Kan ik me voorstellen! Heb je het nooit gezegd tegen ze? Ik laat wel weten dat ik het heel vervelend vind... Eigenlijk vraag ik me af door het massaal af laten weten van collega's of ik hier wel wil blijven werken.... dit valt me ontzettend vies tegen! Ik ga straks wel weer aan het werk maar ik ga zeker verder kijken. Heb gelukkig een beroep waar altijd wel iets in te vinden is.
ik kan me wel voorstellen dat mensen weg blijven. als kindjes zo vroeg geboren worden, zien ze er ten eerste best wel eng uit zo klein. (voor jullie als ouders niet, maar voor een buitenstaander wel) ten tweede is het nog maar de vraag of je kindje het overleeft! dat zijn al 2 dingen die een enorme drempel veroorzaken. dan komt er nog bij dat jullie het heel druk hebben als de baby nog in het ziekenhuis ligt. dat is een hele zware periode. je reist veel heen en weer. en de spanning die e rsteeds is.. van komt het wel goed. als je dan idd thuis bent.. de bacterien en ziektekiemen. en als een kindje op een gegeven moment bijna 3 maanden is. tja dan kom je toch ook eigenlijk niet meer op kraamvisite? en ik kan me voorstellen dat mensen het lastig vinden. ze hebben geen idee hoe jullie hierin staan. hoe jullie erover denken. ik zou veel te bang zijn de verkeerde dingen te zeggen. het is denk ik absoluut niet omdat jouw kindje niet belangrijk is. het is meer het feit dat mensen niet weten wat ze ermee aan moeten en zich geen houding weten te geven. maar ik snap vanuit jullie kant heel goed dat jij ook je kraambezoek wil. je hebt al genoeg mee gemaakt en je hebt het al zwaar genoeg gehad. waarom komen dan de leuke dingen niet?
Ik heb het uitgelegd persoonlijke en Facebook dat ik zelf moest herstellen en dat ik mijn energie in de voeding voor Luna moest steken om te zorgen dat ze goed kon groeien en snel mee naar huis kon. Daar kreeg ik een en al begrip voor! Iedereen zei dat ik vooral aan mezelf en mijn gezin moest denken.. Bij de eerste hadden we trouwens na 3 maanden nog steeds bezoek!