Hey meiden, Ik was vanmorgen samen met mijn dochtertje bij mijn vader en moeder. We hebben even de computer aangezet om samen te kijken naar een mooie steen voor het grafje van Lindy. Tenmiste we denken dat we toch een klein grafje willen maken. Toen we naar al die mooi stenen zaten te kijken moesten we beide enorm huilen. Mijn moeder heeft er ook nog steeds heel erg moeilijk mee. Ze vind het allemaal zo moeilijk voor ons. Uiteindelijk vonden we toch iets moois. Daarna keken we even bij de teksten die op een steen geplaatst kunnen worden. We zagen samen een heel mooi spreukje staan: Zo lief, zo klein zo mooi, zo fijn zal je altijd in onze gedachten zijn. Dat was weer zo'n moment dat we moesten huilen. Mijn moeder en ik hebben een hele hechte band, ze weet zo goed wat ik voel en wat ik mooi vind. Ik kom regelmatig even bij mijn ouders om me lekker te laten gaan. Nu ik iets moois gevonden heb (een steen waarop een maan met sterretjes kan worden gemaakt) kan ik samen met mijn man de keuze maken wat we willen gaan doen. Ik kan je wel vertellen dat dit wel een moeilijke beslissing is. Ik wil Lindy wel in huis hebben, maar voor onze dochtertjes is er dan geen plekje waar ze mooie tekeningen en spulletjes heen kunnen brengen. Misschien moeten we het maar beide doen. We denken er nog even overna.
Mooie tekst Miranda! Wel fijn dat je bij je moeder zo kan laten gaan en er goed over kan praten. Het is voor hun ook heel moeilijk,tis ook een stukje van hun he. Het lijkt me idd ook een hele moeilijke beslissing,is voor je kindjes wel fijner(lijkt mij)dat ze een plekje hebben waar ze naartoe kunnen gaan en idd wat je zegt als ze iets maken dat ze dat dan daar ook naartoe kunnen brengen. Je zou het ook beide kunnen doen maar hoe denk je dat je kindjes daarop reageren als Lindy*thuis is? Ik wens jullie veel sterkte bij jullie beslissing! Liefs D.. -x-
wat een mooie tekst miranda! Ik kan me idd voorstellen dat daar je tranen van los komen... heel fijn dat je je bij je moeder zo lekker kan laten gaan. Voor de opa's en oma's is het ook niet niks om hun kleinkindje te verliezen. Ik kan bij mijn moeder ook lekker mezf zijn en als er tranen komen is het vaak bij me moeder. ik vind het een mooie idee om de steen op beide plekken te doen.
Hey Daisy, ik weet dus zelf ook niet hoe het voor onze kinderen zou zijn als we Lindy thuis krijgen. Ze hebben het kleine urntje ook wel bij het crematorium gezien (daar is ze nu nog), maar ik denk dat ze het daar niet bewust meekrijgen. Er is daar zoveel meer te zien. Zou het in huis niet te confronterend voor hun zijn? Wat denken jullie daarvan? Tips, ideeën of gedachten van jullie zijn welkom (weet het zelf niet zo goed meer).
Tsja meid,das heel moeilijk. Weten jullie meiden dat Lindy*in de urn zit? Ik denk dat ik thuis een heel speciaal plekje zou geven aan Lindy*,dat houdt in dat ik ook het urntje thuis zou houden. Als de meiden er dan behoefte aan hebben kunnen ze altijd naar Lindy* toe,en er ook goed voor zorgen,dmv tekeningen ofzo? Is het voor jullie ook geen fijnere gedachte als Lindy* thuis zou zijn? Succes meis! Liefs Dais.. -x-
wij hebben tygo* thuis staan en onze meid die vind het fijn , ze had gelijk de 1e dag een tekening gemaakt en die moest op zijn tafeltje erbij gelegt worden en af en toe loopt ze naar het tafeltje toe en kijkt ze.... ik denk dat ze het zelf wel fijn vind om hem zo te kunnen zien, zo is hij toch nog een beetje bij ons maar meid je moet doen waar jij je goed bijvoelt! veel sterkte
Hi meiden, Heb net op het schoolplein met een goede vriendin van me gepraat over Lindy*. Ze is enorm meelevend en denkt ook over heel veel dingen met me mee. Zij gaf me net een goed idee: haal eerst het urntje van Lindy* mee naar huis en denk dan verder na. Kan ik eerst zien hoe de kinderen daarop reageren, en dan kunnen we onze keuze verder maken. Mij lijkt dat een goed idee. Vanavond even met manlief over hebben.
Dat is idd een goed idee,dan kan je kijken hoe ze erop reageren,en of ze het liever niet/wel thuis hebben. Wanneer willen jullie Lindy* dan gaan halen? Ik hoop dat jullie er uit komen,succes! Liefs Dais.. -x-
ik geloof dat ik er in deze situatie niks om zou geven wat mijn andere kinderen zouden willen. Stel ik had nog een kindje voor danischa en die wil het niet, dan zou ik het toch doen. Danischa hoort bij ons, net als dat eventuele andere kindje. Snap je? maar ik bedoel het niet aanvallend hoor, ik begrijp goed dat iedereen daar anders over denkt.
Maandagavond komt de uitvaartverzorger om alles met ons door te spreken. Dan kunnen we ook met hem afspreken wanneer we Lindy* op willen halen. Ik denk zo snel mogelijk. Meliske, onze meiden zijn 5 en 3 jaar en snappen behoorlijk veel. Ik weet eigenlijk niet hoe ik evt. vragen over de urn en het as zou moeten beantwoorden. Uitleggen dat Lindy* overleden was vond ik al moeilijk genoeg. Misschien wil ik daarom ook wel graag een plekje ergens buiten, daar zijn ze nu aan gewend. Voor mijn eigen gevoel moet ik wel rekening met onze meiden houden, maar zoals je zegt denkt iedereen daar miscchien anders over.
Ik heb van mijn moeder een heel mooi gedicht gekregen. Lees maar: Ons dochterje is nu een sterretje ons meisje zo mooi en klein jij zal nu een sterretje zijn Wat schijn je mooi en licht in mijn gedachten zie ik je gezicht Straal maar in de hemel zo goed als je kan zodat wij er van genieten dan Ik hou nog zoveel van jou dat ik jou nooit vergeten zou Mijn meisje, zo mooi en klein iemand als jij kan er nooit meer zijn. Ik heb hem ook op de site met het verhaal van Lindy* gezet. Ik kan wel janken bij zo'n mooi gedicht.
Lieve meiden. Vrijdag hebben wij weer een gesprek gehad bij een andere gyn. Dit is de man die het onderzoek van Lindy* begeleid heeft. Dat was dus mooi meegenomen. Hij kon ons heel veel vertellen over wat er gebeurd is met Lindy*; volgens hem is de kans dat een volgende zwangerschap goed gaat groter dan de kans dat het weer fout gaat. Medisch gezien had hij geen reden om ons een zwangerschap af te raden. Die beslissing is aan ons. Ik heb toch wel de nodige tranen laten gaan bij het gesprek. Je schrikt gewoon als je te horen krijgt dat niemand je kan vertellen wat je eigen lichaam gaat doen. Nou zit ik steeds te denken wat ik wil. De kans dat het weer gebeurd is aanwezig, maar de wens naar een kindje is er nog steeds. Ik denk zelf dat de wens groter is dan de angst dat het nogmaals fout gaat. Ik vind het een hele moeilijke beslissing en we hebben het er steeds over. Mijn man wil er 100% voor gaan, en ik denk dat ik er ook voor wil gaan. Hoe is de kans bij jullie volgende zwangerschap? Is er bij jullie ook een kans dat hetzelfde gaat gebeuren als de eerste keer? En hoe gaan jullie daar me om. Dat zou ik heel graag willen weten. Veel iefs Miranda.
Lieve Miranda, Ik zit/zat niet in dezelfde positie als jullie, maar ik wilde je wel graag even een hart onder de riem steken. Doe waar je je goed bij voelt... denk er goed over na. En volg je hart. Heel veel sterkte gewenst, Josien
Ik heb vandaag eidelijk uitslag van het bloedonderzoek dat ze twee weken gelden hebben gedaan. Daar is niks bijzonders meer gevonden. Ik ben voor een volgende zwangerschap geen medicijnen nodig. Daar ben ik zo blij om. Ze kunnen natuurlijk geen garantie geven dat alles goed gaat, maar dat kunnen ze bij niemand. Wat er met Lindy* is gebeurt is eigenlijk gewoon pech geweest, klinkt hard maar zo is het wel. Daarom geven we onze wens ook zeker niet op. We gaan er helemaal voor.
Bij ons is de kans dat het weer mis gaat, net zo groot als bij iedere andere zwangerschap. We hebben dus gelukkig geen verhoogde kans volgens het ziekenhuis. Het is domme pech geweest. We moeten dus van het positieve uitgaan, als is dat na de recente miskraam wel moeilijk.