Tijdens de zwangerschap had ik al problemen op het werk. Het was toen fysiek en geestelijk veel te zwaar, en hier werd niet goed mee omgegaan door m'n werkgever. Pas toen ik me echt ziekgemeld had en bij de bedrijfsarts ben geweest zijn er maatregelen genomen. Martijntje komt 's nachts nog twee keer voor een voeding en kreunt en steunt nog steeds of het een lieve lust is. Dus de nachtrust is niet optimaal zullen we maar zeggen. Verder kan ik soms nog heel emotioneel worden. Ergens zit toch ook nog dat schuldgevoel van die vroeggeboorte. Ik heb met zeven maanden een gedeeltelijke placenta loslating gehad en Martijn is met een spoed keizersnede ter wereld gebracht. Zou dat misschien toch stiekum komen omdat ik net te lang heb doorgerend op het werk terwijl ik het eigenlijk niet meer kon? Ik lees net de mailtjes van m'n werk (fout! ik weet het ) De werkdruk is heel hoog en een paar collega's hebben zich nu ziekgemeld. Ook zijn er de afgelopen maanden zes (!) nieuwe collega's aangenomen die ingewerkt worden. Nu moet ik dus bijna weer beginnen en ik zie er als een berg tegenop. Wat zijn jullie ervaringen? Nog tips of trucs? (gesprek aangaan met leidinggevende heeft tijdens de zwangerschap ook bitter weinig opgeleverd, behalve de opmerkingen 'je moet goed aan jezelf denken' en 'geef het aan bij je collega's')
nou meid het is zeker allemaal niet niks..ik zelf ben na de thuis komst van mijn meisje ruim 4 maanden thuis gebeleven.. Ik kon gewoon niet werken, ze kwam snachts ook nog 2 a 3 keer en ze had nog veel zorgen nodig..daarbij was ik nog lang niet opgeknapt en kampte ik ook veel met schuldgevoelens,die overigs nu nog steeds niet weg zijn hoor.. Ik ben meteen na de zw verlof in de ziektewet geggan en hoefde ook niet op controle.. Ook was het op het werk harstikke druk.maar daar heb ik me nooit druk om gemaakt..Je kindje is nu het belangrijkste wat telt..Ik ben begonnen met halve dagen werken ennu sinds kort werk ik pas 3 heele dagen.. heel veel sterkte met je besluit.. liefs sonya
Dit is ook precies mijn probleem en twijfel.. Ik ben pas 1 febr vervangen, dus ga er vanuit dat er wel e.e.a. is blijven liggen... Maar heb eigenlijk hetzelfde als jij meiske; Thomas komt nu ook nog 's nachts (hoewel hij vanacht 'soort van' heeft doorgeslapen! weliswaar na hysterisch huilen 's avonds laat...) en ik kamp ook nog met de 'schuldvraag'. Ben nog dagelijks bezig met wat ons allemaal overkomen is. Ik kan ook geen enkele tegenslag hebben. De kraan van de wasmachine was vorige week stuk en het enige wat ik kon doen was gefrustreerd roepen en huilen.... heel erg maar ik kan op dat soort momenten ook niet meer zo lief zijn tegen Thomas (die natuurlijk precies op dat soort cruciale momenten gaat huilen) Ik overweeg contact te zoeken met de bedrijfsarts (ik ga niet eerst met mijn (interim)leidinggevende praten) om te overleggen of ik niet pas terug kan komen zoals het aanvankelijk de bedoeling was! En niet 4 weken eerder omdat ik toevallig de pech had met 31w en 5d te bevallen!
Ja, ik bedacht me later ook dat het misschien verstandig is om alvast de bedrijfsarts in te schakelen. Rustig aan met halve dagen starten zou misschien een oplossing zijn. Dan kan ik tenminste kijken hoe het gaat en het vandaaruit opbouwen. Heb er nl. toch ook wel weer zin in eens iets anders te doen dan verschonen, fles geven, wassen en boodschappen doen Ik voel me niet schuldig naar collega's toe wat betreft de werkdruk en het feit dat ik nu thuis zit, maar ben juist bang dat zodra ik terug ben er meteen weer 150% van me verwacht wordt. En dat gaat op dit moment natuurlijk echt niet lukken. Kindje staat vanzelfsprekend op nummer 1! en daar gaat de energie van mama naartoe.
Nou meid, inderdaad! Hier ook een mama die vanuit haar zwangerschapsverlof de ziektewet in ging. Ik kon ook nog niet werken en daarnaast was mijn meissie net weer thuis toen ik weer moest gaan werken. Ik heb het met mijn manager overlegd en die gaf aan dat ik het zeker ristig aan moest doen. Eind maart kwam mijn messie thuis en heb tot eind sepetmeber thuis gezeten hoor. Mijn meissie had nog zoveel zorg nodig en ik kom het gewoon nog niet..... Nu gewoon aan jezelf en je kindje denken, Dat is nu gewoon het belangrijkste! Succes meid! Groetjes Shirley