Ik kijk net het programma over een 50 jarige vrouw die voor het eerst moeder wordt. Ikzelf merk al dat ik er nu met 35 meer moeite mee heb dan met 29 (de eerste) qua kwalen en ziek voelen. Wie heeft dat ook, of juist niet, en zou jij op die leeftijd nog aan een kind beginnen?
Ze was 32 jaar geleden toch ook van een dochter bevallen? Heb maar een klein stukje gezien want vind het echt afschuwelijk zielig voor het kindje. Maar goed dat is mijn mening
Ja...zo zijn er ook mannen die op hun 50e aan een 2e leg beginnen... Hetzelfde... Kijkende naar mijn moeder die nu 56 is...tja, ze is super fit (sportvrouw) en had dat prima gekund...maar of je dat wilt.... Vroeger kregen vrouwen ( in de jaren 50) totdat ze niet meer vruchtbaar waren ook gewoon nog kinderen op hun 48e... Ging volgens mij vaak wel goed.
Mijn vader kreeg mij toen hij 50 was. Het is een top papa en nog steeds! Leeftijd tja... Maar als je verder gezond bent enzo?
Ik vind het dapper van haar dat ze haar verhaal op TLC laat uitzenden. En ik ben het wel met haar eens: ze mag het toch zelf weten? Aan de andere kant is het wel zielig voor het kind, want als je 50 bent heb je (statistisch) gezien meer kans om te overlijden dan iemand van 30 (om maar iets te zeggen). En zal het kind eerder met zo'n groot verlies te maken krijgen..
Ik heb niet gekeken. Ik zou persoonlijk nóóit die keuze maken. Ik wil het beste voor mijn kind en op je 10e ouders van 60+ te hebben vind ik persoonlijk níet het beste. Daarnaast het waarschijnlijk al vroeg missen van opa's en oma's. En het vroege afscheid van papa en mama. Nee, ik zou het mijn kind niet willen aandoen om op die manier te leven.
Ik zou hier zelf ook nooit voor kiezen. Ik ben nu net 33 en zwanger, de eerste kreeg ik op mijn 25e, en voel me nu niet anders, op ene probleem na aan mijn luchtwegen (bronchitis en longontsteking) die ik ervoor niet had, dat staat los van mijn zwangerschap. Maar 50 en zwanger? moet er niet aan denken. Bij haar was het ook puur om haar carriere te doen, dat zei ze zelf ook. Daarom kwam het er niet van. Ik zou liever boven mijn 35e geen kinderen meer krijgen, en zeker boven mijn 40e niet (persoonlijk hoor, de ene 40'er is de ander niet).
Mijn ouders waren niet jong toen ik werd geboren (40 en 37) maar ook niet superoud. Maar toch heb ik mijn beide opa's nooit gekend. Mijn ene opa overleed voor mijn geboorte en de ander toen ik ik dacht 1,5 ofzo was (maar daar herinner ik niks meer van).
Het zou mijn keuze nooit zijn.. Een bevriende gynaecoloog van ons vertelde pas dat er bij vrouwen boven de 35 al zoveel meer complicaties zijn tijdens zwangerschappen, boven de 40 nog meer, laat staan als je 50 bent. Ik heb dit programma verder niet gezien, maar het lijkt me verre van verstandig en bewust zwanger worden met 50 jaar zou ik dus nooit willen laten gebeuren met het oog op risico's en complicaties, maar ook omdat ik nu als hele jonge mama juist zo geniet van alles wat ik (aan)kan. Mijn moeder is 50 en dus oma en ook nog heerlijk actief met haar kleindochter Maar na een dag is ze wel helemaal kapot
Ik zou het zelf niet willen. Maar wat als er iets uitgevonden word waardoor ik op mijn 50 wel zwanger zou kunnen worden? Weet niet of ik dan nee kan zeggen. Wie weet krijgt mijn kind dan wel snel kleinkind en kan ik nog 10 jaar oma zijn?😃
Wat ik me nog afvroeg: Waarom waren ze zo bezig over downsyndroom, afwijkingen etc.? okee, ze is 50, maar genetisch is het haar kind niet, ze draagt het wel. Het eitje was namelijk van een donor en het zaad van haar 31 jarige man.
Ja! Dat zei ik ook tegen mijn man. Beetje vreemd idd, want het was niet haar eicel. Daar begreep ik dus ook niets van.
Ik heb er eerlijk gezegd best moeite mee dat deze vrouw een kind krijgt. Ze is 50 heeft diabetes en heeft net obesitas overwonnen. Daarnaast heeft ze psychische stoornissen zoals bipolaire stoornis. Ze komt over als een labiel iemand die doetwaar zij zin in heeft. Haar man is jonger als haar dochter(die ik niet in het programma heb gezien, geen contact meer mee?) en haar man komt over als een sulletje die over zich heen laat lopen. Ik ben blij dat hij iig nog in de 30 is. Ze denk niet na over lange termijn. Ja het is haar nu gelukt om een kind te krijgen(met een zwangerschap met veel problemen) maar ze moet het kind ook opvoeden. Een baby is nog makkelijk. Maar je moet ook energie hebben voor de andere levensfases. Moederschap stopt niet na 18 jaar. De kinderen van haar(tweede) dochter zal ze ws nooit ontmoeten. En dan praat ze ook nog dat ze nog een tweede kind wil met deze man.
Ben het helemaal met je eens Blemma! Ook zal haar dochter, (2e) haar opa en oma van haar moeders kant niet leren kennen, of heel kort. Dat is natuurlijk een bijzaak, maar ik denk dat er veel redenen zijn waarom vrouwen in deze tijd niet meer op die leeftijd aan kinderen moeten beginnen. Vroeger en heel vroeger was er geen anticonceptie, dus dan vindt ik het nog weer iets anders.. het gebeurde. Tegenwoordig weten we dat het niet heel verstandig is, dus kun je die keuze beter ook niet maken denk ik.
Heb het toevallig ook gekeken. Op zich zou een kind rond die leeftijd krijgen een eigen keuze moeten zijn, maar om heel eerlijk te zijn; je lichaam stopt niks voor niks met 'vruchtbaar zijn' vanaf een bepaalde leeftijd. Dus ik ben persoonlijk voor het hele natuurlijk zwanger raken, maar zodra de rek eruit is.... Hoe hard ook; nee. Je riskeert onnodig veel complicaties. Bij kind, moeder om nog maar te zwijgen over de druk die op vaderliefs schouders terecht komt. Daar komt bij dat ik het persoonlijk nogal een maf mens vond. Nog voor de bevalling al zeiken over het dik worden tijdens je zwangerschap en het verstellen van de maagband na de bevalling moest eigenlijk ook maar binnen 2 dagen wel kunnen. Lijpo, die is mijn inziens iets te vaak tegen de wieken van de molen opgelopen.
Ik kijk er volledig anders tegenaan. Als mocht blijken dat mijn vrouw zwanger is op haar 50ste (of zelfs nog later) zal ik er niet over denken om het weg te laten halen. Echter is de kans dat we een kind krijgen 0,00000000000000000000001%
Dat begrijp ik volkomen hoor! Vind het echt erg voor jullie en hoop dat het toch ooit nog mag lukken.
Is het niet vooral egoïstisch van ze om op die leeftijd nog een kind te krijgen? Zoveel,risico's en gevaren voor het kind .... Ik snap wel dat de wens er was.... En ja iedereen moet voor zichzelf beslissen wat wel en niet kan. Maar waarom zo'n enorm groot risico nemen....