Ik ben 10 weken zwanger van een tweeling en ik weet me geen raad. Ik heb nog een klein ventje van 12 maanden en mijn relatie staat op springen. Ik eet niet meer, slaap niet meer dus consentratie op het werk is ook al minimaal. Ik wi weten of er meer vrouwen zijn die dit hebben meegemaakt en hoe die hiermee om zijn gegaan. Ik kan het me niet voorstellen dat ik dit alleen ga redden. Of overdrijf ik nu?
Meid, ik kan me voorstellen dat je nu ff in de paniek schiet, maar rustig aan. Neem je tijd om het ff te verwerken en een plek te geven. Het komt echt wel goed.
Ik heb er maar 1tje in mijn buik maar ik kan me voorstellen dat het wel ff schrikken is als je hoort dat t er 2 zijn. Er zijn hier heel wat tweeling mama's, ik hoop dat ze je kunnen steunen.
Wat zul jij inderdaad geschrokken zijn. Ik ben er wel van overtuigd dat je dit aan kunt. Praat er inderdaad eens met de andere tweeling mama's over. Zij weten precies wat je door maakt. Hopelijk kuin je het allemaal eem plekje geven.
Volgens mij gaan meiden er ook niet zo snel vanuit en ga je ervanuit dat het er 1 is. (behalve als tweelingen in je familie zitten want dan id de kans gewoon veel groter) dus ik kan me voorstellen dat het even schrikken is. Laat het eerst even op je inwerken. Het gaat dan hoop ik wel wennen (dat verwacht ik wel) Erg lastig ook dat je relatie niet goed is. Kan je er dan nu ook nietmet hem over praten?
oeff dat is zeker moeilijk. Vraagje als je zegt dat de relatie op de klippen loopt kun je dan niet beter voordat je uitgeteld bent een relatietherapie aangaan? Helpt echt! of je moet echt geen gevoelens meer voor hem voelen het is allemaal heel moeilijk. Ik zo idd ook even bij de 2-ling mama's gaan praten helpt ook wat. Succes.
Ik weet ook een kleine week dat ik zwanger ben van een tweeling..! Ik kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent; Sverre is weliswaar al ruim anderhalf maar dan nog.. En als je relatie niet zo lekker loopt is het nog zwaarder natuurlijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. alleen dat je niet de enige bent. En dat het ergens ook wel érg speciaal is om een tweeling te krijgen. Toch? Ik heb me vandaag ook net bij de tweelingmama's aangesloten (zwangerschap-clubs-tweeling). Kom anders daar kletsen. Sterkte!
hoi Qoetje, Ik weet ook sinds kort dat we een tweeling verwachten. Ik begrijp je schrik en misschien angst heel goed. Hadden wij ook. Het feit dat je relatieproblemen hebt, helpt daar niet bij. JE wilt zoiets toch samen bespreken en samen plannen maken. In het begin raakte ik ook in paniek. Maar we hebben geprobeerd om ons niet gek te laten maken en alles eens even op een rijtje te zetten. Hoe gaan we alles regele, waar kun je goedkoop spullen kopen...en ik was verbaasd over hoe mensen ineens hun hulp aanbieden. Heb je misschien goede vrienden, familie, kennissen met wie je je situatie kunt bespreken en hulp kunt vragen? Groeten!
Dank je wel allemaal! Weet je het is niet zo dat we niet meer van elkaar houden, maar het lukt hem gewoon niet om mij trouw te zijn. Hij is super blij met mijn zwangerschap en trots dat ik straks 3 kinderen van hem heb, maar ik trek het niet meer om met hem onder 1 dak te wonen. Ik denk ook wel dat hij me zal helpen, maar het zal nooit meer worden als wat het hoord te zijn. Gisteravond na het vrije pakte hij mij bij mijn buik vast en zei'' Ik gedraag me af en toe als een grote lul, maar ik hou zielveels van je en ik wil je niet kwijt. Maar wat moet ik daar mee? Ik hou van hem, maar ik denk niet dat ik hem kan veranderen en het accepteren hoe hij nu is, zie ik niet zitten. Hij belooft steeds beterschap maar ho maar! Het is ook niet eerlijk tegenover mijn kids om dit te blijven accepteren.
ik snap hoe moeilijk dit voor je is. Ik kom uit een soort gelijke situatie, alleen hadden wij nog geen kindjes, en ben ik zwanger van maar 1 klein mannetje! Ik heb wel besloten om tijdens de zwangerschap bij hem weg te gaan. De voorspoed die beloofd werd keer op keer kwam niet, en ik weet zeker dat in mijn situatie die ook niet gaat komen! Ik heb voor mij zelf gekozen, want op deze manier ben ik het gelukkigst... ondanks dat ik er alleen voor sta, en dit ventje straks een papa op afstand heeft. Als ik niet gelukkig ben, dan ben ik ook geen goede moeder. Heel veel sterkte, en ik hoop dat jullie er uit komen, hoe dan ook.
mijn reactie. natuurlijk gebeurd het af en toe dat er 2 kindjes tegelijk komen en je schrikt daarvan zoals de meeste mensen in eerste instantie zouden doen denk ik. ik hield er zelf wel rekening mee omdat we tweelingen in de fam hebben en mijn leeftijd al wat hoger ligt. we hebben dat dus ook tevoren samen goed doorgesproken. ik denk dat vrijwel iedereen die deze boodschap krijgt zich in eerste instantie een hoedje schrikt, helemaal als ze net als jou er niet op het idee gekomen waren dat het weleens zou kunnen. vrijwel al die mensen wennen uiteindelijk aan het idee, dat je in een slechte relatie zit maakt alles natuurlijk niet een voudiger. zoals al geschreven wordt praat eens met andere tweelingmama's én met mama's die alleen zijn. je zal zien dat het echt wel goedkomt na je eerste schrik. en je zal er heel veel herkenning vinden. ( ik ben zelf 10 jaar alleen geweest mijn oudste was 2 en half de jongste 5 maanden ) heb je wellicht vrienden of fam op wie je af en toe terug zou kunnen vallen. ik wens je veel sterkte en wil je toch feliciteren met dit heel grote wonder.
Tijdens de eerste echo van mijn zus (10 jaar geleden) zijn mijn moeder, andere oma en ik meegeweest. Het moment dat we er twee zagen werden we allemaal heel stil.... daarna op de gang was het janken geblazen! Mijn zus was er zo van geschrokken! Was bang dat het niet goed zou gaan.... we zijn klein van stuk en smal gebouwd, bij ons thuis. Maar toen die 2 er eenmaal waren.... het ging als vanzelf! Soms wel druk als ze alletwee huilden. Maar overal zijn oplossingen voor... zelfs tegelijk de fles. Ook hun relatie heeft op losse schroeven gestaan... maar ze hebben er beide hard aan gewerkt en gaat nu prima. Het is zo mooi om te zien hoe ze elkaar hebben, die 2 jongens! Laat het even bezinken, praat er met je partner over... heel veel praten... Straks met de kleintjes erbij zal het betreft die kleintjes op de automatische piloot gaan. Maar geniet nu maar vast van je gezinnetje en je zwangerschap! Groetjes Cyntje
waarom lukt het hem niet om je trouw te zijn? is ie verslaafd? of heeft ie een bindingsprobleem? relatietherapie of in ieder geval therapie voor hem zou best op zijn plaats zijn, hij is wel een voorbeeld voor je kindjes, wil je dat voorbeeld?
Nee! Ik wil dat voorbeeld niet voor mijn kindjes en dat is de reden dat ik de relatie ga beeindigen. Ik denk dat het iets met zijn verleden te maken heeft. Therapie vind hij raar, dus dan houd het voor mijn snel op, ondanks ik zielveel van hem hou, want hij heeft ook hele goede kanten en tot nu toe is hij een prima vader geweest, maar ik kan met al dat verdriet geen prima moeder zijn.
Knap dat je die beslissing durft te nemen. Uiteindelijk denk ik at je moet kiezen voor jezelf en de kinderen. Afstand kan misschien ook wonderen doen.
jeetje meid, heel veel sterkte, jammer dat hij geen therapie wil, maar het mag ook niet van 1 kant komen, succes.
Ik vind dit heel sterk van je! Je zet je kinderen op de eerste plaats ondanks dat je nog veel van hem houdt. Daar heb ik veel respect voor. Ik wens je heel veel succes met alles, en hoop dat je toch van je bijzondere zwangerschap kunt genieten. Liefs Monique
Jeetje wat een rotsituatie zeg! Het is onwijs knap van je dat je voor je kindjes kiest.. Hij is denk ik niet bereid om alles te geven voor jullie relatie.. Hoezo KAN hij niet trouw zijn..Als hij daadwerkelijk zielsveel van je houdt kan hij dat wel en als het hem teveel moeite zou kosten zou hij therapie juist als een oplossing zien en niet als iets raars.. Heb je hem al verteld dat jullie uit elkaar gaan en hoe was zijn reactie daarop? Met je kindjes komt het heus wel goed hoor! Als jij nu al zulke keuzes maakt in het belang van hun en je andere kindje twijfel ik er niet eens aan dat je het wel gaat redden!
sorrie hoor maar waarom gaan jullie voor een kind/kindjes als je relatie niet goed zit? ik begrijp dat niet! het lijkt me ook schrikken als je ineens te horen krijgt dat je een tweeling verwacht, maar je weet van te voren dat dat kan gebeuren.
Waar heb jij gelezen dat ik bewust voor deze zwangerschap heb gekozen? Tegen aboteren zijn is wat aders dan bewust gekozen. Als dat het geval was, wist ik me nu wel raad. Ik had dit totaal niet verwacht. Ik slik dagelijks de pil, dus was niet aan nog meer kindjes toe. Toen ik mijn eerste kindje kreeg hadden we samen een keuzen en hebben we er ook samen voor gekozen, toen was mijn relatie nog stabiel.