Hoi, Op 30 januari ben ik bevallen van een dochter. Zij is gehaald met 35 weken omdat ik pre eclampsie / help heb gehad. Vanaf het begin heeft ze het hardstikke goed gedaan en eigenlijk heeft ze haar achterstand alweer ingehaald. Nu merk ik dat ik jaloers ben op vrouwen die zwanger zijn. Ik ben vanaf het moment dat ik bevallen ben heel erg met een tweede kindje bezig. Terwijl de meeste vrouwen die ik spreek en ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt huiverig zijn voor een tweede zwangerschap. Zijn er hier wel mensen die zich hierin herkennen?
hey ken dit ook enorm hier is hij nog maar acht maand en ben al luiddop aan het droomen van een tweede maar mijn man wil wachten totdat hij zeker is dat er niks meer met hem scheelt hier heeft onze zoon een lichte hersenbloeding gedaan met de geboorte en nu met de mri scan hebben ze gezien dat er een cyste aan het groeien op die plaats en moeten we nu 6 maanden wachten om te kijken als hij grooter wordt of niet. maar met dit alles wil ik ook zo snel mogelijk een tweede
Ik was binnen 8 maanden na de bevalling (na 30 weken ivm pe-hellp met spoed ks) zwanger van de tweede, het heeft mij goed gedaan! Deze zwangerschap ging beter.
Mocht je zo snel al weer zwanger worden dan? Ik moet namelijk een jaar wachten na de keizersnede zodat alle littekens kunnen herstellen. Mijn vriend wil ook nog even wachten maar ik ben wel van plan volgend jaar weer te beginnen. Het is voor nu nog wel verstandig om te wachten omdat ik nog niet helemaal hersteld ben van de pe.. Jouw 2e zwangerschap verloopt (of verliep) wel goed? Ik ben namelijk ook nog aan het twijfelen of ik een priusonderzoek wil. Als die uberhaupt nog uitgevoerd wordt.
Hier ook Hellp gehad, zoontje is geboren met 34,2 weken. Afgelopen donderdag heb ik mijn laatste pil geslikt en gaan we voor een 2e. Eigenlijk hetzelfde verhaal, zoontje heeft het direct goed gedaan na de geboorte en er is weinig merkbaar van de vroeggeboorte. Kom nu onder strenge controle dus durven we het wel aan!
Ik mocht na een half jaar weer zwanger worden. Ik ben in dec 06 bevallen, en in juni 07 heb ik het prius onderzoek gehad. En ik kreeg in september de uitslag en toen bleek ik al zwanger dus... (wist het nog niet tijdens de uitslag). Toen ik op de intake voor de tweede zwangerschap kwam dacht dr Spaanderman dat ik meer uitleg over het prius onderzoek wilde, wat hij overigens wel heeft gegeven waar we veel wijzer van werden dan tijdens het gesprek van de uitslag een paar weken daarvoor. Mijn tweede zwangerschap ging best goed, wel al snel hoge bloeddruk en al heel snel aan veeeel medicijnen, maar ben bevallen met 38.5 weken!! (die week ervoor lag ik wel al even in het ziekenhuis, en er was wat zichtbaar in urine, dus ik was al gestript) Maar dus niet echt ziek geworden, en "natuurlijk" bevallen. Door het prius onderzoek wisten ze waar mijn zwakke punten waren (normaal erg lage bloeddruk, dus onderdruk van 76 was het moment van medicatie... calcium tekort, dus calcium tabletten, B12 te kort dus B12 injecties, en aspirine er nog bij en later aldomet tot aan de max. dosering tijdens de laatste weken) daardoor hebben ze mij onder controle kunnen houden. Ik zeg DOEN!
Hier ook die enorme drang gehad. Wellicht omdat ik voor mijn gevoel de zwangerschap niet had afgemaakt (geen grote buik, bekkenklachten etc.). Uiteindelijk na 10 maanden de stap weer gezet nadat ik de uitslagen van het PRIUS-onderzoek binnen had. Dit om de kans op herhaling te verminderen. Ben inmiddels bijna 30 weken in verwachting van nr. 2 en tot dusver gaat het prima. Onderdruk is nog 70. Enkel is de baby erg klein en heb ik daarom extra groeiecho's. Bijna wekelijks op controle. Kans op herhaling werd overigens bij mij op 30% geschat en is dus relatief hoog. Moet er wel bij zeggen dat mijn omgeving verbaast reageerde dat ik het zo snel weer aandurfde maar heb er zelf geen moment over getwijfeld.
Na de bevalling van onze dochter (12 mei 2009 hellp/pre emclasie gehaald met keizersnee met 32 weken) Kriebelde het bij mij ook erg snel voor een tweede. Bij ontslag in het ziekenhuis kreeg ik te horen dat ik wel minimaal een jaar moest wachten. Dit vanwege herstel litteken en lichaam. We hebben netjes gewacht en met de eerste verjaardag van onze dochter zijn we weer begonnen met proberen! Na 3 maanden was het al raak en afgelopen april ben ik bevallen van een kerngezonde zoon! Ik werd wel extra goed in de gaten gehouden en met 38 weken ben ik ingeleid. Bloeddruk begon beetje raar te doen en ze wilde het voor zijn! Maar ik ken je gevoel hoor! Ik wilde ook zo snel mogelijk weer zwanger zijn! maar this allemaal niet niks wat je lichaam heeft meegemaakt. Dus even goed herstellen is wel verstandig! Suc6!! en geniet van je kind!
Ik dacht ook meteen aan een tweede en nog steeds denk dat het gevoel komt omdat je nooit echt een zwangerschap gehad hebt, dikke buik, enkels en tot het einde genieten. Althans dat heb ik dan, heb niet het gevoel dat ik ooit zwanger geweest ben, maar 1 jaar wachten is wel op zn minst heb nl zowel horizontaal als verticaal een snee gehad.