Super om te lezen Ellanoor... 36 weken! Daar gaan we allemaal minstens voor hé! Ik wens je een vlotte bevalling en natuurlijk een pracht van een baby toe! Laat snel iets weten als het zo ver is! Nadine, hou de moed erin!! Elk dagje erbij is weer gewonnen... De metingen van je bmh zijn steeds positief en nog niet te veel harde buiken, dat is alleen maar positief nieuws. Probeer er vertrouwen in te hebben! Mamamaya, we zijn al verwend geweest op vlak van mooi weer hé Van mij mag dat de hele lente/zomer zo blijven. Mijn vorige zwangerschap was ik voor bijna exact dezelfde datum uitgerekend (met 1 week verschil) dus ik kan wel wat kledij 'recycleren'... Het is wel leuker ook nu mijn zwangere buik echt zichtbaar is in plaats van die eerste weken waarbij je langs alle kanten 'uitzet' maar het nog niet volledig duidelijk is: is ze nu zwanger of is ze gewoon enkele kilo's bijgekomen... Liefde88, Ik moet de meeste zorg voor mijn zoontje ook uit handen geven. Hij is sinds krokus naar school beginnen gaan. De eerste weken ging ik nog mee om hem te brengen en op te halen. Nu zijn het mijn man en mijn moeder die het 'transport' verzorgen. Het kan gewoon niet anders... Ik mag ook wel van geluk spreken dat het een rustig ventje is... Dries, super dat bij jou ook alles goed gaat! Hopelijk blijf je nog lang gespaard van die harde buiken! Dubbelgeluk, hoe gaat het met jou? Heb je al meer nieuws in verband met een eventueel pessarium/cerclage?
Dank jullie voor de inspirerende woorden. Het geeft me echt kracht en moed. Ik ben net klaar met mijn controle en het zag er allemaal goed uit. Nog steeds stabiel. Dus eigenlijk moet ik nu super blij zijn en geen doom scenario's in me hoofd halen. Helaas klopt dit niet helemaal. Was het maar zo makkelijk. Begrijp me niet verkeerd ik ben zo dankbaar dat de baby nog lekker warm in mijn buik zit en bmh lengte stabiel is gebleven. Ik was emotioneel tijdens deze controle. Ik denk dat het met deze termijn te maken heeft. Waardoor ik steeds terug keer naar mijn kindjes die ik heb verloren en dat het opeens heel snel was gegaan. Sorry dames ik wil niet steeds negatief zijn, maar ben nog steeds zo bang. Ik hoop zo dat met 24 weken deze angst verdwijnt en er meer vertrouwen ervoor terug komt. Ik kan niet meer doen dan het dag voor dag te nemen en positief te zijn. Nou genoeg over mij hoe gaat het met jullie? Genieten jullie van de lente? Hoe gaat het met het naaiproject @ indigo girl en @mama maya?
Nadine, dat is logisch hoor. Ik kreeg ook pas iets meer vertrouwen eens er een zwangerschap goed afgelopen was. En dan nog... Deze keer heb ik weer meer rust omdat het al twee keer goed ging. Logisch toch dat je sceptisch blijft zolang niet bewezen is dat het kan lukken? Anderzijds tracht je toch best zoveel mogelijk te focussen op een goeie afloop, dat geeft kracht en moed om door te zetten. Klinkt allemaal makkelijk natuurlijk, dat besef ik... Hier is het kalmpjes. Weinig om handen momenteel. Maar ik geniet wel van het zonnetje, de vogeltjes in de tuin, de prachtige bloesems van onze fruitbomen... En dan komt het voor dat de dag echt vlot passeert, zonder veel zorgen. Andere dagen lijkt elke seconde een minuut te duren. Nog bijna 3 weken tot mijn volgende controle, lijkt soms een eeuwigheid. Maar als ik bedenk dat ik dan alweer goed over de helft ben tegen dan... schrik ik toch ook. Het lijkt wel gisteren dat ik met een positieve test in mijn handen stond. Naaiprojectjes hou ik nog maar even opzij. Ik durf nog niet, ken mezelf, dan raak ik overenthousiast en rust te weinig. En ik heb de rust echt nodig. Naaien kan altijd nog... En van die kleine babykleertjes, dat is echt snel gemaakt. Kan zijn dat ik al wat patroontjes klaar knip. Maar voorlopig hou ik het vnl bij lezen, surfen, tv kijken en kletsen met bezoek.
Hey Nadine, het is perfect normaal dat je je zorgen maakt hoor. De termijn van een voldragen zwangerschap lijkt nu nog een eeuwigheid ver hé... Ik probeer ook niet te ver vooruit te denken en gewoon dag per dag te nemen. Probeer je vast te houden aan de positieve controles. Je wordt goed opgevolgd! Krijgen jullie veel bezoek? Bij mijn eerste zwangerschap had ik ook veel bezoek (toen lag ik ook in het ziekenhuis), maar deze keer komt er eigenlijk niemand (behalve dan mijn zussen en ouders). 'k Heb soms de indruk dat de mensen denken dat het deze keer niet echt nodig is dat ik die rust neem. Vaak krijg ik de opmerking dat elke zwangerschap anders is, en dat omdat het de eerste keer bijna misliep, dat daarom nu niet noodzakelijk opnieuw het geval zal zijn. 'k Denk dan bij mijzelf, tja een zwakke baarmoederhals gaat toch niet als bij wonder uit zichzelf weer sterker worden? Maar ja, 'k heb niet altijd zin om heel de uitleg te doen en mijzelf te moeten verantwoorden. Ik heb ondertussen een zomerjurkje voor mijn metekindje genaaid (k heb een foto als bijlage toegevoegd, maar weet niet of jullie dit nu te zien krijgen ). Ben best nog trots op mijn eerste jurkje k Had vroeger nooit gedacht dat het iets voor mij zou zijn, maar nu ik ermee begonnen ben, vind ik het wel leuk om te doen. Als volgend project zou ik graag een hemdje maken voor mijn zoontje. 'k Heb een patroontje besteld uit de categorie 'easy' . We zullen zien hoe ik het er vanaf breng
Erg logisch nadine dat je het zo voelt. Je moet er wel vertrouwen in hebben, maar moet zeggen dat ik het op dit moment al erg moeilijk vindt. Terwijl ik nog niet boven de 20 weken zit. Die periode lijkt me zo erg moeilijk om door te komen. Hoop dat je na de 24 weken weer wat beter gaat voelen. Indigo Girl; wat je zegt komt wel erg bekend voor. Vaak heb ik het idee dat mensen in de omgeving het niet snappen dat je meer rust moet nemen. Hier gaat het op het moment even wat minder, zou zo graag genieten van de zwangerschap maar de angst overheerst. Zou het zo fijn vinden dat de tijd wat sneller zou gaan en dat we ineens een aantal maanden verder zouden zijn.
Wat ben ik blij dat ik hier steun en vooral begrip kan vinden over mijn gevoelens. Dat is toch nog beperkt in mijn omgeving. Sinds vandaag ben ik begonnen met vertrouwen, meditatie en positieve gedachten filmpjes op YouTube aan het kijken. Dat helpt toch wel mijn gedachtes in de positieve richting te sturen. Ik ga dit de komende dagen elke dag verschillende filmpjes kijken. Misschien helpt het me goed doorheen. Schaadt het niet, dan kan het altijd baten . Indigo girl wat een leuke jurkje. Zo schattig en het ziet er echt uit alsof het uit de winkel vandaan komt. Fijn dat je het meteen zo goed te pakken hebt. Ik ben benieuwd naar je zoontje's hemd. Wat betreft bezoek zijn er ook weinig die mijn kant op komen. Ik moet eerlijk zeggen dat niet alle 'vrienden' van mijn vorige en huidige situatie afweten. De meesten bellen als ze willen stappen en voor uitjes. Ik zeg ze allemaal netjes af met verschillende smoesjes . Ik nodig ze uit maar dan willen ze echt perse uit. Tja, ik wil het goede nieuws liever direct brengen niet via app of telefonisch, dus weten ze nog van niets. Voor diegene die het wel weten zie ik weinig langskomen, maar er wordt wel vaak contact gehouden via tel of tekst. Laatst ging ik met een vriendin de markt op en ze vond het maar raar en overdreven dat ik steeds mijn kleine boodschappen in de auto deed. Toen ik haar vroeg om de overige boodschappen naar binnen te dragen en ik een lichte item droeg had ze zoiets van wat een aanstellerij want ik zit nog niet in de laatste maanden en wat zal je partner met je te verduren hebben. Terwijl ik duidelijk erbij vertelde dat ik weinig tot niets mag tillen. Zij weet wel van mijn voorgeschiedenis. Het zat me even dwars en daarna had ik ook van ik ga me niet verantwoorden voor wat ik anders doe dan de meeste zwangeren. Aan de ene kant vind ik het prima dat ik weinig bezoek krijg. Ik heb ook geen zin om steeds dingen uit te leggen of mijn gevoelens bloot te leggen, dat men toch meestal niet kan vatten.
Dries ik weet hoe je voelt bij 16 weken al kreeg ik het benauwd voor de 20 weken, tot en met de termijn waar ik nu in zit. Snel vooruitspoelen zal echt helpen. Helaas gaat dat niet. Bij mij helpt het best als mijn gedachtes bezig worden gehouden met andere dingen. Misschien helpen die YouTube filmpjes waar ik het net over had jou ook. In week 21 tot half week 22 was ik veel met een opdracht bezig, dus ik was vaak moe als ik thuis kwam en alleen bij de rustige momenten werd ik geconfronteerd met alles. Die week leek sneller voorbij te gaan. Deze week is het rustig en ik lig veel en ga ik bijna niet de deur uit, dus ben ik veel meer bezig met alles wat mis kan gaan en was gegaan. Nu probeer ik mijn gedachtes dmv die filmpjes positief te stimuleren en meer vertrouwen te hebben. Ik ga er zo lang mee door totdat ik er 100% in geloof. Dat kan lang gaan duren, maar is beter dan niets proberen en de gedachtes maar negatief te houden. Dag bij dag, stap voor stap komen we er allemaal wel ❤️
Dames, jullie verhalen, gevoelens en angsten zijn heel herkenbaar. Ergens doet het deugd te weten dat je niet alleen bent, ookal moeten we het uiteindelijk toch zelf doorstaan. Het vertrouwen vond ik bij mijn eerste cerclage eigenlijk nooit, het bleef een zware mentale strijd. Nu gaat dat een stuk beter. Ik worstel nu meer met het liggen, de dingen die ik mis (gaan werken, uitstapjes, buiten spelen met de kindjes...) en het kluizenaarschap. En minder met alles wat mis kan lopen. Maar de tijd gaat traag, heel traag... zelfs zonder grote zorgen... @IndigoGirl: mooi jurkje, echt goed gelukt, de zakjes gaan een makkie zijn als je dit al kan Wat bezoek betreft: bij de eerste cerclage lag ik in het ziekenhuis, en dan regelde mijn familie een beurtrol voor bezoek. Ik had dus dagelijks bezoek, vaak iemand die pas na werktijd nog even binnensprong, maar die steun deed toch deugd. We hadden toen nog geen kindjes en dus was mijn man er daarnaast ook alle dagen. Bovendien word je goed beziggehouden daar met dagelijkse onderzoekjes, de schoonmaakploeg, de maaltijden, kinesitherapie en massage,... Daartegen was mijn tweede cerclage eerst echt een eenzame periode. Mijn redding toen was mijn dochtertje. Bezoek kreeg ik, buiten mijn ouders, zeer weinig. Vrienden zag ik eigenlijk niet (ook de eerste keer niet trouwens). Nu is het iets beter, ik nodig uit en ze komen wel iets vaker, vooral dan als ze zelf ook kinderen hebben, zo kan er samen gespeeld worden terwijl wij bijpraten. Mijn wereld is en blijft wel klein natuurlijk. Mensen staan inderdaad absoluut niet stil bij je zorgen, ze snappen het niet, maar dat kan ik ze amper kwalijk nemen. Dat deed ik eerder wel hoor, maar nu niet meer. Het heeft geen zin, ik klaag wel hier of zo Als ze vinden dat ik overdrijf, dan werd ik soms boos, riep dan of ze misschien dachten dat ik voor de lol in bed lag met pijnlijke maag, rug, spierverlies enz... Maar het heeft geen zin. Zwanger is geen ziekte, nog zo'n uitspraak die me de kast kon opjagen. Nu gaat het één oor in en het andere weer uit.
Bij mij is het ook eerder het moeten rusten en de eenzaamheid die mij parten spelen. Het is alsof je van de wereld geïsoleerd geraakt. Dat de tijd alleen voor jou blijft stilstaan en de rest van de wereld aan een razend tempo verder draait. De andere mensen lijken ook maar enkel de voordelen van het thuis zitten te zien. Alsof we gratis een maandenlange vakantie krijgen... Als het mooi weer is kunnen we buiten zitten, geen stress van het werk,... en ik geef toe, dat kan wel eens deugd doen ook, maar dat is niets vergeleken met wat we echt doormaken. Dag na dag aftellen... hoeveel keer heb ik al niet gevloekt, waarom moet een zwangerschap toch zo lang duren?!? We zullen er door moeten hé. Wat betreft dat spierverlies... doen jullie extra oefeningen of komt er een kinesist om dat wat tegen te gaan?
Ik vond die bedrust ook killing, omdat afleiding zoeken dan heel moeilijk wordt. De angst en spanning en zorgen zijn natuurlijk het grote probleem, maar voor mijn man die naast werken ook álles moest doen vloog de tijd terwijl voor mij de wereld stil stond. Lag Na 16 weken bedrust en geen oefeningen, ben ik weer kleine stukjes gaan lopen en heeft de fysio mee gekeken alles ging prima, en ik mocht kijken wat ging. Ik kon meteen weer een uur wandelen, en ook na de bevalling heb ik geen spier-/gewrichtproblemen gehad terwijl ik daar wel bang voor was. Enige waar ik last van heb gehad zijn mijn voetzolen, die deden zéér...! En al mijn teennagels dreigden in te groeien, heeft waarschijnlijk met de druk die ineens weer op je voeten komt te maken. Maar daar heeft een pedicure bij geholpen Ook na de bevalling ben ik gezien door de fysio en die verbaasde zich over hoe goed en makkelijk alles ging. Ik overigens ook! Hopelijk kunnen jullie dat over een aantal weken/maanden ook zeggen! Heel veel sterkte dames!
24 weken vandaag Nadine! Hoe voel je je? Vandaag weer controle? Een belangrijke mijlpaal gehaald! Op naar de volgende hé Ellanoor, ik ben benieuwd hoe het met jou gaat?
wauww nadine 24 weken!! wat gaan we snel! indogirl jij ook al morgen! toch een belangrijke mijlpijl!! hier nog paar weekjes te gaan voordat we daar zijn alhoewel t niet mijn 1e mijlpaal ia dat is week 26/27 dus nog 9 weken. hopelijk gaan die net zo snel als de zwangerschap nu gaat. al hoe wel ik nog geen 20 weken ben. Zit ik wel op de helft van de helft van de zwangerschap. Spannend! wss word het weer een vroeggeboorte de artsen hebben gezegd week 32 daar teken ik voor maar hoop toch ff wat langer. zodat ik is een kindje gelijk mag vasthouden als het word geboren, lijkt me zo bijzonder. Als ik de 37 weken haal word ik ingeleid.. maar wss is dat niet nodig. hier alles goed. 1,5 week terug heeeel veel harde buiken. maar me hals was nog steeds 4cm. dus ze doen nog niks gelukkig. volgende week donderdag weer controle dus duurt nog ff. zat deze keer 2 weken tussen en vanaf dan iedere week. 29 april 20 weken echo. hier ook niet zo veel bezoek maar hou t ook eem beetje af. wel veel hulp omdat we nog een zoontje hebben van 1,5 en daar kan ik niet zo veel mee doen. sochtends blijf ik nu boven en na het slaapje van mijn kindje gaan we na beneden en vanaf dan is er ook hulp. dus 2 dagen in de week doe ik hem sochtends nog zelf. tot nu toe gaat dat goed. 1x flinke harde buiken erna gekregen maar nu gelukkig niet meer hoe lang was jullie cervix rond de 20 weken?
@IndigoGirl: Ik doe weinig om spierverlies tegen te gaan. Toen ik jaren terug in het ziekenhuis plat lag (veel strikter dan nu, ben wekenlang letterlijk niet uit bed geweest), kwam elke dag de kinesiste. Ik kreeg dagelijkse massages om de bloedsomloop goed te houden, en dagelijkse korte oefensessies. Die oefeningetjes doe ik wel tussendoor, maar niet met dezelfde plichtsbewustheid als wanneer de kinesiste erbij staat te tellen en timen natuurlijk Dus wat doe ik: kringetjes draaien met de voeten (links en rechts), de bewegingmaken van gas geven en remmen, tenen optrekken, beenspieren enkele seconden aanspannen en schaarbeweging in zijlig (beide kanten). Als jullie nog oefeningen kennen die de buik niet belasten... graag Na thuiskomst na de bevalling, begon ik direct met wandelen. Eerst rustig aan, kort bij huis, met de kinderwagen natuurlijk. Of ik parkeerde een eindje van de school en zo moest ik een stukje extra wandelen om mijn oudste op te halen. Na 3w begon ik ook te fietsen, maar dat viel enorm tegen. Pas na een week of 6 werd dat beter. Ik had 80% van mijn mogelijkheden terug na ongeveer 4mnd. Maar volledig op punt was ik pas na een jaar. Ik merkte het vooral met fietsen en skiën, dat het nog niet was als voorheen, en met traplopen (ik loop normaal met 2 trappen gelijk naar boven, dat lukte pas na maanden terug vlot). Postnatale kine heb ik nooit gedaan, behalve wat standaard de eerste dagen na de bevalling wordt aangeboden. @Ellanoor: Ik ben ook benieuwd hoe het gaat....
@Liefde88: ik had jouw berichtje gemist, was bezig met mijn antwoord aan IndigoGirl. Mijn eerste mijlpaal is 28w, maar ik moet er niet aan denken dat dat een eindstation zou zijn. Ik ga voor min. 36w toch, en liefst 37 of 38. Meer hoeft niet, rond die tijd is het ook mentaal echt genoeg geweest, weet ik van vorige keer. En ik had dus bij 37w een kindje meteen op mijn buik en na verzorging met mij mee naar de kamer. Ik mocht van dag 1 gewoon zelf voor haar zorgen, heerlijk! Mijn bmh is niet gemeten op 20w in mijn eerste 2 zwangerschappen. Vorige zwangerschap zal het iets van een goeie 2cm geweest zijn. En ik hoop nu dit keer op 2,5cm... over 2w weten we het (eerstvolgende controle).
Indigo girl en liefde88 geweldig he! God zij dank! Ik ben zo blij dat ik 24 weken ben. Ik ben er nog lang niet, maar geeft me een beter gevoel mocht de baby geboren worden er in ieder geval iets gedaan wordt i.p.v. de ander kant op gekeken wordt. We kunnen en gaan niks voor je baby doen, die woorden zal ik nooit vergeten en hoef ik deze zwangerschap gelukkig niet te horen. Dagen ervoor was ik echt een wrak, maar ik heb het overleeft de gyno vond dat ik niet meer wekelijks hoef te komen, omdat metingen stabiel zijn. Dat doet me ook deugd. Maarja ik wil het nog even aanzien. Eerste mijlpaal is behaald! Indigo jij ook gefeliciteerd met 24 weken! Wanneer is jouw controle? Nu op naar de 28 weken 🙏 Liefde88 spannend he! Ik hoop ook dat we allemaal min 37 weken behalen. Dat is mijn wens, maar nu focus ik op 28 weken, daarna 32 enzv.
mamamaya dat zijn wel goeie tips voor de oefeningen in bed!! ik kreeg in t ziekenhuis toen ik van ons zoontje zwanger was ook bed oefeningen maar ik weet ze gewoon niet meer haha.. waauw nadine wat een positief bericht!! heel fijn dat je he zo goed voelt!! jij gaat dit keer het eind halen! hoe lang is jou cervix? en vanaf wanneer is hij zo lang? ik heb een vraag aan iedereen wat doen jullie nog met de cerclage.? vorige zwangerschap vanaf week 15 deed ik vrij weinig soms koken en afwassen toen met week 22 weeen en verkorte hals vanaf toen ook veel ziekenhuis opnames. deze zwangerschap voel ik me toch iets zekerder maar nu twijfel ik dus of ik het nu niet aan het opzoeken ben? ik ga nog 1 a 2 x in de week mee voor een boodschap ik loop dan naast t karretje en pak wat ik nodig heb. als we bij de kassa zijn loop ik gelijk door na de auto en wacht ik op mijn man. daarna doe ik bijna niks meer ja opstaan om te plassen of met mijn kind liggend op de grond spelen. soms schil ik nog wat aardappels of snij het vlees maar daarna ook gelijk weer liggen. Voor de rest lig ik de hele dag boven op bed soms smiddags na beneden en savonds weer optijd na boven. ik plas al naast t bed en douche doe ik al zittend. dit begon ik vorige zwangerschap pas bij week 24 te doen. dus dat doe ik wel al rustiger aan. ik voel me ook goed om bv boodschappe te doen maar zoals nu denk ik dan ohh mis kan ik maar beter stoppen bijnaa 20 weken zitten nu toch in risico zone. dus ben benieuwd wat jullie nog doen?? ohja en heb voor zaterdag een rolstoel gehuurd ff een uurtje shoppen en dan is t weer genoeg geweest. me gyn zegt dat ik dat gewoon kan doen en zelfs gewoon een paar uur lopend kan shoppen maar dat ga ik echt niet doen !! al moet ik nou soms al t min staan dan word t al veelste zwaar voor me.
Zalig om te lezen dat voor iedereen het goed gaat! Ik heb volgende week woensdag opnieuw controle dus de stress begint stilaan opnieuw wat op te spelen... @Liefde, ik heb constant het gevoel dat ik nog te veel doe/rechtsta/rondloop. Ik voel me ook wat zekerder dan bij mijn vorige zwangerschap. Ik heb toen ondervonden dat die metingen van de bmh een echte momentopname zijn. Op week 21 had ik toen 0,5cm bmh. Na plaatsing van de cerclage was dat weer rond de 2 à 3cm. Tot de controle op week 27, dan stond de bmh volledig open ondanks de cerclage. Spoedopname in ziekenhuis, longrijpers, weeënremmers,... De gyn zei dat ik het hoogstens nog 1 maand zou volhouden... Maar na een week volledige platte rust (bedpan, wassen al liggend,...) was de bmh opnieuw 2 à 3 cm! (uiteindelijk heb ik het zelf nog 2 maand volgehouden, de gyn heeft achteraf toegegeven dat hij dit nooit had verwacht). Mamamaya, ik heb je hier al zien vertellen over een dynamische cervix. Ik vermoed dat dit bij mij dus ook het geval is. In de praktijk probeer ik deze zwangerschap dus de dagen waarop ik wat meer doe, te compenseren met enkele dagen van zoveel mogelijk platte rust. Hopelijk hou ik het zo vol tot 36 à 37 weken. 'k Heb al gezegd tegen de gyn dat dat voor mij voldoende is, en dat langer echt niet hoeft voor mij. Hij moest er eens mee lachen... De vorige keer is mijn zoontje trouwens geboren 5 uur na het uithalen van de cerclage. Wat betreft die afscheiding, daar heb ik de laatste weken ook veel last van. Niet echt aangenaam, maar ik denk dat het een typisch zwangerschapsverschijnsel is.
En die oefeningen Mamamaya, die ga ik hier ook eens proberen in de praktijk om te zetten. Vorig jaar was ik deze periode nog aan het trainen voor deelname aan een 'triatlon' (10km lopen, 5km kayak, 30km mountainbike --> dus geen echte triatlon), dit jaar plat in mijn zetel, het verschil kan niet groter zijn!
nadine en Indigo Girl allebei over de 24 weken heen. Wat een goed nieuws. @liefde, hier ook erg veel afscheiding na de cerclage al. Heb ook de progesteron capsules en daar wordt het nog erger door. Erg vervelend, maar het kan geen kwaad. Wat betreft de bewegen probeer ik zoveel mogelijk op de bank te liggen of te zitten. Probeer het staan zoveel mogelijk te vermijden. Ga soms in de middag paar uur op me bed liggen. Geen korte wandelingen meer, ook niet meer naar de stad geweest om te shoppen. Als ik een dag meer heb gedaan zorg ik ervoor dat ik die dag erna meer rust neem. De arts vertelde dat je zelfs mag gaan zwemmen, maar dat is iets wat me toch wel erg veel lijkt en echt niet zal durven. goed paas weekend allemaal!