Hallo allemaal, A.s. donderdag heb ik mn punctie en ik vroeg me af of ik gewoon kan joggen na de TP. Tussen de punctie en TP doe ik ff rustig aan, maar de weken daarna? Ik ben sinds januari met joggen begonnen, dus mn vorige 3 ICSI's (oktober 2005 - april 2006) heb ik daar niet eens over nagedacht. Nu lees ik dat het niet aan te raden is intensief te sporten. Maar wat is intensief? Ben zelf nooit een sporter geweest, dus voor mij is alles intensief Enerzijds denk ik: voor de zekerheid maar niet doen. Maar anderzijds vind ik het ook weer een lekkere ontspanning en das ook weer goed natuurlijk. Tenminste, voel me als ik gejogd heb altijd een stuk frisser. Weten jullie het? Wat zouden jullie doen? Bedankt alvast voor jullie reacties. Liefs, Barbara
Als jij geen napijn hebt van de punctie (auw auw auw.. als ik er nog aan terugdenk) kan je gewoon gaan joggen hoor! Je mag eigenlijk alles doen wat je anders ook doet. Dan ga je niet op volle kracht vooruit maar op halve kracht. Ben je er toch even uit geweest en maak je het niet TE gek. Succes met de punctie en hopenlijk een super TP! Liefs
Als ik op halve kracht ga, wordt het snelwandelen Maar bedankt voor je reactie! Punctie vind ik op zich nog wel meevallen, als je die ene interne bloeding niet meerekent Hopelijk ben ik er binnenkort, net als jij, ook vanaf en heb ik over een weekje of 21 net zo'n mooi bol buikje als jij (en dan bedoel ik niet van die kilo's snoep die ik momenteel naar binnen werk )
Ik persoonlijk zou denk ik niet gaan joggen, misschien wel wandelen maar idd niet erg intensief. Maar nou word ik al moe bij de gedachte dus aan mij heb je niet zo veel hahaha
haha, ik word ook moe bij de gedachte, maar ik doe het vaak toch maar. Ben helemaal niet sportief aangelegd en begin vaak ook met tegenzin, maar het helpt me wel mn hoofd leeg te maken en om me een goed gevoel over mezelf te geven. Heb ff gegoogled en lees op sites van ziekenhuizen e.d. dat je na de TP gewoon mag sporten, maar wel met mate en mits je geen pijn hebt. Denk dat ik gewoon rustig ga joggen voor de zekerheid. Dat is in elk geval niet intensief te noemen. En ik maak het eigenlijk nooit echt heel gek, want daar ben ik gewoonweg te lui voor
Hi Audrey, Bedankt voor je belangstelling! Vond de 'opbrengst' nogal tegenvallen: er zijn 6 follikels aangeprikt, maar maar 3 eitjes gevonden die geinjecteerd konden worden. Het hoeft niks te zeggen natuurlijk, want er hoeft maar 1 goeie bij te zitten, maar omdat ik bij mijn 1e poging 5 eitjes had en er toen maar 1 emmy kon worden teruggeplaatst, vind ik het nu wel extra spannend. Ik bereid me er al op voor dat we helemaal geen TP hebben deze keer. Beetje negatief misschien, maar ik denk dat het zelfbescherming is. Bij poging 2 en 3 had ik 9 en 8 eitjes en ca. 5 emmy's. Ze konden bij mij niet ingevroren worden, dus moest steeds helemaal opnieuw beginnen. Ik krijg nu helemaal niks uit mn handen. Mn huis is een zootje, maar ik kan mezelf er niet toe zetten om iets te doen. Dus doe ik maar gewoon ff niks Ik vind afleiding op internet. Ben wat aan t mailen met hubbie die op werk zit en wat voor mn hondje aan het uitzoeken. Zondag weten we waar we aan toe zijn. Hoeveel emmy's heb jij in de diepvries zitten?
Het spijt me, om dat te lezen. Wat rot voor je. Dat snap ik ook wel, van zelfbescherming. Ik voel me eerlijk gezegd een beetje aanstellerig, dat ik verdriet heb, na maar een poging. Ik heb geen eileiders meer, en ze zeiden dat in zulke gevallen, de kans of slagen 40-45 procent is - misschien toch stiekem te veel erop gehoopt. Realistischer is natuurlijk een op vijf kans. Wij hebben bij de TP helemaal niet gevraagd hoeveel goed waren om in te vriezen, en ook niet of ze dat zouden doen in enkel of dubbele rietjes. Vanochtend, toen ik belde om te zeggen dat ik ongi was, zeiden ze dat ze met ons contact zouden opnemen over cryo. Vanwege de zomerstop wordt het pas september, ben ik bang, maar ja, niets aan te doen. Ik hoop dat je samen met je lief wat leuke dingen kan doen van het weekend, om maar niet te veel te moeten piekeren. Zondag dan de TP hopelijk? Ik zal aan je denken. liefs A
Nee, hoor, je bent helemaal niet aanstellerig, kom nou! Na mijn 1e mislukte poging was ik ook even een wrak. Heb wat af gehuild de eerste dagen. IVF doet zo ontzettend veel met je lichaam en geest, dat huilen absoluut mag als het niet lukt. Vind ik althans Ik heb mezelf dat ook gegund en ben me toen helemaal gaan richten op de 2e poging. Heb het gevoel dat het 'makkelijker' wordt naarmate er meer pogingen mislukken. Tis alsof ik eraan begin te wennen. Niet dat ik geen verdriet heb als het mislukt, maar het verdriet wordt minder intens, alsof ik uit zelfbescherming een soort psychische verdoving heb ingebouwd. Het echte grote verdriet komt pas als het écht niet wil lukken en we er definitief mee stoppen. Dat is voor ons na (hooguit) de 6e poging, maar daar zijn we gelukkig nog niet en hopelijk is het voor die tijd al een keertje gelukt Hoe komt het dat je geen eileiders meer hebt als ik vragen mag en hoe werkt de IVF dan? Ben daar helemaal niet in thuis namelijk.
Hi Barbara, Waarom geen eileiders meer? Mijn 1e en 3e zwangerschap waren allebei in een eileider. Kans op BBZ is geloof ik 1 op de 100, kans op herhaling, 1 op 10. Meestal lost de natuur het op, natuurlijke abortus, of je krijgt medicijnen, maar allebei de keren moest ik (met spoed) geopereerd worden. Niets meer dan dikke pech. Mijn gyn zei iets over een aangeboren afwijking (mijn moeder had ook een BBZ - toeval?), wie zal het weten?
Dan heb je wel heel veel pech gehad, wat erg voor je! Vind het heel sterk van je dat je er inmiddels nog niet compleet doorheen zit. Gaat het nu een beetje met je? Ik hoop dat je gauw je verdriet kunt verwerken en dit weekend nog wat afleiding kunt vinden. En probeer positief te blijven: het gebeurt heel vaak dat een 1e poging niet slaagt, maar dat het daarna wel lukt, dus bij jullie kan dat ook!