Ik kan wel janken... Sinds een week of drie heb ik echt een enorme last van mijn bekken, onderbuik en bovenbenen. De laatste twee nemen met de dag toe en zijn, zoals nu, haast niet te dragen. Ik ben zo onwijs moe, maar zodra ik ga liggen, voel ik een aandrang om te plassen. Overeind komen doet al zo'n vreselijke pijn! Dat ritueel duurt gewoon de hele nacht. Overdag is die pijn er dus ook, maar dan lukt het me gek genoeg wel om op bed te liggen en ook echt te slapen. De pijn zit in mijn onderbuik en straalt uit naar de bovenbenen en voelt als een zware menstruatie pijn. Niet om te harden. Geen uitstraling naar de rug overigens. Een continue druk voel ik dus, vooral op mijn blaas. Liggen is een hel, want als ik naar de wc ben geweest en weer terug dat bed in ga en dat duurt iets te lang (dekbed goed leggen enzo, je kent het wel, benen in dat bed zien te krijgen etc. en dat kan dus een fractie van vijf seconden zijn!!), kan ik weer opnieuw dat bed uit. Het gebeurt soms wel vijf keer per uur! (geen blaasontsteking, wordt continu gecontroleerd). Ik heb een enorme buik en dat komt (gelukkig!) door het vele vruchtwater. Volgens de gynaecoloog wordt dat nog een flinke waterpartij straks als de vliezen breken. Enerzijds wel prettig om te weten natuurlijk en het lijkt me dan ook wel een opluchting als dat eruit is strakjes. Maar voor nu word ik echt moedeloos van deze zeurende pijn. Het geeft op de huid in de "bikini-rand" zeg maar, een strak en scheurend gevoel. Alsof de huid dus echt gaat scheuren, zo voelt het. Die buik zit in de weg, ik heb het gevoel dat het op mijn knieën hangt en dan die andere zeurende pijn erbij maakt het niet gezellig. Ik ben wederom mijn bed weer uit, terwijl ik hondsmoe ben. Maar door al die druk, kan ik domweg niet slapen. Ik heb het al zittend geprobeerd met zeven kussens en al, maar dat blijft een moe gevoel geven in die buik. Het ontspant niet, omdat ie zo groot is. Een kussen eronder werkt ook niet. Net alsof ie te vol zit. Echt, ik kan wel janken. Misschien is er nog iemand met een gouden tip, die ik heb gemist... het is nog maar even, maar toch..
Ooh meis, ik herken het helemaal! Ook die pijn en ik heb ook nog restless legs erbij...lig ik eindelijk lekker beginnen die benen te kriebelen, zo erg dat ik wel MOET bewegen terwijl ik kapot ben. Probeer zoals je al doet je rust overdag te pakken en ook al ben je moe, toch een stukje te lopen buiten, al is het maar een blokje om. Ik merk dat als ik uit bed kom mij gebroken voel, soms zelfs misselijk van vermoeiheid maar als ik mezelf dan toch de douche in sleep en ff douche en daarna buiten loop mij vaak toch ietsje beter ga voelen. Ik heb ook nog een zoontje van 3 jaar die sinds 2 weken ons elke nacht 2 a 3 x wakker maakt....ook geen feest Zal blij zijn als het zover is. Ook al heb je dan weer die gebroken nachten maar dan is het voor iets leuks i.p.v je eigen grote lichaam wat in de weg zit. Heeeeel veel suc6 meid!!
Wat zegt je vk/gyn ervan? Kan zij niks voor jou betekenen? Dat gevoel of je huid scheurt herken ik niet, het andere gevoel klinkt enigszins op beginnende of oefenween. DIe zaten bij mij ook in mn onderbuik en straalde uit naar mn benen (en rug maar goed) ik kreeg er alleen geen plasdrang van. Ik zou echt je gyn/vk bellen, misschien kan ze je strippen?
Bedankt voor de reacties! Ik sta elke week onder controle bij de gynaecoloog en die onderzoekt me elke week grondig. Echo, voelen, bloed, urine; ik ren wat af in dat ziekenhuis. Afgelopen week heb ik een inwendig onderzoek gehad om te kijken hoe ver ik er voor stond "daar van binnen" en er gebeurt wel iets, maar nog niet genoeg. Het fijne nieuws is dat hij me niet door wil laten lopen dan langer dan die 40 weken. Daarom moet ik komende week ook eerder komen en dan gaan we verdere afspraken maken. Dat doen we niet voor de kleine, want die zwemt heerlijk daar van binnen en doet het onwijs goed. Maar wel voor mama, want die is echt op. Eigenlijk is het nog maar even dus.. maar toch , het duurt ook al heel lang en die nachten zijn vreselijk te noemen. Ik probeer dagelijks inderdaad mijn beweging te pakken, want teveel blijven zitten is ook niet bevordelijk. Ik loop wat rond, stof nog wat, ruim de afwas op, kook nog elke dag. Dat soort dingen en inderdaad; even naar buiten. Wat dat betreft kijk ik enorm uit naar het moment dat die kleine eruit is, ook dan moet ik er 's nachts uit, maar dan hoop ik inderdaad dat dit verdraaide lichaam geen obstakel meer is!!