Zijn er hier meer meiden die dit hebben? Heb zo het gevoel de enigste te zijn, is ook zo weinig info over bekend. Heb zo`n behoefte aan herkenning. Ben al op allerlei manieren met hulp bezig, maar ben zo bang dat ik er niet meer uit kom en het straks ook nog een postnatale word en hoe kan ik dan straks een goede moeder zijn? Groetjes, Marlous
Lieve Marlous, Bedoel je dat je buien hebt van, niets willen, verdrietig zijn, moeheid? Heb je het vaak? En zo niet, wat heb je precies voor klachten?
Mijn klachten komen ze: - slapeloosheid (slaap 4 uur per nacht,al weken) - depressief (somber) - onzettend veel piekeren - alles negatief zien - al weken niet in staat om te werken - agressieve buien waar ik echt gewoon op iets moet slaan en kan nog wel even doorgaan. Dacht eerst dat het de hormonen maar helaas dat is het niet alleen. Slik sinds een week antidepressieva (al wel eerder gebruikt, zon 4 jaar), heb psychologische hulp en ben het helemaal zal om zo te zijn, wil zo graag mijzelf weer zijn!
goh ik herken het helemaal en nu de kleine geboren is ben ik ook depresief er is goede medicijn voor en het helpt echt ik dchde ook geen goede moeder te zijn maar door de medicijn die sleep je er wel doorheen en zoek idd hulp en geef het snel toe dat e er last van heb hoe eerder ze je kunnen helpen
Ik herken zeker die slapenloze nachten en ineens om kunnen slaan van humeur. Vorige week had ik een baal week. Deze week ( even afkloppen maar) gaat het lekker... Omdat ik al efexor gebruik 150 mg. is mijn geest al wat meer stabiel. Ik hoop dat je aan de psycholoog al je vragen kwijt kunt. Die kunnen je vaak goed helpen. En relativeren. Even weer de piekerpartijen terugbrengen naar .... waar maak ik me druk om? : Hoever ben je nu in je zwangerschap of lees ik daar overheen?
Stom ik zie nu dat je bijna even ver bent als ik. Als je behoefte hebt aan een praatje kan je altijd mailen
Daar lees je overheen, ben nu 21 weken. Zit nog in de intakefase bij de psy, volgende week zijn 'eindoordeel'zal maar zeggen. Ik hoop daar te leren hoe ik die piekermomenten terug moet brengen, want dat lukt me dus nu echt niet. Vriendje lief zegt ook steeds schat, maak je nou eens niet zo druk, maar weet niet hoe ik dat moet stoppen, het drukmaken. Ik hoop dat de medicatie aangaat slaan, ben nu lichamelijk wel rustiger (duf) maar geestelijk dus nog helemaal niet!
Meestal heeft die medicatie ( die van mij ook) de tijd nodig om zich in te stellen op je lichaam en geest. Wacht het even af..... Ik weet uit ervaring van jaren terug dat als je zo piekerd niets ( weinig) zal helpen je gedachten te verzetten. Probeer toch iets anders te gaan doen. Pak een boek, zet de tv aan, ga iets leuks doen voor de kleine. Maak iets creatiefs speciaal van mama voor je kleintje... Het zijn maar ideeen.
Ik was voor ik zwanger raakte depressief. Niet voor het eerst in mijn leven. Nu ben ik ook nog somber en ik zit in de ziektewet. Ik heb gelukkig geen depressie meer maar ik moet wel opletten dat ik er niet in raak. Nu komen er hormonen van de zwangerschap bij en dat werkt ook niet altijd mee. Ik heb ook weer even bij een psych gelopen. Dat werkte wel. Ik moet denk ik altijd op blijven letten. Maar als je de symptomen herkend helpt dat al voor een groot deel. Sterkte meid, ik hoop dat je je snel beter voelt.