Ons Kleintje, jouw uitleg kende ik nog niet! Het blijft interessante stof allemaal, haha! Ja gek genoeg moest ik zelf opeens ook een traantje laten nadat ik de computer had afgesloten, terwijl ik daar al maanden geen last meer van heb (sinds de kraamweken niet meer)... Gelukkig is het nu veel beter en begrijp me niet verkeerd, ik heb sowieso enorm van Levi genoten en doe dat nu steeds meer omdat hij zooooo leuk is. Maar het is wel zuur hoe het gelopen is. Ja, buidelen is super fijn! Ik heb ook geen idee waarom ik dat met Levi niet gedaan heb, waarschijnlijk dacht ik dat het niet nodig was voor die paar daagjes... Bovendien lag hij op en onder drie lampen en hoe meer hij daar af was, hoe langer het zou duren voor hij mee zou mogen. Ja, samen fietsen is zo leuk! Ik had een hekel aan fietsen, maar kan nu niet wachten tot Levi ook in het zitje mag, dan gaan we lekker met z'n drietjes toeren.
Oh....ik haat termen die ze gebruiken. Zo schrokken wij ons ook dood een dag na de geboorte. De arts keek Zoey nogmaals na samen met studenten (co's). Zegt 1 van die meiden: Oh, ze heeft een mongolenvlek. Nou wij schrokken ons rot! Wat is dat? De arts zag het en zei gelijk dat die term niet zo netjes is, maar wel vaak gebruikt wordt. Het is de blauwige vlek bij haar billetjes. Die gaat vanzelf weg als ze een stuk ouder is. Wel vroeg hij gelijk naar onze voorouders. Blijkt dat dat van mijn kant komt (opa kwam uit Indonesië) en dat blijkt vaker voor te komen. Heeft dus even 2 generaties over geslagen!
Mylan heeft om half 11 zijn eerste flesje met Pyamapapje gehad. Vond het wel lekker volgens mij dronk het zonder moeite leeg. Ligt vanaf half 12 in bed en slaapt nog steeds. Dat is echt al een paar weken geleden dan hij langer dan een uur sliep. Maar ja we hebben ook gezwommen dus waar het aan licht weet ik niet. Morgen maar weer eens kijken.
@MvM; Wat ontzettend naar dat je zo erg het gevoel had dat de hechting van Levi minder was dan Mischa. Kan me voorstellen dat je dat behoorlijk dwars heeft gezeten (of nog steeds zit). @Hechting; Het is heel herkenbaar dat je in het begin nog niet dat gevoel had wat je dacht te moeten hebben na de geboorte van je kindje(s). Toch denk ik (weet ik bijna zeker) dat niet een van de kindjes van de mama's die hier meeschrijven niet goed gehecht is aan zijn/haar ouders. Waarom ik dat denk? Omdat jullie allemaal heel betrokken, perfectionistische, lieve supermama's zijn. Toen ik nog in het speciaal onderwijs werkte heb ik kinderen gezien die hechtingsproblemen of een échte hechtingsstoornis hadden. Daar is heel wat meer aan vooraf gegaan dan een vroeggeboorte. Ik denk wat 'ons prematuurmama's' meer dwars zit onze hechting aan de kinderen is (dus andersom zegmaar). Als ik voor mezelf spreek kan ik bijvoorbeeld al een verschil benoemen tussen mijn hechting aan Daan en de hechting aan Luuk. Met Daan had ik veel sneller een band dan met Luuk. Hoe dat komt? Luuk heeft het veel zwaarder gehad de eerste weken, was in het ziekenhuis ons 'zorgenkindje'. Ik durfde me niet aan hem te hechten, omdat ik steeds bang was hem alsnog kwijt te raken. Het heeft bij mij trouwens echt meer dan een jaar geduurd voordat ik me op en top mama voelde. Het begon te komen toen ze me ook gericht mama gingen noemen. Daarvoor voelde ik me meer 'verzorger'. En nu, nu voel ik me 100% mama en weet ik ook 100% dat de jongens mij zo zien. Ondanks 7 weken couveuse en 13 weken ziekenhuis is de hechting helemaal goed gekomen!! @Borstvoeding; Ik had het geluk dat mijn borstvoeding snel op gang kwam en dat ik (meer dan) voeldoende had voor 2 kindjes. Ik heb ze daarom om 4 maanden borstvoeding kunnen geven. De laatste 2 maanden zelfs (min of meer) live. Ik heb tot het einde toe ook nog gekolft. Helaas kon ik dat bij thuiskomst echt niet meer volhouden. Ik was op, moe, en de borstvoeding nam heel snel af. Toen ben ik gestopt. Wat scheelt is dat de begeleiding in beide ziekenhuizen w.b. borstvoeding heel erg fijn was. In Breda ben ik echt zo goed op weg geholpen. Ze hadden daar een heel schema om de live-bv op te bouwen. Beginnen met buidelen, dan snuffelen, dan sabbelen en uiteindelijk happen. Dat laatste ging niet vanzelf en toen kreeg ik vrijwel meteen een tepelhoedje. Dat maakte het voor de jongens gemakkelijker. Echt zo geweldig! Ik vind het heel erg om te lezen dat het sommigen, mede door slechte begeleiding, niet gelukt is. Maar zoals ik al eerder schreef; bv is mooi en goed, maar niet heilig!! @Praten met manlief; Hier een man die zijn gevoelens erg slecht kan uitten. En een man die vindt 'geweest is geweest'. Dus nauwelijks gesprekken nog over toen. Maar gelukkig heb ik jullie!! @Prematurenhoofd; Ook hier een bekende term. In het ziekenhuis vertelden ze ons al dat je aan de vorm van het hoofdje kunt zien of een kindje prematuur geboren is. De verklaring van OK klinkt wel logisch, maar ik weet niet of het helemaal dé verklaring is, omdat ons ook verteld is dat borstvoeding het prematurenhoofdje kan verminderen. En ik zie niet zo goed wat dit dan met de groei van de oogjes te maken heeft... @Mary; Wat een vervelende opmerking over de spraak van Thomas. Kan me voorstellen dat die behoorlijk is aangekomen. Hoe is het verder met jullie? Beide kindjes weer opgeknapt? @Suus; Lekker dat Mylan zo lang slaapt. Heb je even wat tijd voor jezelf. Geniet ervan!!
hadden ze verteld waarom het door de bv minder wordt? (kan ik ook geen verband bedenken namelijk) Wat jij over bv vertelt is hier precies hetzelfde geweest. Die 5-6 weken dat kinderen in het zkh lagen ging het best goed met kolven en live aanleggen enz. Wel hele slechte begeleiding, en ik had niet genoeg voor 3 kinderen. Maar ze kregen 6 vd 8 voedingen mijn melk + wat ze zelf uit de borsten dronken. Toen we met zn allen thuis kwamen hadden we een leuk schema bedacht: elke voeding 1 kind aan de borst, daarna kolven voor nog een kind. Dus zouden per voeding 2 kinderen bv krijgen en eentje kv. En dan zo omwisselen. Nou, dan kun je het bedenken: 8 voedingen per dag, kindjes die bijna niks uit de borst dronken, kapote mama die bijna niet sliep en heel weinig at enz. We hebben het zo een aantal weken volgehouden en toen was ik helemaal op. Als ik toen had gekozen voor fulltime kolven OF op verzoek voeden, zou het anders gaan DENK IK. En dat 'denk ik' blijft hier voornamelijk knagen. Maar nu iets anders: hoe voel je je? Al last van kwaaltjes? Hoe hebben jullie het aan de jongens verteld? Begrijpen ze het een beetje, dat er nog een baby komt, of komt dat pas als ze een dikke buik zien?
Lief van je om dat te vragen. Ik voel me prima. Eigenlijk nergens last van. Wel jammer, want ik voel me dus ook nog niet echt zwanger. Maar goed, dat komt vanzelf wel. We hebben woensdagavond tegen de jongens gezegd dat mama een heel klein baby'tje in haar buik heeft. We dachten, dat snappen ze toch niet, dus dat zullen ze niet onthouden. Maar de volgende morgen, toen ik met m'n duffe hoofd in m'n slaapshirt hun kamer inliep wees Luuk naar mijn buik en zei: 'Mama baby buik.' Nu hebben we het er maar even niet meer over, want er zijn nog veel mensen die het niet weten. Stel je voor dat ze plotseling zeggen 'Mama baby buik'... Ze snappen natuurlijk niet wat het inhoudt, maar onthouden wel alles...
@ jipper: ze snappen meer dan je denkt @ hechting: ja ik denk dat jipper wel een punt heeft. Hoewel ik in het begin van het leventje van Elin al veel meer een band voelde dan met Thomas, heb ik het nu andersom. Thomas vraagt veel aandacht en heb het gevoel dat ik nauwelijks tijd aan haar kan besteden buiten voeden enin slaap krijgen... Voel ik me dan weer enorm schuldig over... @ hoe het hier gaat: Niet zo best. Kids zijn wel weer beter hoor, maar met mijzelf niet zo goed. Ik zit er helemaal doorheen en wordt zelfs geirriteerd of zelfs agressief naar de kids toe.... Ik kan niks hebben en wil alles perfect hebben,w at natuurlijk allemaal niet lukt. Ik wil het liefst een week zonder kids, zonder man een week alleen in een hutje op de hei zitten... en ik ben normaal niet het alleen-zijn type...
Mary: een dikke knuffel voor jou! Het is hartstikke normaal dat je je nu zo voelt, je kraamperiode is net achter de rug, je zit nog steeds vol met hormonen en hebt een klein babytje EN een drukke peuter om voor te zorgen. Bespreek je gevoelens thuis! Kun je met je man afspreken dat je bijv in het weekend een uurtje zelf weggaat? Om te zwemmen bijv., of gewoon even winkelen, relaxen enz? Dat je je hoofd even helemaal leegmaakt.. Jipper, wat leuk dat ze het al onthouden! En die kwaaltjes komen vanzelf joh!
@Mary; Ik sluit me volledig aan bij Adi. Probeer iets voor jezelf te gaan doen. En dan moet je je niet schuldig voelen, je mag best af en toe gewoon 'Mary' zijn!!
Mylan heeft zowaar diik 2 uur geslapen. Ligt nu weer op bedje. dacht vanmorgen laat ik hem zijn slaapzak eens aandoen dat heeft hij 's nachts ook misschien gaat hij dan slapen. Volgens mij helpt het wel. Jipper: hoop voor je dat je je zo blijft voelen. En dat buikje komt vanzelf dan voel je je vast meer zwanger dan nu. Wat grappig dat de jongens het onthouden. Idd oppassen dat ze het niet ergens gaan roepen
He wat vervelend meis, Misschien tijd om even een weekendje weg te pakken met je partner of een leuke vriendin? Misschien kunnen opa en oma een keer oppassen? Klinkt alsof je er echt even uit moet! En wat Adi zegt is ook allemaal zo! @jip: wat grappig dat je mannetjes het hebben onthouden! Jeetje, knap hoor! En nu maar hopen dat ze niet hun mondjes voorbij praten!
Mary, klinkt of je heeeeeeel erg moe bent en heel erg aan rust en een moment voor jezelf toe bent. Nou ja, aan wat de andere meiden al gezegd heb heb ik niets meer toe te voegen. Heel veel sterkte! Susan, wat fijn dat hij zo lekker geslapen heeft! Het klinkt zo cliché en afgezaagd, maar het zijn allemaal fases! Al denk je soms dat het nooit meer over gaat. Misschien was hij een beetje oververmoeid geraakt, dan komen ze in een visueel cirkeltje, te moe om te kunnen slapen, nóg moeier... Hopelijk is het tij nu gekeerd. Hahaha jipper, pas maar op ja, straks vertellen ze het aan weet ik wie. Wel heel leuk dat ze het onthouden hebben!
thanx meiden, voor het hart onder de riem.... Heb deze week en volgende week ff heel druk want heb een freelance klusje waar ik veel geld mee kan verdienen.. Ondanks verlof kon ik daar echt geen nee tegen zeggen, dus dat voegt nog wat toe aan de druk/stress... Na sinterklaas ga ik weer aan t werk; beetje uitrusten daar
@marywoods Wat Sneu voor je!!! ik hoop dat je gauw op een of andere manier je rust weer kunt vinden. Maar ik vind ik wel knap dat je ervoor uit komt dat je het niet meer trekt en zelfs agressief wordt. Nog even doorbijten deze aankomende week dan, en hopelijk heb je het dan wat rustig zodat je tijd voor jezelf hebt! (misschien ook nog wat zwangerschaps-stress wat eruit komt?)
nou, dat van die zwangerschapsstress zou zomaar kunnen, dat zat ik ook al te bedenken... en ook alle zorgen om Thomas die we gehad hebben en nog steeds hebben levert bij mij spanning op.. Ja komende drie donderdagen geef ik een cursus (dat is dat klusje) en moet ik dus ook in elkaar zetten en voorbereiden. december is dan de 'feest'maand (sinterklaas, weer aan het werk, Thomas' verjaardag en kerst) en dan in jan natuurlijk ook werken (wel een dag minder) en nog 2 bijeenkomsten van die cursus/klusje. Dus best druk... Dus tijd voor mezelf is lastig. ik probeer 2 keer per week naar de sportschool te gaan want die 10 kilo moeten er ook nog af. Ik vind er niks aan hoor , maar toch, is toch tijd voor mezelf
Klinkt inderdaad druk Mary. Goed van je dat je wel durft toe tegeven dat je je zo gestressed voelt. Hopelijk vind je ergens je rust en ontspanning toch terug. Dikke knuffel voor je en sterkte (en succes ook met die klus natuurlijk) de komende tijd.
Mary, ik vind het niets bijzonders hoor, het klinkt gewoon heel bekend. Als ik erg moe ben en weinig aan mezelf toekom word ik ook zo, tegen het agressieve aan laten we maar zeggen. Ga ik opeens zelfs tegen Levi lopen snauwen... Leuk die klus! Is wel snel, maar ik denk dat het misschien precies is wat je nodig hebt! Ik ben na drie weken alweer (freelance) een beetje aan het werk gegaan en vond het heerlijk. Ik kan nu echt balen als ik bijvoorbeeld werk heb liggen op een dag dat de jongens niet naar de oppas gaan, werken is echt voor mijzelf. Maar ja, dat is misschien persoonlijk en geldt niet voor iedereen. Ik hoop voor je dat je er van gaat genieten!
Had een heel stuk getypt en alles weg :x Nog maar een poging dan. Jipper, ik hadnog helemaal niet gezien dat je zwanger bent. Super joh, gefeliciteerd!!!! Pas maar op ja, straks staan ze het gezellig in de supermarkt aan iedereen te verkondigen Mary, klinkt idd alsof je gewoon heel moe bent... Dan wil je alleen maar in bed blijven liggen met de deken over je hoofd Misschien haal je ook voldoening uit die klus? Dus wie weet is het ondanks de druk en stress die het met zich meebrengt ergens ook wel een uitlaatklep... Ik kreeg vanmorgen een dikke knuffel en natte zoen van mijn meisje. Daar werd ik toch wel weer heel blij van Ohja en gisteren draaide ze op haar rug en even later ook weer terug op haar buik! Had toevallig de camera vast, dus het staat nog op film ook. Meestal ben ik met dat soort mijlpalen namelijk te laat. Maar nu dus gelijk aan papa kunnen showen Susan, ik leg L yvia overdag ook gewoon in haar slaapzak ja, dan slaapt ze gewoon echt beter. Liefs Elea
Gister de gastouder toch maar afgebeld en gevraagd of het niet per 1 jan. in kon gaan. Moet 26-11 werken maar dan is mijn moeder vrij. Zou dan in dec. 26 uur moeten afnemen terwijl er dan maar 11 werkdagen zijn (ma heb ik vrij ivm zwemmen). Het is nog erg rustig met invalwerk dus ga er niet van uit dat ik in die 11 dagen 26 kan maken. Wil hem ook niet weg brengen terwijl ik thuis zit omdat ik aan die 26 uur moet komen. Mocht ik wel moeten werken dan zien we dan wel hoe ik het ga oplossen. Of is het raar dat ik weer heb afgezegd??