: hij doet het nml ook als een ander kind iets van hem afpakt/iets niet mag van een ander kind of als hij naar mij wilt en ik kom niet snel genoeg (omdat ik net iets anders doe). In dit geval troost ik hem en is het anders dan als hij een driftaanval heeft omdat hij iets niet mag: de straat op, de trap op klimmen, op tafel klimmen, brood op de grond gooien omdat hij het korstje niet op wilt eten en een nieuwe boterham wilt. In dit geval ben ik conseqent en is en blijft nee dus nee.

Verschonen haat hij ook, maar dat is ook zoiets dat gewoon moet gebeuren. De ene keer wordt hij boos en de andere keer blijft hij braaf liggen. En soms ben ik meer aan het judoën.

 

Hier is het wisselend! Echt een driftkikker is ze niet, wel wordt ze soms even goed boos wanneer ze iets duidelijk wil maken maar wij haar niet begrijpen. In dat geval zeggen we duidelijk dat ze tegen ons moet praten zodat wij weten wat ze bedoelt en vaak geven we haar dan ook keuzes (bedoel je de fles, bedoel je een broodje, bedoel je... etc) Daardoor kalmeert ze weer.
Boos worden wanneer iets niet mag deed ze voorheen wel maar tegenwoordig niet meer. We zijn daarin heel consequent geweest en hebben haar altijd, na nee te hebben gezegd, weggehaald uit de situatie. Eerst werd ze dan wel eens boos maar daar werd door ons niet op gereageerd. Uiteindelijk begreep ze daardoor dat het toch geen zin had!

Het is ons overigens wel opgevallen dat ze rustiger is sinds ze kan lopen!

En ook viel ons altijd op dat ze thuis wel eens boos wordt maar ergens anders dus totaal niet! Zo heeft ze een fase gehad waarin ze veel gilde wanneer iets niet ging zoals ze wilde. Dat heeft ze op het kdv nooit gedaan!

@ Yolanthe, wat leuk... jouw zoon en mijn dochter schelen maar 1 dag!

 

@yessie: grappig! Ze is van de 19de dus.

ik ben benieuwd of zoonlief rustiger wordt als hij los loopt, betwijfel het. Volgens mij is het kind gewoon erfelijk belast (en niet door mij ). En dat ik consequent blijf helpt wel voor de duur, maar niet voor de hoeveelheid driftbuien voor als nog.

 

Hier ook een klein driftkikkertje, als ze iets graag wil en ik zeg nee, zet ze het meestal meteen op een brullen. Als ze écht goed boos is slaat, knijpt en krabt ze. Als ze in een winkel loopt en ze mag iets niet of we gaan weg terwijl ze niet wil, gaat ze meteen languit op de grond liggen. Een echte dramaqueen . Ik moet er meestal wel om lachen, wel leuk zo'n dreumes met pit.
Eva is veel rustiger en luistert meestal heel goed, ze zit vaak maar raar naar Lisa te kijken en moet vaak om haar lachen en helpt me altijd om Lisa te halen, als die weer eens wegrent op het moment dat ik haar roep...). En ze zegt ook altijd: ik luister wél altijd goed!

 

Hier ook zo een driftig kindjes. Ze is nu 12,5 maand en weet best wat wel en niet mag, maar als ze haar zin niet krijgt... poeh he, krijsen en brullen alsof haar leven ervan af hangt. Zeker ook als je iets uit haar handen pakt wat ze niet mocht hebben. Krijsen, krijsen, krijsen. Verschonen ook altijd weer een uitdaging ze blijft niet liggen en gilt vaak ook de hele boel bij elkaar, maar ja, het moet nu eenmaal.. Als ze richting stopcontact gaat en ze hoort me nee zeggen dat gaat ze al huilen/piepen, want ze weet gewoon dat het niet mag.. Tips: helaas niet echt, behalve: blijven volhouden ik merk dat als ik consequent ben en zelf stug volhouden met: nee, daar mag je niet aankomen.. nee, die sleutels zijn niet voor jou. Dan geeft ze wel op. Het duurt alleen lang, maar inmiddels merk ik dat ze zich er sneller bij neerlegd.
Ze heeft nu een andere fase: nergens in vast willen zitten. Niet in de wagen, auto of fiets. met als gevolg een soms schreeuwend kind op de fiets schaam me dood soms, maar ik weet tenminste waardoor het komt.
Verder is het namelijk een enorm vrolijk en slim kind

 

Ik heb even meegelezen en ik zit hier thuis met een mannetje van 10 maanden die dus zo driftig kan worden! Vooral als hij iets NIET mag. We zeggen dan heel consequent 'nee mike' maar hij blijft proberen. Zelfs als je hem weghaalt gaat er er alsnog voor. Na tig keer nee zeggen lijkt hij alleen maar meer gemotiveerd om het te proberen. Soms geeft hij het even op voor 5 min. maar dat gaat dan gepaard met heel hard gillen/huilen en onwijs overstrekken. Nu kan ik werkelijk alles weghalen zodat de kasten, tafel enz helemaal leeg zijn, maar hij moet ook leren dat hij aan sommige dingen niet mag komen...
Ik ben alleen bang dat dit uiteindelijk alleen maar erger wordt. Hij is pas 10 maanden en op het kdv wordt hij al gezien als een echte driftkikker.

 

Heel fijn om even te lezen dat wij niet als enige zo'n driftkikkertje hebben.
Het is eigenlijk een heel vrolijk, lief ondernemend en enthousiast meisje (Op het kdv zeggen ze altijd hier willen we er wel 10 van) maar er zit wel pit in.
Ze weet duidelijk wat ze wil en als dat niet kan of mag oef... dan kan ze schreeuwen of ze haalt uit. Wanneer ik haar corrigeer door haar armpje dan te pakken en streng te zeggen: Nee Evie dit mag niet dat doet auw en ik laat haar handje los, probeert ze het gewoon nog een keer, als dat niet lukt gaat ze zich zelf slaan...
Als ze mij weer in beeld krijgt gaat ze heel boos naar mij kijken
Dit doet ze overigens alleen bij haar vader en mij. Op het KDV doet ze dit dus niet bijv.
Ik denk dat ze sinds dit weekend in een sprongetje is gekomen omdat ze nu echt heel hangerig is, huilerig en veel tijd en aandacht vraagt niet verschoond wil worden, aankleden is een drama enz niks is meer goed. Om het minste geringste wordt ze verdrietig of boos, dus dat proberen te slaan komt nu ook vaker voor. Dodelijk vermoeiend. Ik probeer maar te onthouden dat het een fase is en dat ik we nu veel kunnen oefenen met grenzen stellen, die ze straks dan hopelijk doorheeft .

Oh ja en als antwoord op jouw vraag. Volgens mij is de sprong met 15 maanden genomen (even doorbijten nog, maar misschien stopt het al eerder). En ik denk dat jouw aanpak verder goed is, zoals iets anders ervoor in de plaats geven of afleiden. Duidelijk zijn is denk ik belangrijk, maar straffen kan nog niet echt. Wel veel complimenten geven wanneer hij het wel goed doet of heeft geluisterd.
Sterkte