Lieve papa en mama, 1. gun jezelf de tijd om uit te vinden wie ik ben, hoe ik mij van jullie onderscheid en wat ik jullie kan geven. 2. Geef me eten als ik honger heb. In jou buik wist ik immers niet wat honger was, en vertel mij lieve verhaaltjes. In jou buik voelde ik me altijd gedragen, ik was nooit alleen. 3. Ik hoop dat jullie niet ontgoocheld zijn, als ik niet de perfecte baby uit jullie dromen ben. Wees mild voor jezelf als jullie niet zo perfect zijn als jullie wilden. 4. Verwacht niet teveel van een pasgeboren baby, ik verwacht ook niet teveel van kersverse ouders. Geef ons allen 6 weken om mij mijn ritme te geven , en 6 weken voor jullie om mij in je leven op te nemen. 5. Vergeef me als ik veel huil en heb alsjeblieft geduld met me. Ik zal steeds minder huilen en ik beloof jullie blij te maken met mijn gezelschap. 6. Als jullie goed naar mij kijken, zullen jullie zien wat mij troost en tevreden maakt. Ik ben echt geen kleine tiran die jullie leven komt verknallen, maar huilen is nu eenmaal de enige manier om te zeggen dat er iets scheelt. 7. Als jullie van me houden, kan er eigenlijk niks mis gaan. Ik ben sterk en taai en kan best tegen een foutje. 8. Vergeet niet goed voor jezelf te zorgen, laat je door iets of niemand opjagen. Dan zullen jullie intenser van mij kunnen genieten. 9. En zorg vooral goed voor jullie onderlinge relatie, want die is mijn voedingsbodem en toont mij hoe je kunt houden van andere mensen. Als ik jullie leven nu in de war heb gebracht, vergeet niet dat deze hectische tijd voorbij gaat. Veel liefs van jullie kind!
Ook ik zit hier met tranen over mijn wangen..... (Miekie, mijn Tijn is er inmiddels ook, we hebben wel eens ge-pbt)
Heel mooi. En waar. Je moet allebei aan elkaar wennen, toch? Echt fouten maken bestaat ook niet volgens mij (uitzonderingen daar gelaten) Maar geen tiran? Ik heb toch wel soms gekeken of er echt niet ergens 666 op Leentje stond hoor. Of dat ze horentjes begon te ontwikkelen Wel echt een ontroerende tekst. Zo is het. Denk ik.
Hier hetzelfde . Vooral de eerste paar maanden vond ik soms best zwaar, vooral de eerste maand, en dan is het, met alle hormonen, soms echt moeilijk om jezelf in de oren te knopen dat je te maken hebt met een lieve baby en niet met een kleine tiran . De tekst is zo herkenbaar! En hier klopt het helemaal, Eva huilt nauwelijks meer en we zijn zo blij met haar gezelschap! Ze is zo vrolijk enals ik een slecht humeur heb, vrolijkt zij me op!
Geen tiran? Die van mij ligt nu al ruim 2 uur enorm te klieren in zijn bed en krijst de hele boel bij elkaar. Vriendlief werkt vanavond tot 21.00 uur en ik heb nog geen tijd gehad om te eten. Ach morgen is het weer over...
Soortgelijke tekst stond in het borstvoedingsboek dat ik heb gelezen, nog voor Jesse geboren werd. Zo ontzettend mooi! Het lijkt me dat het heel veel steun geeft in tijden dat je baby veel huilt...