Sinds ik niet meer zo misselijk ben en de baby voel schoppen enzo zit ik echt enorm op een roze wolkje, echt geweldig! Verder kan ik niet stoppen met fantaseren hoe het zal zijn als de baby er straks is. Echter, tsja.. iedere keer als ik het baby'tje voel zou ik dat wel met iemand willen delen die dan heel enthousiast reageert van "Oh ja? Wat leuk" ofzo. Op m'n werk zeg ik dat natuurlijk niet steeds. Maar thuis bij mijn man zeg ik het wel steeds, hij reageert nog steeds heel erg leuk hoor, maar toch weet je zelf wel dat het voor hem op een gegeven moment niet meer zo speciaal is, want hij voelt niks Terwijl ik het iedere keer weer zo ontzettend speciaal vind... O
Het is logisch dat jij meer gevoelens erbij hebt dan iemand anders. Het zit namelijk in jou buik. Mannen staan voor een groot deel aan de zijlijn, ze willen wel anders maar het is niet anders. Wel zou ik gewoon alles vertellen wat je voelt en wat er te beleven valt in je buik. Betrek hem er zoveel mogelijk bij.. Als het je eerste kindje is kun je jezelf ook moeilijk voorstellen hoe het is, laat staan voor je partner. Geniet er zelf van, dit is jou moment, straks als de kleine er eenmaal is zul je hem/haar moeten delen met anderen. Daarom is moederzijn zo speciaal, jij ervaart dingen die niemand anders met de kleine kan ervaren.
mij vriend proeerde die was in he begin ook zo an pff weer blij met een schopje. Me vriend draaide helemaal om toen hij de kleine heel me buik aan het omdraaien was. Me vriend zei ook na me bevalling tijdens de zwangerschap voel je maar een aanhangsel van je word vaer maar je hoeft er niks voor te doen. En hij vond het heel moeilijk om blij te zijn omdat hij zag hoe mijn lichaam reageerde op me zwangerschap door 9 maanden ziek te zijn er lijkbleek uit te zien en flink afgevallen.
Als hij op het juiste moment op de goede plek voelt wel soms ja, maar het is nogal een draaikontje, hij schopt aan alle kanten. En als mijn man gaat voelen schopt hij vaak even niet meer.. de stinkerd
Hier is 't ook zo. Mijn man zou het kunnen voelen, ware het niet dat de kleine elke keer hij zijn hand op mijn buik legt, gewoon stil ligt Misschien omdat zijn hand anders aanvoelt van temperatuur? Hij ziet mijn wel genieten, en heeft het zelf al een viertal keer gevoeld, maar ik voel de kleine echt de hele dag he... Ik snap wat je bedoelt!
Het is prettig als je bij verschillende mensen even je enthousiasme kunt uitten. Mijn moeder (a.s. oma) kan geen genoeg krijgen van mijn zwangerschap, die vindt het zelf veel te leuk, dus die is een dankbaar slachtoffer. En de ene keer vertel ik enthousiast over de baby tegen de ene vriendin, dan weer tegen een andere, dan weer tegen een collega, en dan weer tegen de buurvrouw. Als je het een beetje spreid wordt niemand gek van je en zijn ze allemaal blij voor je. Bovendien kun je het ze allemaal op een net wat andere manier vertellen, want tegen de buurvrouw vertel je het vanzelf wat anders dan tegen je partner.
Tja, als je op die roze wolk zit, wil je de hele dag wel over dat kleine wondertje praten. Hihihi, dat heb ik ook hoor, Maar soms moet ik bij mezelf gewoon even de knop omzetten en denken: voor anderen is het niet half zo belangrijk dan voor jezelf. Dus dan praat ik ook over andere dingen, die in mijn ogen heeeeeel onbelangrijk zijn. Maar ja, je kunt moeilijk met alle mensen in je omgeving alleen maar over je baby praten, want dan zullen ze je op een gegeven moment zeker gaan mijden en denken: jeetje, daar komt zij ook weer aan met haar babytalk! Maar wees gerust hoor: hier op het forum zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, we vinden het allemaal heerlijk om over baby's enzo te praten. Dus ga je gang. Ik zweef naast je op de vierde roze wolk rechts.
Ik probeer ook wel vaak met mensen over andere dingen te praten hoor, en te luisteren naar hun verhalen, maar vind het ECHT lastig om geconcentreerd te blijven joh, ben al een beetje "zweverig" van die hormonen en dan zit ik ook nog steeds maar aan die baby te denken Gelukkig zijn er hier op het werk ook wel verscheidene zwangere vrouwen die ook alleen maar over baby's kunnen praten momenteel... het is echt erg eigenlijk. Ik vond het voordat ik zwanger was echt heel erg al die zwangere vrouwen die het alleen maar over hun zwangerschap konden hebben, en nu ben ik zelf zo ongeveer de allerergste
Hihihi, dan kunnen we elkaar de hand geven Want zeg nou eerlijk: wat is er nou mooier om over te praten dan een baby!
Volgens mij blijft het voor veel mannen tot de geboorte iets onwerkelijks. De vrouw voelt continue dat ze zwanger is.
Je kan het ook eens gewoon aan je partner vragen, hoe hij het vindt dat je het daar telkens over hebt. Niet alle mannen zijn gelijk natuurlijk Mijn partner leeft in elk geval enorm mee en als ik een dag niets over de baby gezegd heb (omdat ik 'm nog niet zo heel vaak voel bijv.) dan vraagt hij er zelf wel naar! Die van mij zal dus ook niet snel gek worden als ik maar blijf vertellen dat ik de baby gevoeld heb Nou ja, kan me voorstellen dat als ik 'm straks echt meerdere keren per dag ga voelen dat hij dan niet van elk schopje hoeft te weten, maar met een beetje geluk kan hij de baby tegen die tijd ook af en toe voelen, dus dan is het toch weer anders natuurlijk. Ik denk in elk geval dat mijn partner meer op die roze wolk zit dan ikzelf op het moment , dus ik zou het gewoon eens met je partner er over hebben, hoe hij het allemaal beleefd!
En hoe is het met alle roze wolken vandaag? 8) Oja, wat ik nog zeggen wou: op diverse sites kun je zo mooi van week tot week je zwangerschap 'bekijken', bv hoe groot de baby is, en wat je kunt voelen enzo. Daar heb ik zelf ook veel steun aan, zo leuk om dat telkens te lezen, en een week is zo weer voorbij. Hebben jullie ook wel leuke linken daarvan?