Hallo allemaal, Ik ben al een tijdje op dit forum aanwezig, maar ik had tot nu toe nog geen eigen topic. Ik heb iedere keer de hoop dat deze poging de poging is en dan zou het niet hoeven. Daarnaast liffte ik de afgelopen tijd mee op het topic van Wies (waarvoor dank Wies, voor je gastvrijheid!) Maar ondertussen zijn we al weer 7 pogingen verder en eigenlijk vind ik het nu wel eens tijd. Mijn verhaal: ik ben 32 jaar, getrouwd met een vrouw sinds mei afgelopen jaar (nu bijna 10 maanden, we vieren het nog altijd elke maand). Vanwege het feit dat ik een vrouw heb en geen man, is een kinderwens sowieso al niet zo heel praktisch. Afgezien van het feit dat iedereen zich ermee bemoeit ("hoe ga je dat nou doen, als je kinderen wil?" - van oude tante's tot collega's, tot volslagen onbekenden, blijkbaar is het voor iedereen interessant...), is het natuurlijk ook best lastig. Toen wij erover eens waren dat we wilden beginnen, hebben we een lijst gemaakt van onze mannelijke vrienden. Degene die voor ons beiden bovenaan stond, zei na enig nadenken ook ja, dus dat probleem was gauw getackeld. We schreven ons in bij Medisch centrum Kinderwens in Leiderdorp voor de volgende stap. Daar moesten we maanden wachten voor de eerste testen. Toen we goedgekeurd waren, bleek echter dat zijn zwemmertjes niet tegen kou konden. Bij MCK maken ze echter alleen gebruik van bevroren sperma, dus toen konden we opnieuw beginnen. Het Bronovo gaf echter wel thuis, zijn zwemmers waren goed genoeg om spontaan zwanger te worden. Ze gaven ons spuiten en bakjes mee (voor thuis-KI), en een temperatuurkaart, en wensten ons veel succes. Na een aantal maanden bleek mijn temperatuurcurve zeer onregelmatig. Ook werkte geen enkele ovulatietest. Terug in het ziekenhuis mocht ik gelijk de mmm in, met maandelijkse echo's en de start van een aantal testen. Op zich best raar, toen waren we pas een half jaar bezig, en hadden we pas een paar pogingen gedaan, maar omdat we er zo bovenop zaten, had de arts niet het idee dat we het zonder gingen redden. Na 5 gemonitorde en mislukte pogingen (ondanks de KI op de juiste dagen) vonden ze het tijd voor Clomid. Na 5 maanden Clomid was het echter nog niet raak. Tijd voor een volgende stap. Ik kreeg een HSG en informatie mee voor een iui. De uitslag van de HSG was op zich goed, de radioloog vond dat mijn rechtereileider iets verwijd was, maar mijn eigen arts zag dat niet, dus we gaan er maar vanuit dat het ook niet zo is. En toen, grote klap, bleek dat onze donor zich terug wilde trekken. We waren toen ook al langer dan een jaar bezig, hij woont een uur bij ons vandaan, en hij had steeds meer het idee dat het aan hem lag dat het niet lukte. Toevalligerwijze bood net rond die tijd een andere donor zich aan. Hij is gelukkig getrouwd, heeft al een kindje (en is dus zeker vruchtbaar) en gunde ons dat geluk ook van harte. Met donor twee rolden we afgelopen januari dus het volgende stadium in: van spuiten en iui. Poging 1 ging bijzonder makkelijk, spuiten bleek niet echt lastig, iui ging probleemloos, en... binnen 10 dagen was ik alweer ongesteld. Poging 2 was een stuk zwaarder: enorme bijwerkingen van de hormonen (mijn vrienden benaderen me nog steeds met de nodige voorzichtigheid), een iui die meer dan een half uur duurde, waarbij het bloed eruit droop, en een derde hormoon: progestan-balletjes. Afgelopen vrijdag bleek echter dat ook deze poging niet het gewenste resultaat had. IUI-ronde 3 is maandag officieel begonnen met de uitgangsecho. Gisteren moest ik voor het eerst spuiten en komende maandag is de eerste FM. Het is onze laatste iui voorlopig. Als deze mislukt, stoppen we twee maanden, onder andere om op vakantie te gaan. Daarna moeten we besluiten of we nog een iui willen, of dat we een kijkoperatie laten uitvoeren (de arts is ervoor dat we dat gelijk doen, maar ik vind dat nogal een stap). Afhankelijk van de uitslag komen we op de ivf-wachtlijst, of krijgen we nog 2 iui's. Dat is mijn hele verhaal.
Hey Meis, Een maand hebben we elkaar nu bijna gezelschap gehouden in Wies' topic en eigenlijk had ik geen idee van jouw verhaal! Ik vind het dus super dat je het hier hebt neergeschreven in je eigen topic en ik ga voor jullie deze ronde zeker en vast weer heel hard duimen! Liefs, Marisha
Hey meis, Eindelijk dan je eigen topic! Lees natuurlijk al een tijdje met je mee,maar had eigenlijk nog geen idee van jullie verhaal. Ook al aardig wat achter de rug. Ik ga zeker meelezen met je. Kon je niet in het Rijnland ziekenhuis terecht in Leiderdorp (omdat mck daar ook zit?) En ik ga natuurlijk weer heel hard duimen voor jullie dat het de volgende iui wel gaat lukken. Liefs Kareltje
Hoi SRB, jeetje best een heftig verhaal zeg! We moeten er toch allemaal nogal wat voor over hebben met al die hormonen en behandelingen he? En dan ook nog zo'n toestand met die donoren. Wel fijn dat je zo dichtbij een donor hebt kunnen vinden. Hoe kwam het dan dat je bij de 2e IUI zo bloedde? Hadden ze een bloedvat geraakt o.i.d.? Ik zat een tijd geleden weleens hier op het forum te snuffelen, maar heb alweer een hele tijd niks gepost eigenlijk. Wij hebben afgelopen zaterdag onze 3e IUI gehad, dus het is weer afwachten. Tot nu toe heb ik nog geen hormonen gehad ofzo, zelfs de Pregnyl heb ik niet hoeven zetten omdat ik gewoon een mooie LH piek van mezelf heb. De vorige keer zei de gyn dat je geen mooiere cyclus kan hebben dan die van mij. Ook is het zaad van m'n vriend goed. Niet super, maar gewoon zeg maar. Dus tja, zou toch moeten lukken zou je zeggen.... Als het deze ronde niet lukt nemen wij ook even een pauze, evaluatiegesprek met de gyn en dan eventueel verder met hormonen. Ik wens je heel veel succes bij de 3e IUI! Groetjes, Martini
Heel veel success meid. Hopelijk kunnen jullie ook snel een wondertje in jullie armen sluiten. Liefs Thamara
Hallo, Fijn dat jullie mee komen lezen! @ Kareltje: we wonen in Den Haag, dus vandaar de keuze voor het Bronovo. En ik denk altijd maar: what's good enough for Maxima, is good enough for me. Jammer alleen dat haar baby-stortvloed (ze schijnt alweer zwanger te zijn!) ons nog geen geluk heeft gebracht. @ Marisha: nee, ik ontdekte die van jou natuurlijk ook pas na een tijdje. Toch wel leuk he, die persoonlijke topics, zo lees je nog eens wat! @ Martini: inderdaad, we krijgen het niet cadeau Nee, geen bloedvat geraakt (of misschien wel, geen idee eigenlijk). Mijn baarmoedermond stond niet open, dus toen heeft ze er met een tang aan getrokken, en vervolgens met een of ander metalen prikding een gat gemaakt (maar volgens mij klinkt dat dramatischer dan het was, ik denk eigenlijk dat het net is als met je mond, als je die stevig dichthoud, kan je hem met een prikkertje natuurlijk ook openduwen.) Maar het gekke was, dat deed ook eigenlijk geen pijn. Blijkbaar zitten daar dan ook weer niet zoveel zenuwen in. @ Thamara: bedankt, ik duim ook voor jou!
Heeej, Nou nu dan je eigen verhaal! en wat voor 1! Ik gun het jullie van harte, jullie zullen fantastische moeders zijn ik ga je zeker bijhouden, en ik hoop dat het echt 3x scheepsrecht is, en dat er volgende week pracht van eieren groeien! knuffel voor jou!
Hey meis, Eindelijk ook een eigen topic. Heel goed van je, dan kan ik jou ook goed volgen nu..hihi.. wat een verhaal ja.. IK hoop voor jullie wens heel snel in vervulling zal gaan! Ik duim voor je xxx
zo dat is idd een heel verhaal ik hoop voor jullie dat het deze iui raak mag zijn! heel veel succes liefs anna
Hallo allemaal. Ja het is inderdaad een heel verhaal, maar ik ben ook nooit zo kort van stof Het is gek, maar ik voel me voor het eerst in maanden weer eens echt goed. Ik heb er zelfs een beetje vertrouwen in dat het deze maand wel eens goed kan komen. Misschien komt het omdat het voorlopig de laatste keer is, of misschien wel omdat ik maar de helft van de hormonen heb nu en dus minder bijwerkingen. En misschien ook wel omdat ik vannacht lekker geslapen heb Maar het maakt niet uit, het gaat stukken beter dan vorige maand. Ik duim er in ieder geval voor!
fijn om te horen dat het deze maand beter gaat ik denkd at je misschien toch iedere maand anders reageerd doordat je anders in je vel zit of juist leuke of minder leuke dingen meemaakt wat ook weer invloed heeft op je en wij duimen voor je mee!
SRB, ik heb je verhaal gelezen, en ik hoop echt dat het voor jullie snel mag lukken. deze donor heeft goed zaad? en een andere vraag die bij me opkomt als je verteld dat je met een vrouw bent getrouwd: hoe zijn jullie tot de beslising gekomen dat jij jullie kindje gaat dragen? liefs rachel
Hallo Rach, Ja, als het goed is heeft hij goed zaad. Hij heeft al een kindje, zonder problemen verwekt. En alle tellingen tot nu toe (die twee dan bij de iui's) waren prima. Dus als het niet lukt, vrees ik dat het toch aan mij ligt... Als je ons zou kennen, zou je het weten Ik ben het meisje Ik draag rokjes en zo, en mijn vrouw echt nooit. Toen we trouwden had ik een mooie witte jurk, mijn vrouw een mooi wit pak. Maar los daarvan heb ik ook altijd al kinderen gewild. Ik droom er al jaren van om zwanger te zijn. Het is echt zo'n oergevoel. Mijn vrouw is 3 jaar jonger, en die heeft dat helemaal niet. Ze wil wel kinderen, maar zit er helemaal niet op te wachten dat dat dan ook in haar zou groeien. Het is wel zo dat als het nu zo problematisch blijft, we wel op een gegeven moment gaan wisselen, maar als het niet hoeft, liever nog even niet.
Hey meis! Goed dat je deze maand er weer positief tegenaan gaat! Heel veel succes alvast! Jij gaat ons deze maand volgen he! Liefs, Marisha
ah ik snap het. leuk om te horen dat zo'n beslissing dan eigenlijk 'spontaan' word genomen! hoe oud ben jij?
@ Rach84: Ja klopt En jij, uit 1984? @ Marisha: ik hoop het zo! Voel me buitengewoon goed voor de tijd van de cyclus. Maar dat is ook fijn als het niet goed gaat, ben altijd blij als ik me goed voel. Hoe gaat het met jou? Al veel symptomen?