meiden! Het is even geleden dat hier iemand geschreven heeft, maar toch...Misschien dat iemand het toch nog leest...Ik herken mezelf! Ben morgen 8 weken zwanger en voel me vanaf de posi test al zo vreselijk ellendig... We hebben een enorm zware tijd achter de rug. Vanaf februari in de mmm, omdat man onvruchtbaar was. Operatie gehad, waarbij wel zaad is gevonden, dus toen icsi. Heb het daar erg zwaar mee gehad, daarnaast nog verbouwing en allerlei andere zaken, lang verhaal.. Al met al kom ik 's ochtends praktisch niet mijn bed uit. Ik huil, voel me vreselijk ellendig, kan nergens van genieten en wil eigenlijk helemaal niet meer zwanger zijn... Terwijl dit altijd mijn grote wens is geweest! Ik wil genieten! Ik heb me ziek gemeld op mijn werk. Ik durf amper de deur nog uit, vooral niet zonder m'n man. Vreselijk, wat een hel! Vind het ook zo'n belasting voor m'n mannetje... A.s. donderdag moet ik weer naar de gyn en zal daar ook mijn probleem voorleggen. Ik ben alleen erg bang dat ze me niet serieus gaat nemen... En net als iedereen zal zeggen; "hoort erbij, die eerste 3 maanden! Dat is niet leuk, maar nog een paar weekjes volhouden..." Dat ga ik niet trekken. Meiden, hoe komen jullie hier door..??